Defence Redefined
Published on 23/05/2020
Συμπληρώνονται σήμερα 17 χρόνια από τον θάνατο του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη και οι Ένοπλες Δυνάμεις και η Πολεμική Αεροπορία τιμούν τη μνήμη του «αετού» που σκοτώθηκε εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας.
Ο Κώστας Ηλιάκης γεννήθηκε στα Χανιά στις 15 Αυγούστου 1970. Ήταν ο τέταρτος γιος του Ιωάννη και της Ειρήνης Ηλιάκη.
Μαθήτευσε στα δημόσια σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων. Σεμνός, χαμηλών τόνων αλλά παράλληλα μεθοδικός και ψύχραιμος κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, έχοντας από την νεαρή του ηλικία αγάπη για το αεροπλάνο, πετυχαίνει το 1989 την είσοδο του στην Σχολή Ικάρων την οποία είχε μόνη επιλογή στο Μηχανογραφικό για την συμμετοχή στις Πανελλήνιες εξετάσεις.
Επιμελής Ίκαρος, ορκίζεται Ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετείται στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος για να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2. Κατόπιν τοποθετήθηκε στην 115 ΠΜ, 340 Mοίρα Βομβαρδισμού στα αεροσκάφη Α-7 Corsair.
Στην διάρκεια αυτών των ετών φοιτά σε διάφορα Σχολεία της ΠΑ, όπως το σχολείο Όπλων και Τακτικής, αποφοίτησε το Πρόγραμμα Τακτικής Ηγεσίας και λόγω του υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης του διακρινόταν σε όλα τα είδη αποστολών. Αυτά σε συνδυασμό με τις ικανότητες και την ευσυνειδησία του τον καθιστούν έναν από τους ποιο ικανούς επαγγελματίες στον χώρο του και έτσι επιλέχθηκε το 2002,να αποτελέσει μέρος του πυρήνα των 10 Ιπταμένων οι οποίοι στάλθηκαν για εκπαίδευση στα νέα F-16 Block 52+ στις ΗΠΑ. Ολοκληρώνει την εκπαίδευση και επιστρέφει στην Ελλάδα, στην 347 Μοίρα στην Αγχίαλο μέχρι να έρθουν τα νέα Αεροπλάνα στην 115 ΠΜ.
Μετά από 8 μήνες, τον Ιούνιο του 2003 παίρνει μετάθεση για την 340 Μοίρα, την αγαπημένη του «Αλεπού», όπου αποκτά επιπλέον εμπειρία στην αναχαίτιση με τα νέα F-16 Block 52+, συμμετέχει στον σχεδιασμό και εκτέλεση Επιχειρήσεων την νύχτα και είναι παράλληλα εκπαιδευτής αέρος.
Στις 23 Μαΐου 2006 και έπειτα από θερμό επεισόδιο μεταξύ ελληνικών-τουρκικών μαχητικών, το αεροπλάνο του Κωνσταντίνου Ηλιάκη κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο.
Σύμφωνα με τα γεγονότα της εποχής, μετά από αερομαχία το τουρκικό και το ελληνικό F-16, πιλότος του οποίου ήταν ο Ηλιάκης, συγκρούστηκαν κατά τη διάρκεια εμπλοκής πάνω από την Κάρπαθο, με αποτέλεσμα να καταπέσουν αμφότερα στη θάλασσα. Ο Τούρκος πιλότος, ανασύρθηκε σώος αφού εκτινάχθηκε έγκαιρα από το αεροσκάφος του.
Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ), μετά από έρευνες που διεξήγαγε, συνέταξε επίσημο πόρισμα για τις συνθήκες της κατάρριψης του ελληνικού μαχητικού, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι ο Ηλιάκης εκτέλεσε άψογα την αποστολή του.
Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης ήταν πατέρας δύο παιδιών 1,5 και 5 χρονών.
Στις 28 Δεκεμβρίου 2006, στην καθιερωμένη τελετή απονομής μεταλλίων και βραβείων από την Ακαδημία Αθηνών, του απονεμήθηκε το αργυρό μετάλλιο αρετής και αυτοθυσίας.
Στις 23 Μαΐου 2007 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου προς τιμήν του, στο χώρο όπου έχασε τη ζωή του.
Published on 23/05/2020
Συμπληρώνονται σήμερα 17 χρόνια από τον θάνατο του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη και οι Ένοπλες Δυνάμεις και η Πολεμική Αεροπορία τιμούν τη μνήμη του «αετού» που σκοτώθηκε εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητας.
Ο Κώστας Ηλιάκης γεννήθηκε στα Χανιά στις 15 Αυγούστου 1970. Ήταν ο τέταρτος γιος του Ιωάννη και της Ειρήνης Ηλιάκη.
Μαθήτευσε στα δημόσια σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων. Σεμνός, χαμηλών τόνων αλλά παράλληλα μεθοδικός και ψύχραιμος κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, έχοντας από την νεαρή του ηλικία αγάπη για το αεροπλάνο, πετυχαίνει το 1989 την είσοδο του στην Σχολή Ικάρων την οποία είχε μόνη επιλογή στο Μηχανογραφικό για την συμμετοχή στις Πανελλήνιες εξετάσεις.
Επιμελής Ίκαρος, ορκίζεται Ανθυποσμηναγός το καλοκαίρι του 1993 και τοποθετείται στην 120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος για να ολοκληρωθεί η πτητική του εκπαίδευση με αεροσκάφη Τ2. Κατόπιν τοποθετήθηκε στην 115 ΠΜ, 340 Mοίρα Βομβαρδισμού στα αεροσκάφη Α-7 Corsair.
Στην διάρκεια αυτών των ετών φοιτά σε διάφορα Σχολεία της ΠΑ, όπως το σχολείο Όπλων και Τακτικής, αποφοίτησε το Πρόγραμμα Τακτικής Ηγεσίας και λόγω του υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης του διακρινόταν σε όλα τα είδη αποστολών. Αυτά σε συνδυασμό με τις ικανότητες και την ευσυνειδησία του τον καθιστούν έναν από τους ποιο ικανούς επαγγελματίες στον χώρο του και έτσι επιλέχθηκε το 2002,να αποτελέσει μέρος του πυρήνα των 10 Ιπταμένων οι οποίοι στάλθηκαν για εκπαίδευση στα νέα F-16 Block 52+ στις ΗΠΑ. Ολοκληρώνει την εκπαίδευση και επιστρέφει στην Ελλάδα, στην 347 Μοίρα στην Αγχίαλο μέχρι να έρθουν τα νέα Αεροπλάνα στην 115 ΠΜ.
Μετά από 8 μήνες, τον Ιούνιο του 2003 παίρνει μετάθεση για την 340 Μοίρα, την αγαπημένη του «Αλεπού», όπου αποκτά επιπλέον εμπειρία στην αναχαίτιση με τα νέα F-16 Block 52+, συμμετέχει στον σχεδιασμό και εκτέλεση Επιχειρήσεων την νύχτα και είναι παράλληλα εκπαιδευτής αέρος.
Στις 23 Μαΐου 2006 και έπειτα από θερμό επεισόδιο μεταξύ ελληνικών-τουρκικών μαχητικών, το αεροπλάνο του Κωνσταντίνου Ηλιάκη κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο.
Σύμφωνα με τα γεγονότα της εποχής, μετά από αερομαχία το τουρκικό και το ελληνικό F-16, πιλότος του οποίου ήταν ο Ηλιάκης, συγκρούστηκαν κατά τη διάρκεια εμπλοκής πάνω από την Κάρπαθο, με αποτέλεσμα να καταπέσουν αμφότερα στη θάλασσα. Ο Τούρκος πιλότος, ανασύρθηκε σώος αφού εκτινάχθηκε έγκαιρα από το αεροσκάφος του.
Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ), μετά από έρευνες που διεξήγαγε, συνέταξε επίσημο πόρισμα για τις συνθήκες της κατάρριψης του ελληνικού μαχητικού, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι ο Ηλιάκης εκτέλεσε άψογα την αποστολή του.
Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης ήταν πατέρας δύο παιδιών 1,5 και 5 χρονών.
Στις 28 Δεκεμβρίου 2006, στην καθιερωμένη τελετή απονομής μεταλλίων και βραβείων από την Ακαδημία Αθηνών, του απονεμήθηκε το αργυρό μετάλλιο αρετής και αυτοθυσίας.
Στις 23 Μαΐου 2007 έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου προς τιμήν του, στο χώρο όπου έχασε τη ζωή του.
Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο ντοκουμέντο
εκείνης της μοιραίας αερομαχίας για τον Έλληνα σμηναγό Κώστα Ηλιάκη τον 35χρονο ήρωα-σμηναγό μας που έπεσε περήφανος - αητός με "μπαμπεσιά τούρκου πιλότου " στα νερά του Αιγαίου πελάγους.
Ο Σμηναγός Κώστας Ηλιάκης έχασε τη ζωή στις 23 Μαΐου του 2006, μετά από δολοφονικό χειρισμό Τούρκου πιλότου το αεροσκάφος του οποίου είχε αναχαιτίσει νωρίτερα, 21 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά της νήσου, εντός του FIR Αθηνών.
https://www.haniotika-nea.gr/ta-ch-n-stin-karpatho-gia-to-mnimosyno-toy-sminagoy-iliaki-fot/
Ελληνική Αεροπορία | Η 340 Μοίρα συμπληρώνει 70 χρόνια από την ίδρυση της – VIDEO
DEFENCE ReDEFiNED |© 2023
.........................................................
Αναδημοσιεύουμε από
Militaire NewsΚώστας Ηλιάκης: 17 χρόνια μετά ένας Αξιωματικός θυμάται πως βίωσαν οι ΕΔ τη δολοφονία του Σμηναγού
Γράφει ο
Παναγιώτης Γερογλής
Ταξχος ε.α.
Πέρασε στο πάνθεον των αθάνατων αετών, σαν σήμερα, πριν 17 χρόνια, αφήνοντας πίσω του σύζυγο και δυό παιδιά, τότε 4 και 2 ετών…
Η σκέψη μου ταξιδεύει τέτοια μέρα πίσω στο 2006, Τρίτη, όπως και σήμερα…
Σπουδαστής στην ΑΔΙΣΠΟ τότε (ανωτάτη διακλαδική σχολή πολέμου), μεταξύ των καθηκόντων και υποχρεώσεών μου και η εβδομαδιαία ανασκόπηση και παρουσίαση των γεγονότων συνοδευόμενη με τις ανάλογες εμπεριστατωμένες εκτιμήσεις…
Το γεγονός της πτώσης-κατάρριψης, μαθεύτηκε αστραπιαία στη σχολή, πριν ακόμα καλά – καλά, ενημερωθεί πλήρως η ιεραρχία και πολύ ώρα αργότερα τα ΜΜΕ…
Οι ιπτάμενοι συνάδελφοι, τα είχαν μάθει πρώτο χέρι άμεσα από τη Μοίρα και είχα την τύχη να καθόμαστε στα ίδια θρανία με το Γρίβα, χειριστής αυτός μια δεκαετία παραπίσω, με το συμβάν με το δελταπτέρυγο το δίλιτρο πάνω απ’ τη Χίο…
Διακόπτονται τα μαθήματα, μαζευόμαστε έξω, αναμονή, τσιγάρο, συζητήσεις, ηψηλό ηθικό, απαφασιστικότητα και οι πρώτο χέρι πληροφορίες να διαδέχονται η μία την άλλη…
Αναμονή και ετοιμότητα για μιά κατάσταση που ανέβαζε ένταση πεντάλεπτο στο πεντάλεπτο…αλληλοενημέρωση και διανομή πληροφορίας μεταξύ των σπουδαστών των κλάδων , σε ασύλληπτο χρόνο…
Σηκώναμε μαχητικά δικά μας, σηκώναν και από απέναντι, από πλευράς “στραταίων”, μαθαίναμε για το Ε/Π CSAR που σηκώθηκε και πήγε στο σημείο, πολεμικά πλοία να προσεγγίζουν πάσει δυνάμει στην περιοχή, πληροφορίες για το πιστόλι που τράβηξε στους δικούς μας ο Τούρκος επάνω στο παναμέζικο, αλλά και για τα καραγκιοζηλίκια που ακολούθησαν (είχε φτάσει και το τουρκικό Ε/Π) και “τους τον παραδώσαμε”…
Τρεις μέρες αργότερα, αφού “επεδείξαμε στρατηγική ψυχραιμία” και αποφύγαμε την ένταση και αφού είχε “ξεφουσκώσει το μπαλόνι” , – όπως και μια δεκαετία παραπίσω, όπως τότε στα Ίμια, από τότε είχαν ξεκινήσει αυτές οι “ψυχραιμίες” – , η εργασία μου για την εβδομαδιαία επισκόπηση, αρίστευσε μεταξύ των σπουδαστών και επελέγει να διαβαστεί την Παρασκευή , παρουσία όλων των σπουδαστών στο αμφιθέατρο….
Αυτονοήτως είχε συμπεριληφθεί και το τραγικό συμβάν με τον Ηλιάκη, με τις απαραίτητες πληροφορίες, επισημάνσεις, εκτιμήσεις και προτάσεις, συνδέοντας το περιστατικό και τους χειρισμούς μας, με το περιστατικό της κρίσης των Ιμίων, την απώλεια τριών παλικαριών, το γκριζάριζμα περιοχών του Ανατολικού Αιγαίου, τη διαχρονική εσφαλμένη ανεκτικότητα στο πνεύμα του κατευνασμού και μιας κατά φαντασίαν αποτροπής, αλλά και την ενδοτικότητα που μας διακατέχει και που νομοτελειακά αυτή θα μας οδηγήσει……
Και ενώ όλα είναι έτοιμα, έρχεται ο Δντης Σπουδών και μου λέει σε θέλει ο Υποδιοικητής…
Παρουσιάζομαι λοιπόν και ακούω : “…συγχαρητήρια, άριστη η εργασία,….αλλά αυτό το κείμενο δεν μπορεί να αναγνωσθεί..”….. Σιωπή στο γραφείο…τον κοίταξα στα μάτια…με κοίταξε και εκείνος…πάλι σιωπή…
– “Ούτε μεταξύ μας δεν το αντέχουμε ??..”, ρώτησα…απάντηση δεν πήρα ποτέ…
Παραθέτω αποσπασματικά , 17 χρόνια μετά , τις τρεις τελευταίες γραμμές της εργασίας :…
…” Όπως και τότε, 10 χρόνια πίσω…no ships, no troops, no flags….Εκτός από μία σημαία…αυτή που θα σκεπάζει το φέρετρο του Σγου Κ.Ηλιάκη….”…..
Πίσω στο σήμερα, τέτοια μέρα, τέτοια ώρα που γράφονται οι αράδες αυτές, κάπου μεταξύ Καρπάθου και Κρήτης, 17 χρόνια πίσω, σε μια αποστολή αναχαίτισης και αναγνώρισης για να μην φτασουν τα τουρκικά φωτοαναγνωριστικά στις ακτές της Κρήτης και φωτογραφίσουν τις τοποθεσίες των S-300, ο Σμηναγός πέταξε με μια λάμψη, πέρα και ψηλότερα από κάθε οροφή μαχητικού και πετομηχανής που μπορεί να φτιάξει άνθρωπος…
Όμως την ίδια στιγμή, μπήκε και χαράχτηκε βαθιά στην καρδιά όλων των ανθρώπων με ελληνική ψυχή που αγαπούν , έτσι από τρέλλα και πείσμα τον τόπο αυτό…
Σμηναγός (Ι) Κωσταντίνος Ηλιακης , τάξη ’93…το κορμί του, δε βρέθηκε ποτέ…η ψυχή του παρακαταθήκη στο μπλέ της θάλασσας και στο γαλάζιο του ελληνικού ουρανού…Η μνήμη του βαθιά χαραγμένη μέσα μας…
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
Υ.Γ. Θα επαναλάβω προηγούμενη μου ρήση, ότι σύντομα, ο σημερινός λαός, είτε το θέλει , είτε όχι, θα κληθεί να αναμετρηθεί με την ιστορία του…ελπίζω και εύχομαι να φανεί αντάξιος των προσδοκιών του έθνους….
Παναγιώτης Γερογλής
Ταξχος ε.α.
Militaire.gr
