Προδημοσίευση τριών ποιημάτων από την ανθολογία της βραβευμένης Γεωργιανής ποιήτριας Ντιάνα Ανφιμιάδη (Diana Anphimiadi) «Γιατί σταμάτησα να γράφω ποιήματα» (μτφρ. Πηνελόπη Ζαλώνη,) η οποία θα κυκλοφορήσει στις 8 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός
ΓΙΑΤΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Τα ποιήματα χρειάζονται
σοφία,
είπε
ο δάσκαλός μου.
Θυμήσου,
ένα ψεύτικο τριαντάφυλλο
είναι καλύτερο από ένα αληθινό.
Τα ποιήματα χρειάζονται
γλώσσα –
πρέπει να πετάς
μέσω της γλώσσας,
όπως στα όνειρά σου,
είπε ο καθηγητής
της γλωσσολογίας.
Τα ποιήματα χρειάζονται συναίσθημα –
πρέπει να ανατριχιάζεις,
είπε
ο παλιός μου αγαπημένος.
Λίγη μουσική,
λίγος ρυθμός
και πολύ
συναίσθημα.
Τα ποιήματα χρειάζονται
μεταφορά,
είπε ο νεκρός ποιητής.
Ο «ποιητής» ως μεταφορά
δεν είναι αρκετό.
Τα ποιήματα χρειάζονται
σοκαριστική αξία,
είπε
ένας νέος συνάδελφος.
Λέξεις ταιριαστές
όπως πόδια σ’ ένα τραπέζι.
Τα ποιήματα χρειάζονται όρια,
μια γραμμή
που δεν περνάς,
είπα στον εαυτό μου.
Έτσι
τα ποιήματα χρειάζονται
ένα χαλινάρι.
Τα ποιήματα χρειάζονται
εσένα –
γράψε
ό,τι σου έρχεται στο μυαλό,
ακόμα κι αν είναι
ανούσιο,
χυδαίο,
αρκεί να είναι
ειλικρινές.
Μια φορά, μόνο μια
γράψε για τον εαυτό σου,
είπες.
Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή
σταμάτησα να γράφω.
℘
ΠΟΛΕΜΟΣ
Τη νύχτα, η μητέρα κλείνει καλά τα παραθυρόφυλλα
ώστε να μη διακόψουν τον ύπνο μου οι αδέσποτες γάτες.
Κλείνει τις κουρτίνες, βάζει μέντα και λεβάντα κοντά στο κεφάλι μου,
λιώνει τις αφίδες που στριφογυρίζουν στον τοίχο,
διώχνει τις σκιές της ντουλάπας, κλείνει την πόρτα
γερά, φυτεύει ένα φιλί στο μάγουλό μου και φεύγει.
Μια καρέκλα αποκοιμιέται, μετά μια πολυθρόνα, ένας χάρτης,
ένα τραπέζι,
μια γυαλιστερή πέτρα σ’ ένα σπασμένο τσιμπιδάκι,
σημείωση σ’ ένα σημειωματάριο και μια μικρή έκθεση
(αυτήν που υποσχέθηκα να τελειώσω μέχρι αύριο)
και όλα τα τέρατα στα βιβλία κοιμούνται επίσης.
Ούτε καν οι ψίθυροι των γονιών δεν ακούγονται.
Μόνο η λατρεμένη μου μάλλινη κούκλα μένει ξύπνια.
Δεν είναι τίποτα το σπουδαίο που ξαπλώνει δίπλα μου, ήσυχα, υπάκουα.
Τίποτα το σπουδαίο που τη σκεπάζω με την κουβέρτα μου,
ότι την τάισα χυλό, της έδωσα γάλα, της έπλυνα το πρόσωπο.
Δεν παίρνει τα μάτια της από πάνω μου.
Με κοιτάζει και το βλέμμα της είναι αυστηρό και τραχύ.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι μια συνηθισμένη κούκλα
με φουσκωμένη κοιλιά.
Της τραγουδάω, τη φιλάω, την πλένω και της αλλάζω τα φορέματα,
κόβω τα νύχια και τα μαλλιά της με ψαλίδι όταν μεγαλώνουν.
Δεν έχει σημασία αν έχω μεγαλώσει, δεν βαριέμαι.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι μια συνηθισμένη κούκλα
αλλά τη νύχτα έχει ανάγκη το σώμα μου
και αλλάζω ριζικά,
ένα κορίτσι από ένα καταφύγιο
που πετάει μακριά
χωρίς την αγαπημένη της κούκλα
που δεν μπορεί να πάρει μαζί της τις μικροσκοπικές της παντόφλες
ή οτιδήποτε άλλο
γιατί ο πατέρας της τα ανατίναξε.
Ο πατέρας της τα ανατίναξε.
ΜΕΔΟΥΣΑ
Όταν είπα ότι δεν συνέβη τίποτα
σου είπα ψέματα.
Συμβαίνει, συμβαίνει κάθε μέρα,
σε γέφυρες, σ’ ανοιχτούς χώρους.
Επειδή υπέκυψα στην αγάπη
περπατώ, για κάποιους ένα αντικείμενο ντροπής,
για άλλους ένας καθρέφτης. Όποιος με κοιτάζει
γίνεται πέτρα,
ασάλευτος.
Όταν είπα ότι δεν συνέβη τίποτα
απλώς το ξέχασα. Από εκείνη τη μέρα
όλοι οι καβαλάρηδες, όλοι οι διαβάτες
φέρουν τ’ όνομά μου
(Ντροπή) σαν ασπίδα.
Αν μου πετάξουν μια πέτρα
απαντώ με πέτρα…
Όταν είπα ότι δεν συνέβη τίποτα
απλώς είπα ψέματα.
Αυτό συμβαίνει: αναπνέω, υπάρχω.
Η καρδιά μου είναι ένας πνιγερός όγκος, κοντά στο στήθος.
Αφαιρώ τις μελωδίες,
την κακοήθη μουσική, τη μετάσταση
που θυμίζει τις φωνές των χαμένων ημερών.
Η καρδιά μου είναι ένα χελιδονόχορτο,
μαραμένο.
Η αγάπη μου, αξίζει τον κόπο; Τη νύχτα
το κεφάλι μου κρέμεται απ’ τον λαιμό μου από μία μόνο τρίχα
ύστερα το πρωί, κι ο πόνος της γιατρεμένης πληγής
κι αρχίζει πάλι από την αρχή…
℘
Η Ντιάνα Ανφιμιάδη (Diana Anphimiadi) είναι ποιήτρια, συγγραφέας, γλωσσολόγος και παιδαγωγός. Γεννήθηκε το 1982 στην Τιφλίδα της Γεωργίας. Αποφοίτησε από το Κρατικό Πανεπιστήμιο Ιβάνε Τζαβαχισβίλι με ειδικότητα στη γεωργιανή γλώσσα, και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στη Γενική Γλωσσολογία. Εκπονεί το διδακτορικό της στο ίδιο πανεπιστήμιο σχετικά με τη Συγκριτική και Διακλαδική Γλωσσολογία. Συνεργάζεται ενεργά με εκπαιδευτικά και λογοτεχνικά περιοδικά. Επιπλέον, ερευνά τη γεωργιανή γαστρονομία, τη γαστρογλωσσολογία, τη μαγειρική και την εθνική κουλτούρα, εργάζεται στον εκπαιδευτικό τομέα, και γράφει άρθρα σχετικά με το σχολείο, την ενταξιακή εκπαίδευση και τη γλώσσα του αυτισμού.
Αναδημοσίευση από:
«Η κούραση των κρεμασμένων» του Najwan Darwish (προδημοσίευση)
Προδημοσίευση ενός ποιήματος από την ποιητική συλλογή του Najwan Darwish «Η κούραση των κρεμασμένων» (μτφρ. από τα αραβικά Πέρσα Κουμούτση) η οποία θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.
Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός
ΔΕΝ ΣΤΑΜ...
«Humus… humus» της Λουίσα Φουτοράνσκι (προδημοσίευση)
Προδημοσίευση τριών ποιημάτων από την ποιητική συλλογή της Λουίσα Φουτοράνσκι (Luisa Futoransky) «Humus… humus» (μτφρ. Γιώργος Χατζητριανταφύλλου) η οποία θα κυκλοφορήσει στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός
ΚΟΥΝ...
«Αναγέννηση: 39 ποιητικά πορτραίτα» του Χάρη Βλαβιανού (προδημοσίευση)
Προδημοσίευση ενός εκ των 39 ποιητικών πορτραίτων του Χάρη Βλαβιανού από το βιβλίο του «Αναγέννηση», το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Πατάκη.
Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός
GIOVANNI PICO DE...
Μνήμη Ιφιγένειας Μποτουροπούλου: Η δημιουργική διαδρομή της συνεπούς καθηγήτριας και μεταφράστριας
Αποχαιρετούμε την Ιφιγένεια Μποτουροπούλου που έφυγε στις 11 Μαρτίου 2024. To συγγραφικό έργο, οι μεταφράσεις, οι επιμέλειες και η επιστημονική της δράση. Μια ζωή ταγμένη στα γράμματα και την εις βάθος φιλολογική έρευνα.
Επιμέλεια: Book Press
