Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Μόνο γιατί μ ΄ αγάπησες γεννήθηκα, Μαρία Πολυδούρη . Γεννήθηκε σαν σήμερα 1η Απρίλη το 1902 .΄Εζησε μονάχα την ΄Ανοιξη της σύντομης ζωής της μιας και πέθανε από φυματίωση στα 28 της χρόνια στις 29 Απριλίου του 1930 .


Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη λογοτεχνική γενιά του '20, που καλλιέργησε το αίσθημα του ανικανοποίητου και της παρακμής.

Ο έρωτας και ο θάνατος είναι οι δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ποίησή της. 
Είναι μεστή από πηγαίο λυρισμό που ξεσπά σε βαθιά θλίψη και κάποτε σε σπαραγμό, με εμφανείς τις επιδράσεις από τον Καρυωτάκη και τα μανιάτικα μοιρολόγια.

Οι συναισθηματικές και συγκινησιακές εξάρσεις της Πολυδούρη καλύπτουν κάποιες φορές τις τεχνικές αδυναμίες και της στιχουργικές ευκολίες της ποίησής της.

Η Μαρία Πολυδούρη άφησε και δύο πεζά έργα: 
Το «Ημερολόγιο» της και μια ατιτλοφόρητη νουβέλα,
με την οποία ανελέητα σαρκάζει το συντηρητισμό και την υποκρισία της εποχής της.

Τα «Άπαντα» της Μαρίας Πολυδούρη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Αστάρτη», σε επιμέλεια Τάκη Μενδράκου.

Ο συγγραφέας και ποιητής Κωστής Γκιμοσούλης έγραψε μία μυθιστορηματική βιογραφία της Μαρίας Πολυδούρη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος» με τον τίτλο «Βρέχει Φως». 
Ποιήματά της έχουν μελοποιήσει έλληνες συνθέτες «κλασικοί», «έντεχνοι» και «ροκ».

Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Μενέλαο Παλλάντιο, Κωστή Κριτσωτάκη, Νίκο Μαμαγκάκη, Γιάννη Σπανό, Νότη Μαυρουδή, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Μιχάλη Κουμπιό, Στέλιο Μποτωνάκη και το συγκρότημα «Πληνθέτες».

Πηγή : Σαν Σήμερα , Βιογραφίες , Μαρία Πολυδούρη







Ποίηση: Μαρία Πολυδούρη

Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη




Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ αγάπησες

στα περασμένα χρόνια.

Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα

και σε βροχή, σε χιόνια,

δεν τραγουδώ παρά γιατί μ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου

μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,

μόνο γι αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο

κ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,

μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.


Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν

με την ψυχή στο βλέμμα,

περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο

της ύπαρξής μου στέμμα,

μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες

και στη ματιά σου να περνάη

είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο

να παίζει, να πονάη,

μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες

και μου άπλωσες τα χέρια

κ είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα

- μια αγάπη πλέρια,

γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε

γι αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.

Σα να μ ακολουθούσες όπου πήγαινα,

σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.


Μόνο γιατί μ αγάπησες γεννήθηκα,

γι αυτό η ζωή μου εδόθη.

Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη

μένα η ζωή πληρώθη.

Μόνο γιατί μ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου

μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.

Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου

μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,

μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ αγάπησες

έζησα, να πληθαίνω

τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες

κ έτσι γλυκά πεθαίνω

μονάχα γιατί τόσο ωραία μ αγάπησες.




Το ποίημα είναι από την πρώτη συλλογή της Μαρίας Πολυδούρη '' Τρίλλιες που σβήνουν ''( 1928 ) , χρονιά που αυτοκτόνησε ο πολυαγαπημένος της ποιητής Κώστας Καρυωτάκης ,

με τον οποίο έζησε έναν μεγάλο - ανεκπλήρωτο έρωτα .

Στον Καρυωτάκη αφιερώνει το ποίημα , που τόσο πολύ τον αγάπησε - που ήταν και ο λόγος που η Μαρία Πολυδούρη έγινε ποιήτρια !