Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Όσο υπάρχουν ποιητές Τα πουλιά θα πετούν Και τα δέντρα θ’ ανθίζουν Δε θα μπορούν ανίερα χέρια Να σταματήσουν την άνοιξη ...Τάκης Βαρβιτσιώτης

21η Μαρτίου , ΄Εαρινή Ισημερία για το 2016
και ΄Επίσημη Πρώτη ημέρα της Άνοιξης !
Φωτογραφία της Mariarosa Rosa.
΄Αλλά η 21η Μαρτίου έχει καθιερωθεί
και ως Παγκόσμια ΄Ημέρα Ποίησης !
Μια ιδέα ΄Ελληνική που έγινε Παγκόσμια !
Κώστας Στεργιόπουλος , Λύντια Στεφάνου και
Βασίλης Βασιλικός κατάφεραν , 
και υλοποίησαν την αρχική
ιδέα του ποιητή , Μιχαήλ Μήτρα.
Όσο υπάρχουν ποιητές
Τα πουλιά θα πετούν
Και τα δέντρα θ’ ανθίζουν
Δε θα μπορούν ανίερα χέρια
Να σταματήσουν την άνοιξη
Να εξαφανίσουν τα πράσινα σημάδια
Αυτούς πού πιστεύουν ακόμα
Πώς είναι τ' όνειρο δυνατό
.

Τάκης Βαρβιτσιώτης - Δέκα ποιήματα τη οργής και του χρέους





Αυτός ο Μικρός Θεός που Μιλά 
Ο ποιητής 
Αυτός ο αθώος 
Αυτός ο μάγος 
ο θαυματοποιός 
Ο μυστηριώδης δαμαστής των λέξεων 
Που λατρεύει την ομορφιά 
Αυτός ο μικρός θεός που μιλά 
Και με τον λόγο του γίνεται φως .
Τάκης Βαρβιτσιώτης
Γιάννης Ρίτσος- το χρέος των ποιητών
Κάποτε οι ποιητές μοιάζουνε με πουλιά μες στο δάσος τού χρόνου,
οι άλμπατρος του Μπωντλαίρ, τα κοράκια τού Πόε,
κάποτε σα σπουργίτια μες στο χιόνι 

ή σαν αητοί ψηλά σ απόκρημνα Ιδανικά.
Υπάρχουν και ποιήματα όμορφα σαν τα πουλιά Γκλουχάρ -
το Μάη και τον Απρίλη πνίγονται 

μες στο ίδιο τους το ερωτικό τραγούδι
πνίγονται μες στη μελωδία τους και κουφαίνονται.

περισσότερα για τον Γιάννη Ρίτσο εδώ :
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ 
Σχετική εικόνα

 Νικηφόρος Βρεττάκος
«Αν δε μου ’δινες την ποίηση, κύριε»,
Ο χρόνος και το ποτάμι
Αν δε μου ’δινες την ποίηση, Κύριε,
δε θα ’χα τίποτα για να ζήσω.
Αυτά τα χωράφια δε θα ’ταν δικά μου.
Ενώ τώρα ευτύχησα να ’χω μηλιές,
να πετάξουνε κλώνους οι πέτρες μου,
να γιομίσουν οι φούχτες μου ήλιο,
η έρημός μου λαό,
τα περιβόλια μου αηδόνια.
Λοιπόν; Πώς σου φαίνονται; Είδες
τα στάχυά μου, Κύριε; Είδες τα αμπέλια μου;
Είδες τι όμορφα που πέφτει το φως
στις γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι έχω ακόμη καιρό!

Δεν ξεχέρσωσα όλο το χώρο μου, Κύριε.
Μ’ ανασκάφτει ο πόνος μου κι ο κλήρος μου μεγαλώνει
.
Τα Ποιήματα 1ος τόμος, Εκδόσεις Τρία φύλλα,
 Αθήνα, Σσ.257, Πρώτη Έκδοση Έργου:1957
περισσότερα για τον Νικηφόρο Βρεττάκο εδώ :
Lawrence Alma-Tadema. Spring, 1894.

Άνοιξη και Ποίηση λοιπόν θα δούμε 
από πιό κοντά με τους ποιητές μας ,

Μ᾿ ἀπάντησες στὸ δρόμο σου, Ποιητή.
 Ἤμουν τὸ πρωτολούλουδο τοῦ Ἀπρίλη. 
Ἡ δίψα τῆς ἀγάπης ποὺ ζητεῖ 
σοῦ φλόγιζε τὴ σκέψη καὶ τὰ χείλη.
Μαρία Πολυδούρη , η ποιήτρια έζησε μονάχα την άνοιξη της σύντομης ζωής της.
ΑΝΟΙΞΗ
Φούντωσε ἡ Ἄνοιξη καὶ δῶ σὲ κάθε δέντρου κλῶνο.
Τὰ πάρκα λουλουδίσανε καὶ κεῖνα.
Μὰ δὲ μοῦ λέει ἡ γιορτερὴ χαρά τους, παρὰ μόνο
πὼς λείπω μακριὰ ᾿πό σέν᾿ Ἀθήνα.

Ἔρχεται ἀκάλεστη, βουβή, 
μέσ᾿ στοῦ ἡλίου τὸ θάμπος
βροχούλα ποὺ κανεὶς δὲν ὑποπτέφτη
καὶ νοιώθω, ἡ νοσταλγία σου 
καθὼς μ᾿ ἀνάφτει, σάμπως
ξεχωριστὰ γιὰ μένανε νὰ πέφτη.
Παρίσι. Ἄνοιξη 1927 
Μαρία Πολυδούρη- από τη συλλογή ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ
περισσότερα για την Μαρία Πολυδούρη εδώ :

Άνοιξη και Ζωγραφική μαζί επίσης σε ένα θέμα...
σε ένα καμβά !
Ποιήματα και πίνακες ζωγραφικής για την Ἄνοιξη 
την πιο γλυκιά και νεανική εποχή του χρόνου 
...τη νεότητα της φύσης ...
Γεωργίου Ιακωβίδη-Τα Πρώτα Βήματα, 1892
Ελαιογραφία σε μουσαμά, 140 x 100 εκ.,
Ίδρυμα Ε. Κουτλίδη

Ο Αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης 
που είχε γεννηθεί αλλά και πεθάνει ,την εποχή της άνοιξης 
είχε πει , για την ποίηση και για τους ποιητές:
Αποτέλεσμα εικόνας για κωνσταντίνος Καβάφης
"Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου
είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.
Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως ξέρεις από φάρμακα·
νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.

Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.-
Τα φάρμακα σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε - για λίγο - να μη νοιώθεται η πληγή
."


από το ποίημα του το 1921 "Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου·
ποιητού εν Κομμαγηνή· 595 μ.Χ."

" ...Μη μόνον όσα βλέπετε πιστεύετε.

Των ποιητών το βλέμμα είν’ οξύτερον.
Οικείος κήπος είν’ η φύσις δι’ αυτούς.
Εν παραδείσω σκοτεινώ οι άνθρωποι
οι άλλοι ψηλαφώσι δρόμον χαλεπόν
..."
από το ποίημα το 1891 -Αλληλουχία κατά τον Bωδελαίρον
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 
περισσότερα για τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη εδώ :
"Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο,
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο.
Κάθε άνθρωπος έχει έναν ουρανό 
πάνου από την πληγή του, 
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της άνοιξης μέσα στην τσέπη του".
Γιάννης Ρίτσος ,περισσότερα εδώ :
"Γυναίκες στον κήπο", Κλωντ Μονέ
1866 -“Γυναίκες στον Κήπο”.  ΄
΄Εργο του Γάλλου ζωγράφου Κλωντ Μονέαπό τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του ιμπρεσιονισμού.
Βρίσκεται στο μουσείο Ορσέ στο Παρίσι
“Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να έρθει”.
είχε πει για την ΄Ανοιξη ο ο Νομπελίστας ποιητής
από τη Χιλή Pablo Neruda.
περισσότερα για τον Pablo Neruda.εδώ :
"Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα
– και τι θα γινόμασταν αν η πνοή μας λιγόστευε; "

Γιώργος Σεφέρης - Νόμπελ Λογοτεχνίας ,1963



Τότε όμως η Ποίηση; 
Τι αντιπροσωπεύει μέσα σε μια τέτοια κοινωνία; 
΄Απαντώ: τον μόνο χώρο όπου η δύναμη 
του αριθμού δεν έχει πέραση. 
΄Οδυσσέας Ελύτης , Νόμπελ ποίησης , 1979, περισσότερα εδώ :

Sandro Botticelli -Αλληγορία της Άνοιξης (περ. 1482).
Στο κέντρο της σύνθεσης δεσπόζει η μορφή της Αφροδίτης,
ενώ πάνω από το κεφάλι της, ο Έρωτας ρίχνει τα βέλη του με τα μάτια δεμένα.
Στο αριστερό τμήμα του πίνακα διακρίνονται οι τρεις Χάριτες και ο Ερμής.
Στο δεξί άκρο, ο Ζέφυρος κυνηγά τη νύμφη Χλωρίδα,
δίπλα από την οποία βρίσκεται η θεά των λουλουδιών Φλώρα.
" Την άνοιξη δεν τη βρήκα τόσο στους αγρούς ή, 
έστω, σ’ έναν Botticelli όσο σε μια μικρή Βαϊφόρο κόκκινη.
 Έτσι και μια μέρα, τη θάλασσα την ένιωσα κοιτάζοντας μια κεφαλή Διός.
Όταν ανακαλύψουμε τις μυστικές σχέσεις των εννοιών 
και τις περπατήσουμε σε βάθος 
θα βγούμε σ’ ένα άλλου είδους ξέφωτο
που είναι η Ποίηση. 
Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία, όπως ένας είναι ο ουρανός. 
Το ζήτημα είναι από που βλέπει κανείς τον ουρανό"
΄Οδυσσέας Ελύτης "Μικρός Ναυτίλος "
Μυρίσαι το άριστον

΄Ενα βουνάκι α γ ρ ι ο λ ο ύ λ ο υ δ α , 
το ίδιο αναλλοίωτα κι αμάραντα όσο μέσα στη σκέψη μας,
τρέμει κάθε φορά που καταφέρνουμε να γίνουμε αέρας.
Και να σκεφτεί κανένας ότι, με την προϋπόθεση 
να το θελήσουμε όλοι, μπορούμε  
Όπως μπορούμε να επεκταθούμε 
σε όλα τ’ απέραντα τετραγωνικά της ηθικής 
που απλώνονται πέραν από το ένα και αποτρόπαιο,
φευ, όπου μας έχει καθηλώσει μια πανάρχαιη βλακεία
στην ανθεκτικότητά της πανίσχυρη.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ “Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ” Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ


Ποιητική-Μανόλης Αναγνωστάκης 
-Προδίδετε πάλι τὴν Ποίηση, θὰ μοῦ πεῖς,
Τὴν ἱερότερη ἐκδήλωση τοῦ Ἀνθρώπου
Τὴ χρησιμοποιεῖτε πάλι ὡς μέσον, ὑποζύγιον
Τῶν σκοτεινῶν ἐπιδιώξεών σας

Ἐν πλήρει γνώσει τῆς ζημιᾶς ποὺ προκαλεῖτε
Μὲ τὸ παράδειγμά σας στοὺς νεωτέρους.

-Τὸ τί δὲν πρόδωσες ἐσὺ νὰ μοῦ πεῖς
Ἐσὺ κι οἱ ὅμοιοί σου, χρόνια καὶ χρόνια,
Ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ὑπάρχοντά σας ξεπουλώντας

Στὶς διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ τὰ λαϊκὰ παζάρια

Καὶ μείνατε χωρὶς μάτια γιὰ νὰ βλέπετε, χωρὶς ἀφτιὰ
Ν᾿ ἀκοῦτε, μὲ σφραγισμένα στόματα καὶ δὲ μιλᾶτε.

Γιὰ ποιὰ ἀνθρώπινα ἱερὰ μᾶς ἐγκαλεῖτε;
Ξέρω: κηρύγματα καὶ ρητορεῖες πάλι, θὰ πεῖς.

Ἔ ναὶ λοιπόν! Κηρύγματα καὶ ρητορεῖες.
Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις
Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.

Μανόλης Αναγνωστάκης
Ὅταν μιὰν ἄνοιξη χαμογελάσει
θὰ ντυθεῖς μία καινούργια φορεσιὰ
καὶ θὰ ῾ρθεῖς νὰ σφίξεις τὰ χέρια μου
παλιέ μου φίλε

Κι ἴσως κανεὶς δὲ σὲ προσμένει νὰ γυρίσεις
μὰ ἐγὼ νιώθω τοὺς χτύπους τῆς καρδιᾶς σου
κι ἕνα ἄνθος φυτρωμένο στὴν ὥριμη,
πικραμένη σου μνήμη

Κάποιο τρένο, τὴ νύχτα, σφυρίζοντας,
ἢ ἕνα πλοῖο, μακρινὸ κι ἀπροσδόκητο
θὰ σὲ φέρει μαζὶ μὲ τὴ νιότη μας
καὶ τὰ ὄνειρά μας


Κι ἴσως τίποτα, ἀλήθεια, δὲν ξέχασες

μὰ ὁ γυρισμὸς πάντα ἀξίζει περσότερο

ἀπὸ κάθε μου ἀγάπη κι ἀγάπη σου

παλιέ μου φίλε.

περισσότερα για τον Μανόλη Αναγνωστάκη εδώ :
ΒΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Βαριά από την Άνοιξη
η φλόγα
τα μάτια ανοίξανε σαν τάφοι
πράσινα χόρτα φύτρωσαν γύρω στο στόμα
τα βλέφαρα χάθηκαν μακριά
φύγανε τα μαλλιά
μα η πληγή έμεινε ορθάνοιχτη
κι ουρλιάζει
Φυσούσε
λουλούδια από άλλο κόσμο

σαν εκκλησία

με μαύρα στίγματα όμως του κακού
σκορπισμένα
να καίνε κόκκινο το δέρμα

μέσα στον ύπνο
τραγικά
μοσχοβολούσαν
τα μαλλιά της

ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΞΕΝΟΣ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟΣ

Το αίμα καίει το μυαλό
η άνοιξη μια στιγμή φάνηκε κάπου κοντά στα κυπαρίσσια
ωραία πουλιά πέφταν με δύναμη
σε κάθοδο φριχτή
κι άλλα ζεστά πουλιά μεσ' απ' τον ήλιο
βγαίναν κι ανεβαίναν

από την πόλη χάθηκαν τα περιστέρια

η μαύρη γυναίκα έστελνε
ψεύτικα
λουλούδια στους νεκρούς



Ὁ στρατιώτης ποιητής
Δὲν ἔχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε ἡ ζωή μου

Τὴ μιὰν ἡμέρα ἔτρεμα
τὴν ἄλλην ἀνατρίχιαζα
μέσα στὸ φόβο
μέσα στὸ φόβο
πέρασε ἡ ζωή μου

Δὲν ἔχω γράψει ποιήματα
δὲν ἔχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυροὺς
σὲ μνήματα
καρφώνω .
Μίλτος Σαχτούρης- συλλογή
Ο ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ
.....................
Ὁ ποιητής
Σὰ θὰ μὲ βροῦνε πάνω στὸ ξύλο τοῦ θανάτου μου
γύρω θά ῾χει κοκκινίσει πέρα γιὰ πέρα ὁ οὐρανὸς
μιὰ ὑποψία θάλασσας θὰ ὑπάρχει
κι ἕν᾿ ἄσπρο πουλί, ἀπὸ πάνω, θ᾿ ἀπαγγέλλει μέσα
σ᾿ ἕνα τρομακτικὸ τώρα σκοτάδι, τὰ τραγούδια μου.
Μίλτος Σαχτούρης - ἀπὸ τὴ συλλογή
ΣΦΡΑΓΙΔΑ Ή Η ΟΓΔΟΗ ΣΕΛΗΝΗ

Μίλτος ΣαχτούρηΜίλτος Σαχτούρης
(29 Ιουλίου 1919 – 29 Μαρτίου 2005)
Μίλτος Σαχτούρης- Ἡ πληγωμένη Ἄνοιξη
Ἡ πληγωμένη Ἄνοιξη τεντώνει τὰ λουλούδια της

οἱ βραδινὲς καμπάνες τὴν κραυγή τους

κι ἡ κάτασπρη κοπέλα μέσα στὰ γαρίφαλα

συνάζει στάλα-στάλα τὸ αἷμα

ἀπ᾿ ὅλες τὶς σημαῖες ποὺ πονέσανε

ἀπὸ τὰ κυπαρίσσια ποὺ σφάχτηκαν

γιὰ νὰ χτιστεῖ ἕνα πύργος κατακόκκινος

μ᾿ ἕνα ρολόγι καὶ δυὸ μαύρους δεῖχτες

κι οἱ δεῖχτες σὰ σταυρώνουν θά ῾ρχεται ἕνα σύννεφο

κι οἱ δεῖχτες σὰ σταυρώνουν θά ῾ρχεται ἕνα ξίφος

τὸ σύννεφο θ᾿ ἀνάβει τὰ γαρίφαλα

τὸ ξίφος θὰ θερίζει τὸ κορμί της

περισσότερα για τον Μίλτο Σαχτούρη εδώ :
Κώστας Καρυωτάκης
Έτσι τους βλέπω εγώ τους κήπους
Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία.

Βυθίζει κάποια μυγδαλιά το ανθοχαμόγελό της

στου βάλτου το θολό νερό.Και η θύμηση της νιότης

σαλεύει τόσο θλιβερά την άρρωστη ακακία...

Εξύπνησε μια κρύα πνοή μες στη σπασμένη σέρα,

όπου τα ρόδα είναι νεκρά και κάσα η κάθε γάστρα.

Το κυπαρίσσι, ατέλειωτο σαν βάσανο, προς τ’ άστρα

σηκώνει τη μαυρίλα του, διψώντας τον αέρα.

Και πάνε, πένθιμη πομπή λες, της δεντροστοιχίας

οι πιπεριές και σέρνονται τα πράσινα μαλλιά τους.

Οι δυο λατάνιες ύψωσαν μες στην απελπισιά τους

τα χέρια.Κι είναι ο κήπος μας κήπος μελαγχολίας.

Αποτέλεσμα εικόνας για John Collier - Spring
John Collier - Spring
την εικόνα την βρήκαμε εδώ :

Άνοιξη - Κώστας Καρυωτάκης 
Έφτασ’ η ώρια Άνοιξη 
-το λεν τα χελιδόνια- 
κι ο σκυθρωπός Χειμώνας
εκίνησε να φύγει· 
του στέλνει κείνη λούλουδα, 
αυτός της ρίχνει χιόνια, 
και με τ’ αθώο γέλιο της 
τα δάκρυά του σμίγει. 
Στο γαλανό παλάτι του 
ο Φοίβος τριγυρίζει και, 
χύνοντας, αφόβιστα 
ολόχρυσες αχτίδες, 
σ’ ό,τι στο δρόμο του βρεθεί 
το χρώμα του χαρίζει κι αφήνει 
πίσω του χαρά και άσβεστες ελπίδες. 
Τα δέντρα πρασινίσανε 
και γιόμισαν λουλούδια· 
του πιστικού ακούγεται 
η γέρικη φλογέρα να σιγολέει 
άφταστα κάθε πρωί τραγούδια, 
και τα πουλιά να κελαηδούν
τον ύμνο τους στη μέρα. 
Παντού ξεχύνετ’ η χαρά. 
Μόνον εσύ, μικρή μου, 
βλέπεις τις τόσες ομορφιές 
με μάτια δακρυσμένα.
 Έλα να βρεις παρηγοριά 
στ’ ολόθερμο φιλί μου! 
΄Επρόβαλε η Άνοιξη! 
Αποτέλεσμα εικόνας για Νικηφόρος Βρεττάκος
Ἂν δὲν μοῦ ῾δινες ποίηση Κύριε

Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
Αὐτὰ τὰ χωράφια δὲ θἆταν δικά μου.
Ἐνῷ τώρα εὐτύχησα νἄχω μηλιές,
νὰ πετάξουνε κλώνους οἱ πέτρες μου,
νὰ γιομίσουν οἱ φοῦχτες μου ἥλιο,
ἡ ἔρημός μου λαό,
τὰ περιβόλια μου ἀηδόνια.

Λοιπόν; Πῶς σοῦ φαίνονται; Εἶδες
τὰ στάχυά μου, Κύριε; Εἶδες τ᾿ ἀμπέλια μου;
Εἶδες τί ὄμορφα ποὺ πέφτει τὸ φῶς
στὶς γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι᾿ ἔχω ἀκόμη καιρό!
Δὲν ξεχέρσωσα ὅλο τὸ χῶρο μου, Κύριε.
Μ᾿ ἀνασκάφτει ὁ πόνος μου κι᾿ ὁ κλῆρος μου μεγαλώνει.
Ἀσωτεύω τὸ γέλιο μου σὰν ψωμὶ ποὺ μοιράζεται.

Ὅμως,
δὲν ξοδεύω τὸν ἥλιό σου ἄδικα.
Δὲν πετῶ οὔτε ψίχουλο ἀπ᾿ ὅ,τι μοῦ δίνεις.
Γιατί σκέφτομαι τὴν ἐρμιὰ καὶ τὶς κατεβασιὲς τοῦ χειμῶνα.
Γιατί θἄρθει τὸ βράδι μου. Γιατί φτάνει ὅπου νἆναι
τὸ βράδι μου, Κύριε, καὶ πρέπει
νἄχω κάμει πρὶν φύγω τὴν καλύβα μου ἐκκλησιὰ

γιὰ τοὺς τσοπάνηδες τῆς ἀγάπης.
Ὁ ἄνθρωπος, ὁ κόσμος καὶ ἡ ποίηση

Ἀνάσκαψα ὅλη τη γῆ νὰ σὲ βρῶ.
Κοσκίνισα μὲς τὴν καρδιά μου τὴν ἔρημο· ἤξερα
πὼς δίχως τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι πλῆρες
τοῦ ἥλιου τὸ φῶς. Ἐνῷ, τώρα, κοιτάζοντας
μὲς ἀπὸ τόση διαύγεια τὸν κόσμο,
μὲς ἀπὸ σένα - πλησιάζουν τὰ πράγματα,
γίνονται εὐδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα μπορῶ
ν᾿ ἀρθρώσω τὴν τάξη του σ᾿ ἕνα μου ποίημα.
Παίρνοντας μία σελίδα θὰ βάλω
σ᾿ εὐθεῖες τὸ φῶς.
..............
Ὁ ἀγρὸς τῶν λέξεων

Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο
λουλοῦδι, ὅμοια κ᾿ ἐγώ. Τριγυρίζω
διαρκῶς γύρω ἀπ᾿ τὴ λέξη.

Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς
τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή,
τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαν
νοήματα, τὴ σφυρηλάτησαν ὅπως
τὸ χρυσάφι οἱ μεταλλουργοὶ κ᾿ ἔγινε
Ὅμηροι, Αἰσχύλοι, Εὐαγγέλια
κι ἄλλα κοσμήματα.

Μὲ τὸ νῆμα
τῶν λέξεων, αὐτὸν τὸ χρυσὸ
τοῦ χρυσοῦ, ποὺ βγαίνει ἀπ᾿ τὰ βάθη
τῆς καρδιᾶς μου, συνδέομαι· συμμετέχω
στὸν κόσμο.
Σκεφτεῖτε:
Εἶπα καὶ ἔγραψα, «Ἀγαπῶ»
Νικηφόρος Βρεττάκος
.
To Βίντεο περιέχει άποσπάσματα ποιημάτων του Νικηφόρου Βρεττάκου
΄Ομως εκτός από Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ,
 η 21η ΜΑΡΤΙΟΥ , είναι και η 

Η ΄Εαρινή ισημερία στη φύση καλείται ,
να φέρει και την ισότητα στην φύση των ανθρώπων ...
'' Κανείς δεν γεννιέται, μισώντας κάποιον για το χρώμα του δέρματος,
την καταγωγή ή τη θρησκεία του.

Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να μισούν
κι αν μπορούν , να διδαχθούν το μίσος,
μπορούν να διδαχθούν και την αγάπη,

γιατί η αγάπη έρχεται πιο φυσικά
στην ανθρώπινη καρδιά, παρά το αντίθετο '
'
Nelson Mandela
Ποίηση λοιπόν και ζωγραφική μαζί 
στο σημερινό μας αφιέρωμα

γιατί όπως είχε πει και ο Γκαίτε
" O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα 

ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι,

να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα,

να βλέπει μια ωραία εικόνα και,

αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες.

΄Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού 

και την τάση προς αυτό…". Γκαίτε 

Πιστεύω ότι, διαχρονικά η ποίηση μπορεί,
να γίνει ,
άτρωτη πανοπλία...
αν φυσικά την επιλέξουμε να,
προστατεύει ...
μη γελιέστε ...όχι φυσικά το σώμα ...
μα την ψυχή και τα αισθήματα ...mariarosa