Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Η «Σιωπή» της Πηνελόπης Δέλτα

Απρίλης 1941. Στις 27 Απριλίου, τα γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Αθήνα και η Πηνελόπη Δέλτα μπαίνει στη λίστα με τους «ιδανικούς αυτόχειρες».
Παίρνει δηλητήριο και πέντε μέρες αργότερα, στις 2 Μαΐου, 
ξεψυχάει,αφήνοντας ένα λιτό σημείωμα για τα παιδιά της.

Σιωπή» της Πηνελόπης Δέλτα


«Παιδιά μου, ούτε παπά, ούτε κηδεία. 
Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, 
αλλά μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. 
Φροντίστε τον πατέρα σας. 
Τον φιλώ σφιχτά. Π.Σ. Δέλτα».
Στην ταφή της, στον κήπο της Κηφισιάς, ιερουργεί μόνος ο παλιός φίλος Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος. 
Επάνω στον τάφο της χαράχτηκε μόνο η λέξη «Σιωπή». 
Όσοι έχουν διαβάσει τον «Τρελαντώνη» δεν μπόρεσαν παρά να αναγνωρίσουν στη αδερφή του, τη μικρή Πουλουδιά, μία από τις πιο σημαντικές Ελληνίδες συγγραφείς, την Πηνελόπη Δέλτα.

Γεννήθηκε το 1874 στην Αλεξάνδρεια κι ήταν το τρίτο παιδί του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη. 
Είχε δύο μεγαλύτερα αδέλφια, την Αλεξάνδρα και τον Αντώνη, 


Η Πηνελόπη Δέλτα με τον αδελφό της
΄Αντώνη Μπενάκη 
το γνωστό «Τρελαντώνη» του ομώνυμου βιβλίου της. 
Μετά τη γέννησή της ακολούθησαν άλλα τρία παιδιά, 
ο Κωνσταντίνος (που πέθανε σε ηλικία 2 ετών), 
ο αγαπημένος της αδερφός Αλέξανδρος που σκοτώθηκε πέφτοντας από το άλογο σε αγώνα πόλο κι η Αργίνη.
Η οικογένεια μετακόμισε προσωρινά στην Αθήνα το 1882, 
όπου η Πηνελόπη παντρεύτηκε τον πλούσιο Φαναριώτη βαμβακέμπορο Στέφανο Δέλτα. 

Μαζί του απέκτησε τρεις κόρες: 
τη Σοφία (μετέπειτα Μαυροκορδάτου), τη Βιργινία (μετέπειτα Ζάννα) και την Αλεξάνδρα (μετέπειτα Παπαδοπούλου).


Πρόκειται ωστόσο για ένα γάμο που εξυπηρετεί κυρίως οικονομικά συμφέροντα. 
Ωστόσο, ο Στέφανος Δέλτα θα επηρεάσει την πνευματική της κυρίως εξέλιξη καθώς θα τη φέρει σε επαφή με πρωτοπόρους της εποχής και δημοτικιστές.

Τον αληθινό έρωτα πάντως η Πηνελόπη Δέλτα θα τον γνωρίσει επιστρέφοντας το 1905 στην Αλεξάνδρεια. 
Πρόκειται για τον Ίωνα Δραγούμη, υποπρόξενο της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια.
Ο έρωτας είναι αμοιβαίος και παράφορος. 
Ωστόσο, πλατωνικός. 
Η ίδια τον βιώνει μαρτυρικά και τον περιγράφει με τρόπο που ξεπερνά την ίδια την τέχνη του λόγου σε χειρόγραφες σελίδες μέρος των οποίων έχει σωθεί. 
Μην μπορώντας να αντιταχθεί στις κοινωνικές συμβάσεις, 
κάνει δύο διαδοχικές απόπειρες αυτοκτονίας και ομολογεί τον έρωτά της στον άνδρα της με την ελπίδα να μείνει ελεύθερη. 
Το τέλος μέσα της θα έρθει το 1912 όταν ο Ίωνας Δραγούμης θα συνδεθεί ερωτικά με τη Μαρίκα Κοτοπούλη. 
Από τότε, η Πηνελόπη Δέλτα θα ντυθεί στα μαύρα, μέχρι το τέλος της ζωής της.
Στη δύσκολη προσωπική περίοδο που διανύει αρχίζει η άνθιση της συγγραφικής της πορείας. 
Το 1909 δημοσιεύει το πρώτο της διήγημα στον «Λαό» της Πόλης. Την ίδια χρονιά εκδίδεται και το πρώτο της παιδικό μυθιστόρημα «Για την Πατρίδα». 
Λίγο αργότερα τελειώνει τον «Καιρό του Βουλγαροκτόνου». 
H επανάσταση στο Γουδί και η απογοήτευσή της από τη στάση του Κωνσταντίνου την ωθούν να γράψει το «Παραμύθι χωρίς όνομα», ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματά της. 
Τα έργα της μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες. Τα παραμύθια («Παραμύθι χωρίς όνομα» (1910) και η συλλογή «Παραμύθια και άλλα» (1915), τα ιστορικά («Για την Πατρίδα» (1909) και «Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου» (1911), «Η ζωή του Χριστού» (1925), «Τα μυστικά του Βάλτου» (1937), «Μάγκας» (1935) και τα αυτοβιογραφικά («Ταξιδιωτικό ημερολόγιο του 1901», «Πολιτικό ημερολόγιο (1917-1933)», «Προσωπικό ημερολόγιο, Turis Eburnea» (1917-1941), «Πρώτες Ενθυμήσεις», «Αναμνήσεις 1899», «Αναμνήσεις 1921», «Αναμνήσεις 1940», «Ο Ίων Δραγούμης».
περισσότερα εδώ στη
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ " ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ"
Το 1916 οι Δέλτα εγκαθίστανται οριστικά στην Κηφισιά. 
Η χρονιά αυτή σημαδεύεται από σημαντικές πολιτικές εξελίξεις:
 τα «Νοεμβριανά». 
Ο πατέρας της Εμμανουήλ Μπενάκης, δήμαρχος Αθηναίων από το 1914, συλλαμβάνεται. 
Η Δέλτα καταστρέφει το πρώτο πολιτικό της ημερολόγιο κι αρχίζει να το συμπληρώνει από την επόμενη χρονιά με την περιγραφή των «Νοεμβριανών». 
Ταυτόχρονα αρχίζει να γράφει το πολύ προσωπικό της ημερολόγιο, το «Τuris Εburnea», όπου καταγράφει τις πιο ενδόμυχες σκέψεις της και περιλαμβάνει κομμάτια του ημερολογίου και των γραπτών του Ίωνα Δραγούμη.
Το 1920 η τραγική εμπειρία της δολοφονίας του Ίωνα Δραγούμη από βενιζελικούς θα κοστίσει στη Δέλτα. 
Πέντε χρόνια αργότερα θα παραλύσει και θα καθηλωθεί στην καρέκλα.
Θα φύγει δεκαέξι χρόνια αργότερα αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο λογοτεχνικό έργο.
Ιδιαίτερα τα παιδικά της βιβλία θεωρούνται κλασικά, βρίθουν ιστορικών στοιχείων και έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές. 
«Κάμνω τα δυνατά μου να πω του Ελληνόπαιδου 
μερικά ιστορικά γεγονότα που δεν μπορεί να μάθει αλλού» 
έγραφε η ίδια στον Κωστή Παλαμά.
ΠΗΓΗ:

ΠΗΓΗ:  Μουσείο Μπενάκη

ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ - [ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ]

«Μάϊν Φύρερ, στίς 27 Απριλίου, στίς 8 καί 10, εισήλθαμε εις τάς Αθήνας, επί κεφαλής τών πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, καί στίς 8 καί 45, υψώσαμε τήν σημαία τού Ράϊχ πάνω στήν Ακρόπολη καί στό Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ»

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941... ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΕ ΤΑ ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΑ ΠΑΡΑΤΖΟΥΡΟΦΥΛΛΑ! Η ΚΑΤΟΧΗ ΑΡΧΙΖΕΙ...


Ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι καί ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, καταλαμβάνουν και το ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών από τη συχνότητα του οποίου στέλνουν το ακόλουθο μήνυμα στον Αδόλφο Χίτλερ:
 
«Μάϊν Φύρερ, στίς 27 Απριλίου, στίς 8 καί 10, εισήλθαμε εις τάς Αθήνας, επί κεφαλής τών πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, καί στίς 8 καί 45, υψώσαμε τήν σημαία τού Ράϊχ πάνω στήν Ακρόπολη καί στό Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».
27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 : Ο ΕΥΖΩΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΒΡΑΧΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΤΥΛΙΓΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από τήν εληά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρύζουν στό ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, τήν γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθή από τόν αγκυλωτό σταυρό. 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΕΔΩ :

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1864 ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ,Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ





Όσα και να πούμε για τον Μακρυγιάννη θα είναι λίγα .Ποιά πένα και πιό χαρτί μπορούν να χωρέσουν λόγια που να περιγράψουν αυτόν τον πιστό αγωνιστή;
Αλλοι σπουδαίοι έχουν αφιερώσει χρόνια μελέτης για αυτόν τον σπουδαίο Έλληνα.
Εμείς με βαθύτατη συναίσθηση της ελαχιστότητάς μας μπροστά στο μέγεθος ενός τέτοιου ανδρός, θα αρκεστούμε σε μια αναδημοσίευση του βιογραφικού του απο το http://www.livepedia.gr:
Εξαιρετικός αγωνιστής, στρατηγός και μεγάλη μορφή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και των πρώτων, μετά την απελευθέρωση, χρόνων. Ο Μακρυγιάννης γεννήθηκε το 1797 από φτωχή οικογένεια στο χωριό Αβορίτη του νομού Φωκίδας. Το κανονικό του επίθετο ήταν Τριανταφύλλου, αλλά ονομάστηκε Μακρυγιάννης (μακρύς Ιωάννης), γιατί είχε ψηλό ανάστημα. Όταν ήταν ενός χρόνου οιΤούρκοι σκότωσαν τον πατέρα του κι η οικογένειά του, μετά από πολλές ταλαιπωρίες στα βουνά, κατάφυγε στη Λιβαδειά. Σε ηλικία 14 χρόνων πήγε κι εργάστηκε στην Άρτα στα κτήματα του συμπατριώτη του Αθαν. Λιδωρίκη. Ασχολήθηκε και με το εμπόριο και στην αρχή της Επανάστασης είχε μια σεβαστή περιουσία για την εποχή εκείνη. Στην Άρτα μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και προσχώρησε στην Επανάσταση λίγο πριν την έκρηξή της Οι Φιλικοί τον έστειλαν στην Πάτρα να συγκεντρώσει πληροφορίες για την εξέγερση. Εκεί τον υποπτεύτηκαν οι Τούρκοι κι όταν γύρισε στην Άρτα τον έριξαν στη φυλακή απ' όπου δραπέτευσε μετά από δύο μήνες. Στην αρχή της Επανάστασης υπηρέτησε κάτω απ' τις διαταγές του οπλαρχηγού Μπακόλα, που θαύμαζε πολύ Πήρε μέρος στις μάχες του Σταυρού και του Πέτα κι επικεφαλής 700 αντρών μπήκε θριαμβευτής στην πόλη της Άρτας που την κυρίεψαν απ' τους Τούρκους.
Τον Απρίλη του 1822, παρόλο που είχε αρρωστήσει λίγο καιρό πριν, ως οπλαρχηγός 4 χωριών των Σαλώνων, επιτέθηκε εναντίον της Υπάτης, που όμως δεν μπόρεσε να πάρει απ' τους Τούρκους.
Τον Αύγουστο, που ο Ανδρούτσος ανάλαβε την αρχιστρατηγία της Αν. Στερεάς, ο Μακρυγιάννης ορίστηκε αντιφρούραρχος κι ο Γκούρας φρούραρχος της Ακρόπολης. Κατόπιν ορίστηκε και πολιτάρχης της Αθήνας, δηλ. είχε καθήκον να επιβλέπει τη δημόσια τάξη.
Μαζί με το Νικηταρά εκστράτευσε στη Ρούμελη και πήρε μέρος σε πολλές μάχες.
Στην περίοδο των εμφύλιων πολέμων ο Μακρυγιάννης τάχτηκε με το μέρος της κυβέρνησης και κυνήγησε τους αντάρτές, γιατί πίστευε ότι έτσι θα ερχόταν γρηγορότερα η τάξη στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.
Το 1825 διορίστηκε απ' την κυβέρνηση πολιτάρχης της Αρκαδίας. Εκεί τον προσκάλεσαν οι πολιορκούμενοι απ' τους Τούρκους στο φρούριο του Νεόκαστρου. Έτρεξε για βοήθειά τους μαζί με 100 άνδρες και πολέμησε γενναία μέχρι την παράδοση του κάστρου Μετά την άλωση της Τρίπολης πολέμησε τον Ιμπραήμ στη μάχη των Μύλων, τραυματίστηκε βαριά και μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Εκεί παντρεύτηκε την κόρη του Γεωργαντά Σκουζέ.
Το 1825 πήγε στην Ύδρα για να την προστατέψει από ύποπτες τούρκικες κινήσεις και κατόρθωσε να καθησυχάσει τα επαναστατημένα ελληνικά πληρώματα, που ζητούσαν τους μισθούς τους, πληρώνοντας με δικά του χρήματα.
Αλλά η γενναιότητα του στρατηγού Μακρυγιάννη φάνηκε στις μάχες της Ακρόπολης, που την πολιορκούσε ο Ρεσίτ πασάς Κιουταχής. Εκεί τραυματίστηκε στο λαιμό και στο κεφάλι.
Το τραύμα αυτό τον βασάνιζε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το 1830 έγινε χιλίαρχος. Ο Μακρυγιάννης, φύση φιλελεύθερη, ήρθε πολλές φορές σε σύγκρουση με τον Καποδίστρια για την αυταρχική πολιτική που ακολουθούσε. Επειδή αρνήθηκε να υπογράψει τον όρκο που έβαζε ο Καποδίστριας στους δημόσιους υπαλλήλους (τον θεωρούσε προσβλητικό), έχασε το αξίωμα του αρχηγού της εκτελεστικής δύναμης της Πελοποννήσου και το βαθμό του. Στ' απομνημονεύματά του κατηγορεί τον Καποδίστρια για τη δικτατορική του πολιτική και την ανάπτυξη του χαφιεδισμού στη χώρα.
Όταν ήρθε ο Όθωνας στην Ελλάδα, τον χαιρέτησε με αισιοδοξία. Απογοητεύτηκε όμως απ' τη βίαιη διάλυση των αντάρτικων ομάδων των αγωνιστών, την περιφρόνηση των Βαυαρών προς τους αγωνιστές και τις αδικίες που έγιναν σε βάρος τους. Ο Μακρυγιάννης, ως δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας, πέτυχε να εκδώσει το δημοτικό συμβούλιο ψήφισμα για την παραχώρηση απ' τον Όθωνα συντάγματος στον ελληνικό λαό Μετά από μια περίοδο πολιτικής απραξίας (1836-1840), στην οποία αφοσιώθηκε στη ζωγραφική εικόνων απ' τον ιερό αγώνα του '21, ο Μακρυγιάννης εμφανίστηκε και πάλι στο πολιτικό προσκήνιο. Άρχισε την πολιτική κίνηση, που συσπείρωσε γύρω της τους δημοκρατικούς και φιλελεύθερους άντρες και ζητούσε σύνταγμα απ' τον Όθωνα. Έτσι, με την αναίμακτη εξέγερση της 3ης Σεπτέμβρη 1843 και με τη βοήθεια του στρατού με αρχηγό τον Καλλέργη, ο Όθωνας αναγκάστηκε να παραχωρήσει σύνταγμα. Έτσι ο Μακρυγιάννης αναδείχτηκε πρωτεργάτης του αγώνα, που χάρισε το πρώτο σύνταγμα στον ελληνικό λαό. Ο Μακρυγιάννης πήρε μέρος στη διαμόρφωση του συντάγματος. Τότε πήρε και το βαθμό του υποστράτηγου. Ο αγώνας του Μακρυγιάννη για την τήρηση του συντάγματος θεωρήθηκε ύποπτος και το 1852 τον κατηγόρησαν για συνωμοσία εναντίον του Όθωνα. Στις 16 Μάρτη του 1853, το στρατοδικείο τον καταδίκασε σε θάνατο. Η καταδίκη του Μακρυγιάννη, του αγωνιστή που τόσα πρόσφερε στην ελευθερία της πατρίδας, προκάλεσε την αγανάκτηση του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να μετατρέψει την ποινή σε ισόβια, μετά σε 10 χρόνια και τέλος τον άφησε ελεύθερο.
Αλλά η υγεία του είχε κλονιστεί σε ανεπανόρθωτο βαθμό.
Στο κίνημα εναντίον της βασιλείας του Όθωνα της 10ης Οκτώβρη 1862, ο λαός της Αθήνας θυμήθηκε τον αρχηγό του στο προηγούμενο κίνημα, (1843), πήγε στο σπίτι του Μακρυγιάννη και τον περιέφερε θριαμβευτικά στην πόλη.
Στις 20 Απρίλη του 1869 έγινε αντιστράτηγος και στις 27 Απρίλη του 1864, ο Μακρυγιάννης άφησε την τελευταία του πνοή.
Ο Μακρυγιάννης, εκτός απ' την ανεκτίμητη προσφορά του στην επανάσταση του εικοσιένα μας άφησε κι ένα θαυμάσιο ιστορικό και λογοτεχνικό μνημείο. Είναι τα "Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη".
Ο στρατηγός, αν και αγράμματος, μας άφησε ένα απέριττο ιστορικό κείμενο, που περιλαμβάνει τα γεγονότα μέχρι το 1850. Ο Μακρυγιάννης κάνει περιγραφές γεμάτες ζωντανή αφέλεια, φυσικότητα, λυρισμό και παραστατικότητα. Εκθέτει τα γεγονότα και κάνει χαρακτηρισμούς με το δικό του τρόπο και τα αναλύει όλα με το αγνό, πατριωτικό, φιλελεύθερο και δημοκρατικό πνεύμα του.
Τα "Απομνημονεύματα" εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1907 απ' το Γιάννη Βλαχογιάννη.
ΠΗΓΗ:

ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ Εκδηλώσεις εορτασμού για τα 100 χρόνια από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα .

Με τη συμμετοχή κλήρου, βουλευτών, τοπικών αρχών, αντιστασιακών οργανώσεων και λαού, άρχισαν χθες οι εκδηλώσεις της Περιφέρειας Κρήτης για τα 100 χρόνια από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Το πρωί έγινε η επίσημη έπαρση των σημαιών: Ελλάδας, Ην. Βασιλείου, Ρωσίας, Γαλλίας και Ιταλίας στο Μνημείο των σφαγιασθέντων χριστιανών του Ηρακλείου, στις 25 Αυγούστου 1898 (πλ. Αγίου Τίτου).Στη συνέχεια τελέστηκε επίσημη δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγ. Μηνά, όπου χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ειρηναίος, ο οποίος κήρυξε και την έναρξη των εκδηλώσεων για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
Ακολούθως στο Μνημείο των σφαγιασθέντων χριστιανών του Ηρακλείου, της 25ης Αυγούστου (πλ. Αγίου Τίτου), πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων από εκπροσώπους της Πολιτείας, βουλευτών, της Αυτοδιοίκησης Α΄ και Β΄ βαθμού, των Σωμάτων Ασφαλείας, Αντιστασιακών Οργανώσεων, φορέων, αποδήμων κ.ά.
Αμέσως μετά ξεκίνησαν θεματικές εκδηλώσεις με ιστορικό, εκπαιδευτικό, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό περιεχόμενο, που θα κορυφωθούν στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου με τη συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ, η οποία θα μεταδοθεί τηλεοπτικά από την ERT WORLD σε όλο τον κόσμο, την ΕΤ1, και παράλληλη ραδιοφωνική αναμετάδοση από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, την ΕΡΑ Ηρακλείου και Χανίων.
Ωστόσο, στις 11:00 το πρωί παρουσία τοπικών αρχών και πλήθους κόσμου στο εσωτερικό του Ναού του Αγίου Τίτου πραγματοποιήθηκε μουσική συναυλία, με πατριωτικά τραγούδια σχετικά με την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, τα οποία έχουν μελοποιηθεί από τον Παύλο Βλαστό ( ΓΑΚ- Ιστορικό Αρχείο Κρήτης).
Συμμετείχαν η Μικτή και Παιδική- Νεανική Χορωδία Π.Ε. Ηρακλείου υπό την διεύθυνση της Λ. Χατζηγεωργίου, -στο πιάνο ο Ν. Βλαζάκης- και η Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Ηρακλείου -Κρήτης υπό την διεύθυνση του Α. Γιακουμάκη, που εντυπωσίασαν τους παραβρισκόμενους μέσα στον κατανυκτικό χώρο του Αγίου Τίτου.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε ομιλία με θέμα: «Κοινωνίες σε μετάβαση: Επανάσταση, Παιδεία και Ενωτικό κίνημα στην Κρήτη», από τον κ. Αντώνη Χουρδάκη, Κοσμήτορα Σχολής Επιστημών Αγωγής Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ προλόγισε και συντόνισε ο Μανόλης Δρακάκης, Δρ. Ιστορίας -ΕΚΙΜ.
Το απόγευμα σε διάφορα σημεία του ιστορικού κέντρου του Ηρακλείου πραγματοποιήθηκαν μουσικές εκδηλώσεις με τοπικά χορευτικά συγκροτήματα. Οι εκδηλώσεις έναρξης του εορτασμού των 100 χρόνων Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα έληξαν στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου με τη μεγάλη συναυλία της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ.



Εκδηλώσεις στην Κρήτη, στην Ελλάδα, στο εξωτερικό

Ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης και ο αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου Ευριπίδης Κουκιαδάκης σε δηλώσεις τους ευχαρίστησαν τους συνδιοργανωτές της εναρκτήριας εκδήλωσης, την Επιστημονική και Οργανωτική Επιτροπή που συστάθηκε και εργάζεται για την διαμόρφωση του προγράμματος για τον εορτασμό των 100 χρόνων της ένταξης της Κρήτης στην Ελλάδα.
Οι τιμητικές εκδηλώσεις σύμφωνα με τον περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρο Αρναουτάκη που ξεκίνησαν από το Ηράκλειο, θα συνεχιστούν στην Κρήτη, στις μεγάλες πόλεις της χώρας, στο εξωτερικό όπου υπάρχουν Κρητικοί και θα λήξουν την 1η Δεκεμβρίου του 2013 στο Φρούριο Φιρκά, εκεί που πριν από 100 χρόνια ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος, ύψωσαν τη σημαία και επισημοποιήθηκε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
Ο περιφερειάρχης Κρήτης τόνισε ότι: «Στηρίζουμε αυτή την μεγάλη προσπάθεια για την ανάδειξη της ιστορίας, και του πολιτισμού της Κρήτης, και όλοι μαζί δίνουμε το μήνυμα της ενότητας να αγωνιστούμε για τις νέες γενιές στις δύσκολες αυτές στιγμές που περνάει ο τόπος μας».

πηγή: