Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Όταν διαλύουν τη ζωή σου , έχεις το δικαίωμα να διαλύσεις το σύστημά τους .


Η δυστυχία να ζεις στην Ελλάδα του παρόντος
Τον Πέτρο είχα πολύ καιρό να τον συναντήσω . Η τελευταία φορά που τον είδα πρέπει να ήταν μάλλον πριν από τέσσερα και κάτι χρόνια . Σήμερα ήταν αλλαγμένος . Όχι εμφανισιακά , αλλά συναισθηματικά . Άλλοτε , αυτός ο άνθρωπος αποτελούσε πρότυπο αισιοδοξίας , αυθορμητισμού , καλοσύνης και ευγένειας . Τώρα κανένα από τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά δεν τον αντιπροσώπευε . Απαισιόδοξος , λιγομίλητος , ευέξαπτος , καθίσταται και επιθετικός όταν φτάνουν στα αυτιά του λέξεις όπως πολιτική –πολιτικός – κράτος  . Προσπαθώντας να κατανοήσω το λόγο και τις αιτίες στην εντυπωσιακή ομολογουμένως μεταστροφή του , τον παρότρυνα να μου εξηγήσει ποιοι ήταν οι σημαντικότεροι παράγοντες που τον εξώθησαν στην αλλαγή της συμπεριφοράς του .
Όσα μου ανέφερε κατά τη συνομιλία μας , αποτελούν κατά κάποιο τρόπο μια συμπυκνωμένη περίληψη των σημαντικότερων περιόδων της ζωής του και είναι αρκετή για να κατανοήσουμε και να δικαιολογήσουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζει σήμερα τις νέες συνθήκες που διαμόρφωσαν την καθημερινότητά του .
Ο Πέτρος λοιπόν και η Καίτη γνωρίστηκαν πριν από 38 περίπου χρόνια . Εκείνος έψαχνε να βρει δουλειά κι εκείνη ήταν φοιτήτρια . Ταίριαζαν οι χαρακτήρες τους , στα ουσιώδη συνέπιπταν οι αντιλήψεις τους και αποφάσισαν να διαφυλάξουν τη σχέση τους με στόνο και προοπτική να την ολοκληρώσουν όταν οι συνθήκες θα ήταν ευνοϊκές .
Καταγόμενοι και οι δύο από φτωχές οικογένειες , είχαν από νωρίς συνειδητοποιήσει ότι  η πορεία της ζωής τους θα ήταν ένας διαρκής αγώνας . Όμως δεν προβληματιζόταν γι αυτό . Θωρακισμένοι με το αγωνιστικό DNA των γονιών τους , είχαν τη βεβαιότητα ότι θα τα καταφέρουν .
Ένα χρόνο μετά τη γνωριμία τους  , ο Πέτρος προσλήφθηκε σε μια σημαντική εργασία  με ικανοποιητικό μισθό . Η Καίτη μετά από δύο χρόνια ολοκλήρωσε τις σπουδές της και σε ενάμιση περίπου χρόνο παντρεύτηκαν.  Από το γάμο τους απέκτησαν τρία παιδιά , εκ των οποίων το ένα , το έχασαν σε ηλικία δύο ετών .
Επτά χρόνια μετά το γάμο τους η Καίτη εξαργύρωσε τις ικανότητές της με μια δουλειά ανάλογη των σπουδών της και ο Πέτρος σταδιακά ανελισσόταν  επαγγελματικά , αφού η εταιρεία στην οποία παρείχε τις υπηρεσίες του , αξιοποιούσε τις δυνατότητές του και τα προσόντα του. Ζούσαν πλέον με σχετική άνεση .
Τις δυσκολίες του παρελθόντος όμως δεν τις λησμόνησαν ποτέ . Η επαφή και η σχέση τους με το χθες ήταν διαρκής.  Από κει αντλούσαν γνώση και δύναμη για το σωστό σχεδιασμό του μέλλοντος. Γι’ αυτό άλλωστε εντάχθηκαν ως κύρια συστατικά στη μεθοδολογία διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους .
Φίλοι , γνωστοί , συνάδελφοι , συγγενείς , ακόμη και ο ευρύτερος κοινωνικός περίγυρος , τους είχε σε μεγάλη υπόληψη και γενικότερα τους αντιμετώπιζε με θαυμασμό . Και όχι αναιτιολόγητα . Γιατί αυτή η οικογένεια με τον τρόπο που λειτουργούσε , επετύγχανε μέσω των πόρων που είχε στη διάθεσή της , καταπληκτικά αποτελέσματα . Δημιούργησε μια μικρή περιουσία . Επένδυσε στις σπουδές των παιδιών της . Ήταν απολύτως συνεπής προς όλες τις υποχρεώσεις της .
Η έλευση της κρίσης βρίσκει τον Πέτρο στα πρόθυρα της συνταξιοδότησης . Σχεδιάζει νοερά τα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Νιώθει μια γενική ευεξία να τον καταλαμβάνει , αφού πλέον θα έχει το χρόνο για να ασχοληθεί με πράγματα που είχε παραμελήσει ή σχεδόν λησμονήσει . Υποβάλει τα δικαιολογητικά που απαιτούνταν . Επειδή ήταν ασφαλισμένος στην υψηλότερη ασφαλιστική κλάση του ΙΚΑ , προσδοκούσε μιαν αξιοπρεπή σύνταξη . Όταν εκδόθηκε η απόφαση συνταξιοδότησής του , διαπίστωσε ότι θα ελάμβανε αθροιστικά για κύρια σύνταξη συν επικουρική , το ποσό των 2.150 € καθαρά . Λιγότερα βέβαια σε σχέση με το μισθό που απολάμβανε ως εργαζόμενος , αλλά και έτσι ευχαριστημένος ήταν. Άλλωστε και η συνεισφορά της Καίτης στον οικογενειακό προϋπολογισμό , μόνο αμελητέα δεν ήταν .
Μετά από λίγους μήνες όμως , κεραυνός εν αιθρία χτύπησε την οικογένεια . Η Καίτη απολύεται από την εργασία της . Η εταιρεία στην οποία εργαζόταν δεν άντεξε την κρίση και έκλεισε. Μαζί της πήρε και τις προσδοκίες και τα όνειρα όχι μόνο της Καίτης  , αλλά ολόκληρης της οικογένειας . Η ίδια αισθάνεται απογοήτευση . Ήθελε περίπου εξήμισι χρόνια για να θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα και γνωρίζει ότι υπό τις επικρατούσες συνθήκες θα είναι αδύνατο να βρει μια νέα δουλειά.  Τόσοι κόποι , τόση προσπάθεια , τόσος αγώνας , τόσα χρόνια εργασίας πάνε χαμένα.  Είναι έτοιμη να καταρρεύσει .
Ο Πέτρος  προσπαθεί να αναστηλώσει το ηθικό της . Ταυτόχρονα όμως γνωρίζει ότι οι δυσκολίες θα είναι τεράστιες . Αναρωτιέται με ποιο τρόπο πρέπει απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση , να ιεραρχήσει τις καθημερινές τους υποχρεώσεις . Απάντηση στις ερωτήσεις που θέτει στον εαυτό του δεν μπορεί να εκμαιεύσει . Γιατί η θεμελιώδης διαφορά είναι πλέον το επίπεδο του οικογενειακού τους εισοδήματος . Από τις 6.000 και πλέον ευρώ που ανερχόταν πριν την απόλυση της Καίτης και τη δική του συνταξιοδότηση , ήταν υποχρεωμένοι να ζήσουν μόνο με μία σύνταξη . Αισιόδοξος καθώς ήταν δεν το έβαζε κάτω . Πίστευε ότι μπορούσε να τα καταφέρουν .
Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο . Και το ρόλο του ξενοδόχου υποδυόταν το κράτος της … φαιδράς πορτοκαλέας. Αυτό που δε σέβεται τους πολίτες του , αυτό που ανατρέπει τον προγραμματισμό τους , αυτό που αδιαφορεί  για την καθημερινότητά τους , αυτό που υποσκάπτει το ηθικό τους , αυτό που ισοπεδώνει όνειρα και προσδοκίες .
Μπορεί για τους περισσότερους το ποσό της σύνταξης του Πέτρου να φαντάζει ιδιαίτερα υψηλό , αλλά όχι για τον ίδιο. Γιατί και τα παιδιά του έμειναν άνεργα , όπως και χιλιάδες ελληνόπουλα και χρειάζονταν τη δική του αρωγή .
Με τις αλλεπάλληλες περικοπές που επεβλήθησαν στις συντάξεις , το συνολικό ποσό της σύνταξης του Πέτρου , κύριας κι επικουρικής , κατρακύλησε πλέον κοντά στα 1.380 ευρώ . Με τα χρήματα αυτά πρέπει να εξυπηρετεί τις τρέχουσες δαπάνες του σπιτιού,  τις προσωπικές ανάγκες των παιδιών , τους φόρους , τα χαράτσια , το φόρο ακίνητης περιουσίας .
Για πρώτη φορά χάνει την αισιοδοξία του . Νιώθει ανασφάλεια και αγωνία . Μετανιώνει που υπήρξε συνεπής στις υποχρεώσεις του προς την πολιτεία . Αισθάνεται προδομένος.  Έχει την πεποίθηση πως το κράτος τον εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο , του στέρησε όσα δικαιούνταν  , ενώ εξακολουθεί μέχρι αυτή τη στιγμή να αδιαφορεί για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής , της διαφθοράς , το μαύρο χρήμα .
Τώρα το μάτι του γυαλίζει . Συναισθάνεται ότι πρέπει να αντιδράσει . Διακατέχεται από σφοδρή επιθυμία να τιμωρήσει τους υπευθύνους που τον οδήγησαν σ’ αυτή την κατάσταση. Κι όταν τον ρωτώ με ποιον τρόπο θα το επιτύχει , ένα αινιγματικό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του . Παρόμοια και η απάντησή του :
Όταν διαλύουν τη ζωή σου , έχεις το δικαίωμα να διαλύσεις το σύστημά τους .

    Κ.ΣΚ. 

Διαβάστε Περισσότερα: http://www.ekriti.gr/article/i-dystyhia-na-zeis-stin-ellada-toy-parontos#ixzz2tFkR8Ssz 
Follow us: @ekriti_gr on Twitter | ekriti.gr on Facebook