Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

IMIA είκοσι χρόνια μετά .«Οι τρεις νεκροί μας δέχθηκαν να πάνε σε μια αποστολή αυτοκτονίας. Ετοίμασαν τα πράγματά τους. Τα άφησαν στις γυναίκες τους και ο αδελφός μας είπε πριν μπει στο ελικόπτερο, “αύριο θα μιλάτε για την ψυχή μου”.

Ίμια: 'Να σωπάσουμε για να μην πάμε σε πόλεμο. Καλύτερα 3 νεκροί παρά 1003'. Ομολογία ε.α. αξιωματικού του Π.Ν. στα αδέλφια του Έκτορα Γιαλοψού



Ο Γιώργος και η Μαρία Γιαλοψού, 
τα δυο αδέλφια του Έκτορα ανοίγουν 
την καρδιά τους στο Νews247 και 
ανακαλούν από την μνήμη τους, 
τα όσα συγκλονιστικά έγιναν 
πριν από ακριβώς 20 χρόνια. 
Δεν ξεχνούν τον αποχαιρετισμό
του Έκτορα, την ένταση και 
την αγωνία του για την αποστολή 
αυτοκτονίας και αποκαλύπτουν
τι τους είπαν δυο εν αποστρατεία 
αξιωματικοί του Π.Ν. 
Η σκληρή πραγματικότητα που έχει
μείνει κρυφή από το σύνολο 
του ελληνικού λαού και ένα ψέμα 
που ταλανίζει τις ψυχές τους
Με δάκρυα στα μάτια, με φωνή τρεμάμενη που την πνίγει ο πόνος και κινήσεις που φανερώνουν πως το μεγάλο τους μυστικό πρέπει πλέον να «φανερωθεί» από την επίσημη πολιτεία, ο Γιώργος και η Μαρία Γιαλοψού τα δύο αδέλφια του Έκτορα μιλάνε στο News247 αποκαλύπτοντας όσα συγκλονιστικά έζησαν εκείνο το μοιραίο βράδυ της 31ης Ιανουαρίου 1996 και όσα ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια.

AdTech Ad

Πρόκειται για δυο ανθρώπους πολύ δεμένους, με τον έναν από τους γιους του Γιώργου να έχει πάρει το όνομα του Έκτορα, οι οποίοι ακόμη και σήμερα ζουν με ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί χάθηκε τόσο άδικα ο αδελφός τους όταν όλα κρίθηκαν στην πολιτική σκακιέρα και στα λάθος δωμάτια με τις κλειστές πόρτες.
Είκοσι χρόνια μετά την κρίση των Ιμίων, την πτώση του ελικοπτέρου και τον άδικο χαμό του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού, ο Γιώργος και η Μαρία μιλούν για τον αδελφό τους και αποκαλύπτουν όσα συγκλονιστικά τους είχαν πει δυο εν αποστρατεία αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού. Δεν θα ξεχάσουν -όπως μας είπαν-  ανώτατο αξιωματικό να τους λέει: «Αυτό που έχετε στο μυαλό σας ισχύει. Δεν θα πω τίποτα περισσότερο, μην με ρωτάτε. Αυτό που πιστεύετε έγινε», ενώ ένας δεύτερος αξιωματικός τους είπε σε ανύποπτο χρόνο:  «Καλύτερα τρεις νεκροί παρά χίλιοι τρεις. Ας σωπάσουμε για να μην υπάρξει γενική σύρραξη με την Τουρκία».
Είκοσι χρόνια μετά τα δυο αδέλφια στέλνουν το δικό τους μήνυμα στην ελληνική κοινωνία υπογραμμίζοντας ότι «ο Έκτορας θυσιάστηκε για τον κάθε έναν από εμάς, για τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά και πρέπει πάση θυσία να τους κρατάμε ζωντανούς στη μνήμη μας».
“Ήταν η σειρά άλλου συναδέλφου του να βρεθεί στην φρεγάτα αλλά πήγε o Έκτορας. Και δεν θα ξεχάσουμε λίγε ώρες πριν φύγει, με βουρκωμένα μάτια να μας λέει: «Να προσέχετε από εδώ και πέρα»”
«Όταν σκοτώθηκε ο Έκτορας ήταν 30 χρονών. Ήταν ένας νέος με όρεξη για τη ζωή που ήθελε να την πιει στο ποτήρι και ένας τυχερός νέος που κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Να μπει στο Ναυτικό και να γίνει “ελικοπτεράς”. Η μετεκπαίδευσή του έγινε στο Σαν Ντιέγκο της Αμερικής και επέστρεψε μετά από έξι μήνες ένας έτοιμος και ώριμος πιλότος. Διάβαζε και μελετούσε και τελικά με την αξία του έκανε μια σπουδαία καριέρα. Η ζωή του άλλαξε και πραγματικά τον έβλεπες χαρούμενο να πηγαίνει και να έρχεται από την βάση ελικοπτέρων, στον Μαραθώνα. Είχε μόλις παντρευτεί και λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στο Αιγαίο είχε κλείσει ενάμιση  χρόνο γάμου.
Θυμόμαστε λίγα 24ωρα πριν φύγει για την φρεγάτα Ναυαρίνο, είχε μόλις επιστρέψει από άσκηση στα Δωδεκάνησα. Ήρθε, λοιπόν, στο σπίτι μας  Παρασκευή και η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε ξημερώματα Τετάρτης. Την Κυριακή, 28 Ιανουαρίου 1996, τον καλούν από την υπηρεσία του και μιλά με κάποιον αξιωματικό, ο οποίος του ζητά να επιστρέψει. Είχε μεγάλο εκνευρισμό και τους είπε “μα μόλις επέστρεψα από άσκηση, γιατί πάλι εμένα”. Βλέπετε ήταν η σειρά άλλου συναδέλφου του να βρεθεί στην φρεγάτα αλλά πήγε εκείνος. Δεν θα ξεχάσουμε κάποια στιγμή το βράδυ της Κυριακής που μας είπε με βουρκωμένα μάτια “να προσέχετε από εδώ και πέρα”.
Αντιπαθούσε τους καλοπερασάκηδες και ήθελε όλοι να κάνουν σωστά την δουλειά τους με αξιοκρατία. Παρ’ όλο που ήταν σειρά άλλου να πάει στην μονάδα του, τελικά πήγε εκείνος και γι’ αυτό είχε έντονο εκνευρισμό. Δεν του άρεσε να τον εκμεταλλεύονται. Κάτι που αποδείχθηκε στην συνέχεια καθώς πριν από λίγα χρόνια  ένας απόστρατος Ναύαρχος, μας εκμυστηρεύτηκε ότι ο γιος του ζει χάρη στον αδελφό μας. Ήταν η σειρά του να πάει, όμως πήγε ο Έκτορας».
“Είδα στο όνειρό μου τον Έκτορα να πεθαίνει και μετά από λίγο τον βλέπω στην πόρτα του σπιτιού μας. Τότε  -πάντα στο όνειρο- τον ρωτάω «Άκη δεν πέθανες;» και εκείνος μου απάντησε, «όχι ακόμη σε έξι μέρες θα πεθάνω». Και έξι μέρες αργότερα σκοτώθηκε”
«Το Σαββατοκύριακο πριν την κορύφωση της κρίσης βλέπαμε την ένταση στο Αιγαίο να κλιμακώνεται όμως συζητώντας μαζί του έβλεπες μια συνηθισμένη αντίδραση. Μας έλεγε “μην ανησυχείτε, κάθε μέρα γίνονται αυτά”. Ήταν για τoν Έκτορα μια ακόμη αποστολή ρουτίνας, ή έτσι πίστευε ότι θα είναι. Το δε, βράδυ της Κυριακής έψαχνε να βρει κόλλα, ώστε να επισκευάσει το σπασμένο μικροφωνάκι του κράνους του, όπως και τελικά έκανε».
Αυτό το τελευταίο Σαββατοκύριακο που ήταν μαζί μας, ο Γιώργος είχε δει ένα όνειρο και αποφάσισε να του το πει. «Όταν ο Έκτορας ήταν σε άσκηση στα Δωδεκάνησα, είδα ένα όνειρο περίπου έξι μέρες πριν χάσει την ζωή του. Είδα τον Έκτορα να πεθαίνει και μετά από λίγο τον βλέπω στην πόρτα του σπιτιού μας. Τότε -πάντα στο όνειρο- τον ρωτάω “Άκη δεν πέθανες” και εκείνος μου απάντησε, “όχι ακόμη σε έξι μέρες θα πεθάνω”. Και όταν του το έλεγα το τελευταίο Σαββατοκύριακο που ήμασταν μαζί γελάγαμε και ο Έκτορας μου απαντούσε “θες να μου φας την περιουσία; Είσαι γελασμένος”.  Το επόμενο πρωί ετοιμάστηκε ήρθε το  όχημα της υπηρεσίας και τον πήρε».
“‘Ολα αυτά τα χρόνια έχουμε μιλήσει με αρκετούς ε.α. αξιωματικούς οι οποίοι μας είπαν ξεκάθαρα ότι το ελικόπτερο το έριξαν οι τούρκοι. Αλλά δεν θα το παραδεχθούν ποτέ δημόσια”
«Ο Έκτορας δεν ήταν πλήρωμα του συγκεκριμένου ελικοπτέρου. Βρέθηκε όμως στην φρεγάτα Ναυαρίνο και μάλιστα έφτασε με μικρή καθυστέρηση γιατί το ελικόπτερο που τον πήγε από την βάση του Μαραθώνα στην φρεγάτα  έφυγε καθυστερημένα. Πήγε, λοιπόν, στην φρεγάτα Ναυαρίνο αν και εμείς γνωρίζαμε ότι θα καταλήξει στη φρεγάτα Έλλη, καθώς εκεί βρισκόταν το ελικόπτερο με τον αριθμό 31 με το οποίο πάντα πετούσε. 
Έχουμε καταλήξει, όμως, ότι το συγκεκριμένο πλήρωμα είχε επιλεγεί να βρεθεί στην φρεγάτα Ναυαρίνο. Δεν βρέθηκαν εκεί τυχαία και αυτό έγινε επειδή και οι τρεις τους ήταν πολύ έμπειροι. Άρα έτσι καταρρίπτονται τα όσα ακούστηκαν στην συνέχεια για την δήθεν ανικανότητα του πληρώματος. Ότι δεν ήταν έμπειρο και πως είχαν διάφορα προβλήματα υγείας. 
Αφού απονηώθηκε το ελικόπτερο από την φρεγάτα, τους είπαν να κάνουν και πέμπτη διέλευση ώστε να διαπιστώσουν αν όντως υπάρχουν τούρκοι στο νησί.
Τα παιδιά πέταξαν ξανά πάνω από την Δυτική Ίμια άναψαν τον προβολέα αναγνώρισαν τους τούρκους και μετά από λίγο το ελικόπτερο έπεσε και σκοτώθηκαν και οι τρεις αξιωματικοί.  Είχαμε ακούσει ότι ενδεχομένως να έφταιγε ο προβολέας προκαλώντας βλάβη στα ηλεκτρικά του ελικοπτέρου καθώς είχε μπει μεγαλύτερης ισχύος προβολέας για καλύτερο φωτισμό, όμως δεν ξέρουμε κατά πόσο ισχύει.
Για ένα είμαστε σίγουροι πως το ελικόπτερο το έριξαν και όσα λένε ότι οι τρύπες στην άτρακτο δεν είναι από σφαίρες λένε ψέματα. Σημειώστε επίσης ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουμε μιλήσει με αρκετούς ε.α. αξιωματικούς οι οποίοι μας είπαν ξεκάθαρα ότι το ελικόπτερο το έριξαν οι τούρκοι. Αλλά δεν θα το παραδεχθούν ποτέ δημόσια. Και όταν τους ρωτήσαμε γιατί το λέτε σήμερα και όχι τότε, μας απαντούσαν ότι δεν μπορούσαν». 
“Ακόμη και σήμερα επιμένουν ότι το ελικόπτερο έπεσε είτε από τις καιρικές συνθήκες είτε από κάποια βλάβη. Δεν είναι όμως έτσι”.
«Οι τρεις νεκροί μας δέχθηκαν να πάνε σε μια αποστολή αυτοκτονίας. Ετοίμασαν τα πράγματά τους. Τα άφησαν στις γυναίκες τους και ο αδελφός μας είπε πριν μπει στο ελικόπτερο, “αύριο θα μιλάτε για την ψυχή μου”.
Τους έστειλαν σε μια αποστολή αυτοκτονίας και αυτό φάνηκε από τα πρώτα λόγια του τότε υπουργού Άμυνας ο οποίος βγήκε και είπε χωρίς να ξέρουν το παραμικρό – ούτε το ελικόπτερο δεν είχαν βρει ακόμη- ότι ο κυβερνήτης έπαθε βέρτιγκο.
Από τις πρώτες ώρες αυτής της τραγωδίας ο πατέρας του Παναγιώτη Βλαχάκου είχε κάνει τεράστιο αγώνα. Όμως ακόμη και σήμερα επιμένουν ότι το ελικόπτερο έπεσε είτε από τις καιρικές συνθήκες είτε από κάποια βλάβη. Δεν είναι όμως έτσι.
Ζητήσαμε και από τον κυβερνήτη της φρεγάτας Ναυαρίνο να μιλήσουμε, όμως δεν δεχόταν. Και όταν μετά από μεγάλη πίεση μίλησε στην μητέρα μας της απευθύνθηκε με τον πλέον στυγνό τρόπο. “Κυρία μου”, της είπε “εγώ έκανα το καθήκον μου” και της έκλεισε το τηλέφωνο. Ήθελε να μας αποφύγει».
“«Καλύτερα τρεις νεκροί παρά χίλιοι τρεις». Τι εννοείς τον ρωτήσαμε και μας είπε πως «πρέπει να σωπάσουμε για να μην υπάρξει γενική σύρραξη με την Τουρκία». Μας το είπε εν ψυχρώ. Το  ελικόπτερο το έριξαν αλλά πρέπει να σωπάσουμε”.
Τα ξημερώματα της ίδιας μέρας στις 5 το πρωί της 31ης Ιανουαρίου, ο πατέρας του Έκτορα πήγε στη δουλειά του, ενώ η μητέρα του δεν έκλεισε μάτι όλο το βράδυ. Παρακολουθούσε την τηλεόραση και είπε στην σύζυγο του Έκτορα «μην φεύγεις έπεσε ένα ελικόπτερο».  Η αδελφή του σηκώθηκε έντρομη και μίλησε με τον πατέρα της λέγοντας ότι η μητέρα της δεν ένιωθε πολύ καλά και πως πρέπει να γυρίσει σπίτι. Δεν ήθελε να τον τρομάξει, ενώ ο Γιώργος άκουσε την είδηση από το ραδιόφωνο.
«Επίσημα από την υπηρεσία δεν ειδοποιηθήκαμε ποτέ. Η σύζυγος του Έκτορα επικοινώνησε με την βάση και έμαθε την τραγική είδηση.
Μετά έφταναν στο σπίτι διάφοροι αξιωματικοί και ελπίζαμε να βρεθεί ο Έκτορας ζωντανός. Όμως ένας συνάδελφος του αδελφού μας, μας είπε μην ελπίζετε τα παιδιά έχουν φύγει. Και όταν τον ρωτήσαμε τι θα έκανες στη θέση του, μας είπε ότι θα “πέταγα το ελικόπτερο αλλά δεν θα πλησίαζα τα Ίμια. Δεν θα πήγαινα πάνω από τους τούρκους”.
Όμως η συγκλονιστικότερη όλων των μαρτυριών που είχαμε σαν οικογένεια για το τι έγινε με το ελικόπτερο και πως έπεσε ήρθε από έναν ανώτατο αξιωματικό, κοντά στο 2000 όταν και αφού είχε αποστρατευτεί μας είπε: «Αυτό που έχετε στο μυαλό σας ισχύει. Δεν θα πω τίποτα παραπέρα, μην με ρωτάτε. Αυτό που πιστεύετε έγινε», ενώ ένας δεύτερος αξιωματικός  μας είπε: «Καλύτερα τρεις νεκροί παρά χίλιοι τρεις». Τι εννοείς τον ρωτήσαμε και μας είπε πως «πρέπει να σωπάσουμε για να μην υπάρξει γενική σύρραξη με την Τουρκία». Μας το είπε εν ψυχρώ. Το  ελικόπτερο το έριξαν αλλά πρέπει να σωπάσουμε.
Και το ελικόπτερο έπεσε φεύγοντας από τα Ίμια. Δεν ήταν πάνω αλλά δίπλα από τους Τούρκους πράγμα που σημαίνει πως χτυπήθηκε γυρνώντας και όχι την ώρα που άναψε τον προβολέα».
“Όμως τελικά γιατί θυσιάστηκαν; Για δυο ελληνικά εδάφη που τελικά έγιναν γκρίζα, μια ουδέτερη ζώνη; Η στάση της χώρας δείχνει ότι τα παιδιά θυσιάστηκαν για πολιτικά παιχνίδια”
«Ο Έκτορας λίγο πριν την πτώση του ελικοπτέρου θα φοβήθηκε σίγουρα, είναι ανθρώπινο, όμως θα πάλεψε μέχρι τέλους. Είμαστε σίγουροι ότι τα έδωσε όλα.
Στην συνέχεια έγινε η νεκροψία είδαν τον Έκτορα πέντε συγγενείς, σε αντίθεση με την σορό του Καραθανάση που άφησαν να δουν μόνο το πρόσωπό του ο πατέρας του και η σύζυγός του.
Ήταν ένα πολύ έμπειρο πλήρωμα. Και οι τρεις τους θα το έκαναν ξανά. Δεν φοβήθηκαν. Ορκίστηκαν για την πατρίδα και θα ορκιζόντουσαν ξανά.
Όμως τελικά γιατί θυσιάστηκαν, για δυο ελληνικά εδάφη που τελικά έγιναν γκρίζα, μια ουδέτερη ζώνη; Η στάση της χώρας δείχνει ότι τα παιδιά θυσιάστηκαν  για πολιτικά παιχνίδια και κάποιοι  αποφάσισαν ότι έπρεπε να κλείσει έτσι η υπόθεση των Ιμίων. Το ελικόπτερο έπρεπε να πέσει και έπεσε. Μια τεράστια επιχείρηση δεν θα έχει δυο-τρία θύματα; Το τελείωσαν με τον θάνατο τριών αξιωματικών. Όλοι ήξεραν ότι ήταν Τούρκοι στο νησί. Τους ενδιέφερε τόσο πολύ αν είναι 10 ή 12 άτομα; 
Αυτό που πρέπει από εδώ και πέρα να κάνουμε είναι να μην ξεχνάμε όσα χρόνια και αν περάσουν. Και ο ελληνικός λαός πιστεύουμε να μην ξεχάσει την αυτοθυσία τους. Όλη η Ελλάδα θρηνούσε και πρέπει να τιμούμε την πράξη τους».
Και μια σημαντική λεπτομέρεια που μας ανέφερε στο τέλος της συζήτησης ο Γιώργος Γιαλοψός. «Όταν έγινε, και καλώς έγινε, στο σχολείο του γιου μου – στον οποίο έχω δώσει το όνομα του αδελφού μου- ειδική εκδήλωση στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, δεν θέλησε να πάει λέγοντάς μου: «Πατέρα, δεν θα πάω. Πότε έχουν κάνει μια αντίστοιχη εκδήλωση για την δολοφονία του θείου Έκτορα. Για την θυσία του για την πατρίδα».
Η Μαρία και ο Γιώργος όμως θέλουν παράλληλα να παρακαλέσουν όλους τους Έλληνες να είναι για όλα έτοιμοι και να μην ξεχνούν: «Η θυσία του Καραθανάση, του Βλαχάκου και του Γιαλοψού  άξιζε για την πατρίδα και τη σημαία και όχι για την πολιτεία. Πέσανε για την σημαία και με τον θάνατό τους την σήκωσαν ξανά. Θυσιάστηκαν γα τον κάθε έναν από εμάς και για όλους εμάς. Αυτοί μας κρατούν ζωντανούς».
Περισσότερα: Ίμια

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

Ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος

Ειδική Εκδήλωση στην Ολομέλεια της Βουλής για τους Έλληνες Εβραίους Μάρτυρες και Ήρωες του Ολοκαυτώματος
 
Η Βουλή των Ελλήνων τίμησε σήμερα την Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος, σε ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας του Σώματος.
Η 27η Ιανουαρίου καθιερώθηκε –με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων τον Ιανουάριο του 2004– ως ημέρα μνήμης και τιμής για τους Έλληνες Εβραίους που έχασαν τη ζωή τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και για όσους με μοναδική αλληλεγγύη και αυταπάρνηση έσωσαν συμπολίτες τους από βέβαιο θάνατο. Την επόμενη χρονιά, στις 2 Νοεμβρίου 2005, η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με το 60/7 Ψήφισμά της, ανακήρυξε την 27η Ιανουαρίου ως «Διεθνή Ημέρα Μνήμης Θυμάτων του Ολοκαυτώματος».
«Αυτών όλων τη μνήμη τιμούμε σήμερα, αλλ’ επίσης τιμούμε τους Έλληνες πολίτες, ‘‘Δικαίους των Εθνών’’ που έσωσαν, διακινδυνεύοντας τη ζωή, διωκόμενους από τους ναζί και τους συνεργάτες τους» τόνισε ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Νικόλαος Βούτσης, στην ομιλία που απηύθυνε στην Ολομέλεια της Εθνικής Αντιπροσωπείας, παρουσία Ελλήνων Εβραίων επιζώντων, καθώς και συμπολιτών μας που συνέδραμαν στη διάσωσή τους. Στην εκδήλωση παρέστησαν επίσης το διπλωματικό σώμα και εκπρόσωποι των εβραϊκών και ισραηλιτικών φορέων της χώρας μας.
Ο Πρόεδρος της Βουλής αναφέρθηκε, μεταξύ των άλλων, στην από 18 Νοεμβρίου 2015 ομόφωνη απόφαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου «για την επανασύσταση της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, ως συνέχεια των αντίστοιχων Επιτροπών που λειτούργησαν στις δύο προηγούμενες κοινοβουλευτικές περιόδους».
Αναλυτικά, ο κ. Βούτσης στην ομιλία του ανέφερε:
«Σήμερα, η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων τιμά τη μνήμη των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος, που δολοφονήθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Άουσβιτς - Μπίρκεναου.
Εκτός των 6 εκατομμυρίων Εβραίων της Ευρώπης, από τις ναζιστικές δυνάμεις θανατώθηκαν και χιλιάδες αγωνιστές της Αντίστασης, μεταξύ των οποίων Έλληνες και Ελληνίδες, όπως επίσης και 1 εκατομμύριο Ρομά, 250.000 φυσικά ή διανοητικά ανάπηροι και 9.000 ομοφυλόφιλοι.
Ανάμεσα στα 6 εκατομμύρια Εβραίους της Ευρώπης, που έπεσαν θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, 67.151 ήταν Έλληνες συμπολίτες μας, άνδρες, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι.
Η παρουσία εβραϊκών κοινοτήτων στην Ελλάδα εντοπίζεται ήδη από τον 3ο αιώνα π.Χ. Η ιστορική τους διαδρομή είναι αδιαμφισβήτητη, όπως και η συμβολή τους στα οικονομικά, εμπορικά, επιστημονικά και πολιτιστικά δρώμενα της χώρας.
Κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, οι καταστροφές και οι ανθρώπινες απώλειες των εβραϊκών κοινοτήτων σε πολλές πόλεις της Ελλάδας δεν είχαν προηγούμενο. Υπολογίζεται ότι η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης, μία από τις επιφανέστερες στην Ευρώπη, μέτρησε απώλειες ίσες με το 94% του πληθυσμού της.
Από τις διώξεις και τον θάνατο δεν ξέφυγαν ούτε και όσοι είχαν διατελέσει Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου στην εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης, προς τιμήν των οποίων διοργανώνεται ειδική Εκδήλωση το Σάββατο στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης. Τα ονόματα των μελών της Ελληνικής Βουλής που έχασαν τη ζωή τους είναι:
  • Αλλαλούφ Δανιήλ (1881-1943, Ασφαλιστής)
  • Βεντούρα Ζακ (1901-1943, Δημοσιογράφος)
  • Καζές Μισέλ (1905-1942, Τυπογράφος)
  • Γκατένιο Λεόν (1863-1943)
  • Μπενσαντζή Μιντές (1881-1943, Εκδότης, Δημοσιογράφος)
  • Σιακκή Ισαάκ (1880-1943, Έμπορος)
  • Σουλάμ Δαυίδ (1880-1942, Επαγγελματίας)
  • Τσενίο Αλβέρτος (1898-1943, Έμπορος)
Αυτών όλων τη μνήμη τιμούμε σήμερα, μαζί με πολλές άλλες χώρες του κόσμου, μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που καθιέρωσε, τον Νοέμβριο του 2005, με το 60/7 Ψήφισμά του, την σημερινή ημέρα ως «Διεθνή Ημέρα Μνήμης Θυμάτων του Ολοκαυτώματος».
Επίσης τιμούμε τους Έλληνες πολίτες, «Δικαίους των Εθνών», που έσωσαν με κίνδυνο τη ζωή τους, διωκόμενους από τους ναζί και τους συνεργάτες τους. Μαζί με τα θύματα, λοιπόν, τιμούμε και τη μνήμη εκείνων των 327 συμπολιτών μας που επισήμως φέρουν τον τίτλο του «Δικαίου».
Σαν σήμερα, στις 27 Ιανουαρίου 1945, οι συμμαχικές δυνάμεις και, εν προκειμένω, ο Κόκκινος Στρατός εισέβαλε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Άουσβιτς – Μπίρκεναου, απελευθερώνοντας τους έγκλειστους κρατούμενους.
Το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ήδη ένα χρόνο πριν το Ψήφισμα του Ο.Η.Ε., είχε καθιερώσει την 27η Ιανουαρίου ως «Ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος», με την ψήφιση του Ν. 3218/2004 ομόφωνα από όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου.
Η παρούσα Βουλή, με την από 18 Νοεμβρίου 2015 ομόφωνη απόφασή της, προέβη στην επανασύσταση της «Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών», ως συνέχεια των αντίστοιχων Επιτροπών που λειτούργησαν στις δύο προηγούμενες Κοινοβουλευτικές Περιόδους, η οποία ήδη συνεδριάζει και φιλοδοξεί να παρουσιάσει τα πρώτα αποτελέσματα του έργου της κατά την τρέχουσα Κοινοβουλευτική Περίοδο.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η μελέτη και η επαφή με την Ιστορία του Ολοκαυτώματος αποτελεί χρέος και καθήκον μας, όχι μόνο ως προς την αυτονόητη απόδοση τιμής στα εκατομμύρια των θυμάτων, αλλά και ως προς την ανάγκη διαπαιδαγώγησης της σημερινής και των μελλοντικών γενεών, ιδιαίτερα σήμερα που οι ναζιστικές ιδέες φαίνεται να βρίσκουν νέους οπαδούς, σήμερα που οι προσφυγικές ροές αυξάνονται ανεξέλεγκτα, σήμερα που ορθώνονται τείχη στα σύνορα των ευρωπαϊκών κρατών. Σας καλώ τώρα να τηρήσουμε όρθιοι ενός λεπτού σιγή εις μνήμην των θυμάτων».

Ακολούθησε η ομιλία του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, κ. Νίκου Φίλη, κατά την οποία, μεταξύ άλλων, ανέφερε:  
«Η κατανόηση της ιστορίας αυτής μας καθοδηγεί στην ανάληψη των ευθυνών που μας αναλογούν σήμερα στον τομέα της παιδείας και της καλλιέργειας των συνειδήσεων. Επιθυμούμε να συλλάβουμε το βάθος μιας οδυνηρής ιστορίας στην οποία συχνά η γενναιότητα και η αλληλεγγύη συγκρούστηκαν με τη μικροψυχία και την προδοσία. Να στοχαστούμε γύρω από το καλό και το κακό που εκδηλώνονται στις μεγάλες στιγμές της ιστορίας αλλά στις μικρές της καθημερινής ζωής. Ποτέ δεν θα λυτρωθούμε από το βάρος του παρελθόντος αν δεν έλθουμε αντιμέτωποι με την ανθρώπινη βαρβαρότητα που εγγράφεται εντός της ιστορίας, ποτέ έξω από αυτήν.
Το Ολοκαύτωμα είχε παγκόσμιο αντίκτυπο αλλά συντελέστηκε στην πολιτισμένη Ευρώπη και την αφορά πρωταρχικά. Στην Ευρώπη επινοήθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο μιας νέας τάξης πραγμάτων που στηριζόταν στην ιεραρχία των λεγόμενων φυλών και στην κυριαρχία της μίας από αυτές πάνω στις άλλες, με τη δολοφονία όσων θεωρούνταν διαφορετικοί.
Οφείλουμε, όμως, όλοι, να σκεφτούμε καλά και το μονοπάτι που οδήγησε στο Ολοκαύτωμα, ιδιαίτερα τώρα που ο ρατσισμός και ο αντισημιτισμός κάνουν ξανά την εμφάνισή τους στην Ευρώπη. Ο καπνός των κρεματορίων ήταν η κατάληξη μιας πορείας που άρχισε με λόγια. Λόγια που ξεχώριζαν τους ανθρώπους, που στιγμάτιζαν εκείνους που δεν ανήκαν στην πλειοψηφία, που ζητούσαν από απλούς πολίτες να περιφρονούν, να φτύνουν και να προκαλούν δεινά σε συνανθρώπους τους γιατί αυτοί οι συνάνθρωποι δεν ήταν άνθρωποι αλλά «παράσιτα» ή «αντικοινωνικά» στοιχεία που μόλυναν την υγιή κοινωνία. Λόγια που ξεκίνησαν ως απόψεις κάποιων ακραίων αλλά που έσπειραν το σπόρο που κάρπισε όταν η οικονομική κρίση τσάκισε την κοινωνία και γέμισε απόγνωση τους ανθρώπους.
Από το βήμα αυτό οφείλω, επίσης, να απευθυνθώ στους Έλληνες αντισημίτες που δεν χάνουν ευκαιρία να αμφισβητήσουν τον πατριωτισμό των Ελλήνων Εβραίων με κάθε είδους πιθανούς και απίθανους τρόπους. Το αίμα των Ελλήνων Εβραίων χύθηκε για την ελευθερία της Ελλάδας όπως και το αίμα των υπολοίπων Ελλήνων πολιτών όποτε η πατρίδα το χρειάστηκε. Οι Έλληνες Εβραίοι όταν αναφέρονται στους ίδιους χρησιμοποιούν το επίθετο «ομόθρησκοι» και οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται ως θρησκευτική μειονότητα. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν κατοικούν σ’ αυτά τα χώματα από την αρχαιότητα;»

Ολόκληρη την Ειδική Συνεδρίαση μπορείτε να παρακολουθήσετε στον ακόλουθο σύνδεσμο:
..............................................................................

Drone πετά πάνω απ το σιωπηλό Άουσβιτς…

Drone πετά πάνω απ το σιωπηλό Άουσβιτς… (βίντεο)
Περισσότερο από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου, το ναζιστικό στρατόπεδο θανάτου, στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Πολωνία, κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Η πλειοψηφία ήταν Εβραίοι και το πρώην στρατόπεδο συγκέντρωσης είναι το μεγαλύτερο εβραϊκό νεκροταφείο στον κόσμο.
Ο Χάινριχ Χίμλερ διέταξε τον Ιούνιο του 1940 να χτιστεί στο Άουσβιτς το μεγαλύτερο συγκρότημα στρατοπέδων της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η συνολική του έκταση ανερχόταν στα 40 km². Αποτελούνταν από τρία κύρια και 39 δευτερεύοντα στρατόπεδα.
Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν. Περίπου 900.000 πέθαναν μετά την επιλογή που έγινε άμεσα κατά την άφιξή τους. Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν. Οι συνηθέστεροι τρόποι εκτέλεσης ήταν: Δηλητηρίαση με το αέριο Κυκλώνας Β σε ειδικούς θαλάμους (θάλαμοι αερίων), πυρά πυροβόλου όπλου, θανατηφόρα ένεση, απαγχονισμός, θάνατος από ασιτία.
Το μεσημέρι της 27 Ιανουαρίου 1945, το κολαστήριο ανακαλύφθηκε από την 60ή Στρατιά, επικεφαλής της οποίας ήταν ο συνταγματάρχης Πάβελ Κουρότσκιν. Στις επόμενες μέρες πέθαναν περίπου 200 από τους επιζώντες του Άουσβιτς από τις συνέπειες της κακομεταχείρισής τους από τους εθνικοσοσιαλιστές, παρόλο που υπήρξε ιατρική βοήθεια από πλευράς των Συμμάχων.

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Ίμια, είκοσι χρόνια μετά - Τι λένε οι Τούρκοι




Ίμια, είκοσι χρόνια μετά - Τι λένε οι Τούρκοι(ΒΙΝΤΕΟ)






















Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης,
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Φέτος κλείνουν είκοσι χρόνια από την 
δραματική εκείνη βραδιά της 30ης 
προς 31η Ιανουαρίου του 1996 
όταν η Ελλάς και η Τουρκία βρέθηκαν
στα πρόθυρα ενός θερμού 
πολέμου στην κρίση των ελληνικότατων 
βραχονησίδων Ίμια.
Η ιστορία δεν έχει γράψει ακόμα τι ακριβώς 
έγινε εκείνο το βράδυ. Κάποιοι είχαν τότε το
 προτέρημα, (μάλλον θλιβερό), να 
παρακολουθήσουν τις εξελίξεις από 
την άλλη πλευρά του Αιγαίου.
Εκείνη την νύχτα έγιναν πολλά πράγματα,
όπως η τραγωδία των τριών Eλλήνων 
ναυτικών, αλλά και άλλα, που δεν έχουν 
γίνει για πολλούς λόγους γνωστά.
Το μεγάλο αίνιγμα είναι οι Τούρκοι 
κομάντος που είχαν αποβιβαστεί στην
δεύτερη και προδοτικά αφύλακτη 
βραχονησίδα και που σήμερα δεν ζουν.
Αλλά και το ερώτημα γιατί οι Τούρκοι 
αγνοούν σχεδόν συστηματικά αυτή την επέτειο.
Το θέμα όμως είναι που βρισκόμαστε 
σήμερα, είκοσι χρόνια μετά.
Οι βραχονησίδες Ίμια που μέχρι το βραδύ
της 30ης Ιανουαρίου 1996 ήταν καθαρά 
ελληνικό έδαφος σήμερα είναι γκρίζες ζώνες.
Η Τουρκία έχει προχωρήσει και άλλο 
διεκδικώντας εκατοντάδες άλλες νησίδες 
και κατοικήσιμα νησιά σε όλο το ανατολικό 
Αιγαίο και στην νότια Κρήτη.
Στην Ελλάδα οι προδότες ζουν και
βασιλεύουν και οι ελληνικές ένοπλες
 δυνάμεις συρρικνώνονται συνεχώς 
από τα εθνοκτόνα μέτρα των μνημονίων.
Που θα πάει αυτή η κατάσταση και ποιος 
θα σηκώσει το βάρος της αντίστροφης 
πορείας από την σημερινή, της 
ολοκληρωτικής εθνικής καταστροφής ?
Η προδοσία των Ιμίων δεν σταμάτησε 
είκοσι χρόνια μετά.

................................................
Διαβάστε ακόμα :

..............................................
ΙΜΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ: Η διαχείριση της κρίσης δεν έληξε!

Γράφει ο Ηλίας Κουσκουβέλης* 
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, 
πρώην Πρύτανης, κάτοχος της Έδρας ΓΕΕΘΑ 
στις Στρατηγικές Σπουδές ‘Θουκυδίδης’..

Η διαχείριση της προηγούμενης κρίσης δεν τελειώνει παρά μόνο με τη διαχείριση της επόμενης.

Οι βασικοί λόγοι είναι τρεις.

Πρώτον, όπως στη ζωή των ανθρώπων, έτσι, πολύ περισσότερο, στη ζωή των κρατών, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει η επόμενη κρίση. Δεύτερον, όλες οι κρίσεις έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά: πρόκειται για ξαφνικά γεγονότα, εξελίσσονται ταχύτατα, απειλούν συμφέροντα μεγάλης σημασίας, η πιθανότητα σύγκρουσης ή υψηλού κόστους είναι μεγάλη και απαιτούν δύσκολες αποφάσεις σε εξαιρετικά περιορισμένο χρόνο. Τρίτον, πέρα από την κατάσταση πραγμάτων που μπορεί να διαμόρφωσε η προηγούμενη κρίση, η εμπειρία διαχείρισής της και η μελέτη των λαθών συνιστά το κυρίαρχο μέσο στην προετοιμασία για τη διαχείριση της επομένης.

Με την παραπάνω λογική η διαχείριση της κρίσης των Υμίων δεν έληξε! Θα έπρεπε να συνεχίζεται και σήμερα υπό την έννοια της προετοιμασίας μας για τη διαχείριση της επομένης. Ασφαλώς ο βαθμός ή οι λεπτομέρειες της όποιας προετοιμασίας δεν είναι γνωστά και ούτε πρέπει να είναι. Είναι όμως απολύτως βέβαιο ότι η προετοιμασία είναι ο μέγιστος παράγων στη διαχείριση της όποιας κρίσης.

Αυτή είναι η κατασταλαγμένη γνώση αιώνων. Πηγάζει από τον Θουκυδίδη, ο οποίος, διά στόματος Αρχιδάμου, ανδρός «συνετού και σώφρονα» (1.79), μας προσκαλεί:

«ας ετοιμαζόμαστε πραγματικά σαν να είχαμε πάντα να αντιμετωπίσουμε αντιπάλους που σκέφτονται ορθά· και δεν πρέπει να στηρίζουμε τις ελπίδες μας στα λάθη που θα κάνουν εκείνοι, αλλά στη προνοητικότητα για την δική μας ασφάλεια. .. κράτιστος είναι όποιος εκπαιδεύεται για τις μεγάλες ανάγκες» (1.84.4).

Ποια πρέπει να είναι η δική μας προετοιμασία; Είναι προφανής, αν θυμηθούμε τα βασικά αίτια της αποτυχίας των Υμίων: ελάχιστη γνώση εκ μέρους σημαντικών τμημάτων της πολιτικής ηγεσίας ακόμη και της έννοιας της διαχείρισης κρίσεων, έλλειψη στρατηγικής (υπό την έννοια της ανυπαρξίας στόχων), έλλειψη συντονισμού μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, αλλά και μεταξύ των δυνάμεών μας.

Το στάδιο και το επίπεδο της προετοιμασίας μας δεν είναι γνωστά. Είναι όμως γνωστό ότι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν εξοικειωθεί με την έννοια και τις αρχές της διαχείρισης κρίσεων μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία, στην οποία και εγώ είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω. Είναι επίσης ασφαλές να υποθέσουμε ότι, είκοσι χρόνια μετά, το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι εξοικειωμένο με τη συγκεκριμένη λογική. Ωστόσο, και πάλι, η κατασταλαγμένη γνώση αιώνων μας προειδοποιεί πως πρέπει να ετοιμαζόμαστε όχι μόνο σε επίπεδο σχεδιασμού, αλλά και σε επίπεδο εφαρμογής:

«κανείς δεν δείχνει τόση αυτοπεποίθηση κατά την εκτέλεση ενός σχεδίου όση κατά την σύλληψή του. Διότι συλλαμβάνουμε σχέδια όταν είμαστε ασφαλείς, υστερούμε όμως κατά την εκτέλεση τους εξ αιτίας του φόβου» (1.120.5).

Ας προετοιμαζόμαστε λοιπόν και στον σχεδιασμό αντιμετώπισης της επόμενης κρίσης και στην εφαρμογή του, αλλά και στο τι μπορούμε να πετύχουμε μέσω μίας πετυχημένης διαχείρισης. Η γειτονική μας χώρα μπορεί να αντιμετωπίζει ζητήματα στο εσωτερικό και στα νότια σύνορά της, ωστόσο παραμένει μία χώρα με επιθετική διάρθρωση δυνάμεων, η οποία, αν και δίνω μικρή πιθανότητα για το άμεσο μέλλον, μπορεί και πάλι να επιχειρήσει να εξάγει τα προβλήματά της.

Η προετοιμασία για την καλύτερη διαχείριση της επόμενης κρίσης είναι, τέλος, και η καλύτερη τιμή σ’αυτούς που πρόσφεραν τη ζωή τους πριν από είκοσι χρόνια στα Ύμια. Άλλωστε και πάλι ο Θουκυδίδης μας διδάσκει (2.35.1) ότι«άνδρες που με τα έργα τους αναδείχθηκαν γενναίοι, με έργα πρέπει και να τους τιμάμε»!
* Το πιο πρόσφατο βιβλίο του Ηλία Κουσκουβέλη είναι η Θεωρία Απόφασης στον Θουκυδίδη. Οι γνώμες που εκφράζονται στο κείμενο είναι απολύτως προσωπικές.
ΠΗΓΗ:onalert.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: ΙΜΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ: Γιατί φθάσαμε στο διασυρμό


Εγκλήματα πάθους και παράνοιας στις «κλειστές» κοινωνίες. Γιατί οι πιο ειδεχθείς φόνοι γίνονται στην επαρχία

Αναδημοσιεύουμε από huffingtonpost.gr
του 
Οι ιστορίες εγκλημάτων πάθους και παράνοιας έχουν μπει στη ζωή μας. Σύζυγοι δολοφονούν τις γυναίκες τους σε κατάσταση αμόκ. Γονείς σχεδιάζουν με κάθε λεπτομέρεια το θάνατο του ίδιου τους του παιδιού. Παιδιά οργανώνουν σκηνοθετημένες ληστείες για να σκοτώσουν τους γονείς τους.
Και το πιο σοκαριστικό; Οι δράστες μιλούν στην κοινωνία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προσποιούμενοι ότι δεν ξέρουν τίποτα και πως ανησυχούν για τον άνθρωπό τους. Τα παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων έχουν πυκνώσει και –ίσως και από σύμπτωση- μονοπωλούν την επικαιρότητα τις τελευταίες εβδομάδες.
Η Ανθή Λινάρδου βρέθηκε νεκρή στο χωράφι της οικογένειάς της, δολοφονημένη από τον 40χρονο σύζυγό της που μέχρι και την τελευταία στιγμή μιλούσε στα κανάλια για το… δράμα που βίωνε. Στη Χαλκιδική ο 33χρονος Λέσι Κλωντ τυφλώθηκε από ζήλια και μαχαίρωσε έξι φορές την 41χρονη σύζυγό του. Στα Χανιά ένας 46χρονος πλήρωσε «εκτελεστές» για να δολοφονήσουν τους γονείς του με απώτερο σκοπό να τους πάρει όλες τις αποταμιεύσεις. Και σαν να μην έφταναν αυτά, οι γονείς του 23χρονου Κωστή Πολύζου φέρονται από τον Ανακριτή ως οι δολοφόνοι του παιδιού τους.
Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω εγκλημάτων είναι ότι έγιναν στην επαρχία, εκεί όπου οι κοινωνίες είναι πιο κλειστές και οι κώδικες ηθικής πιο αυστηροί. Πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς κανείς να μπορεί να γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον.
Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. που χειρίζονται ανθρωποκτονίες υπολογίζουν ότι μόνο την τελευταία δεκαετία έχουν σημειωθεί περίπου 40 φρικιαστικά εγκλήματα πάθους και παράνοιας. Τα περισσότερα από αυτά μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι αστυνομικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν το γιατί αλλά παρατηρούν ότι στις περιφέρειες Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας καταγράφεται μεγαλύτερη έξαρση ειδεχθών εγκλημάτων σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα (Βέροια: υπόθεση Άλεξ, Σέρρες: το 2011 ένας φαντάρος στραγγάλισε τη φίλη του, Χαλκιδική: υπόθεση συζυγοκτόνου Λέσι Κλωντ, Κοζάνη: δολοφονίες Ανθής Λινάρδου, Κωστή Πολύζου, Καστοριά: δολοφονία φοιτήτριας, Ανδριάνας Γαρδικιώτη).
Γιατί, όμως, στην επαρχία συγκεντρώνονται τα περισσότερα περιστατικά; Ποιο είναι το προφίλ των δραστών; Μπορεί ο καθένας από εμάς να έρθει κάποια στιγμή στη θέση του θύτη; Διαδραματίζει κάποιο ρόλο το DNA ή κάποιας μορφής προδιάθεση; Γιατί οι δράστες εμφανίζονται ως «ηθοποιοί» στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μετά τη διάπραξη των φόνων;
Απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί αν δώσει μιλώντας στη Huff Post Greece ο έγκριτος εγκληματολόγος Βασίλης Καρύδης: «Υπάρχει διαχρονικά μία τάση στην επαρχία να γίνονται τα περισσότερα από τα λεγόμενα εγκλήματα πάθους ή εγκλήματα ‘παράνοιας’. Και αυτό γιατί εκεί οι κοινωνίες είναι πιο κλειστές, οι κώδικες ηθικής πιο αυστηροί, ενώ η αίσθηση της προσβολής κοινοποιείται ευρύτερα. Όλα αυτά λειτουργούν ως μία μορφή πυροκροτητή για ξεσπάσματα βίας που βασίζονται στην παρόρμηση του πάθους, της ζήλιας ή της εκδίκησης. Αυτή είναι μία πραγματικότητα διαφορετική από αυτή που ισχύει στα αστικά κέντρα. Για τους ίδιους λόγους τα περιστατικά αυτού του είδους που συμβαίνουν στην επαρχία παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις και σίγουρα μεγαλύτερη δημοσιότητα. Σε μία πόλη τρέχουν παράλληλα πολλά γεγονότα που δεν αφήνουν ένα τέτοιο περιστατικό να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της κοινωνίας. Διαφορετική είναι και η ιεράρχηση που γίνεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για ένα γεγονός που γίνεται στην επαρχία σε σχέση με αυτό που συμβαίνει στην πόλη. Όλα αυτά είναι σημαντικοί παράγοντες».
crime
Γιατί, όμως, οι δράστες προσπαθούν να προσποιηθούν ότι δεν ήξεραν τίποτα; «Μας κάνει εντύπωση στα τελευταία περιστατικά ότι οι θύτες προσπαθούν να αποφύγουν την τιμωρία. Αυτό μας σοκάρει αλλά εντάσσεται μέσα σε μία ανθρώπινη συνθήκη. Όταν περάσει λίγο ο χρόνος και φύγει από τον δράστη η έντονη έξαρση συναισθημάτων, εκτονωθεί η ένταση, τότε σκέφτεται τρόπους αποφυγής της τιμωρίας. Υπάρχουν στον άνθρωπο μηχανισμοί ηθικής ουδετεροποίησης της εγκληματικής πράξης. Κάνει σκέψεις όπως ‘το κακό έγινε, τη σκότωσα, τι θα γίνει με εμένα, τι θα γίνει με τα παιδιά;’. Ο θύτης δίνει δικαιολογίες στον εαυτό του και κάνει σκέψεις για το κατά πόσο έφταιγε αυτός ή το θύμα», συνεχίζει ο κ. Καρύδης.
Μπορεί άραγε ο καθένας από εμάς να έρθει στη θέση του θύτη; «Ίσως να ακούγεται παράξενο αλλά ο καθένας από εμάς μπορεί να βρεθεί στη θέση του δράστη. Ειδικά στην κατηγορία των εγκλημάτων πάθους η προδιάθεση, το DNA και οι κοινωνιολογικοί παράγοντες παίζουν κάποιον ρόλο σαν περίγραμμα αλλά όχι τον καθοριστικό. Χαρακτηριστικό είναι ότι από την ανάλυση του προφίλ των δραστών προκύπτει ότι ανήκουν σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Άνθρωποι μορφωμένοι, αμόρφωτοι, από καλές οικογένειες, από διαλυμένες οικογένειες, φτωχοί, πλούσιοι. Τα πάντα».

Ας θυμηθούμε όμως κάποια από τα εγκλήματα πάθους και παράνοιας που έχουν μείνει ανεξίτηλα στα αστυνομικά χρονικά:
Στραγγαλισμός Κικής Κούσογλου
«Δεν ξέρω τι μου συνέβη. Όλα έγιναν μηχανικά… Σαν να μην ήμουν εγώ…». Με αυτόν τον ισχυρισμό ο 23χρονος Δάνος Μουρατίδης προσπαθούσε να πείσει την έδρα του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, ότι βρισκόταν εν βρασμώ ψυχής την ώρα που στραγγάλιζε την Κική Κούσογλου.
Την 20χρονη καλλονή της Βέροιας, η οποία όταν ανακοίνωσε στον σύντροφο της ότι θέλει να χωρίσουν, εκείνος θόλωσε. Όταν στις 11 Αυγούστου 2005 η Κική Κούσογλου εξαφανίστηκε μυστηριωδώς , ο Δάνος Μουρατίδης δήλωνε με πείσμα ότι αγνοούσε το πού μπορεί να βρίσκεται. Συμμετείχε στις έρευνες της Αστυνομίας και ήλπιζε να βρεθεί και να είναι καλά. Ακόμα και στην εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη «Φως στο Τούνελ», ο σύντροφος της Κικής δήλωνε συντετριμμένος από την εξαφάνιση της.
kousoglou
Η ζήλεια και η «μαγκιά» τον οδήγησαν στο να στραγγαλίσει την όμορφη Κική την ώρα που κοιμόταν, να θάψει το πτώμα της και να προσποιηθεί τον ανήσυχο φίλο. Ο Δάνος Μουρατίδης καταδικάστηκε σε ισόβια ενώ ο ξάδελφος που τον βοήθησε στην ταφή του πτώματος, σε φυλάκιση τεσσάρων χρόνων.
Ο καθηγητής δολοφόνος
Ήταν το πιο σοκαριστικό έγκλημα του 2008. Στις 24 Σεπτεμβρίου ο καθηγητής μουσικής Γιάννης Κατσιλάμπρος ομολογεί ότι σκότωσε τη σύζυγό του Παναγιώτα Μαζαράκη, ενώ λίγο νωρίτερα προσποιούνταν τον δυστυχισμένο σύζυγο.
Ο ίδιος υποστήριξε πως μετά από έναν καβγά με τη σύζυγό του, τη χτύπησε με ένα ηλεκτρικό σίδερο στο κεφάλι και στη συνέχεια, αφού το θύμα σωριάστηκε στο πάτωμα, της έβγαλε τα ματωμένα ρούχα, έπλυνε το σώμα της στην μπανιέρα και την τύλιξε με δύο σακούλες και ένα σεντόνι. Δοκίμασε να τη θάψει στο φρεάτιο του ασανσέρ και μετά κάτω από το σπίτι του σκύλου στην οικία τους. Τελικά έβαλε το πτώμα της στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου και το πέταξε σε κάδο σκουπιδιών στην Παιανία, αλλά λίγες ώρες αργότερα επέστρεψε, πήρε ξανά τη σορό και την μετέφερε δίπλα στο σπίτι τους, στο πάρκο Πικιώνη, όπου την έθαψε και σκέπασε τον αυτοσχέδιο τάφο με τσιμέντο και πέτρες.
Στην απολογία του στο δικαστήριο ο δράστης με λυγμούς είχε πει: «Δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου. Τον μισώ, δεν αντέχω που τον βλέπω στον καθρέφτη», για να υποστηρίξει στη συνέχεια πως η σύζυγος του αμφισβήτησε την πατρότητα της κόρης τους, γεγονός που τον έκανε να θολώσει. «Με έθιξε, έθιξε τον ανδρισμό μου. Τώρα, εκ των υστέρων, καταλαβαίνω πως το είπε για να με τρελάνει», είπε ο 42χρονος και επισήμανε πως η Παναγιώτα τον απείλησε με μαχαίρι. Ο δράστης είχε καταδικαστεί σε 20 χρόνια κάθειρξη, αλλά το δικαστήριο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και αποφυλακίστηκε πρόσφατα, στα επτά χρόνια.
Το έγκλημα της Σαντορίνης
Στο όμορφο Βούρβουλο της Σαντορίνης ο 31χρονος Θανάσης Αρβανίτης σκότωσε στις 3 Αυγούστου 2008 με μαχαίρι την 25χρονη σύντροφό του Αδαμαντία Κάρκαλη και στη συνέχεια την αποκεφάλισε.
Ο δράστης εργαζόταν ως μάγειρας σε κατάστημα στο Ημεροβίγλι. Μετά από καυγά σκότωσε την 25χρονη, δασκάλα στο Ακρωτήρι με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, την αποκεφάλισε και περιφερόταν στο χωριό με το κεφάλι και το μαχαίρι στα χέρια. Όταν έφθασαν οι αστυνομικοί ο 31χρονος προσποιήθηκε ότι ήθελε να παραδοθεί και πλησίασε τον αστυνομικό που ήταν έξω από το περιπολικό και τον σημάδευε, αλλά ξαφνικά του επιτέθηκε με το μαχαίρι, με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει στο στόμα. Ο αστυνομικός πυροβόλησε και τραυμάτισε τον δράστη.
karakali
Ο 31χρονος ακόμη και τραυματίας πήρε το περιπολικό παρέσυρε και τραυμάτισε δύο γυναίκες γιατρούς, και σταμάτησε όταν οι αστυνομικοί εμβόλισαν το όχημα. Προτού σκοτώσει την 25χρονη σύντροφό του, την οποία ζήλευε παθολογικά, ο δράστης σκότωσε το σκύλο της και τον πέταξε στο δρόμο.
Η αεροσυνοδός και το… ατύχημα
Η 25χρονη αεροσυνοδός Μόνικα Κωνσταντινίδου στις 8 Αυγούστου 2013 είχε στείλει μήνυμα στον πατέρα του 20χρονου πρώην συντρόφου της Θάνου Σχοινά. «Παρακαλώ, κάντε κάτι με το γιο σας. Δεν με αφήνει σε ησυχία. Όπου κι αν πάω, είναι πίσω μου. Σας παρακαλώ μαζέψτε τον. Φοβάμαι». Ύστερα από δύο ημέρες η 25χρονη αεροσυνοδός έπεσε νεκρή από τα χέρια του. Ο Σχοινάς ομολόγησε πέντε ημέρες μετά την πράξη του υποδεικνύοντας στους αστυνομικούς το σημείο που είχε πετάξει το πτώμα της. Όταν του ζήτησε να χωρίσουν τον τύφλωσαν η ζήλεια και το πάθος του.
Ο δράστης υποστήριξε ότι ο θάνατος της φίλης του οφείλεται σε ατύχημα. Την έπεισε το μοιραίο βράδυ να τον ακολουθήσει στο σπίτι ενός ξαδέρφου του έξω από τη Θεσσαλονίκη σε μια προσπάθεια να ξαναζεστάνουν τη σχέση τους. Κάποια στιγμή είδε στο κινητό της τηλέφωνο ένα μήνυμα από άλλον άνδρα και η ζήλεια τον θόλωσε.
Ισχυρίζεται πως την χαστούκισε δυνατά, έχασε την ισορροπία της και πέφτοντας χτύπησε στο κεφάλι. Όταν διαπίστωσε πως είναι νεκρή φοβήθηκε και την μετέφερε με το αυτοκίνητο του έξω από τη Θεσσαλονίκη στην εθνική οδό Αθηνών- Θεσσαλονίκης στο ύψος της εξόδου προς τους Ευζώνους. Εκεί, σε μια δύσβατη περιοχή εξαφάνισε το πτώμα της. Για την υπόθεση κατηγορήθηκαν και οι γονείς του δράστη για ψευδομαρτυρία, γιατί ενώ γνώριζαν λεπτομέρειες τις απέκρυψαν από τις αρχές, στήνοντας το σκηνικό της εξαφάνισης του. Ο ιατροδικαστής διαπίστωσε ότι ο θάνατος της Μόνικας οφείλεται σε στραγγαλισμό. Ο Θάνος Σχοινάς καταδικάστηκε σε ισόβια.
Η «διαβολική» παπαδιά
Ήταν καλοκαίρι του 2012 όταν δολοφονήθηκε μυστηριωδώς ο 52χρονος ιερέας Αθανάσιος Αυγερόπουλος στην Ηλεία. Η εξιχνίαση της υπόθεσης αποκάλυψε ένα έγκλημα πάθους που είχε στόχο –μεταξύ άλλων- την περιουσία του ιερωμένου. Δράστες η 43χρονη σύζυγος του θύματος, η οποία μαζί με τον 41χρονο εραστή της -φίλο του ιερέα- δολοφόνησαν τον 52χρονο. Το εντυπωσιακό είναι πως είχαν σκηνοθετήσει με κάθε λεπτομέρεια τη δολοφονία, ωστόσο αυτές οι λεπτομέρειες τους πρόδωσαν.
Τελικά από την ανάκριση αποδείχθηκε πως η 43χρονη έκανε εξωσυζυγικές σχέσεις αναζητώντας τον άνθρωπο που θα δολοφονούσε τον σύζυγο της, προκειμένου η ίδια να κληρονομήσει την περιουσία του. Με διάφορα κόλπα είχε κατορθώσει να πείσει τον εραστή της να διαπράξει το έγκλημα. Η παπαδιά έπεισε τον Ιερέα να κατέβουν στο χωριό της στην Ηλεία. Το σημείο που είχε επιλέξει για την εκτέλεση απείχε από τους κοντινούς Κρουνούς όπου ζούσε ο εραστής της.
Πλησιάζοντας εκεί, είπε στον ιερέα να σταματήσει για να κάνει τη φυσική ανάγκη της. Ο δράστης πλησίασε και πυροβόλησε τον παπά με ένα κυνηγετικό όπλο. Η παπαδιά του είχε εξηγήσει ότι θα το κάνουν να φανεί σαν ληστεία. Θα πήγαινε σε τράπεζα να κάνουν ανάληψη χρημάτων και ότι δήθεν τους ακολούθησε ο δράστης για να τους ληστέψει. Αυτό ισχυρίστηκε στους αστυνομικούς όταν… σοκαρισμένη μεταφέρερθηκε στο νοσοκομείο της Κρέστενας.
Ο θάνατος της πανέμορφης Τζούλι Μαρί
Η δολοφονία της Ελληνοαμερικανίδας Τζούλι Μαρί Σκάλι στις 8 Ιανουαρίου 1999 είχε γίνει πρώτο θέμα για εβδομάδες σε εφημερίδες, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα. Ο ναυτικός Γιώργος Σκιαδόπουλος στραγγάλισε την αρραβωνιαστικιά του (μοντέλο στο επάγγελμα), έκοψε το κεφάλι της, έβαλε το σώμα σε μια βαλίτσα και το πέταξε σε λίμνη της Καβάλας.
Όπως αποδείχτηκε από τις έρευνες, έκοψε το κεφάλι με πριόνι επειδή δεν χωρούσε στη βαλίτσα και το πέταξε για να μη βρεθεί ποτέ. Χαρακτηριστικό του σφοδρού έρωτα που έτρεφε για την Αμερικανίδα ήταν, σύμφωνα με τον ίδιο, το γεγονός ότι παράτησε την καριέρα του, για να εξασκήσει το επάγγελμα του οδηγού ταξί, ώστε να είναι συνεχώς κοντά της. Για 18 μέρες ο μηχανικός του εμπορικού ναυτικού προσπαθούσε να κρύψει το φοβερό του έγκλημα. Μάλιστα, έβγαινε τότε στα τηλεοπτικά κανάλια από το κέντρο της Αθήνας και εκλιπαρούσε να τον βοηθήσουν να βρεθεί η σύντροφός του. «Ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου. Όταν μου είπε πως θα χωρίζαμε, λίγες ημέρες πριν παντρευτούμε, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου», είχε πει ο 23χρονος Γιώργος Σκιαδόπουλος.
greek village mountain
Σχεδίασε το φόνο των γονιών του
Στα Χανιά απρόσμενη τροπή πήρε η εξιχνίαση του άγριου εγκλήματος με θύμα ένα ηλικιωμένο ζευγάρι στο Σφηνάρι Κισσάμου στα Χανιά.
Δράστης φέρεται να είναι ο γιος των ηλικιωμένων, ο οποίος, σύμφωνα με την Αστυνομία, σχεδίασε τη δολοφονία των γονιών του και βρήκε τους εκτελεστές του εγκλήματος. Το τραγικό στοιχείο είναι ότι λίγο μετά τους φόνους εμφανιζόταν στους αστυνομικούς ταραγμένος και μάλιστα ήταν εκείνος που ειδοποίησε τις Αρχές δηλώνοντας ότι ανησυχεί γιατί οι γονείς του δεν απαντούν στο τηλέφωνο.
Οι συνομιλίες που είχε με τους «εκτελεστές» του σχεδίου πρόδωσαν την συμμετοχή του και τον οργανωτικό ρόλο του στο άγριο έγκλημα, όπως αναφέρουν αξιωματικοί των διωκτικών αρχών στην Κρήτη.
Ο γιος φέρεται να ήταν έξω από το σπίτι την ώρα που οι δράστες βασάνιζαν τους γονείς του για να τους αποκαλύψουν που έκρυβαν το μεγάλο «κομπόδεμα». Στο τέλος τους κατακρεούργησαν, αρπάζοντας λίγα χρήματα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αστυνομικοί έχουν συλλάβει τον 46χρονο γιο των θυμάτων, ο οποίος φέρεται να αντιμετωπίζει προβλήματα με την χρήση ναρκωτικών, αλλά και τους δύο δράστες της διπλής δολοφονίας, 48 και 33 χρόνων.
Η δολοφονία είχε αποκαλυφθεί στις 17 Φεβρουαρίου 2015, αλλά είχε συμβεί δύο ημέρες νωρίτερα σύμφωνα με τον ιατροδικαστή κ. Σταμάτη Μπελιβάνη. Ο γιος και σήμερα κατηγορούμενος, φερόταν να είχε εντοπίσει νεκρούς, τον 78χρονο πατέρα του και την 66χρονη μητέρα του, μέσα στο σπίτι τους που θύμιζε «σφαγείο». Και τα δυο θύματα είχαν βασανιστεί με απάνθρωπο τρόπο και ιδιαίτερο μίσος από τους δράστες, που πιθανότατα επεδίωκαν την αποκάλυψη των σημείων πού έκρυβαν τα χρήματα.
Το μένος του επικεντρώθηκε κυρίως στην 66χρονη γυναίκα, η οποία έφερε πέντε μαχαιριές στην πλάτη και την κοιλιακή χώρα και μια στο αριστερό πλευρό κάτω από το θώρακα, ενώ έφερε επιφανειακά τραύματα από μαχαίρι και κτυπήματα από ξύλο ψηλά στο αριστερό και στο δεξί πόδι, αλλά και στο κεφάλι. Στο δεξί χέρι της βρέθηκαν αμυντικά τραύματα στην προσπάθειά της να αποφύγει τα χτυπήματα. Ο 78χρονος είχε χτυπηθεί πρώτα δεξιά στο μέτωπο με ξύλινο ρόπαλο, ενώ είχε ένα τραύμα από μαχαίρι στην κοιλιακή χώρα του έκοψε την αορτή και προκάλεσε τον θάνατό του από ακατάσχετη αιμορραγία.
Η πόρτα του αγροτόσπιτου δεν έφερε ίχνη παραβίασης αλλά μεγάλης έρευνας στο εσωτερικό του. Υπήρχε ένα κομοδίνο που ήταν σπασμένο, ενώ έρευνα είχε γίνει στις ντουλάπες, τα συρτάρια και άλλα σημεία της κουζίνας και του υπνοδωματίου. Το αγροτόσπιτο βρισκόταν σε απομονωμένη τοποθεσία μέσα σε ελαιώνα, 500 μέτρα από το χωριό Σφηνάρι.
Μετά το έγκλημα οι αστυνομικοί είχαν ανακαλύψει πολλές χιλιάδες ευρώ σε «κρύπτες» του σπιτιού αλλά και στο αυτοκίνητο του ζευγαριού το οποίο δεν είχαν ερευνήσει οι δράστες. Όπως διαπιστώνεται ο γιος δεν είχε καλές σχέσεις με τους γονείς του, ενδεχομένως εξαιτίας της εξάρτησής του από τα ναρκωτικά, γνώριζε την ύπαρξη των χρημάτων όχι όμως και τα σημεία απόκρυψης τους.
Υπόθεση Κωστή Πολύζου
Ο Κωστής φέρεται να εξαφανίστηκε τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 18 Φεβρουαρίου 2011 από το σπίτι του στη Σιάτιστα Κοζάνης. Εκείνη τη νύχτα έβρεχε καταρρακτωδώς. Γύρω στις 23:30 βγήκε από το σπίτι του παιδικού του φίλου που βρισκόταν απέναντι από το δικό του. Μια γειτόνισσα τον είδε να μπαίνει στο δικό του σπίτι, την καληνύχτισε και πήγε να ξεκουραστεί.
Στο πατρικό του βρισκόταν μόνο η μητέρα του και ο 13χρονος σήμερα ετεροθαλής αδελφός του. Σύμφωνα με τα όσα είχε πει η μητέρα του, όταν γύρισε ήταν ευδιάθετος και έπαιξε για λίγο με τον αδελφό του στο κομπιούτερ.
Κάποια στιγμή παρουσιάστηκε μια βλάβη σε μια βρύση που βρίσκεται σε εξωτερικό χώρο του σπιτιού. Ο Κωστής βγήκε για να την ελέγξει. Τότε ο μικρότερος αδελφός του άκουσε τον Κωστή όπως αποκάλυψε την επόμενη ημέρα, να μιλάει και να γελάει με έναν άγνωστο άνδρα που είχε σταματήσει με το αυτοκίνητο του έξω από το γκαράζ τους.
polyzos
Όταν ο Κωστής μπήκε πάλι σπίτι, πήρε μια ομπρέλα, φόρεσε το μπουφάν του και είπε στη μητέρα του ότι θα ξαναπάει στο σπίτι του Σπύρου, απ’ όπου είχε επιστρέψει πριν από... μισή ώρα. Δεν πήρε μαζί του το κινητό του τηλέφωνο. Κατά τις 03:00 τα ξημερώματα, η μητέρα του, υποστήριξε ότι κάλεσε τον φίλο του τον Σπύρο. Της είπε ότι ο Κωστής δεν ξαναπήγε στο σπίτι του. Η τελευταία κλήση που του έκανε η μητέρα ήταν στις 03:40 τα ξημερώματα. Οι συγγενείς του πατριού που έμεναν στον επάνω όροφο είπαν ότι είδαν τον Κωστή να μπαίνει στο σπίτι γύρω στις 11:30. Κανείς όμως δεν τον είχε δει να βγαίνει, κανείς δεν άκουσε το άγνωστο αυτοκίνητο, αφού όπως φαίνεται μέσα στο σπίτι του εξελίχθηκε ο καυγάς και η δολοφονίας του.
Περίπου επτά μήνες μετά την εξαφάνιση του, στις 26 Σεπτεμβρίου 2011, το πτώμα του βρέθηκε μισοφαγωμένο από σκυλιά, μετά από υπόδειξη κυνηγού που το εντόπισε στο κτήμα του πατριού του, στο σημείο Πασά Γεφύρι. Όπως αποκαλύφθηκε πέντε χρόνια αργότερα δράστες είναι η μητέρα και ο πατριός του θύματος.
Ο συζυγοκτόνος και ο μικρός Φοίβος
Η τυφλή ζήλια που έτρεφε για την 41χρονη πρώην σύζυγό του ήταν η αιτία της στυγερής δολοφονίας που έγινε στην Ορμύλια Χαλκιδικής από τον 34χρονο Αλβανό Λέσι Κλωντ.
O 34χρονος δολοφόνησε ανήμερα των Θεοφανίων (2016) σε κατάσταση αμόκ τη γυναίκα με έξι μαχαιριές, άρπαξε τον 4χρονο γιο τους, Φοίβο, και εξαφανίστηκε. Το διάστημα που βρισκόταν σε διάσταση με την 41χρονη διαρκώς έβρισκε αφορμές για καυγάδες, καθώς ποτέ δεν αποδέχθηκε το χωρισμό τους. Το αποτέλεσμα ήταν το θύμα να ζει ένα δράμα, το οποίο επηρέαζε και τα δύο παιδιά τους, ηλικίας 4 και 6 ετών.
Ο τελευταίος καυγάς του ζευγαριού στάθηκε μοιραίος για την άτυχη γυναίκα. Ο 34χρονος εμφανίστηκε ξαφνικά στο σπίτι της στην Ορμύλια, όπου ζούσε με τα δύο παιδιά της, και άρχισε να φωνάζει και να πετάει αντικείμενα. Σε κατάσταση αμόκ άρπαξε ένα μαχαίρι από την κουζίνα χτυπώντας την με έξι μαχαιριές ρίχνοντας την κάτω αιμόφυρτη. Στη συνέχεια, άρπαξε το ένα από τα δύο παιδιά και εξαφανίστηκε. Μετά από 18 ημέρες αναζητήσεων ο Λέσι συνελήφθη στην Ορμύλια Χαλκιδικής και ο μικρός Φοίβος επέστρεψε στον παππού και τη γιαγιά του.
Έθαψε την Ανθή Λινάρδου
Η Ανθή Λινάρδου από την Κοζάνη βίωνε ένα βασανιστήριο στο γάμο της με τον 40χρονο Α.Τ. και είχε αποφασίσει να πάρει διαζύγιο.
Στο τελευταίο ταξίδι της 37χρονης με το σύζυγό της στον Πειραιά η Ανθή βρήκε το κουράγιο να εκδηλώσει την πρόθεσή της να δώσει ένα οριστικό τέλος στη σχέση της. Στις 9 Ιανουαρίου 2016 επανέλαβε στον 40χρονο Α.Τ. ότι θέλει να φύγει παίρνοντας μαζί της τα τρία παιδιά τους.
Ο σύζυγός της δεν έκανε αποδεκτή την επιθυμία της με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μία ακόμη λογομαχία που κατέληξε στο έγκλημα.
anthi
«Την έπνιξα. Μόλις σταμάτησε να αναπνέει, πήγα στο διπλανό δωμάτιο για να δω αν είχαν ξυπνήσει τα παιδιά. Κοιμόντουσαν, ενώ και οι γονείς μου που ήταν στο κάτω διαμέρισμα δεν είχαν ακούσει τις φωνές της. Έπειτα σκέφτηκα πως θα εξαφανίσω το πτώμα», ήταν οι πρώτες φράσεις του δολοφόνου της Ανθής, όταν πλέον οι αστυνομικοί είχαν καταφέρει να τεκμηριώσουν τα στοιχεία της ενοχής του.
Πολύ ήρεμος και με σταθερό λόγο όπως αναφέρουν οι αστυνομικοί συνέχισε να περιγράφει: «Όταν σιγουρεύτηκα ότι κανείς δεν είχε ξυπνήσει, την τύλιξα με μία κουβέρτα. Την πήρα στην πλάτη και την μετέφερα στο υπόγειο γκαράζ όπου ήταν το φορτηγάκι. Θυμήθηκα ότι μέσα είχα ένα φτυάρι, όπως και ότι τις προηγούμενες ημέρες είχα βγάλει έναν μεγάλο βράχο από το χωράφι και είχε παραμείνει η τρύπα στο έδαφος. Την έβαλα στο αυτοκίνητο και πήγα στο χωράφι, χωρίς να περάσω από το κέντρο του χωρίου γιατί φοβόμουν μη με δει κανείς. Την έβαλα στο λάκο και την έθαψα πρόχειρα με το φτυάρι. Μετά από μερικές ώρες τα ξημερώματα της Κυριακής πήγα πάλι στο χωράφι και πέρασα με φρέζα το συγκεκριμένο κομμάτι για να μην καταλάβει κανένας τίποτα».
Ο φόνος της φοιτήτριας Γαρδικιώτη
Η νεαρή φοιτήτρια Ανδριάνα Γαρδικιώτη δολοφονήθηκε τον Δεκέμβριο 2011 από τον 35χρονο Στάθη Ευσταθίου στην Καστοριά.
Ο δράστης της επέφερε θανάσιμα τραύματα στο στήθος και στο λαιμό με μαχαίρι και στη συνέχεια την εγκατέλειψε κοντά στη λίμνη της Καστοριάς. Το κίνητρο του ήταν το ερωτικό πάθος, καθώς η κοπέλα -που σπούδαζε Δημόσιες Σχέσεις στο ΤΕΙ της Καστοριάς και καταγόταν από την Κέρκυρα- φέρεται να του ζήτησε να διακόψουν την προβληματική τους σχέση.
Ο Ευσταθίου συνελήφθη τυχαία λίγες ώρες αργότερα, κοντά στο Πολύκαστρο Κιλκίς όπου θέλοντας να αποφύγει έναν τυπικό τροχονομικό έλεγχο, καταδιώχθηκε από περιπολικό της Αστυνομίας, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και να πέσει πάνω σε στύλο της ΔΕΗ.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι αστυνομικοί δεν γνώριζαν για το έγκλημα. Ωστόσο, κατά την έρευνα στο εσωτερικό του οχήματος, βρέθηκαν ίχνη αίματος και τρίχες σε διάφορα σημεία του οχήματος που δεν δικαιολογούνταν από το τροχαίο ατύχημα. Προανακριτικά ο 35χρονος, που λίγους μήνες πριν το έγκλημα είχε συλληφθεί στη Θεσσαλονίκη για κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας, ομολόγησε την πράξη του.

Εντύπωση είχαν προκαλέσει τα σχόλια που είχε «ανεβάσει» ο 35χρονος, λίγες ώρες μετά το φρικιαστικό έγκλημα, στο προφίλ του σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί, απευθυνόμενος προς το θύμα, εξέφραζε τη λύπη του για ό,τι είχε συμβεί, ζητώντας παράλληλα από την κοπέλα «συγγνώμη». Ο Ευσταθίου καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη