'Αγίου Φανουρίου σήμερα, γιορτάζει ο Άγιος Φανούριος, ο Προστάτης της Ρόδου, που φανερώθηκε τον 13 αι μ.Χ. – Τα 12 μαρτύ­ρια, η θαυματουργή εικόνα και η φανουρόπιτα...

 

 

Ο Άγιος Φανούριος είναι Προστάτης της Ρόδου, η ύπαρξή του αγνοήθηκε μέχρι και τον 14ο αιώνα, οπότε και βρέθηκε η εικόνα του, όταν έσκαβαν σε ερείπια παλαιού ναού σε απόσταση μόλις 100 μέτρων από την νότια τειχική οχύρωση της Μεσαιωνικής Πόλης Ρόδου. Γιορτάζεται σε όλη την Χριστιανοσύνη στις 27 Αυγούστου.

Ο Μητροπολίτης Ρόδου Νείλος (1355-1369) διάβασε την επιγραφή “Άγιος Φανούριος” και βρήκε την εικόνα με ένα νέο ντυμένο με στρατιωτική ενδυμασία, που κρατούσε σταυρό με λαμπάδα και ήταν πλαισιωμένος από 12 σκηνές του μαρτυρίου του, γι’αυτό και αρκετοί τον προσομοιάζουν με τον Άγιο Γεώργιο, τον Τροπαιοφόρο. Ο Μητροπολίτης Νείλος  καθιέρωσε ως ημερομηνία εορτής του Αγίου την ημέρα εύρεσής του, δηλαδή την 27η Αυγούστου.

Σήμερα ο Ιερός Ναός του Αγίου Φανουρίου στη Μ. Πόλη Ρόδου, συντηρείται κτηριακά από την Εφορία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου και αποτελεί ένα θαυμάσιο προσκυνηματικό τόπο, αλλά και αρχαιολογικό-τουριστικό σημείο, δεδομένου ότι οι αγιογραφίες του χρονολογούνται από το 1335 μ Χ.

Ανήμερα του Αγίου Φανουρίου, στις 27 Αυγούστου ο τέως Δήμαρχος Ρόδου κ.Φώτης Χατζηδιάκος (θητεία 2014-2019)  καθιέρωσε να γιορτάζεται ο Άγιος Φανούριος, που είναι ο ένας από τους δυο προστάτες του νησιού [συνπολιούχος είναι ο Κωνσταντίνος ο Υδραίος του οποίου η μνήμη γιορτάζεται στις 14 Νοεμβρίου]. Ο εορτασμός του Αγίου πραγματοποιείται  στην είσοδο του δημαρχιακού κτηρίου , του οποίου υφίσταται προσκυνηματικός χώρος.

Από τη Ρόδο η λατρεία του Αγίου Φανουρίου εξαπλώθηκε στη Λέσβο, στην Κύπρο, στη Χίο αλλά  κυρίως στην Κρήτη, όπου υπάρχουν τρία σπουδαία μοναστήρια και δεκάδες ναοί. 

Στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα σε όλη τη διάρκεια του έτους ο άγιος τιμάται με την προσφορά άρτων και γλυκισμάτων, τη γνωστότερη Φανουρόπιτα, η οποία παρασκευάζεται από επτά ή εννέα υλικά, νηστίσιμα κυρίως υλικά “για να συγχωρέσει ο Θεός την μάνα του Αγίου”

Η παράδοση που σχηματίστηκε, στην άγνωστη βιογραφία του είναι ότι η μητέρα του ήταν σκληρή, άπονη και αυστηρή με τους φτωχούς. Στη μνήμη της και για να συγχωρεθεί, ο Άγιος Φανούριος ζήτησε μια χάρη: Να μην πηγαίνουνε πράμα γι’αυτόν, μόνο για τη μάνα του για να λένε να την συγχωρέσει ο Θεός…”

Τον Άγιο Φανούριο έκανε αρκετά δημοφιλή η παρήχηση του ονόματός του προς το φαίνω, φανερώνω. Το αντάλλαγμα είναι η παρασκευή φανουρόπιτας που μοιράζεται στον κόσμο.

Στην Κύπρο, στην Κρήτη στη Σκιάθο, στη Φλώρινα αρχικά και αργότερα στην Ελλάδα ο Άγιος Φανούριος  σύμφωνα με την παράδοση φανερώνει τον γαμπρό στα ανύπανδρα κορίτσια.

ΕΔΩ η καλύτερη συνταγη για φανουρόπιτα

iporta.gr

Τα θαύματα 

Ο Άγιος Φανούριος έκανε αρκετά θαύματα στους πιστούς που επικαλούνται το όνομά του κι ένα απ’ αυτά είναι το ακό­λουθο:

Σε μια περίοδο της ιστορικής ζωής της η Κρήτη ήταν υποδουλωμένη στους Λατίνους (1204 – 1669 μ.Χ.), που είχαν δικό τους Αρ­χιεπίσκοπο και γι’ αυτό προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να παρασύρουν τους κατοίκους του νησιού στον Καθολικισμό (Παπισμό).

Έτσι οι Λατίνοι πήρανε σαν καταπιεστι­κό μέτρο ενάντια στην Ορθοδοξία να μην επιτρέπουν να χειροτονούνται ιερείς στην Κρήτη, οπότε οι Κρητικοί αναγκάζονταν να μεταβαίνουν στο νησί Τσιρίγο (Κύθηρα) για να χειροτονηθούν ιερείς από Ορθόδοξο Αρχιερέα, που έδρευε εκεί.

Κάποια εποχή λοιπόν ξεκίνησαν απ’ την Κρήτη τρεις διάκονοι για το Τσιρίγο κι αφού χειροτονήθηκαν εκεί ιερείς, επέστρεφαν τρισευτυχισμένοι στο πολύπαθο τότε απ’ τη σκλαβιά νησί τους. Κατά κακή τους τύχη Αγαρηνοί πειρατές τους συνέλαβαν στο πέλαγος, τους μετέφεραν στη Ρόδο, όπου τους πούλησαν σε τρεις διαφορετικούς Αγαρηνούς αφέντες.

Η θέση των τριών ιερέων ήταν αξιοθρή­νητη κι όμως μια γλυκιά προσμονή ήλθε να γλυκάνει το πικρό παράπονό τους. Μάθα­νε πως στη Ρόδο ο Άγιος Φανούριος θαυματουργούσε και σ’ αυτόν στήριξαν τις ελ­πίδες τους κι ολοένα προσεύχονταν και τον επικαλούνταν ο καθένας τους ξεχωριστά, για να τους λυτρώσει απ’ τη σκληρή αιχ­μαλωσία στους μιαρούς Αγαρηνούς.

Ζήτησε, λοιπόν, ο κάθε ιερέας, χωρίς να συνεννοηθούν μεταξύ τους, απ’ τον αφέν­τη του, να του δώσει άδεια να μεταβεί στην εκκλησία για να προσκυνήσει την εικόνα του Αγίου Φανουρίου. Πήρανε κι οι τρεις τους μ’ ευκολία την άδεια, προσκύνησαν μ’ ευλάβεια την εικόνα του Αγίου βρέχοντας τη γη με τα δάκρυά τους, γονατιστοί σαν προ­σεύχονταν, και με όλη τη δύναμη της ψυχής τους παρακαλούσαν τον Άγιο Φανούριο να μεσολαβήσει για να γλιτώσουν πια απ’ τα χέρια των Αγαρηνών.

 
Το συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Φανουρίου

Το παρακάτω κείμενο είναι ενός ανθρώπου, που επιχειρεί να περιγράψει κάτι το απερίγραπτο. Ένα θαύμα που άλλαξε τη ζωή του ίδιου και της οικογένειάς του:

«Μου συνέβη κάτι στη ζωή που το μόνο που νομίζω είναι ότι έχω υποχρέωση να κάνω είναι να το φωνάζω όπως λέμε.

Στις 27/7/2002 μου τηλεφώνησαν στο χωριό που βρισκόμουνα στα Χανιά. Πήγα στην Αθήνα, ο Ανδρέας, ο γιος μου, ήταν πολύ άρρωστος και το πρωί, την άλλη μέρα δηλαδή, βρισκόμουν στην Καλλιθέα των Αθηνών στο σπίτι του μικρότερου γιου μου».

Και αρχίζει να μου διηγείται τα πράγματα όπως είχαν εξελιχθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή.

«Μου λέει, λοιπόν, πατέρα, ο Ανδρέας μας τώρα και μια βδομάδα είχε κυμαινόμενο πυρετό και διάρροια, πήγε στο Τζάνειο Νοσοκομείο στις 20 του ίδιου μηνός και του είπαν ότι είναι μια εντερική ανωμαλία και ότι κανονικά πρέπει να μπει στο Νοσοκομείο. Είχε πάει μαζί ένας αδελφικός του φίλος, εν τέλει αποφάσισαν να μην μείνουν και έφυγαν μέχρι και στις 26 του ίδιου μηνός η κατάσταση η ίδια. Κατόπιν πιέσεως της γυναίκας του αποφάσισε να καλέσουν τον ίδιο φίλο και τις απογευματινές ώρες τις 26 Ιουλίου, ημέρα Αγίας Παρασκευής, πάνε στο Νοσοκομείο ´Γεννηματάς´ που εφημέρευε. Από ό,τι, λοιπόν, λέει ο συνοδός ο Ανδρέας κατά την είσοδό του στο Νοσοκομείο δεν ισορροπούσε και τόσο καλά, μόλις τον είδαν οι γιατροί διαπίστωσαν φαίνεται τη σοβαρότητα της καταστάσεως του ασθενούς που σε κάποια στιγμή βρέθηκε πάνω του όλο το τμήμα της εφημερίας των γιατρών.

 
Δεν άργησαν να διαπιστώσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και λένε στη συνοδό του, ενώ ειδοποίησαν και τη γυναίκα του και τον αδελφό του. Εδώ θα προσθέσω ότι ο ασθενής έχει και δύο κοριτσάκια σε ηλικία κάτω των 5 ετών. Ο ασθενής μετά από λίγο έπεσε σε κώμα και εισήχθη στην Εντατική και από εκεί βρέθηκε στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής προς το Σισμανόγλειο οι γιατροί συνοδοί είπαν στους φίλους του ασθενή ότι εκείνη την ώρα μόνο η καρδιά λειτουργούσε μόνη της, όλα τα άλλα όργανα λειτουργούσαν με υποστήριξη.

Εγώ βρέθηκα στο Σισμανόγλειο στις 28 Ιουλίου, την άλλη ημέρα του Αγίου Παντελεήμονα, που είναι και ημέρα γενεθλίων μου, είδα τον Ανδρέα καλωδιωμένο, πρησμένο στο τριπλάσιο του φυσιολογικού όγκου, μελανιασμένα τα πόδια από τα γόνατα και κάτω και την αγωνία των γιατρών να ψάχνουν να εντοπίσουν τον ιό που προκάλεσε αυτή την κατάσταση.

Λόγω της φύσεως της δουλειάς του προσανατολίζονταν προς τη λεπτοσπείρωση.

Εν τω μεταξύ οι γιατροί δεν έμεναν με σταυρωμένα χέρια, του χορηγούσαν αντιβιοτικά.

Εν τέλει ευρέθη το μικρόβιο ´Ρητσέτσια´, ένα μικρόβιο, που, όπως μα είπαν, δεν είναι σύνηθες στον ελλαδικό χώρο.

Κάποια στιγμή χρειάστηκε να ανοιχθεί στον ασθενή τραχειοτομή.

Πέρασε ένας ακριβός μήνας μέχρι και την 26 Αυγούστου ο ασθενής δεν συνήλθε ποτέ, ενώ οι γιατροί μας συμπαραστέκονταν…

Στις 26 του Αυγούστου, στη 1 μ.μ., που ως συνήθως ενημερώνονται οι συγγενείς του ασθενούς, μπαίνω εγώ να μας ενημερώσει ο καθηγητής της Εντατικής. Η ενημέρωση, λοιπόν, ήταν ακριβώς αυτή: ´Ο ασθενής σας δεν παρουσιάζει καμία βελτίωση, απεναντίας η αξονική μας δείχνει όλο και περισσότερο ότι ο εγκέφαλος πρέπει να είναι νεκρός´.

Με λίγα λόγια δεν είχαμε ούτε έστω μια απειροελάχιστη ελπίδα, αυτά έλεγαν τα όργανα, διότι, παρόλες τις προσπάθειες των γιατρών να τον ξυπνήσουν, ήτο αδύνατο.

Το πρωί όμως της 27ης Αυγούστου, η γιατρός της βάρδιας τον είδε να έχει ξυπνήσει. Φυσικά σίγουρα θα ξαφνιάστηκε Αυτό που του είπε ήταν ότι έχει μια καλή σύζυγο και κείνος της απάντησε με δυσκολία λόγω της τραχειοτομής… καταφατικά με ένα ´ναι´.

Την ίδια μέρα πήγα στο Νοσοκομείο με τον γιο μου Γιώργο και στις 12.30 μπήκε μόνος ο γιος μου στην Εντατική, ενώ εγώ έμεινα απ’ έξω. Είχα απομακρυνθεί από την Εντατική και αίφνης βλέπω τον γιο μου να εξέρχεται δακρυσμένος!
Εγώ εκείνη την ώρα που ποτέ δεν είχα χάσει την πίστη μου, εσκέφθηκα ότι ´τελείωσε´ ή ´τελειώνει´.

Πήγα, λοιπόν, κοντά και με λυγμούς μου λέει ´πατέρα μίλησα με τον Ανδρέα´. Δεν μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μου!

Πήγαμε πάλι στον ίδιο καθηγητή για ενημέρωση και αιφνιδιασμένος και αυτός μας είπε ότι υπήρχε μια γενική βελτίωση.

Ο ασθενής είχε ιαθεί εντελώς σχεδόν, εκτός από την κίνηση.

Μετά από 10 περίπου ημέρες ο ασθενής επέστρεψε στο ´Γεννηματάς´ όπου και ανήκε ως ασθενής και από εκεί στη Βούλα και μετά από κάποιο διάστημα ο Ανδρέας πήγε σπίτι του και στη δουλειά του.

Εδώ τώρα είναι για μένα το θαύμα, στο χωριό που βρισκόμουν στα Χανιά, κάποιο βράδυ ένα αόρατο πουλί ήθελε να μπει στο σπίτι με κραυγές που δεν έχω ξανακούσει στη ζωή μου και αόρατο εξαφανίστηκε. Ακόμη το σημαντικότερο είναι ότι το ξημέρωμα που ξύπνησε ο Ανδρέας, εγώ την ίδια νύχτα είδα στον ύπνο μου έναν Ρωμαίο στρατιώτη, εγώ σαν πιστός Χριστιανός, αλλά δεν πάω τακτικά στην εκκλησία, δεν ήξερα την εικόνα του Αγίου Φανουρίου και μάλλον τον νόμιζα υπερήλικα Άγιο. Τον είδα πάνω από κάτι σαν κατεδαφισμένο σπίτι ούτε μου μίλησε ούτε τίποτε.

Μες τη χαρά μας, λοιπόν, εκείνη την ημέρα κάποια γυναίκα είπε ότι είναι του Αγίου Φανουρίου και έπρεπε να πάμε να ανάψουμε ένα κερί.

Πήγαμε, λοιπόν, στο Περιστέρι σε έναν ναό του Αγίου Φανουρίου και εκεί σκύβοντας να προσκυνήσω είδα στην εικόνα τον Ρωμαίο στρατιώτη που δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Φανούριο, μεγάλη η Χάρη του και δοξασμένο το όνομά Του.

Εγώ λέω ο Άγιος Φανούριος που ξημέρωνε η γιορτή του έκανε το θαύμα και γύρισε στη ζωή τον γιο μου.

Δεν θέλω να πείσω κανένα ότι είναι θαύμα. Απλά το έζησα, το ζω και θα ευχαριστώ τον Θεό και τον Άγιο κάθε ώρα.

Το μόνο τάμα που έκανα στον Άγιο είναι να το μάθουν πιο πολλοί, αν και ο Άγιος -φυσικά- δεν έχει ανάγκη τη δική μου προβολή».

Το εκκλησάκι στην Κρήτη με τα αμέτρητα θαύματα

 
Το εκκλησάκι βρίσκεται στο 27ο χιλιόμετρο για όσους κινούνται από Χανιά προς το Ρέθυμνο, αλλά είναι καλά «κρυμμένο» πίσω από τα δέντρα.

Όπως αναφέρουν πολλοί θυμούνται ακόμη το περιστατικό του Χανιώτη ο οποίος έπασχε από καρκίνο και υποστηρίζει ότι ονειρεύτηκε τον Άγιο Φανούριο που του ζητούσε να φέρει το αντίγραφο της εικόνας από τη Ρόδο.

Χωρίς δεύτερη σκέψη το έπραξε, χωρίς όπως λέει να γνωρίζει ότι ήταν πολύ καιρό επιθυμία του εφημέριου να μεταφερθεί στο εκκλησάκι η εν λόγω εικόνα. Όπως αναφέρεται από πιστούς, ο άνδρας που είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας συνεχίζει να ζει και εργάζεται στα Χανιά.

Σύμφωνα με το daynight, ο 67χρονος εφημέριος με συγκίνηση κάνει λόγο για τον Άγιο Φανούριο που ανταποκρίνεται άμεσα στη βοήθεια που ζητούν οι πιστοί και οι προσκυνητές και δίνει τη δύναμή του, χαρίζοντας ένα από τα αμέτρητα θαύματα που περιγράφονται από «στόμα σε στόμα».

Πολλοί έχουν να θυμηθούν τους δύο άντρες που ακόμα επιστρέφουν κάθε χρόνο στο εκκλησάκι με αρτοπλασία καθώς όταν ήταν φαντάροι είδαν το «χάρο με τα μάτια τους» αλλά σώθηκαν.

Οι φαντάροι οδηγούσαν στην εθνική και έτρεχαν με ταχύτητα προς τα Χανιά για να φτάσουν εγκαίρως στη μονάδα, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν με άλλο αυτοκίνητο. Όλοι σχολίασαν ότι θα έπρεπε να είχαν σκοτωθεί βλέποντας το διαλυμένο αυτοκίνητο. Σώθηκαν όμως κατά ανεξήγητο τρόπο. 

Πηγή: