.jpeg)
Η μυστηριακή γη της Μαγνησίας, είχε την ευλογία να γεννηθεί εκεί ο Βαγγέλης Παπαθανασίου στις 29 Μαρτίου του 1943, σε μία εποχή που η χώρα βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή. Σ’ εκείνα τα πέτρινα χρόνια, γεννήθηκε ο άνθρωπος που έμελλε να αφήσει το διαχρονικό του στίγμα στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα.
Το να αναλύσουμε το έργο του, θέλει πάρα πολύ χρόνο. Αρκεί μία βόλτα στο Wikipedia για να το δει όποιος θέλει επιγραμματικά. Εκεί θα δει κι ένα μεγάλο ανουσιούργημα των άθλιων νεοταξιτών, οι οποίοι, δια χειρός κάποιας τυχάρπαστης Δώρας Στρουμπούκη, είχαν το απύθμενο θράσος να γράψουν ότι ο μέγας Παπαθανασίου πέθανε από… «covid» θέλοντας έτσι να σπιλώσουν τη μνήμη του… Δε θα σταθώ όμως εδώ. Θα ήταν ντροπή για τη μνήμη του να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο.
Γι’ αυτούς που απλά παρακολουθούσαν το έργο του, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου ήταν ένας ιδιοφυής μουσικός. Για εκείνους όμως που ήξεραν «κάτι παραπάνω», ήταν ένας Μύστης! Κι όχι απλός Μύστης. Ενας Πυθαγόρειος Μύστης! Μιλώντας με ανθρώπους που τον γνώριζαν, καθώς δυστυχώς δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω ποτέ μου, κατάλαβα ότι ήταν ο μόνος που μπορούσε όχι απλά να καταλάβει, αλλά να ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ το έργο του ιερού Πυθαγόρα. Κι αυτό ακριβώς ήταν που τον έκανε τη μουσική ιδιοφυΐα που όλοι θαυμάζουμε.
Η αγάπη του για το διάστημα, δεδομένη. Εδώ είναι ώρα να βάλω ένα τραγούδι που πολλοί γνωρίζουμε, αλλά λίγοι ξέρουν ότι είναι δικό του: Albedo 0.39 – Pulsar!
Η αγάπη του για το διάστημα, βασιζόταν ακριβώς στην αγάπη του για τον ιερό Πυθαγόρα. Τον μάγευαν τα ουράνια σώματα. Θα έλεγε κανείς ότι ταξίδευε μαζί τους. Ακουγε τους ψιθύρους τους. Μουρμούριζε μαζί τους το τραγούδι τους. Κι όταν προσγειωνόταν, αυτό το τραγούδι το μετέτρεπε σε νότες οι οποίες χάϊδευαν τα πλήκτρα του και έρχονταν ως γλυκό θυμίαμα στ’ αυτιά μας!
Μυστηριώδης κι «ιδιότροπος» μέχρι το τέλος της ζωής του. Τραβηγμένος από τον κόσμο, έμενε να εκτιμά τη σιωπή και τη γαλήνη. Ελάχιστοι επισκέπτες, σπάνιες εμφανίσεις και ακόμα πιο σπάνιες συνεντεύξεις. Κι άλλωστε, να πει τι; Να τον καταλάβει ποιος; Το πνεύμα του είχε υψωθεί. Δεν είχε το πνεύμα των κοινών θνητών.
Ακόμα κι όταν η NASA του ζήτησε να γράψει τη γνωστή σε όλους μας «Μυθωδία», εκείνος χαμογέλασε κρυφά! Ηταν η ευκαιρία που έψαχνε, να στείλει το δικό του μήνυμα, εκεί που έπρεπε. Κι ενώ όλοι έψαχναν το «κρυφό μήνυμα» στους άθλιους στίχους, το πραγματικό «κρυφό μήνυμα» βρισκόταν στη μουσική. Εκεί που βρίσκεται η αρμονία του σύμπαντος.
Βαγγέλης Παπαθανασίου – Vanessa Mae: «Το πέπλο της Ρωξάνης» (Λεωνίδας)
Εκ μέρους του ιστολογίου και των συνεργατών του, εύχομαι καλό πέρασμα στον Βαγγέλη Παπαθανασίου! Είθε να είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει το σώμα του. Είθε το πνεύμα του, να είναι πάντα ελεύθερο, όπως ήταν όσο ήταν εν ζωή…
Author: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς) από kanenazori
Πάμε να θυμηθούμε μαζί κάποια σημαντικά πράγματα που είχε πει αυτός ο μεγάλος συνθέτης και Έλληνας. Μεγάλες κουβέντες ενός μεγάλου και φωτεινού Έλληνα. Βαγγέλης Παπαθανασίου. “μη με ρωτάτε ποια είναι αυτή η νέα τάξη πραγμάτων”. Ο νοών νοείτο. Αυτή επέβαλε βιαίως την καταστροφή των βιβλιοθηκών, την καταστροφή της τέχνης, την καταστροφή του αθλητισμού και την κατάργηση των ολυμπιακών αγώνων και γενικά ό,τι ωφελούσε τον άνθρωπο.
Αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που συνέβη ποτέ στην ανθρωπότητα: η κατάργηση διά της βίας της γνώσης, που είναι ό,τι πιο πολύτιμο και σημαντικότερο έχει παραγάγει ο άνθρωπος”. Και “δεν μιλώ μόνο για την ελληνική γνώση, αλλά και για οποιαδήποτε άλλη γνώση εκείνης της εποχής. Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί οι ατυχείς άνθρωποι δεν είχαν κανένα δικαίωμα και επαφή σε οποιοδήποτε σύγγραμμα επιστημονικής φύσης, κατά το μέγιστο ελληνικής προέλευσης –π.χ. μαθηματικών μελετών, φιλοσοφικών μελετών, αστρονομίας, μουσικής, ποίησης, θεάτρου– και το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης του ατόμου.
Αν κάποιος δεν ακολουθούσε αυτό το σύστημα, η ποινη ηταν βαρυτατη, εως και θανατος.
Όλα αυτά έγιναν για να δοθεί η ευκαιρία εύκολης διοίκησης των λαών. έπρεπε η γνωση να μετατραπεί σε ‘’πίστη’’. όπως κι έγινε…”. Η χώρα μας ήταν το κέντρο του γίγνεσθαι, δημιούργησε αυτά που ακόμα διδάσκονται –τους τελευταίους αιώνες τουλάχιστον– στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου και τα χάρισε στην ανθρωπότητα. Παρεμπιπτόντως, για να θεωρηθεί μια χώρα ότι έχει πολιτισμό, πρέπει αυτά που παράγει να μη βλάπτουν τον άνθρωπο. αυτό ο ελληνικος πολιτισμος το είχε πετύχει. Δεν εβλαψε ποτε κανεναν.”
“Πώς λοιπόν, καταστρέφοντας όλα αυτά, σήμερα περιμένουμε από τον Έλληνα να εξαγάγει το οτιδήποτε; και ερωτώ: πιστευετε πως ο ελληνας σημερα ειναι ελευθερος; πιστεύετε ότι οι άνθρωποι γενικά είναι ελεύθεροι;”
“Αυτό που σας λέω μπορεί να σας φαίνεται παράξενο και όχι αληθινό, αλλά σκεφτείτε και πείτε μου. ποτε εδω και περιπου 2000 χρονια η χωρα μας μπορουσε να παρει μονη της αποφασεις για κάθε είδους ουσιαστικά θέματα, χωρίς να ρωτήσει και να πάρει την άδεια από κάποιον άλλον; Άρα λοιπόν, oi Έλληνες, ως κατακτημένοι, έπρεπε να πάρουν την άδεια από τον κατακτητή για να πράξουν το οτιδήποτε. “
“Η μουσική κάποτε ήταν από τους πέντε κλάδους των μαθηματικών, δηλαδή: αριθμητική, γεωμετρία, στερεομετρία, μουσική και αστρονομία.
Και την εποχή των δεινών, την εποχή που γκρεμίστηκαν οι βιβλιοθήκες, που κάηκαν βιβλία, που έκλεισαν ακαδημίες, που σταμάτησαν οι ολυμπιακοί αγώνες, δηλαδή την περίοδο της μεγάλης καταστροφής της ελληνικής σκέψης, ξεκόλλησαν, όπως τα γλυπτά του Παρθενώνα, το κομμάτι της μουσικής από τα μαθηματικά.”
“Μόνο μία λύση υπάρχει αντικειμενικά. η ελληνικη παιδεια . η οποία βάλλεται ηθελημένα αλλά και από άγνοια εδω και 1700 χρονια λυσσωδώς. τα πνευματικά αγαθά που κατέθεσε η ελλάδα στην ανθρωπότητα δεν έχουν ξεπεραστεί. γιατί ο ελληνας εθετε ως μετρο τη φυση. δεν εκανε τον σπουδαιο. Έτσι ανακάλυψε τις αναλλοίωτες αντικειμενικές αλήθειες.”
Μία είναι η αλήθεια: ότι ανθρωπος και συμπαν ειναι ταυτοσημα.
Αυτή η άποψη του σχίσματος του σύμπαντος και του ανθρώπου ήρθε αργότερα και αφορά διαφορετικων ειδων δογματα, που δημιουργούν στον άνθρωπο αδιέξοδα. Ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατος: σώμα-ψυχή-νους. το σώμα υπάρχει σε τρεις διαστάσεις ή και τέσσερις (εάν θεωρήσουμε ότι και ο χρόνος είναι η τέταρτη διάσταση), όπως και όλος ο υπόλοιπος απτός κόσμος που τον περιβάλλει και γίνεται αντιληπτός από τις αισθήσεις του ανθρώπου. η ψυχή, όμως, και ο νους λειτουργούν ως στοιχεία που τον συνδέουν με το αει και το θειον, που είναι χαρακτηριστικά του κοσμικού σύμπαντος.
Η σύνδεση αυτή γίνεται σε άλλες διαστάσεις, όπως στα όνειρα. ο κόσμος θα υπάρχει πάντα, γιατί στηρίζεται στην αρμονία, στο μέτρο και στον ρυθμό. και κατά συνέπεια η ουσία της μουσικής, που με τη σειρά της είναι ταυτόχρονα και ο γεννήτωρ και η αλήθεια.” Βαγγέλης Παπαθανασίου. (αποσπάσματα από δύο συνεντεύξεις που έκανε ο φημισμένος απανταχού συνθέτης, σε εγχώριες εφημερίδες ).
Αυτά μας είπε αυτός ο μεγάλος Έλλην…
Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέχεια και να δείτε την αληθινή ιστορία για το πως γράφτηκε η Μυθωδία, στο άρθρο “ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ. “ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΤΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ”. ΠΩΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΜΕ ΘΕΪΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Η ΜΥΘΩΔΙΑ.“
