" Έχε γειά, καημένε κόσμε,
έχε γειά, γλυκιά ζωή,
κι εσύ δύστυχη πατρίδα,
έχε γειά παντοτινή."
(Δημοτικό τραγούδι του Ζαλόγγου)
Μπορεί το παραπάνω Δημοτικό τραγούδι να γράφτηκε αργότερα (1908) ωστόσο, δημιουργήθηκε από τα βάθη του συναισθήματος του λαού μας και ως τέτοιο, μέχρι και σήμερα το τραγούδισμά του μας συγκλονίζει, και μας θυμίζει με τον πιο παραστατικό τρόπο
( τον χορό δηλ.), αλλά και τον λυρικό του στίχο, μας θυμίζει
ένα, από τα πιο γνωστά και συγκλονιστικά γεγονότα, της νεότερης, ελληνικής, ιστορίας, την αυτοθυσία των Σουλιωτισσών!
Για να μην αιχμαλωτιστούν και υποδουλωθούν, οι γυναίκες επέλεξαν τον θάνατο🌿🇬🇷🌿
Σύμφωνα με την παράδοση, πιάστηκαν χέρι-χέρι, τραγούδησαν και χόρεψαν, και μία-μία έπεφταν στον γκρεμό, ρίχνοντας πρώτα τα παιδιά τους✝️🥲
Ο Χορός του Ζαλόγγου από τις ηρωίδες Σουλιώτισσες στο όρος Ζάλογγο της Ηπείρου, κοντά στην Καμαρίνα Πρέβεζας.
εκτός του ότι
ήταν μια πράξη αυτοθυσίας ιστορικά απόλυτα τεκμηριωμένη, βασισμένη σε μαρτυρίες αυτοπτών (όπως ο Τουρκαλβανός αξιωματικός Σουλεϊμάν Αγάς) κ.ά περιηγητές της εποχής, που συνέβη σαν σήμερα 18 Δεκεμβρίου 1803 η σύμφωνα με άλλες πηγές, στις 16 Δεκεμβρίου,
παραμένει αιώνιο σύμβολο γυναικείας αντίστασης, αυτοθυσίας και αγάπης για την ελευθερία‼️
'Ενώ ο ίδιος ο τόπος του δράματος ο Ζάλογγος εκεί ψηλά στην κορυφή του βράχου Στεφάνι,
αποτελεί Ιερό τόπο Μνήμης ,
εκεί όπου δεσπόζει ένα από τα πλέον εμβληματικά και υποβλητικά μνημεία
 |
| Άποψη από ψηλά: "Βράχος Στεφάνι" - Το “Ηρώον Ζαλόγγου”, "Το μνημειώδες έργο" του Γλύπτη Γεωργίου Ζογγόπουλου |
εκείνο του γλύπτη Γιώργου Ζογγολόπουλου στην κορυφή του Ζάλογγου εκεί ψηλά στον βράχο Στεφάνι, αποτέλεσε το " Στεφάνι Δόξας ", για 60, κατά άλλους 22, ηρωΐδες Σουλιώτισσες, που μαζί με τα παιδιά τους προτίμησαν τον εθελούσιο θάνατο, πέφτοντας από τον βράχο, παρά να παραδώσουν το σώμα τους, στους άπιστους Οθωμανούς, προδίδοντας έτσι την Ψυχή τους και την Πίστη τους‼️🌿🇬🇷🌿
Έκτοτε ο Χορός του Ζαλόγγου αποτελεί
ένα από τα πιο εμβληματικά επεισόδια της ελληνικής ιστορίας, που συνέβη στις 18 Δεκεμβρίου 1803 (ή 16 Δεκεμβρίου κατά άλλες πηγές) στο όρος Ζάλογγο της Ηπείρου, όπου μετά από πολύχρονους πολέμους των Σουλιωτών εναντίον του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, και όταν το Σούλι παραδόθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1803...
ενώ η εικόνα των γυναικών που πιάνονται χέρι-χέρι, χορεύουν κυκλικά και πέφτουν μία-μία στον γκρεμό συνοδεύοντας το γνωστό τραγούδι "Έχε γειά καημένε κόσμε, έχε γειά γλυκιά ζωή..." είναι βαθιά ριζωμένη στην ελληνική παράδοση.
Ακόμα κι αν σύγχρονοι ιστορικοί (όπως ο Αλέξης Πολίτης, ο Περικλής Ζερλέντης κ.ά μπορεί να θεωρούν ότι ο χορός και το τραγούδι προστέθηκαν αργότερα ως εξιδανίκευση και μυθοποίηση του γεγονότος.
Το τραγούδι εμφανίζεται γραπτά πρώτη φορά γύρω στο 1908, ενώ πρώιμες πηγές (π.χ. Χριστόφορος Περραιβός το 1815) αναφέρουν θυσία αλλά όχι απαραίτητα χορό.
Το γεγονός της αυτοθυσίας έγινε έκτοτε
γνωστό σ' όλη την Ευρώπη, εμπνέοντας ποιήματα, θεατρικά έργα και λαϊκούς θρύλους, και ενίσχυσε το φιλελληνικό κίνημα!
'Ενώ ο Ιερός τόπος και μετέπειτα το επιβλητικό και εμβληματικό μνημείο του Γιώργου Ζογγόπουλου παραμένει στις ημέρες μας δημοφιλή προορισμό και τόπο μνήμης. 🌿🇬🇷🌿
Διαβάστε περισσότερα σε προηγούμενη μας ανάρτηση εδώ:
Το “Ηρώον Ζαλόγγου”, του Γιώργου Ζογγολόπουλου,έργο μοναδικό μνημειακής γλυπτικής, το 2021,επέτειος 200 χρόνων από την 'Επανάσταση του 1821,με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού, χαρακτηρίστηκε: Μνημείο Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
https://voiceofthelambs.blogspot.com/search?updated-max=2023-12-24T21:43:00-08:00&max-results=1&reverse-paginate=true
Σαν σήμερα το 1803 πριν ακόμα να έχουμε δηλ.την επανάσταση του 1821 στις 18 Δεκεμβρίου 1803, 22 Σουλιώτισσες χορεύουν το χορό του Ζαλόγγου και πέφτουν στο γκρεμό μαζί με τα παιδιά τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους.
https://voiceofthelambs.blogspot.com/2023_12_18_archive.html#8506673259506647722
