Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Πλήρωμα ΠΝ 21, κάθε Γενάρη θυμόμαστε...(Ιμια 1996 Χρονικό-Μαρτυρίες-αποτίμηση)


Φώτο απο τις μέρες εκείνες εδω το ΠΝ31 (Agusta-BellAB-212ASW Μοιρα ελικοπτερων 1)της Φ/Γ ΥΔΡΑΣ,της ιδιας μοίρας αποδιδει φορο τιμης στο ΠΝ 21, που απονηώθηκε για την αποστολή αυτοκτονίας της 31ης Ιανουαρίου 1996 στα Ίμια,παραβλέποντας όρια ανέμου, pitch, roll, crew rest κλπ...ΦΩΤΟ ΣΟΥΕΛ
Aς ελπίζουμε πως .. Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
τής παλάμης, η Μοίρα,σάν κ
λειδούχος,
μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός. ( Ελύτης)

Στα τέλη κάθε Ιανουαρίου από το 1996 και εφ’ εξής θυμόμαστε,και αναθεωρούμε γεγονότα και ρηματικές διακοινώσεις… ΧΡΕΟΣ μας -τουλάχιστον για όσους είμασταν εκεί -είναι να ερευνούμε,αποτιμούμε,και να θρηνούμε μαζί με τις οικογένειες των τριών πεσόντων Ελλήνων αξιωματικών ,που δέχτηκαν για νεκρικό κρεβάτι την θάλασσα του συμπλέγματος των ελληνικών βραχονησίδων ανατολικά της Καλύμνου και απέναντι από την Αλικαρνασσό.....
..Είναι σίγουρο ότι η περίοδος αυτή σημαδεύτηκε από τη μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση στη σύγχρονη Ελλάδα, ένα σκληρό γεωπολιτικό πόκερ με τους γείτονες, ένα απίστευτο διπλωματικό παρασκήνιο,αλλά και τη δημιουργία της "περίφημης θεωρίας" των Τούρκων περί των "Γκρίζων Ζωνών".

Όλα άρχισαν με την εξής αφορμή: Στις 26 Δεκεμβρίου 1995 το τουρκικό φορτηγό πλοίο “Φίγκεν Ακάντ” προσαράζει στις βραχονησίδες Ίμια. Ο Τούρκος πλοίαρχος ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ύδατα και αρχικά αρνείται να δεχθεί βοήθεια από ελληνικά μέσα έρευνας και διάσωσης. Δύο ημέρες αργότερα ελληνικά ρυμουλκά απεγκλωβίζουν το τουρκικό πλοίο και οδηγείται στη Τουρκία.


 Αργότερα το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εκδίδει ρηματική διακοίνωση (ανεπίσημο διπλωματικό έγγραφο ή καλύτερα σημείωμα χωρίς υπογραφή διατυπωμένο σε γ’ πρόσωπο εν αντιδιαστολή με την υπογεγραμμένη διακοίνωση που είναι διατυπωμένη σε α’ πρόσωπο) στην οποία τα Ίμια χαρακτηρίζονται ως τουρκικό έδαφος. Και η Ελλάδα χαλαρή και ανενόχλητη όπως τελευταία με τις ακίνδυνες διελεύσεις και τις “φιλικές” εναέριες παραβιάσεις μετά από 12 ημέρες ξυπνά και σκέφτεται να απορρίψει τους ισχυρισμούς του τουρκικού ΥΠ.ΕΞ. με άλλη ρηματική διακοίνωση , στην οποία αναφέρεται η συνθήκη των Παρισίων του 1947 με την οποία οι βραχονησίδες Ίμια παραχωρήθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα κατά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων.

Eν τω μεταξύ ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον σε επιστολή του προς τον Ελληνοαμερικανό γερουσιαστή αναφέρει : Φοβάμαι θερμό επεισόδιο.

Ο δήμαρχος Καλύμνου ύστερα υψώνει την ελληνική σημαία στα Ίμια την οποία αποκαλούσαν “Καρντάκ” και οι Τούρκοι δημοσιογράφοι (πράκτορες της Μ.Ι.Τ) προχωρούν σε μία πρωτοφανή ενέργεια! Αποβιβάζονται στην Ελληνική βραχονησίδα, κατεβάζουν την Ελληνική Σημαία και τοποθετούν μια τούρκικη στην θέση της! Όλα αυτά τα βιντεοσκοπούν και τα προβάλουν με έμφαση στα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών της Τουρκίας.
Μετά την πρόκληση και τον θόρυβο από την τοποθέτηση της τουρκικής σημαίας στην Ελληνική βραχονησίδα η κρίση κλιμακώνεται. Όμως, η κρίση αυτή για όσους γνωρίζουν να ερμηνεύουν τις εξελίξεις ήταν απόλυτα αναμενόμενη
. Οι Τούρκοι είχαν ήδη από τον περασμένο χρόνο δηλώσει ξεκάθαρα τις προθέσεις τους για το Αιγαίο και στο πλευρό τους είχαν απερίφραστα ταχθεί και οι “σύμμαχοί” μας αμερικανοί με επίσημες δηλώσεις αξιωματούχων τους, στις οποίες έλεγαν ότι επιθυμούν να γίνει το Αιγαίο κοινός επιχειρησιακός χώρος Ελλάδος Τουρκίας και επί πλέον ότι η Ελλάς θα πρέπει να αποστρατικοποιήσει τα νησιά της και να δεσμευθεί ότι δεν θα επεκτείνει ποτέ τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια.


 Η κλιμάκωση της κρίσεως οδήγησε την κυβέρνηση στην απόφαση να διατάξει τον απόπλου του Ελληνικού Στόλου προς το Νοτιο-Ανατολικό Αιγαίο και να τοποθετήσει άνδρες του πολεμικού μας ναυτικού (Δ.Υ.Κ – πρώην Μ.Υ.Κ) στην μία από τις δύο βραχονησίδες των Ιμίων. Όλα έδειχναν πως ευρισκόμεθα ενώπιον πολεμικής συρράξεως μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Πάνω στην μεγάλη βραχονησίδα των Ιμίων είχε τοποθετηθεί μία φρουρά από επίλεκτους άνδρες, οι οποίοι είχαν υψώσει μία Ελληνική Σημαία. Ήταν πλέον ζήτημα Τιμής να μην υποχωρήσουμε και κανένας δεν πίστευε ότι θα ήταν δυνατόν αυτό ποτέ να συμβεί.
 ...Ταχυδρομειο εν πλω

Το απόγευμα Δευτέρας 29 Ιανουαρίου αποφασίζεται η επιστροφή της φρεγάτας «ΥΔΡΑ» F452 τύπου MEKO-200HN από την Αδριατική, όπου είχε διατεθεί στη ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση αποκλεισμού της Σερβίας. Η «ΥΔΡΑ» ήταν η νεότερη μονάδα του στόλου, η μόνη από τις τέσσερις υπό παραγγελία φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ που είχε μέχρι τότε παραδοθεί. Η κορύφωση της κρίσης βρήκε τη φρεγάτα να πλέει ολοταχώς, στην προσπάθειά της να ενταχθεί έγκαιρα στη δύναμη του υπόλοιπου ελληνικού στόλου. ..( όπως και έγινε.)

Βρέχει συνεχώς(10-12BF) και η ορατότητα στην κυριολεξία είναι μηδενική. Στη 01.15 της 31/1 άνδρες των τουρκικών ειδικών δυνάμεων αποβιβάζονται στη μικρή Ίμια, στην οποία και δε βρίσκονται ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις και υψώνουν την Τουρκική σημαία. Θα παραμείνουν 7 ώρες. Το γεγονός διαπιστώνεται από το περιπολικό “Αντωνίου” και επιβεβαιώνεται από ΑΒ-212 της Φ/Γ “Ναυαρίνο”. Υπήρχε όμως και μία άλλη τραγική πτυχή αυτής της δραματικής νύκτας. Ένα ελικόπτερο του πολεμικού μας ναυτικού έχοντας σαν πλήρωμα τρία στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού, τους Χριστόδουλο Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκο, και Έκτορα Γιαλοψό αποστέλλεται για αναγνώριση στην βραχονησίδα. Επιστρέφοντας από την αποστολή του το ελικόπτερο πέφτει.

Ωρα 5.13 ΓΕΝ: Ερωτηματικό: Εχετε επικοινωνίες;

Ωρα 5.14 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Αρνητικό

Ωρα 5.14 ΓΕΝ: Ερωτηματικό. Εάν αποκτήσατε κάποια στιγμή επικοινωνία.

Ωρα 5.15 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Τον ακούσαμε που έκανε μια κλήση μόνο.

Ωρα 5.16 ΓΕΝ: Τον έχετε στα Ρ/Ε;

Ωρα 5.16 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Αρνητικό.

Ωρα 5.24 ΓΕΝ: Το EMERGENCY τι ήταν;

Ωρα 5.24 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: MASTER CAUTION EMERGENCY*   Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ένδειξη master caution σημαίνει ότι είτε το ελικόπτερο δέχεται ηλεκτρονική παρεμβολή, είτε ότι υπάρχει μηχανική βλάβη, οπότε και ανάβει το αντίστοιχο λαμπάκι. Αμέσως μετά, όμως, ο πιλότος προσθέτει: «αλλά το λαμπάκι δε δείχνει τίποτε».)

Η συναισθηματική φόρτιση των πληρωμάτων των παρακείμενων ελληνικών πολεμικών πλοίων, σε συνδυασμό με το τακτικό πλεονέκτημα που είχε πετύχει το Πολεμικό Ναυτικό και η στοχοποίηση του τουρκικού στόλου, έκαναν την κατάσταση να κρέμεται κυριολεκτικά από μία κλωστή...
Η Φ/Γ ΥΑVUZ μια απο τις πρωταγωνιστριες των ημερων λιγες μερες πριν σε κοινη ασκηση..διακρινεται η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ (προς τιμην της Φ/Γ ΥΔΡΑ)

 Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έγιναν εκ των υστέρων, σε περίπτωση που ξεκινούσε σύγκρουση, η Τουρκία θα έχανε επτά φρεγάτες και η Ελλάδα δύο ως τρεις**.

 Το είδος της απάντησης της τουρκικής ηγεσίας, κυρίως της στρατιωτικής, σε ένα τόσο βαρύ πλήγμα στο γόητρο των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν μπορεί να εκτιμηθεί εκ των υστέρων.

Τρεις γενναίοι αξιωματικοί του Πολεμικού μας Ναυτικού είναι νεκροί. Πολλά ελέχθησαν και εγράφησαν σχετικά με τα αίτια της πτώσεως του ελικοπτέρου......

Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης έσπευσε να δηλώσει ότι δεν κατερρίφθη από τους Τούρκους το ελικόπτερο, αλλά ότι οι χειριστές τους έπαθαν “βέρτιγκο”, δηλαδή απώλεια προσανατολισμού και ότι τα αίτια της πτώσεως ήσαν φυσικά! ( Το οποίο βεβαίως είναι ανυπόστατο για τον λόγο ότι τα ελικόπτερα εκείνα δεν μπορούν να πιάσουν υπερηχητική ταχύτητα άρα δεν μπορούν και οι πιλότοι τους να πάθουν ” βέρτιγκο”. Επιπροσθέτως μετά την ιατροδικαστική έρευνα απεδείχθη ότι οι πνεύμονες των 3 πεσόντων δεν είχαν “πάρει νερό” πράγμα το οποίο καταδεικνύει πως ο τραγικός θάνατος επήλθε πριν την είσοδο της ατράκτου στα ύδατα. Συνεπώς ο θάνατος επήλθε από τουρκικά βλήματα και όχι από την πρόσκρουση του ελικοπτέρου στη θάλασσα). Βεβαίως κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει τις τρύπες από σφαίρες που υπήρχαν πάνω στην άτρακτο του ελικοπτέρου για τις οποίες μάλιστα είπαν ότι ήταν “μπουλόνια” και “βίδες” που έφυγαν με την πτώση του. Την αλήθεια γνωρίζουν πολλοί. Κι όμως όλοι σιωπούν! Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι ενώ η Νέα Δημοκρατία ζήτησε την σύσταση εξεταστικής των πραγμάτων επιτροπής για τα αίτια της πτώσεως του ελικοπτέρου, λίγες μέρες μετά απέσυρε το αίτημά της για…εθνικους λογους..!

Οι ελληνικές δυνάμεις αποχωρούν από τα Ίμια παίρνοντας μαζί και την ελληνική σημαία. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους υπεστάλη η Σημαία μας από εθνικό έδαφος και μάλιστα χωρίς να προηγηθεί κάποια μάχη .. απλά με μια απλή διαταγή..

Στη 1 Φεβρουαρίου 1996, ημερομηνία ανακοίνωσης της λήξης της κρίσης, ο τότε εκπρόσωπος του Σταίητ Ντηπάρτμεντ, Νίκολας Μπερνς, κατά την τακτική ενημέρωση Τύπου, δηλώνει προκλητικά ότι: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες από σήμερα δεν αναγνωρίζουν ελληνική κυριαρχία στη βραχονησίδα Ίμια», συμπληρώνοντας ότι το ίδιο ισχύει «για μία σειρά νησάκια κατά μήκος των ακτών του Ανατολικού Αιγαίου, τα οποία έχουν το ίδιο καθεστώς με τα ΄Ιμια και δεν είναι μεγαλύτερα από το κτήριο του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών


Το νομικό καθεστώς των Ιμίων
Η Μαρία Γαβουνέλη, δικηγόρος και επιστημονική συνεργάτης του Ελληνικού Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου, σε μελέτη της για το νομικό καθεστώς που διέπει τις νησίδες των Ιμίων αναφέρει:
«Την επαύριο του επεισοδίου στις νησίδες Ίμια στις 30/31 Ιανουαρίου 1996, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών σημείωνε επισήμως ότι εξαιτίας της απουσίας συνολικής διμερούς συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών…υπάρχουν εκατοντάδες μικρά νησιά, νησίδες και βραχονησίδες στο Αιγαίο…[των οποίων] το καθεστώς παραμένει αδιευκρίνιστο, ανακοίνωνε δε ότι προχωρά στην εκπόνηση νομικής μελέτης για το καθεστώς των σχηματισμών αυτών.Τα νησιά αυτά συνιστούν terra nullius, είναι αδέσποτα*
*(Η έννοια του αδέσποτου εδάφους χρησιμοποιήθηκε προεχόντως για να δικαιολογήσει νόμιμο τίτλο επί των προσφάτως ανακαλυφθέντων εδαφών της Αμερικής και της Αυστραλίας, κατά την εποχή των ανακαλύψεων.
Σήμερα, χρησιμοποιείται ενίοτε για βραχονησίδες στη μέση του ωκεανού, που αποκτούν ξαφνικά ιδιαίτερο πολιτικό και οικονομικό ενδιαφέρον λόγω της στρατηγικής τους θέσης.
Κλασικά παραδείγματα αποτελούν η ακατοίκητη βραχονησίδα Rockall στη μέση του Ατλαντικού [Symmonds 1982] και τα εντόνως αμφισβητούμενα νησιά Nansha ή Spratly στη Νότια Θάλασσα της Κίνας [Joyner 1998: 193-236].Με πάνω από 2.000 χρόνια χαρτογραφημένης ιστορίας, το Αιγαίο Πέλαγος είναι μάλλον απίθανο να περιλαμβάνει τέτοια αδέσποτα εδάφη.) και ως εκ τούτου αποτελούν γκρίζες ζώνες κυριαρχίας. Η επίσημη τουρκική θέση εμφαίνεται σε μία στρατιωτική έκθεση, σύμφωνα με την οποία: ‘…τα νησιά του Αιγαίου που δεν αναφέρονται σε καμμιά συνθήκη και δεν κατελήφθησαν από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, καθώς και τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των έξι μιλίων από τις τουρκικές ακτές ανήκουν νομίμως στην Τουρκία, διάδοχη χώρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…Η Τουρκία διατηρεί κυριότητα επί των νήσων αυτών, με την εξαίρεση αυτών που δόθηκαν στην Ελλάδα με το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λωζάννης’ [Κούρκουλας 1997].»
Οσον  το νομικό καθεστώς των νήσων και νησίδων του Αιγαίου είναι ξεκάθαρο. Η ελληνική κυριαρχία επί των Ιμίων προκύπτει σαφώς από διεθνή συμβατικά κείμενα, δηλαδή τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 και τις Ιταλο-τουρκικές Συμφωνίες του 1932.)
**(Στην επίμαχη περιοχή, το Πολεμικό Ναυτικό έχει αναπτύξει δύο μεγάλες μονάδες, τρία ταχέα περιπολικά κατευθυνόμενων βλημάτων (πυραυλάκατοι) και δύο κανονιοφόρους. Συγκεκριμένα, η φρεγάτα ΝΑΒΑΡΙΝΟ F461 βρισκόταν βορείως των Ιμίων. Το αντιτορπιλικό ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ D221 βρισκόταν νότια των νησίδων. Οι τρεις πυραυλάκατοι είχαν από νωρίς λάβει θέσεις βολής, αγκιστρωμένες ως εξής: ο ΣΤΑΡΑΚΗΣ P29 στην Κάλυμνο, ο ΜΥΚΟΝΙΟΣ P22 βόρεια της Κω στη νησίδα Ψέριμο και ο ΞΕΝΟΣ P27 στη νησίδα Καλόλιμνο, πολύ κοντά στο επίκεντρο της κρίσης. Σε συνεχή κίνηση γύρω από τις νησίδες βρίσκονταν οι κανονιοφόροι ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ P57 και ΠΥΡΠΟΛΗΤΗΣ P61.
Οι τρεις πυραυλάκατοι φέρουν 16 συνολικά κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας-επιφανείας. Αναλυτικά, η πυραυλάκατος ΜΥΚΟΝΙΟΣ τύπου Combattante III («Λάσκος»), φέρει 4 βλήματα ΜΜ38 Exocet, ενώ οι άλλες δύο πυραυλάκατοι τύπου Combattante IIIΒ («Καβαλούδης») φέρουν 6 βλήματα Penguin. Το αντιτορπιλικό ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ D221 τύπου Charles F. Adams φέρει 8 κατευθυνόμενα βλήματα Harpoon και 32 αντιαεροπορικά βλήματα Standard SM- 1MR (τα οποία σε βολές του Πολεμικού Ναυτικού είχαν αποδείξει την υψηλή αποτελεσματικότητά τους κατά στόχων επιφανείας), η δε φρεγάτα ΝΑΒΑΡΙΝΟ F461 τύπου Standard φέρει και αυτή 8 RGM-84 Harpoon.
Από τουρκικής πλευράς στην περιοχή βρίσκεται η φρεγάτα YAVUZ F240 τύπου ΜΕΚΟ-200 Track 1 και δύο φρεγάτες τύπου Knox, η TRAKYA F254 και η EGE F256. Έχουν αναπτυχθεί επίσης δύο πυραυλάκατοι τύπου Dogan, οι GOURBET P346 και FIRTINA P347, με μάλλον 4 βλήματα Harpoon η καθεμιά. Τα πλοία του συγκεκριμένου τύπου με εγνωσμένο πρόβλημα στους φορείς των Harpoon σπανίως φέρουν τα 8 προβλεπόμενα βλήματα και συνήθως φέρουν μόνο 2 από αυτά. Κάθε φρεγάτα Knox φέρει 8 Harpoon και τον ίδιο αριθμό φέρει και η YAVUZ.
H σύγκριση του αριθμού των βλημάτων είχε ως εξής:
– Ελλάδα, 64 βλήματα.
– Τουρκία, 32 ή 28 βλήματα.
Η ελληνική πλευρά έχει βάσιμα εκτιμήσει ότι μία τουλάχιστον πυραυλάκατος παραμένει ανεντόπιστη από το τουρκικό Ναυτικό και συνεπώς αυτή θα μπορούσε να αρχίσει πρώτη αιφνιδιαστικά τις πυραυλικές επιθέσεις.
Την έναρξη των πυρών της πρώτης πυραυλακάτου θα ακολουθήσουν μαζικά και τα υπόλοιπα τέσσερα σκάφη. Από πλευράς αντιπυραυλικών συστημάτων, η YAVUZ φέρει τρία συστήματα Sea Zenith, ούσα ένα από τα πληρέστερα προστατευμένα κατά επιθέσεων κατευθυνόμενων βλημάτων πλοία στον κόσμο. Αντίστοιχα, η ΝΑΒΑΡΙΝΟ όσο και οι δύο τουρκικές Knox φέρουν μόλις ένα αντιπυραυλικό σύστημα τύπου Phalanx.
Συνεπώς οι φρεγάτες Knox κατά πάσα πιθανότητα θα καταστρέφονταν σύντομα αφού το σύστημα αυτοπροστασίας τους θα είχε κορεστεί κατά τη διάρκεια μαζικής πυραυλικής προσβολής. Αντίθετα, η YAVUZ θα αντιμετώπιζε με επάρκεια τις πυραυλικές προσβολές, εκτός αν αυτές ελάμβαναν πλέον ρυθμό καταιγισμού.)

Η ετοιµότητα σε αεροσκάφη της Πολεµικής Αεροπορίας ήταν σηµαντικά καλύτερη από την αντίστοιχη της Τουρκικής, ένας παράγοντας που αναπόφευκτα επιτείνει τη σύγχυση σχετικά µε το ποια πλευρά θα επικρατούσε σε περίπτωση σύγκρουσης.
Κρίσιµη παράµετρος για τις αεροπορικές απώλειες θα αποτελούσε η παρέµβαση του ξένου παράγοντα. Αν οι ΗΠΑ δρούσαν αποτελεσµατικά και περιόριζαν τη σύγκρουση σε λίγες ώρες, τότε η Τουρκική Αεροπορία ίσως ολοκλήρωνε τις επιχειρήσεις της µε πλεονέκτηµα καταρρίψεων, υπό την προϋπόθεση ότι το προληπτικό πλήγµα της Πολεµικής Αεροπορίας θα είχε περιορισµένα αποτελέσµατα.
Στην όλη «εξίσωση» θα πρέπει να προστεθεί και ο παράγοντας «ηθικό», ο οποίος πιθανόν να έδινε ένα πλεονέκτηµα στην ελληνική πλευρά. 


Οι µεγάλες απώλειες, ιδίως ναυτικών µονάδων, από πλευράς Τουρκίας θα δηµιουργούσαν φαινόµενα «ντόµινο» σε επίπεδο πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Το «βαθύ κράτος», που βασίζεται περισσότερο στον εντυπωσιασµό και στον επηρεασµό των αντιπάλων του από το φόβο του πολέµου και όχι µε τη χρήση των ενόπλων δυνάµεών του αυτών καθαυτών (χρησιµοποιεί το δόγµα «Win by fright not by fight»), θα τρωνόταν σηµαντικά και θα προσπαθούσε στη συνέχεια να διαχειριστεί τις περαιτέρω εσωτερικές συνέπειες. Όλες οι εθνότητες που κατοικούν στην Τουρκία και που τους ενώνει η σκληρή πολιτική του κεµαλικού κατεστηµένου θα καταλάβαιναν ότι η ανίκητη δύναµη αυτή δεν αποτελεί το φόβητρο της Μεσογείου. Ταυτόχρονα όλοι οι γείτονες της χώρας µας θα έπαιρναν µε τον καλύτερο τρόπο το µάθηµα ότι η χώρα δεν είναι διατεθειµένη να κάνει υποχωρήσεις σε βασικά ζητήµατα της εξωτερικής της πολιτικής και στα εθνικά της θέµατα και είναι αποφασισµένη να τα υπερασπίσει ακόµα και µε πόλεµο. 

Η Ελλάδα, επιδεικνύοντας µια τέτοια στάση, θα µπορούσε να έχει επιτύχει να «αγοράσει» µια µακρά περίοδο σταθερότητας στο ελληνοτουρκικό σύστηµα, καθώς ο αντίπαλος θα γνώριζε ότι η ελληνική πλευρά πιθανότατα δεν θα διστάσει να επαναλάβει αυτή τη συµπεριφορά. Κατά συνέπεια, θα ήταν εύλογο να αναµένουµε ότι θα επιδείκνυε µεγαλύτερη σωφροσύνη. Το µήνυµα αυτό δεν θα το είχε εισπράξει αποκλειστικά η πολιτικοστρατιωτική τουρκική ηγεσία, αλλά και η τουρκική κοινωνία, χωρίς να αποκλείεται και ο «τραυµατισµός» του κύρους των Τουρκικών Ενόπλων ∆υνάµεων. Η κατάσταση αυτή θα µπορούσε να οδηγήσει στην αναζήτηση από µέρους των Τούρκων στρατηγών ευκαιρίας για την επίτευξη «ανέξοδης νίκης» απέναντι στην Ελλάδα, για τη µερική έστω αντιστροφή αυτής της εικόνας, κάτι που θα λειτουργούσε ιδιαιτέρως αποσταθεροποιητικά. Το γόητρο των ενόπλων δυνάµεων και ο µύθος του «αήττητου τουρκικού στρατεύµατος» θα είχαν υποστεί σοβαρό πλήγµα,
Μνημείο στο Ναυτικό Οχυρό Κοτρώνι στη μνήμη του πληρώματος του ΠΝ 21....

                                    

 ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ''ΑΛΛΗ'' ΠΛΕΥΡΑ...


O Τούρκος πλοίαρχος Ali Turkuen, του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, χρονια αργοτερα δικαστηκε στο 12ο Κακουργιοδικείο της Κωνσταντινούπολης για συμμετοχή στο "Σχέδιο Κλωβός" και στο Σχέδιο Δολοφονίας Ναυάρχων (με βάση τα οποία αξιωματικοί που ανήκαν κυρίως στο Πολεμικό Ναυτικό, θα πραγματοποιούσαν ένοπλες προβοκατόρικες ενέργειες, με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν) στην προσπάθειά του να αποδείξει την αφοσίωση του στη πατρίδα, αποκάλυψε τα παρακάτω: 
"Ο αρχηγός του ΤΠΝ, ναύαρχος Οζντέν Ορνέκ (Ozden Ornek), με διέταξε να γράψω σε ένα βιβλιαράκι, 
τα όσα έζησα ως διοικητής της ομάδος που αποβιβάστηκε στο Καρντάκ. Αν διαβάσετε αυτό το βιβλίο, θα καταλάβετε, γιατί δεν είναι δυνατόν ποτέ ένας από μας να γίνει τρομοκράτης. Στις 30 Ιανουαρίου 1996, στις 21:33, εμείς πληρώσαμε από τη τσέπη μας τη βενζίνη για το φουσκωτό που μας έβγαλε στο Καρντάκ. Το βράδυ εκείνο αγοράσαμε βενζίνη με την πιστωτική κάρτα του Ερτζάν Κιρίτστεπε (Ercan Kirestsepe), που τη στιγμή αυτή βρίσκεται εδώ, ανάμεσά μας. Η απόδειξη από εκείνη τη συναλλαγή είναι εδώ. Όλοι βάλαμε λεφτά από τη τσέπη μας εκείνη τη νύχτα και αγοράσαμε από το παντοπωλείο ψωμί, και τυρί. 

Εκείνο το βράδυ, στις 01:40 αποβιβαστήκαμε στη βραχονησίδα. Και σήμερα δικαζόμαστε σ' αυτό το δικαστήριο. Ο τότε αρχηγός του ΠΝ, Ναύαρχος Γκιουβέν Έρκαγια (Guven Erkaya), εκείνο το βράδυ μου τηλεφώνησε και μου είπε: "Παιδί μου, ακόμα δεν είστε έτοιμοι;" Φυσικά τον πίεζε η Τανσού Τσιλέρ. Εμείς αγοράσαμε βενζίνη με την πιστωτική του Ερτζάν Κιρίτστεπε και έτσι ξεκινήσαμε με το φουσκωτό. Φυσικά, τότε όλοι και τι δεν θα δίνανε για να είναι στη θέση μας. Τώρα όμως, δυο από τα άτομα που αποβιβαστήκαμε τις πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996 στη βραχονησίδα Καρντάκ και υψώσαμε την τουρκική σημαία, υποστέλλοντας την ελληνική, εγώ και ο Ερτζάν Κιρίτστεπε, δικαζόμαστε σ' αυτήν την αίθουσα. Πως φθάσαμε εδώ, δεν γνωρίζω.
**Τα παραπάνω φαντάζουν εντυπωσιακά σχετικά με την επιχειρησιακή κατάσταση των τουρκικών ένοπλων δυνάμεων τη νύχτα των Ιμίων και αποδεικνύουν περίτρανα ότι, οι Τούρκοι δεν ήταν έτοιμοι για σύρραξη και για γενικευμένη σύγκρουση με τον Ελληνικό Στρατό. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ- ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ..ΚΡΙΣΗΣ
Τα γεγονότα του 1996 στις βραχονησίδες Ίμια έχουν χαραχτεί στο συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων με τον πλέον τραυματικό τρόπο. Η προσεκτική ανάγνωση και αποτίμηση όσων καταγράφτηκαν  το αποκαλούμενο ως «θερμό επεισόδιο» με την Τουρκία θα μπορούσε ενδεχομένως,  χρόνια μετά, να θεωρηθεί και προάγγελος της γενικευμένης κρίσης που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία και η χώρα. Ο λόγος είναι απλός: Οι παθογένειες που αποκαλύφθηκαν στο σύστημα διαχείρισης κρίσης, η αδυναμία συνεννόησης, η γενικευμένη χαοτική κατάσταση που επικρατούσε και η εσωτερική διχόνοια σε όλα τα δυνατά επίπεδα αποτελούν και για τον πλέον αδαή την ιδανική «συνταγή» για την ολοκληρωτική κατάρρευση, όπου το κάθε επίπεδο, καθώς καταρρέει, συμπαρασύρει και το επόμενο…
Η μέθοδος που ακολούθησε η ελληνική πλευρά στη διαπραγμάτευση και τα στάδια αυτής έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Το επίμαχο σημείο ήταν αυτό της απομάκρυνσης της σημαίας. Μετά την κρίση, η σκληρή κριτική που ασκήθηκε και οι εξηγήσεις που δόθηκαν από τους πρωταγωνιστές δημιούργησαν σύγχυση, εξαιτίας των αλληλοδιαψεύσεων, σε σημείο ώστε ένας παρατηρητής να μην ξέρει ποιον να πιστέψει.

Οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες είχαν κάνει τη δουλειά του καλά. Γνώριζαν πολλά, δεν αξιοποιήθηκαν όμως λόγω του αλαλούμ που επικράτησε στον τομέα της διαχείρισης της κρίσης. Μια κρίσιμη υποκλοπή,..καθώς επίσης και μια πληροφορία που δεν απασχόλησε καθόλου τον θάλαμο επιχειρήσεων του Ναυτικού, αποδεικνύοντας ότι άπαντες λειτουργούσαν σε πολεμικές συνθήκες, είναι τα καινούργια κομμάτια στο παζλ της κρίσης
Οι αξιωματικοί που βρέθηκαν σε καίριες από επιχειρησιακής απόψεως θέσεις εκείνη την περίοδο, αισθάνθηκαν συντετριμμένοι από τον χαμό των συναδέλφων τους ,Ωστόσο, όπως  σχολιάστηκε από πρόσωπα που είχαν εμπλοκή στην υπόθεση «αυτοί έφυγαν τουλάχιστον περήφανοι , διότι είχαν την ευκαιρία να αισθανθούν, πριν φύγουν για πάντα, ότι έκαναν το υπέρτατο, κάτι για το οποίο ετοιμάζονταν και εκπαιδεύονταν φυσικά και πνευματικά σε όλη τους τη ζωή μέσα στην οικογένεια του Πολεμικού Ναυτικού.
Ποτέ δεν έμαθαν ότι κάποιοι άλλοι πρόδωσαν τη θυσία τους. Να είστε όμως σίγουροι, ότι το μόνο βέβαιο είναι ότι πολλοί από όσους απέμειναν πίσω και πολλοί οι οποίοι ωριμάζουν σιγά-σιγά στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού, ζουν και εργάζονται έχοντας συνεχώς στο μυαλό τους ότι το αίμα τους δεν πρέπει να πάει χαμένο»…
...

ΠΗΓΕΣ
 elkosmos.gr-defencenet.gr,http:
greeknation.blogspot.gr
defencenet.gr
http://kostasxan.blogspot.gr/2009/09/blog-post_24.html
ΣΤΡΑΤΟΙ & ΤΑΚΤΙΚΕΣ


Προσπάθησα οσο ηταν δυνατόν να συγκεντρώσω σε μια ανάρτηση τα ιστορικά γεγονοτα,να βρω απόψεις-ακαδημαϊκές και στρατιωτικές αναλύσεις,γνώμες ,διαφορετικές οπτικές ,να επιβεβαιώσω απο μνημης και με κάποιες φώτο- ως απλό μέλος του πληρώματος της Φ/Γ ΥΔΡΑ-στιγμές των ημερών ..αλλα
Η μνήμη – όπως λέει και ο Σεφέρης- όπου και αν την αγγίξεις πονεί, ο ουρανός είναι λίγος , θάλασσα δεν υπάρχει”.αυτο που δεν μπορω να σας μεταφέρω ειναι το κλίμα,τον πόνο, τον θυμό...το μονο που μενει λοιπόν ειναι να φροντίσουμε  τον ουρανό μας να κρατήσουμε καθαρό και γαλάζιο και τη θάλασσα μας γαλήνια ώστε ες αει να καθρεπτίζονται τα πρόσωπα των τριών εθνικών μας ηρώων..Τους ευχαριστούμε και αυτούς όπως και άλλους τόσους που βρίσκονται πάντα εκεί...
Σ.ΩΚΕΑΝΟΥ 

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

O Κόσμος ξημερώνει...



Ένα πράγμα αποδείχτηκε χθες.
Το σύστημα είναι πολύ δυνατό, αλλά δεν είναι ανίκητο!
Καμιά φορά οι λαοί έχουν τα... νεύρα τους και κάνουν του κεφαλιού τους!
Σήμερα η Ελλάδα έγραψε ιστορία.
Προβληματισμοί από... αύριο!

Χαίρομαι που δικαιώθηκε -σε πρώτο χρόνο- ο αγώνας μας, για να πέσει το άθλιο σύστημα του Νου-Δου-Πασόκ.
Χαίρομαι που βλέπω επιτέλους νέα πρόσωπα στη διοίκηση του ελληνικού κράτους.
Χαίρομαι που νιώθω μέρος αυτής της ιστορικής ανατροπής.
Χαίρομαι γιατί ο ελληνικός λαός είναι ο πρώτος στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία που βγάζει κυβέρνηση αριστερού κόμματος.
Αχ αυτοί οι Έλληνες! Πάντα πρωτοπόροι!

Η επιτυχία πιστώνεται κατά κύριο λόγο στη δημοφιλία του Τσίπρα.
Ο Τσίπρας είναι μια χαρισματική προσωπικότητα και ελπίζω να το αποδείξει αυτό και τώρα που αρχίζουν τα πιο δύσκολα!
Όμως, κι από μόνη της η στρατηγική νίκη επί του σάπιου συστήματος αποτελεί ιστορικής σημασίας νίκη, ανεξαρτήτως εξέλιξης από δω και μπρος

Η Ελλάδα υψώνει το ανάστημά της. 





Χαίρομαι, όμως, και για την επιτυχία των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που δέχτηκαν πόλεμο όλα αυτά τα χρόνια όσο κανείς άλλος.
Και μακάρι η συνεισφορά τους (ειδικά στα θέματα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί και πολλή... εγγύηση) να είναι θετική για τη χώρα.
Εκτιμώ τη στάση του Πάνου Καμμένου αυτά τα 5 χρόνια.
Βέβαια διατηρώ επιφυλάξεις για κάτι γραφικούς τύπους σαν τον Ζουράρι (έλεος! ποιοι τον ψήφισαν αυτόν;), αλλά ας όψεται η ανάγκη...

Χαίρομαι που το ΠΑΣΟΚ κόντεψε να το φτάσει μέχρι κι ο... Λεβέντης!
(Κρίμα πάντως που δε μπήκε στη Βουλή ο Λεβέντης. Παρά τη γραφικότητά του, δεν παύει να είναι ένας άνθρωπος με σοβαρή και τεκμηριωμένη πολιτική θέση. Πολύ σοβαρότερος από τον -πραγματικά γραφικό πολιτικά Ποταμίσιο- σοβαροφανή Σταύρο.)
Χαίρομαι που η ΝΔ πιθανόν να μπει τώρα σε μια διαδικασία αλληλοσπαραγμού. Και εύχομαι το κόμμα να επιστρέψει στα χέρια των Καραμανλικών, οι οποίοι είναι τουλάχιστον δημοκρατικοί και όχι φασίστες σαν το Σαμαρά. Θα είναι για το καλό της Ελλάδας η δεξιά να σέβεται τουλάχιστον τους θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Χαίρομαι που δε μπαίνουν στη Βουλή ο Ντινόπουλος, η Αλ Σάλεχ, ο Χρυσοχοΐδης, ο Μαρκογιαννάκης και άλλα σκουλήκια.
Χαίρομαι που απέτυχαν να εκλεγούν όλες -νομίζω- οι "μεταγραφές" της ΝΔ ενόψει των αξέχαστων "180" για τον ΠτΔ.
Γιατί τη ρουφιανιά πολλοί ηγάπησαν, τον ρουφιάνο ουδείς!

Χαίρομαι που όλες αυτές τις μέρες άκουγα πολλούς κεντρώους και κυρίως δεξιούς να λένε "εγώ Νέα Δημοκρατία ψήφιζα πάντα, αλλά τώρα θα δώσω μια ευκαιρία στον Τσίπρα. Για να γλιτώσουμε απ' τη φτώχεια, τους φόρους και τους πλειστηριασμούς".
Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία.
Ότι συντάχθηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ πολίτες προερχόμενοι απ' όλους τους πολιτικούς χώρους.
Χαίρομαι πάνω απ' όλα που αυτή τη φορά -σε αντίθεση με το '12- νίκησε η ελπίδα και όχι ο φόβος.
Νίκησαν οι παραγωγικές δυνάμεις και όχι οι ανενεργές δυνάμεις.
Νίκησε η ηλικία 35-55 και όχι η 65+...

Οι πλατείες του '10-'12 πήραν εν έτει 2015 την πρώτη μεγάλη νίκη!
Αυτήν που τόσο προσδοκούσαν απ' το Μάιο του 2010, όταν άρχισε το ανελέητο σφυροκόπημα.
Το -λεγόμενο- αντιμνημονιακό τόξο πάτησε τους εν Ελλάδι εκπροσώπους των δανειστών!
Τώρα που πήραμε την πρώτη νίκη, άρχισε η αντεπίθεση για να πάρουμε τις νίκες που χρειάζεται η ζωή μας.
Τότε θα 'χουμε νικήσει και τον πόλεμο.
Τώρα όμως πήραμε την πρώτη μεγάλη κρίσιμη μάχη!

Εύχομαι στις εκλογές του Νοεμβρίου στην Ισπανία να νικήσουν και οι PODEMOS, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες συνολικότερης αλλαγής στην Ευρώπη.

Μετά από 5 χρόνια ταπείνωσης, είναι η πρώτη μέρα που μπορούμε να χαρούμε.
Ο Σαμαράς, ο Φαήλος, ο Μουρούτης, ο Άδωνις, ο Βορίδης, ο Βενιζέλος και όλο αυτό το σκυλολόι αποτελούν πια παρελθόν!

Αυτοί τελειώσανε.
Το νέο πρόσωπο της Ελλάδας είναι φρέσκο και καθαρό.
Το νέο πρόσωπο της Ελλάδας είναι αυτό.


Σήμερα πάμε χαμογελαστοί στη δουλειά μας!
Καλημέρα!
Έχει και ωραίο Ήλιο εκεί έξω...
O Κόσμος ξημερώνει!ΠΗΓΗ:

  

«Σήμερα πήρα ανάσα» - Το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων





«Σήμερα νιώθω πως κερδίσαμε μια μεγάλη 
μάχη απέναντι στον φόβο, στην κακογουστιά, 
στην ασχήμια, στην ανηθικότητα, στην αδικία
και στην ανοησία που μας μικραίνει» έγραψε ο
Αλκίνοος Ιωαννίδης μετά την ανακοίνωση των
πρώτων εκλογικών αποτελεσμάτων.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη:
Σήμερα πήρα ανάσα! Είτε ξαναβουτήξω είτε όχι,
έχω αέρα στα πνευμόνια και χαρά στην καρδιά.
Σήμερα νιώθω πως κερδίσαμε μια μεγάλη μάχη
απέναντι στον φόβο, στην κακογουστιά, στην
ασχήμια, στην ανηθικότητα, στην αδικία και
στην ανοησία που μας μικραίνει.
Σήμερα ελπίζω πως θα γίνει σύντομα παρελθόν
αυτό που κυρίως εκπροσώπησε τα όσα μ’ έδιωχναν
απ’ τη χώρα μου, αυτό που, όποτε ξεπηδούσε
μέσα απ’ την οθόνη, ή εμφανιζόταν απρόσκλητο
σε κάθε πτυχή της ζωής μου, μ’ έκανε να θέλω
να κλείσω τα αυτιά και τα μάτια των παιδιών μου.
Σήμερα χαίρομαι που όλα αυτά τα χρόνια απέφυγα
κάθε κομματική ανάμιξη και θέση, ώστε να μπορώ
να γράφω απ' την καρδιά μου, χωρίς βαρίδια, τα όσα γράφω.
Σήμερα εγώ, ο εμμονικά ακομμάτιστος,
ο (λόγω καθοριστικών για τη διαμόρφωσή μου εμπειριών)
καχύποπτος απέναντι σε κάθε ηγεσία, ο χωρίς συμφέρον
να εκτίθεται (και ειδικά σε περιπτώσεις που
νομοτελειακά μόνο εναντίον του θα γυρίσουν),
εκθέτω τη συγκίνησή μου ευχαρίστως,
κι ας μου βγει και σε κακό.
Σήμερα ελπίζω πως όσα έθρεψαν το ναζιστικό φίδι μπορούν να εξαλειφθούν. Μαζί τους, αναπόφευκτα, θα εξαλειφθεί κι αυτό.
Σήμερα χαίρομαι που ζω στην Ελλάδα. Χαίρομαι που,
ενώ έφτασα τόσο κοντά, δεν την εγκατέλειψα και είμαι εδώ τώρα,
μαζί με τους ανθρώπους του τόπου μου,
μπροστά σε ένα αύριο άγνωστο, επικίνδυνο,
δύσκολο αλλά δικό μας.
Σήμερα νιώθω υπερήφανος που ανήκω σε μια
χώρα που ξεκινά επιτέλους τον αγώνα της για
δικαιοσύνη και ανθρωπιά, όρθια, γυμνή και σίγουρη,
ενάντια στην απάνθρωπη ψύχρα των λογιστών του θανάτου.
Σήμερα ο τόπος μου από κακό παράδειγμα γίνεται πρόταση.
Σήμερα οι ξένοι φίλοι μου, καλλιτέχνες και μη,
προοδευτικοί και μη, μας κοιτάνε αλλιώς.
Πάλι σαν ούφο βέβαια, αλλά αλλιώς...
Σήμερα μπορώ να ελπίζω πως δεν θα αντιμετωπίζομαι
πια από τους προύχοντες, εγώ και ο κάθε πολίτης,
σαν υποτακτικός, άσχετος, λίγος, αμελητέος, ανεπαρκής, ανίκανος, απατεώνας, ζητιάνος, ουτοπιστής, παράξενος,
ρομαντικός, χέστης, ηλίθιος και μόνος.
Σήμερα νιώθω πως χαμογέλασαν, έστω και λειψά,
τα νεκρά παιδιά του Βουνού, οι κατατρεγμένοι,
οι βασανισμένοι, οι φυλακισμένοι, οι εκτελεσμένοι,
οι αφημένοι να σαπίζουν ανώνυμοι στα χαντάκια της ιστορίας,
οι ήρωες που εξαφάνισε η αφήγηση των κουστουμαρισμένων, φρεσκοξυρισμένων συνεργατών κάθε λογής κατακτητών.
Κι ας μην είναι μόνον έτσι, κι ας μην είναι ακριβώς έτσι,
κι ας είναι δύσκολα θέματα αυτά για να τα πιάνουμε εύκολα στο στόμα μας.
Σήμερα εύχομαι να ακούσει κάποιος τα παιδιά μας
που αγκομαχούν λυπημένα κάτω από ένα σύστημα παιδείας απάνθρωπο, βλακώδες και αναποτελεσματικό.
Σήμερα εύχομαι ο ασθενής, ο ορφανός, ο μετανάστης,
ο φυλακισμένος, ο άνεργος και ο φτωχός να γίνουν οι
πρωταγωνιστές της σκέψης και της έμπρακτης έγνοιας μας.
Σήμερα εύχομαι ο Πολιτισμός να πάψει να θεωρείται
πολυτέλεια για αργόσχολους και να γίνει το ψωμί
και το νερό της κάθε μέρας και της ψυχής μας.
Όλος ο Πολιτισμός και όχι μόνον αυτός των διασήμων.
Να γίνει συγκάτοικος στο σπίτι μας και πρόσωπό μας εντός και εκτός συνόρων.
Σήμερα εύχομαι το ποδόσφαιρο να γίνει ξανά ένα άθλημα
και όχι η γλώσσα μιας άναρθρης χώρας.
Σήμερα ξέρω πως χωρίς την ακούραστη συμμετοχή όλων μας,
θα επιστρέψουμε σε κυβερνήσεις λοβοτομής.
Πως δεν μας παίρνει πια να απέχουμε, να κριτικάρουμε από μακριά,
να θέτουμε την διακυβέρνηση έξω από το όριο της φωνής,
της γνώμης και της πράξης μας.
Σήμερα εύχομαι η Ευρώπη να γίνει Ευρωπαϊκή,
κι εμείς κομμάτι της ουσίας της.
Σήμερα τα παιδιά μου, που πάλευα να φύγουν, να ζήσουν αλλού,
μπορώ να τα ονειρεύομαι μεγάλα και δημιουργικά εδώ, στον τόπο τους.
Σήμερα επαναπατρίζω οριστικά τα όνειρα, τα σχέδια και τις προσδοκίες που τοποθέτησα αλλού, τότε που ετοιμαζόμουν να τα ακολουθήσω στα ξένα.
Σήμερα δέχομαι ευχαρίστως να πληρώσω όσα αναλογούν στην χρόνια ανοχή μου απέναντι σε διαφθορείς και διεφθαρμένους, καθώς και την όποια συμμετοχή μου, από άγνοια, αδυναμία, υποχρέωση ή συνήθεια, στο παιχνίδι τους. Φτάνει να πληρώσουν αναλογικά και αυτοί.
Σήμερα χαίρομαι που δεν ζήτησα και δεν πήρα τίποτα ιδιωτικά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και χαίρομαι διπλά που δεν θα ζητήσω τίποτα ιδιωτικά από τις επόμενες.
Σήμερα μπορώ να ονειρεύομαι μια συλλογική διακυβέρνηση αντί για εξουσία. Θα πέσω έξω, το ξέρω, μου το φωνάζουν η πραγματικότητα και η ιστορία. Όμως, και μόνο που μπορώ να το ονειρεύομαι, είναι μεγάλο πράγμα.
Σήμερα μπορώ να ελπίζω πως σύντομα η σχέση Εκκλησίας-Κράτους
θα τελειώσει. Γιατί δεν τιμά κανέναν από τους δύο
και υποτιμά θρήσκους και άθρησκους πολίτες.
Σήμερα εύχομαι η Κύπρος να αντιμετωπιστεί επιτέλους με τη σοβαρότητα,
τη γνώση, τη συνέπεια και την αγάπη που της αξίζει.
Γιατί, αν χαθεί, θα χαθεί μαζί της και η Ελλάδα.
Σήμερα ελπίζω πως μπορεί να ανεβεί επιτέλους το επίπεδο
του πολιτικού λόγου.
Σήμερα ελπίζω πως η πολιτική μπορεί κάποτε να πάψει να αποτελεί βρισιά.
Σήμερα μαζεύω τα κομμάτια μου, τινάζω τη σκόνη δεκαετιών
από τα όνειρά μου και ετοιμάζομαι για τα δύσκολα που ακολουθούν.
Σήμερα, επιτέλους, ελπίζω.
Και εύχομαι το σήμερα να κρατήσει στο αύριο.
Αλκίνοος Ιωαννίδης, 25/1/15
* Το κείμενο αυτό είναι το αποτύπωμα της παρούσας στιγμής. Γράφτηκε με την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων των σημερινών εκλογών, με την υπερβολή της συγκίνησης, που κι αυτή πρέπει να καταγράφεται.

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Οι Εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 είναι ιστορικές εκλογές και πρέπει να καταγραφούν στην ελληνική αλλά και στην παγκόσμια ιστορία ως εκλογές Νέμεσης - θείας Δίκης .


Νέμεσις: Η απονομή πραγματικής δικαιοσύνης, 
η Θεία Δίκη, που σύντομα θα αποδοθεί στους 
υπαίτιους της εξαθλίωσης των Ελλήνων, 
στους δολοφόνους των χιλιάδων συμπολιτών μας 
μέσα από την φτώχεια και την ανέχεια, σε εκείνους που 
ξεπουλάνε τα χώματα που έχουν ποστιστεί 
με το αίμα των προγόνων μας στο διάβα 
των αιώνων για να είμαστε εμείς ελεύθεροι.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ
«Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων
απάντων τιμιώτερόν εστιν η Πατρὶς 
και σεμνότερον και αγιώτερον 
και εν μείζονι μοίρα και παρα θεοίς 
και παρ᾿ ανθρώποις τοις νουν έχουσι». 
Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας 
των Ελλήνων της αρχαιότητας η οποία ακολούθησε 
σε μεγάλο βαθμό τον Ελληνισμό μέχρι τις ‘μέρες μας.
Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, απρόσεκτο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους φυσικούς και ηθικούς κανόνες, τους νόμους του Κράτους και κυρίως στους θεούς, συμπεριφορά η οποία αντανακλούσε πάνω στους άλλους ανθρώπους - άγραφοι ηθικοί νόμοι, οι οποίοι επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση - θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.

Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὓβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἂτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον
υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του. ( Βικιπαίδεια)

Σίγουρα μια τόσο σημαντική πίστη δε θα μπορούσε να αφεθεί στην κρίση της απλής δοξασίας ή της διαπαιδαγώγησης και μόνο των ανθρώπων . 
Οπωσδήποτε θα υπήρχε κάτι ποιο βαθύ από την απλή πίστη ότι όποιος ξεπερνά τα όρια – όποιος γίνεται αλαζόνας (Υβριστής), περνά σε πράξεις ανόσιες, προσβλητικές αλλά και απροσεξίας (Άτις) για τις οποίες η θεία δίκη (Νέμεσις) επιλαμβάνεται της τιμωρίας η οποία οδηγεί στην καταστροφή (τίσις).


Η ύβρις πέρα από πολλά βαθειά μηνύματα και την διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων να μην ξεπερνούν όχι τα όρια αλλά τα όρια των δυνατοτήτων τους, να μην χρησιμοποιούν με άδικο τρόπο και ιδιοτελή τη δύναμή τους αλλά και τις φυσικές δυνάμεις, προτρέποντας τους ισχυρούς να είναι μετριόφρονες και ευεργετικοί με τους υπόλοιπους, εμπεριέχει (η ύβρις) το μήνυμα ότι ο άνθρωπος ο οποίος διαπράττει αδικίες, φέρεται με βίαιο τρόπο προς τους άλλους μη υπολογίζοντάς τους θεωρώντας ότι είναι πανίσχυρος, συσσωρεύει πάνω του αρνητισμό μέσα κυρίως από τις εσωτερικές διεργασίες (τύψεις) αλλά και απροσεξία την οποία θα ακολουθήσει το σφάλμα ή η παράβαση (Άτις) ακολούθως η τιμωρία (Νέμεσις) την οποία όταν έχουμε φαινόμενα έντασης θα ακολουθήσει η καταστροφή (Τίσις).

Η εσωτερική συνείδηση στο βαθμό που υπάρχει αντιστρατεύεται σε πολλές από τις ενέργειες του ατόμου και δημιουργεί πεδίο αρνητισμού το οποίο μεταδίδεται σε επόμενες γενιές οι οποίες βρίσκονται παγιδευμένες από την κληρονομιά αυτή. Βλέπουμε σε πολλές αναφορές κυρίως από τα έργα των τραγικών ποιητών της αρχαιότητας στην τιμωρία ή κάθαρση στην οποία υποβάλλονταν γενιές ανθρώπων οι οποίοι έπεσαν σε ‘’αμαρτήματα’’ ή πόλεων οι οποίες έπρεπε να καθαρθούν από το ‘’μίασμα’’ το οποίο έπεσε πάνω τους από την ασέβεια ηγητόρων.

Ύβρη θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την απροσεξία ή τον υπερβολικό ενθουσιασμό ή πάλι την ανυπακοή του Ίκαρου ή του Φαέθωντα.
Ως ύβρη μπορούμε να θεωρήσουμε και τις τρεις εκστρατείες των Περσών κατά των Ελλήνων κι ιδίως την τελευταία αυτή του 480 π.χ. η οποία προετοιμάστηκε με μεγαλοπρέπεια και έπαρση από τον Ξέρξη και παρά τον υπερβολικά μεγάλο στρατό και στόλο που διέθετε έφυγε ηττημένος από τα πεδία της μάχης.
Την Νέμεση η οποία έχει φτάσει στο βαθμό της ‘’τίσις’ διέρχεται η ελληνική κοινωνία σήμερα η οποία πληρώνει, δηλαδή πληρώνουμε, την ασέβεια, τις απροσεξίες και τις υπερβολές του παρελθόντος αλλά και του παρόντος.

Η όλη φιλοσοφία του: ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις η οποία περιβλήθηκε με τον θρησκευτικό μανδύα για να αποκτήσει σεβασμό, μεγαλύτερη ισχύ και διαχρονικότητα, κρύβεται στην νομοτέλεια και στην δομή της ανθρώπινης φύσης και σκοπό είχε την ισορροπία και την αρμονία της ζωής των ανθρώπων .

Γεώργιος Σαριαννίδης
maxitikanea.gr

Πώς ψηφίζουμε από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα

Πώς ψηφίζουμε από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα


Αναδρομή στον τρόπο ψηφοφορίας ανά τους αιώνες
Γράφει ο Γιώργος Λαμπίρης
Ψάχνοντας κανείς στο λεξικό την ετυμολογία της λέξης «ψήφος», θα δει ότι η προέλευσή της έχει βαθιές ρίζες στα αρχαία χρόνια. Η ψήφος γεννήθηκε από το αρχαίο ρήμα ψάω, που σημαίνει τρίβω, κάνω κάτι λείο.

Άρα η προέλευση της λέξης ψήφος μόνο τυχαία δεν είναι. Πρόκειται για την μικρή πέτρα που έχει γίνει λεία με τη βοήθεια της τριβής.

Η αρπαγή της κάλπης!

Ο Χαρίλαος Φλωράκης έλεγε ότι η κάλπη είναι… γκαστρωμένη και επομένως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα. Παρόλ’ αυτά αν και γκαστρωμένη, κάποιοι δεν σέβονταν πάντα την… κατάστασή της. Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα του βουλευτή, Λευτέρη Καλογιάννη.

Στην ψηφοφορία για ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας το 1985 ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας… άρπαξε την κάλπη και την πήγε στα γραφεία του κόμματός του. Ήθελε με αυτόν τον τρόπο να διαμαρτυρηθεί για τα γαλάζια -υπέρ Σαρτζετάκη- ψηφοδέλτια και λευκά για τους υπόλοιπους, αλλά και για την αμφισβητούμενη ψήφο Αλευρά.

Για πρώτη φορά ψηφοδέλτια…


Το ψηφοδέλτιο εισέβαλε στην πολιτική ζωή της Ελλάδας την εποχή του Όθωνα και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1834 στις εκλογές του νομού Αργολιδοκορινθίας.

Η Αθηναϊκή Δημοκρατία

Ανατρέχοντας στην εποχή της αθηναϊκής δημοκρατίας, το πολίτευμα που αναπτύχθηκε στην πόλη κράτος της αρχαίας Αθήνας, θα δει κανείς ότι η σημερινή πρωτεύουσα της χώρας μας διέθετε την πιο γνωστή και ίσως τη σημαντικότερη δημοκρατία των αρχαίων χρόνων.

Άμεση δημοκρατία

Στη διάρκεια της αθηναϊκής δημοκρατίας εφαρμόστηκε το πείραμα της άμεσης δημοκρατίας. Έτσι, οι πολίτες δεν εξέλεγαν αντιπροσώπους, όπως συμβαίνει σήμερα. Αντιθέτως, λάμβαναν οι ίδιοι αποφάσεις νομοθετικού και εκτελεστικού περιεχομένου. Με μία μικρή λεπτομέρεια: στις αποφάσεις συμμετείχαν μόνο οι Αθηναίοι, οι οποίοι διατηρούσαν πολιτικά δικαιώματα και όχι το σύνολο των πολιτών.

Ποιοι είχαν δικαίωμα ψήφου

Στην Αρχαία Αθήνα, δικαίωμα να συμμετάσχουν και να ψηφίσουν στη συνέλευση της Εκκλησίας του Δήμου, είχαν μόνο οι άνδρες, εφόσον είχαν εκπληρώσει τη στρατιωτική τους θητεία, ενώ αποκλείονταν οι γυναίκες, οι μέτοικοι και οι δούλοι. Επίσης, δεν είχαν δικαίωμα ψήφου, όσοι ήταν ασυνεπείς στις οικονομικές τους οφειλές προς την πόλη. Σε πολλές των περιπτώσεων μάλιστα, η στέρηση του πολιτικού δικαιώματος ήταν μόνιμη ή κληρονομήσιμη.

Στην Αθήνα παρόλ’ αυτά δεν ίσχυαν τα όρια ελάχιστου εισοδήματος ή περιουσίας που ίσχυαν σε ολιγαρχικές πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας.

Τα πολιτικά σώματα της εποχής ήταν τρία. Η Εκκλησία, η Βουλή των Πεντακοσίων και τα Δικαστήρια.

Όλοι οι πολίτες συμμετείχαν στις αποφάσεις

Σε αντίθεση με τη σύγχρονη κοινοβουλευτική ιστορία, στην αθηναϊκή δημοκρατία τα μέλη της εκκλησίας του Δήμου δεν εκλέγονταν. Σε αυτή συμμετείχαν όλοι όσοι είχαν πολιτικά δικαιώματα, όποτε εκείνοι επιθυμούσαν. Ήταν άμεση δημοκρατία και όχι αντιπροσωπευτική όπως είναι το σημερινό πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Μάλιστα, ο κάθε πολίτης άνω των 20 όχι μόνο μπορούσε να συμμετάσχει στη λήψη αποφάσεων, αλλά θεωρούταν καθήκον του.

Οι αρμοδιότητες της Εκκλησίας

Η Εκκλησία ψήφιζε για την έναρξη πολέμου, ενώ είχε το δικαίωμα να παραχωρήσει το δικαίωμα του πολίτη και σε ξένο – μη Αθηναίο. Επίσης, εξέλεγε ορισμένους αξιωματούχους, δίκαζε πολιτικά εγκλήματα και νομοθετούσε.

Πώς ψήφιζαν οι αρχαίοι


Συνήθως η ψηφοφορία γινόταν με ανάταση των χεριών, ενώ οι αξιωματούχοι έκριναν συνήθως το αποτέλεσμα, μετρώντας με το μάτι τα υψωμένα χέρια. Για κάποια σημαντικά θέματα ήταν απαραίτητη η παρουσία ελάχιστου αριθμού 6.000 πολιτών στην ψηφοφορία.

Σε περιπτώσεις, όπως η παραχώρηση του δικαιώματος του πολίτη απαιτούνταν απαραίτητα τουλάχιστον 6.000 συμμετέχοντες, ενώ για την ψηφοφορία χρησιμοποιούνταν σφαιρίδια βαμμένα άσπρα και μαύρα για το «ναι» και το «όχι αντίστοιχα, τα οποία έριχνε ο κάθε πολίτης με τη σειρά σε ένα μεγάλο πιθάρι το οποίο έσπαγαν στη συνέχεια για να γίνει η καταμέτρηση. Η συμμετοχή στη συνέλευση του Δήμου ήταν προαιρετική.

Ψηφοφορία δια βοής

Στην εποχή του Ομήρου, γίνονταν και φανερές ψηφοφορίες δια βοής κάτι που συνέβαινε και στην αρχαία Σπάρτη, όπου η ψηφοφορία ήταν άλλες φορές μυστική και άλλες φανερή. (Η φανερή, υψώνοντας το χέρι).

Αργότερα επικράτησαν τόσο η φανερή όσο και η μυστική ψηφοφορία. Η φανερή γινόταν με ανάταση του χεριού μετά από ονομαστική πρόσκληση των εκλογέων. Η μυστική γινόταν με σφαιρίδια ή ψηφοδέλτια.

Ο ελληνικός εκλογικός νόμος ορίζει συγκεκριμένα ότι η μυστική ψηφοφορία ισχύει για τις βουλευτικές εκλογές, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με εναντίωση σε προτεινόμενα νομοσχέδια, προτάσεις νομοθετικού περιεχομένου ή τροπολογίες έχει καθιερωθεί η μυστική ψηφοφορία για τους βουλευτές.

Τα ψηφοδέλτια και το σφαιρίδιο


Τα ψηφοδέλτια χρησιμοποιούνται ευρέως, με την κατάργηση των σφαιριδίων από το 1912 για τις δημοτικές εκλογές και από το 1923 για τις εθνικές εκλογές.

Οι πρώτες εκλογές με σφαιρίδιο στη σύγχρονη Ελλάδα έγιναν το 1865, με νικητή τον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο. Ουσιαστικά, σε κάθε εκλογικό τμήμα υπήρχαν τόσες κάλπες όσοι και οι υποψήφιοι, γεγονός που δυσχέραινε τη διαδικασία.


Η κάλπη ήταν κατασκευασμένη από τσίγκο και χωρισμένη σε δύο μέρη, στα οποία αναγραφόταν εξωτερικά το «ναι» στη δεξιά λευκή πλευρά και το «όχι» στην αριστερή μαύρη πλευρά της.


Οι ψηφοφόροι έπαιρναν στο χέρι τους από τον σφαιροδότη, αντίστοιχο δικαστικό αντιπρόσωπο του σήμερα, το μολυβένιο σφαιρίδιο, σήκωνε το χέρι του ψηλά για να δουν τα μέλη της εφορευτικής επιτροπής ότι κρατούσε μόνο ένα και στη συνέχεια πλησίαζε στην κάλπη για να ψηφίσει «ναι» ή «όχι».

Μαύρο…!


Επιλέγοντας κάποιος το «όχι» ουσιαστικά καταψήφιζε τον υποψήφιο, δίνοντάς του αρνητική ψήφο. Το γεγονός μάλιστα ότι η κάλπη είχε μαύρο χρώμα στην πλευρά του, γέννησε τις περίφημες εκφράσεις «τον μαύρισε» ή «έφαγε μαύρο».

Για να διατηρηθεί μάλιστα η μυστικότητα της ψηφοφορίας και να μην ακούγεται από ποια πλευρά έπεφτε το σφαιρίδιο, η κάλπη ήταν καλυμμένη εσωτερικά με ύφασμα.

Δαγκωτό…


Χαρακτηριστική ήταν η κίνηση κάποιων φανατικών ψηφοφόρων, οι οποίοι ήθελαν να δείξουν την αφοσίωσή τους στον υποψήφιο της επιλογής τους, καθώς δάγκωναν το σφαιρίδιο, εξ’ ου και το «δαγκωτό».

Ο ψηφοφόρος έπρεπε ουσιαστικά να περάσει από όλες τις κάλπες των υποψηφίων και να υπερψηφίσει ή να καταψηφίσει, ρίχνοντας το σφαιρίδιο στο «ναι» ή το «όχι». Σε διαφορετική περίπτωση του επιβαλλόταν ποινή φυλάκισης και χρηματικό πρόστιμο.


Φτάνοντας αισίως στο σήμερα, οι ψηφοφόροι είναι υποχρεωμένοι από το νόμο να προσέλθουν στις κάλπες από τις 07.00 έως και τις 19.00 στο εκλογικό τμήμα, στο οποίο ανήκει ο καθένας. Η εφορευτική επιτροπή αποτελούμενη από δικαστικούς αντιπροσώπους, ελέγχει τα απαραίτητα έγγραφα – ταυτότητα, διαβατήριο, δίπλωμα οδήγησης – και επαληθεύει το όνομα του εκλογέα στον εκλογικό κατάλογο. Στη συνέχεια δίνει τα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων που συμμετέχουν στη διαδικασία στη συγκεκριμένη εκλογική περιφέρεια. Μαζί με αυτά και ένα λευκό ψηφοδέλτιο . Στη συνέχεια ο εκλογέας μπαίνει στο παραβάν για να δηλώσει την προτίμησή του.

Με μία σημαντική διαφορά. Σήμερα πια σε αντίθεση με την αρχαία Αθήνα οι αποφάσεις λαμβάνονται δια αντιπροσώπου και όχι άμεσα από τον ίδιο το λαό.

πηγή: