Η " Γλώσσα, είναι Εργαλείο της Θείας Χάρης" #Γεώργιος_Σεφέρης 

γι'αυτό  και 

"Δε θέλω τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ μιλήσω ἁπλά, νὰ μοῦ δοθεῖ ἐτούτη ἡ χάρη.

Γιατί καὶ τὸ τραγούδι τὸ φορτώσαμε μὲ τόσες μουσικὲς ποὺ σιγὰ - σιγὰ βουλιάζει

καὶ τὴν τέχνη μας τὴ στολίσαμε τόσο πολὺ ποὺ φαγώθηκε ἀπὸ τὰ μαλάματα τὸ πρόσωπό της

κι᾿ εἶναι καιρὸς νὰ ποῦμε τὰ λιγοστά μας λόγια γιατί ἡ ψυχή μας αὔριο κάνει πανιά".

#Γιώργος_Σεφέρης(απόσπασμα από τον λόγο του στην απονομή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας που, έλαβε τον Δεκέμβριο του 1963, από το "  Ἕνας γέροντας στὴν ἀκροποταμιά", που είχε γράψει όταν ήταν 42 ετών, αυτοεξόριστος στο Κάιρο).

51χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του νομπελίστα 'Ελληνα ποιητή, Γιώργου Σεφέρη, που έφυγε από τη ζωή 

#Σαν_Σήμερα στις 20 Σεπτεμβρίου 1971.

Δύο ημέρες μετά  πραγματοποιήθηκε σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης η κηδεία του, με την  μαζική προσέλευση του λαού μας και τελικά εξελίχθηκε σε σιωπηρή πορεία κατά της δικτατορίας και σε μια μεγάλη διαδήλωση κατά της Χούντας!

Κλείνοντας ο Σεφέρης τον λόγο του στην #Ακαδημία_Νόμπελ με τα εξής λόγια: 

"...Έχω φτάσει στο τέλος. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας. Είμαι επίσης ευγνώμων που «η γενναιοδωρία της Σουηδίας» μου επέτρεψε στο τέλος να νιώσω σαν να είμαι «κανείς» – καταλαβαίνοντας αυτή τη λέξη με την έννοια που την έδωσε ο Οδυσσέας όταν απάντησε στον Κύκλωπα, τον Πολύφημο: « outiz » – κανείς, σε εκείνο το μυστηριώδες ρεύμα που είναι η Ελλάδα".

Τρεις ημέρες μετά τον θάνατό του, στις (23-9-71), θα δημοσιευτεί στην εφημ.το Βήμα 

 το τελευταίο ποίημά του

 "Επί Ασπαλάθων…",  βασισμένο στο  616 χωρίο

της Πολιτείας του Πλάτωνα, που αναφέρεται στη μεταθανάτια τιμωρία των αδίκων και πιο  συγκεκριμένα του τύραννου Αρδιαίου. 

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι με τους ασπαλάθους( αρχαίο φυτό που περιγράφεται από τον Διοσκουρίδη ) χτυπούσαν και τιμωρούσαν του τυράννους στον Άδη. 

Το φυτό "Ασπάλαθος" ανθισμένο

Σε αυτήν την ιστορική αναφορά βασίζεται το τελευταίο ποίημα που έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης στις 31 Μαρτίου 1971, το οποίο ονομάζεται "Επί Ασπαλάθων".

'Εκεί ο Σεφέρης θα κάνει ξεκάθαρα τα αισθήματά του για τους απανταχού τυράννους!

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού."

πάλι με την άνοιξη.

Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες

το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι

δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια

και τους κίτρινους ανθούς.

Απόμερα οι αρχαίες κολόνες,χορδές μιας άρπας που αντηχούν

ακόμη...

Γαλήνη

-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;

Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ,χαμένη στου μυαλού

τ'αυλάκια.

τ΄όνομα του κίτρινου θάμνου

δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.

Το βράδυ βρήκα την περικοπή:

"τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει

"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν

τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν

απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους

και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι".

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του

Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος

Γιώργος Σεφέρης (31 του Μάρτη 1971).

Διαβάστε περισσότερα για τη ζωή και το έργο του Γιώργου Σεφέρη σε παλιότερες αναρτήσεις μου εδώ: