ΣΠΥΡΟΣ ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΑΚΗΣ (ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΗΣ) (1930 - 2013)Με λύρα και μαντινάδες, αντίο στο μεγάλο καλλιτέχνη της κρητικής παράδοσης .

Σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης αλλά και με λύρες και μαντινάδες όπως αρμόζει σε έναν " κορυφαίο " της παραδοσιακής μουσικής κηδεύτηκε εχθές στους Βώρους Μεσσαράς 'Ηρακλείου , ο Σπύρος Σηφογιωργάκης ... Θα τον θυμάμαι πάντα ως έναν ευγενικό και αιώνιο " έρωτόκριτο " να τραγουδά στην " άρετούσα " του την πολυαγαπημένη του γυναίκα Χρυσούλα ... παντοτινή σύντροφο στα τραγούδια που με περισσή αγάπη επέλεγαν να τραγουδάνε μαζί τόσο ταιριαστά και όμορφα ... Είχα προλάβει ευτυχώς και το είχα πει ότι οι δυό τους με το έργο τους έτσι όμορφα ταιριαστοί κι αγαπημένοι υπήρξαν η αφορμή να αγαπήσω την κρητική μουσική ! Νάναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει ...mariarosa

ΣΠΥΡΟΣ ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΑΚΗΣ (1930 - 2013) ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ... - "Είμαι ο Σπύρος Σηφογιωργάκης λοιπόν από τ’ Αγαλιανού Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης. Γεννήθηκα το 1930 από πολυμελή αγροτική οικογένεια και σαν παιδί της κατοχής που είμαι, υπέφερα κι εγώ όπως κι όλοι οι υπόλοιποι. Λύρα ήθελα και προσπαθούσα να μάθω από μικρός, αλλά δύσκολες οι συνθήκες βλέπεις κι ήταν αυτή μου η επιθυμία κάτι σαν όνειρο. Το 1948, σε ηλικία 18 ετών, γνώρισα τον Αλέκο τον Καραβίτη, ένα μεγάλο καλλιτέχνη της λύρας για εκείνη την εποχή ο οποίος όμως έμενε στην Αθήνα. Μου πρότεινε να πάω μαζί του στην πρωτεύουσα και μου υποσχέθηκε ότι θα με κάνει ξεφτέρι στη λύρα. Πήγα αλλά οι συνθήκες διαβίωσης ήταν τόσο δύσκολες που αναγκάστηκα να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά και ν’ αφήσω, για ένα διάστημα τουλάχιστον, τ’ όνειρο στην άκρη. Όταν αργότερα κατέβηκα στην πατρίδα, μπήκα για ένα χρόνο στη «δούλεψη» ενός χωριανού μου μόνο και μόνο για να μου πάρει μια λύρα. Εν τω μεταξύ ήρθε ο καιρός να πάω φαντάρος κι είχα τη μεγάλη τύχη να υπηρετήσω στις Μοίρες όπου, και με μεγάλη ευγνωμοσύνη το λεω, οι Μοιριανοί εκείνης της εποχής, πολύ μερακλήδες άνθρωποι, με το μεράκι τους και την ηθική τους υποστήριξη με έκαναν λυράρη. Όταν απολύθηκα από το στρατό, αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ επαγγελματικά με τη λύρα και με τίποτα άλλο..." Από το Περιοδικό "Στιγμές" Στο Ρέθυμνο, το 1952 γνωρίζει το γνωστό κατασκευαστή μουσικών οργάνων Μανόλη Σταγάκη και αποκτά την πρώτη πραγματική του λύρα που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα. Στο δισκάδικο του Λευτέρη Γαγάνη έρχεται σε επαφή με τα ακούσματα που προσφέρει πλέον η δισκογραφία, από τον Καρεκλά, τον Μπαξεβάνη, τον Σκορδαλό, κ.α. Η πρώτη του γνωριμία με την τεχνολογική υποδομή της μουσικής είναι η εκπομπή του Σίμωνα Καρρά, οτο Ρ/Σ Αθηνών και στον Ρ/Σ Ενόπλων Δυνάμεων κατά το 17μηνο της στρατιωτικής του θητείας, στο κέντρο διαβιβάσεων Χαϊδαρίου. (Με τον Γιάννη Μαρκογιαννάκη). Τελειώνοντας τη θητεία του το 1955 σε ηλικία 25 ετών, έχει ήδη δημιουργήσει τη φήμη του καλού λυράρη, που αρχίζει να απλώνεται σε ολόκληρη την Κρήτη αρχικά και εκτός Κρήτης αργότερα. Πρώτος του σταθμός εκτός Ελλάδος, παρέα με τον Γιάννη Μαρκογιαννάκη, το "1ο φεστιβάλ νέων στο Ελνσίνκι" της Φιλανδίας, συνοδεύοντας χορευτικό Κρητικό συγκρότημα, που απέσπασε το 1ο βραβείο. Ακολουθεί περιοδεία στην Ανατολική Ευρώπη και ταξίδι στην Αμερική, όπου ηχογραφείται ο πρώτος δίσκος, “Ο Φάρος”, που εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να παίζεται και να τραγουδιέται. Επίσης εκεί γνωρίζεται με τον πρόεδρο Τρούμαν απ’ τον οποίο παραλαμβάνει τιμητικό βραβείο. Ακολουθούν και άλλες δισκογραφικές επιτυχίες όπως: "Δεν έχω άλλα Δάκρυα", "Το γράμμα", "Ο άτυχος", "Η κολασμένη σου ψυχή", "Το τραγούδι της μάνας", "Στη Γερμανία μακρυά", "Έχεις δικαίωμα να κλαις" κ.α. Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης παρότι έχει ξεπεράσει τα 60 χρόνια συνεχόμενης προσφοράς και δημιουργίας στην Κρητική μουσική, εξακολουθούσε να εμφανίζεται σε επιλεγμένες  κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις του νησιού με έδρα πάντα το χωριό Βώρροι Ηρακλείου όπου ζούσε με τα παιδιά του και τη αγαπημένη σύντροφο Χρυσούλα. Στο σημείο αυτό θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τη μεγάλη προσφορά της Χρυσούλας που σε πολλές ηχογραφήσεις δίσκων έχει συνοδεύσει το Σπύρο με την εκλεκτή και μοναδική φωνή της. Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης έχει τιμηθεί αναρίθμητες φορές από σπουδαίους Πολιτιστικούς φορείς αλλά και από απλό κόσμο! Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Κρητικούς καλλιτέχνες και μια φυσιογνωμία που θα μείνει για πάντα στην Ιστορία της Κρητικής μουσικής γιατί εκτός από σπουδαίος καλλιτέχνης ήταν και ένας υπέροχος άνθρωπος. Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης έφυγε στις 11 Μαρτίου 2013 σε ηλικία 83 ετών. ΣΠΥΡΟΣ ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΑΚΗΣ (ΣΗΦΟΓΙΩΡΓΗΣ) (1930 - 2013) Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Αγαλιανός της επαρχίας Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου. Η πρώτη λύρα του αποκτήθηκε σε ηλικία 17 ετών το 1947 ως αμοιβή από εργασία του στο αλώνισμα. Η δεύτερη ένα χρόνο αργότερα το 1948 στα 18 του χρόνια, αποτέλεσμα φαμεγικής, αλλά και η αιτία να γνωριστεί ο Σπύρος με τον καταξιωμένο λυράρη Αλέκο Καραβίτη και να μεταβεί στην Αθήνα ως υπάλληλος της επιχείρησής του αλλά και μαθητής του. Η επαφή τους κρατά ένα χρόνο, οπότε ο Σπύρος Σηφογιωργάκης επιστρέφει στην Κρήτη κι αρχίζει ουσιαστικά την καριέρα του, μαζί με τους αδελφούς Γιώργη και Γιάννη Μαράκη από το χωριό Κοξαρέ Αγ.Βασιλείου Ρεθύμνης. Την εποχή εκείνη τα ακούσματα του Σπύρου είναι από καλλιτέχνες όπως ο Γιώργης Καλογρίδης, ο Γιώργης Μαρκογιαννάκης (πατέρας του Μαρκογιάννη και του Μαρκοβαγγέλη), ο Γιώργης Σταυριανάκης κ.ά. Όμορφες Κοντυλιές από τον Σπουδαίο Αγιοβασιλιώτη Λυράρη Σπύρο Σηφογιωργάκη πριν ακριβώς από 23 χρόνια στο χωριό Κουρούτες Αμαρίου Ρεθύμνης από το αρχείο του Οδυσσέα Πλατύραρχου! Τον συνοδεύει στο λαούτο ο λαουτιέρης και τραγουδιστής από την Ασή - Γωνιά Γιώργος Κουκάκης! Με λύρα και μαντινάδες, αντίο στο μεγάλο καλλιτέχνη Κλίμα συγκίνησης και λύπης στους Βώρους καθώς όλοι είπαν το τελευταίο αντίο στον "φάρο" της κρητικής μουσικής όπως χαρακτηρίστηκε ο Σπύρος Σηφογιωργάκης.Η λύρα του μεγάλου κρητικού καλλιτέχνη σίγησε για πάντα και ο ίδιος δεν θα μας χαρίσει ξανά τις κρητικές μελωδίες του, που περνούν πλέον στην ιστορία και στις επόμενες γενιές. Η κηδεία του έγινε στη Μεσαρά- όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια με τα παιδιά του και τη σύντροφό του Χρυσούλα-όπου τον αποχαιρέτησαν με κρητικές μαντινάδες.  Στη συνέχεια η σορός του γνωστού κρητικού καλλιτέχνη  που μεταφερόταν στα χέρια, οδηγήθηκε στην τελεταία του κατοικία στους Βώρους υπο τους ήχους λύρας και παρουσίας συγγενών, φίλων αλλά και πολλών ανθρώπων που λάτρεψαν την μουσική του. Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης "έφυγε" χθες από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών, αφήνοντας πίσω του σπουδαία παρακαταθήκη στη μουσική παράδοση του νησιού.http://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1017868&srv=95