Δευτέρα 21 Μαρτίου 2022

21η Μαρτίου - Εαρινή Ισημερία -΄Επίσημη Πρώτη ημέρα της ΄Ανοιξης - Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.Η φετινή όμως Άνοιξη του 2022 δεν ήρθε...αλίμονο 26η ημέρα των ανελέητων-αδικαιολόγητων-εμφύλιων βομβαρδισμών των Ρώσων του Πούτιν... στην Ουκρανία... σκορπούν Μόνο τη φρίκη την καταστροφή τον θάνατο, Αθώων, Αμάχων και μικρών παιδιών...

 








Παρ' όλα αυτά θεωρώντας ότι τα μικρά παιδιά είναι το μέλλον της ανθρωπότητας αν τ' αφήσουμε  βέβαια να, επιβιώσουν, από τα δεινά που τούς εκτοξεύουμε...

και θεωρώντας ότι τα παιδιά

συμβολικά είναι στον συνολικό χρόνο της ζωής του ανθρώπου, 

ότι είναι 

η νεανική εποχή της 'Ανοιξης για 

τη Φύση... 

Πιστεύω λοιπόν ότι 

ως εκ τούτων των παραπάνω προεναφερθέντων λόγων τα μικρά αδύναμα αυτά κλαράκια-παιδάκια της 'Ανοιξης, να προφυλαχθούν και, να διασωθούν, παντείων τρόπων και με κάθε θυσία! 

Ένας ασφαλής τρόπος προφύλαξης έχει αποδειχθεί ανά τους αιώνες είναι και η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ και ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ! 

Αναδημοσιεύω λοιπόν την παρακάτω ανάρτηση από τα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ

και την Μάρω Θεοδωράκη

“10 λόγοι για να αγαπήσουν τα παιδιά την ποίηση”

Μάρω Θεοδωράκη

21 Μαρτίου, 2022 12:03 μμ

Ποίηση

Mέσα στην τεχνοκρατική κοινωνία που ζούμε, μια κοινωνία χρωματισμένη από την ψηφιακή ζωή και την τεχνολογία, η απουσία ποιητικών στοιχείων είναι φανερή. Η γλώσσα υποφέρει κι η ποίηση απουσιάζει. Όμως λίγοι γνωρίζουν πως τα παιδιά έχουν μια έμφυτη αγάπη στην ποίηση. Πως στον δικό τους κόσμο η ποίηση μπορεί να συνυπάρχει μαζί με άλλες δραστηριότητες και τέχνες και πως μπορεί να καλλιεργήσει τη μουσικότητα και τον ρυθμό στη ζωή τους. Τα παιδιά έρχονται πολύ νωρίς σε επαφή με την ποίηση, αφού τα νανουρίσματα και τα ταχταρίσματα αποτελούν κομμάτι της. Η ποίηση μπορεί να γίνει ένα αποτελεσματικό εργαλείο στα χέρια του εκπαιδευτικού αλλά και του γονιού, αφού τροφοδοτεί την κατανόηση της γλώσσας και του προφορικού λόγου .Η ποίηση ασκεί μια γοητεία που δεν ανακαλύπτουν τα παιδιά, αφού συχνά καλούνται στις σχολικές γιορτές να μάθουν απ’ έξω κάποιο ποίημα δίχως να καταλαβαίνουν ούτε τι λένε ούτε γιατί το λένε. Η ποίηση δεν χωράει στα “πρέπει”. Ούτε λειτουργεί με κανόνες και αναλύσεις δομών. Υπάρχει για να αφυπνίσει, να συγκινήσει, να διδάξει και να καλλιεργήσει. Με ένα ποίημα, ακόμα και με έναν στίχο, μπορεί ένα παιδί να γελάσει, να κλάψει, να σκεφτεί, να νιώσει καλύτερα, να κατανοήσει έννοιες, να αφουγκραστεί. Κι αυτό είναι υπέροχο όταν το μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και την παιδική ποίηση με όμορφα, τρυφερά ποιήματα, ικανά να κρατήσουν το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών. Υπάρχουν πολλές ποιητικές συλλογές οι οποίες απευθύνονται σε κάθε στάδιο της ανάπτυξης των παιδιών. Το σίγουρο είναι πως η επαφή με την ποίηση είναι μέλημα των γονιών.


Γιατί να αγαπήσουν τα παιδιά μας την ποίηση;

Γιατί να τα φέρουμε πιο κοντά σε αυτή την τέχνη;


1. Η ποίηση μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αγαπήσουν την ανάγνωση και την συγγραφική δράση. Η ποίηση μας μετατρέπει σε ενεργητικούς αναγνώστες.


2. Η ποίηση πάντα γεννάει συναισθήματα. Είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο για την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης.


3. Δίνει ερεθίσματα για να κατανοήσουν τα παιδιά τον κόσμο. Ένας στίχος ανοίγει ένα παράθυρο. Με ένα στίχο ξεφυτρώνουν νέες ιδέες.


4. Έχει παιδαγωγική δύναμη, αφού ενεργοποιεί το νοητικό πεδίο.


5. Εμπλουτίζει το λεξιλόγιο των παιδιών, τις γλωσσικές τους δεξιότητες και ενισχύει την ανάπτυξη του λόγου τους.


6. Επιτρέπει στα παιδιά να σχηματίσουν τη δική τους γνώμη και άποψη. Το ποίημα δεν είναι ένας γρίφος που πρέπει να λυθεί. Αντίθετα δίνει ανάσες ελευθερίας στην κρίση και στη σκέψη του παιδιού.


7. Ενισχύει τη φαντασία και αναπτύσσει τη μνήμη. Τα παιδιά βιώνουν τις λέξεις με τρόπο μοναδικό.


8. Βοηθάει τα παιδιά να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητά τους και τις δυνατότητές τους.


9.Εισάγει τα παιδιά σε διαφορετικούς κόσμους, συνήθειες, ήθη, έθιμα, γλώσσες, πατρίδες.


10. Η ποίηση, όπως όλες οι τέχνες, είναι πηγή ψυχαγωγίας και χαράς.


Βάζοντας την ποίηση στη ζωή των παιδιών μας είναι σίγουρο ότι αναβαθμίζουμε την αισθητική τους αλλά και την κρίση τους. Πολλά πράγματα που δεν μπορούν να ειπωθούν είτε από το παιδί είτε από τον γονιό ξεδιπλώνονται μέσα από έναν στίχο. Πολλές έννοιες και αξίες γίνονται περισσότερο κατανοητές με τη δυναμική ενός στίχου. Διαβάστε μαζί με τα παιδιά σας κι ανακαλύψτε μαζί τους την ύπαρξη, τη χαρά, την αισθητική, την ίδια τη ζωή! Με ένα ποίημα αγκαλιά. Με έναν στοχασμό.


“Τ΄όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη

το όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη

τα λόγια της αγάπης κάτω από τα δέντρα είναι η ειρήνη

Ο πατέρας που γυρνάει από τ’ απόβραδο μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια, με ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα… είναι η ειρήνη”

Γ. Ρίτσος.

@haniotika-nea.gr

“Χανιώτικα Νέα” 



Σαν Σήμερα-Στις 21 Μαρτίου του 1960: Η σφαγή που καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού

Σαν σήμερα: Η σφαγή που καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού
@michiganintheworld.history.lsa.umich.edu

Στις 21 Μαρτίου του 1960

Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ

Δημοσίευση 21/3/2022 | 00:06


Στις 21 Μαρτίου του 1960Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ Δημοσίευση 21/3/2022 | 00:06

Στις 21 Μαρτίου του 1960, 5 με 7 χιλιάδες μαύροι φοιτητές και πολίτες, διαμαρτυρήθηκαν για τα μέτρα που πήρε το καθεστώς του Απαρτχάιντ στην πόλη Σάρπβιλ της Νοτίου Αφρικής. Η διαδήλωση ήταν ειρηνική, με τους διαδηλωτές να μην δίνουν κανένα δικαίωμα για τα γεγονότα που ακολούθησαν...

Δώδεκα χρόνια νωρίτερα, το 1948, ξεκίνησαν να νομοθετούνται ρατσιστικοί νόμοι που επέτρεπαν στους λευκούς (μόλις το 10% του πληθυσμού) να είναι «ανώτεροι» από τις υπόλοιπες φυλετικές ομάδες. Στη Νότιο Αφρική, ο πληθυσμός αποτελούνταν κυρίως από μαύρους γηγενείς ("Natives"), μιγάδες ("Coloureds") που ήταν γόνοι μικτών γάμων και Ινδούς ("Indians"), που είχαν μεταφερθεί μαζικά από τους Άγγλους τον 19ο αιώνα.

Το καθεστώς επέτρεπε συγκεκριμένα προνόμια στους λευκούς, όπως εκπαίδευση, υγεία και εργασία, ενώ τα πιο υπερβολικά μέτρα, απαγόρευαν αυστηρά τους μεικτούς γάμους και περιόριζαν τις μετακινήσεις σε περιοχές των λευκών. Συγκεκριμένα, όποιος βρισκόταν να κυκλοφορεί σε περιοχή λευκών έπρεπε να επιδείξει βιβλιάριο ότι εργάζεται στην περιοχή με αφεντικό κάποιον λευκό, αλλιώς φυλακιζόταν για τουλάχιστον 30 ημέρες!

Για όλα αυτά λοιπόν, κυρίως οι φοιτητές αλλά και άλλοι πολίτες, συγκεντρώθηκαν στη Σάρπβιλ για να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά. Μέχρι τις 10, από 7.000 που ήταν αρχικά έγιναν 19.000 και κατευθύνθηκαν προς το αστυνομικό τμήμα της πόλης. Η αστυνομία που περίμενε ήταν ολιγάριθμη και αποτελείτο κυρίως από νεαρούς άνδρες που μόλις είχαν μπει στο σώμα. Το κακό έγινε σε δευτερόλεπτα. Οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως το πλήθος. Ο απολογισμός φρικτός. 69 νεκροί και περισσότεροι από 180 τραυματίες, ανάμεσα τους γυναίκες και μικρά παιδιά.

Φυσικά, μερικοί πήγαν να δικαιολογήσουν την αστυνομία, λέγοντας πως το πλήθος ήταν οπλισμένο. Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν πως το μόνο όπλο που κρατούσαν ορισμένοι ήταν μερικές πέτρες. Ο διοικητής της αστυνομίας υποστήριξε πως αρχικά δεν ήταν αυτός ο τρόπος που είχαν σχεδιάσει να αντιμετωπίσουν τη διαδήλωση. Όμως η τακτική της άλλαξε, όταν οι διαδηλωτές περικύκλωσαν το τμήμα. Ο διοικητής D.H. Pienaar φέρεται να είπε: «Θα πρέπει να πάρουν ένα σκληρό μάθημα, αν κάνουν αυτά τα πράγματα».

Το ειδεχθές καθεστώς του Απαρτχάιντ, από εκείνη την ημέρα άρχισε να παρακμάζει. Μπορεί να κράτησε για άλλα 30 χρόνια, αλλά τα εμπάργκο από δεκάδες χώρες και η διαρκής προσπάθεια του καθεστώτος να «ελαφρύνει» τους νόμους, έδειξαν το ισχυρό πλήγμα που προκάλεσε η σφαγή αθώων από ένα άδικο καθεστώς.

Πέντε χρόνια αργότερα, στις 21 Μαρτίου του 1965, ο Martin Luther King αποφασίζει να ξεκινήσει την περίφημη «παρέλαση» του από το Salem στο Montgomery της Alabama. Μια ειρηνική διαδήλωση που ήθελε να πετύχει την αναγνώριση του δικαιώματος της ψήφου των μαύρων. Η διαδήλωση διαλύθηκε δυο φορές από την αστυνομία, αλλά ο Martin Luther King επέμεινε και τελικά κατάφερε να φτάσει στο Montgomery με αρκετούς διαδηλωτές στο πλευρό του (ανάμεσά τους και λευκοί).

Το 1966, ο ΟΗΕ σε συνεδρίασή του, αποφασίζει να ανακηρύξει την 21η Μαρτίου, σε παγκόσμια ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Ο ΟΗΕ επέλεξε τη συγκεκριμένη ημερομηνία για να τιμήσει τα θύματα της σφαγής του Σάρπβιλ. Φέτος, συμπληρώνονται 56 χρόνια από την απόφαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που αφυπνίστηκε ύστερα από το τραγικό συμβάν της Σάρπβιλ.