Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Oταν η Κρήτη ενώθηκε με την Ελλάδα....σαν σήμερα 1 Δεκέμβρη 1913 , 99 χρόνια πριν ...

'Τους οφθαλμούς των Κρητών ύγραναν θερμά δάκρυα, δάκρυα χαράς και ανακούφισης (...). Τας στιγμάς, τας οποίας κατά την αλησμόνητον ημέραν της Κυριακής διήλθεν ο πολυπαθής λαός της Κρήτης, είναι ανίσχυρος η γλώσσα να εκφράση και ο κάλαμος ασθενής να περιγράψη. Το μεγαλείον τούτο στιγμών μοναδικών εν τη μακρά ιστορία του Εθνους, μόνον οι σκληρώς ταλαιπωρηθέντες δύνανται βαθύτατα να αισθανθώσιν'.   
  
4 Δεκεμβρίου 1913. Το κύριο άρθρο της ηρακλειώτικης εβδομαδιαίας εφημερίδας 'Η Ίδη' φέρει τον τίτλο 'Η Κρήτη υπό την αιγίδα του Βασιλέως'.
Τρεις ημέρες νωρίτερα είχε πραγματοποιηθεί η επίσημη τελετή της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα όταν η ελληνική σημαία υψώθηκε στο φρούριο του Φιρκά. 
Σύσσωμος ο τοπικός Τύπος της εποχής καταγράφει το γεγονός με γλαφυρές περιγραφές των γεγονότων, εκθειάζοντας παράλληλα τους πρωταγωνιστές εκείνων των στιγμών μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος Κρητικός πολιτικός και πρωθυπουργός τότε, Ελευθέριος Βενιζέλος.    
Μέρες άλλωστε πριν στις εφημερίδες κυριαρχούσαν άρθρα για την πολυπόθητη τυπική επικύρωση της Ενωσης και η ανυπομονησία για την τελετή ήταν διάχυτη. 

'ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟΣ ΧΑΡΑ'
Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατούσε λίγο πριν την 1η Δεκεμβρίου το απόσπασμα από το φύλλο της 28ης Νοεμβρίου 1913 του Χανιώτικου 'Κήρυξ': 'Μοίρα του Ελληνικού Στόλου μετά του "Αβέρωφ", καταπλέει εις Κρήτην την ερχόμενην Κυριακήν, κατά τας εξ’ Αθηνών ειδήσεις. Ο Κρητικός Λαός μετ’ ανεκφράστου χαράς και συγκινήσεως θα υποδεχθή τον Στόλον μας, δια των ηρωϊκών κατορθωμάτων του οποίου ελύθη και το ακανθώδες ζήτημα της Κρήτης, το επί αιώνα σχεδόν ολόκληρον κράτησαν το Εθνος εν διαρκή πάλη προς την γείτονα Αυτοκρατορίαν.
Δια ταύτα ο Κρητικός Λαός την προσεχή άφιξιν του Στόλου και δύο Λόχων Ευζώνων θεωρεί ως την επισημοποίησιν της Ενώσεως, εορτάζων δε τα Ελευθερία του μετά των Σταυραετών της Μανωλιάσσας, του Μπιζανίου και των Μακεδονικών βουνών και των ηρωϊκών προσταγών των Νήσων και αγρύπνων φρουρών αυτών, εύχεται ίνα ταχέως και εκείναι πάσαι ευρεθώσιν υπό τας αυτάς συνθηκάς'. 
Από το ίδιο φύλλο δεν λείπουν και τα ρεπορτάζ που εκφράζουν την αγωνία (υπό το διαχρονικό, όπως αποδεικνύεται, φόβο των άσκοπων πυροβολισμών) να πάνε όλα κατ’ ευχήν κατά τη διάρκεια της τελετής. 
Ενδεικτικό το απόσπασμα από το άρθο που φέρει τον τίτλο 'Ο Βασιλεύς και ο Πρωθυπουργός εις τα Χανιά' και στο οποίο θίγεται το συγκεκριμένο ζήτημα και δίνονται οι απαραίτητες... συστάσεις: 'Είμεθα ακραδάντως πεποισμένοι, ότι θα επικρατήση πλήρης τάξις, και ότι και αι Αρχαί και οι πολίτες θα πράξουν παν το δυνατόν, δια ν’ αποφύγουν το αναχρονιστικόν και επικίνδυνον έθιμον των πυροβολισμών, αφ' ού άλλως τε οι Κρήτες δύνανται να εκδηλώσουν τον ζωηρόν ενθουσιασμόν των και την ανυπόκριτον χαράν των δια ζητοκραυγών'. 
Και πράγματι οι σκηνές το βράδυ πριν από την τελετή αλλά και όσα ακολούθησαν ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιώδεις. 
Το κλίμα πανηγυρικό, με τη συγκίνηση και τις εκδηλώσεις χαράς, να σφραγίζουν τη μέρα της Ένωσης, ενώ σύμμαχος στη χαρά Κρητικών και Ελλήνων αποδεικνύεται και ο καιρός, η βελτίωση του οποίου έδωσε τέλος στα σενάρια που επικρατούσαν λίγο πριν, περί αναβολής της εκδήλωσης...   

'ΤΟ ΜΕΓΑ ΟΝΕΙΡΟΝ ΕΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ'
Μια πλήρη και γλαφυρότατη περιγραφή εκείνων των στιγμών δίνει το αναλυτικό ρεπορτάζ της 'εκδιδόμενης άπαξ της εβδομάδος, πολιτικής, φιλολογικής και των ειδήσεων' χανιώτικης εφημερίδας 'Ελεύθερον Βήμα' του Σαββάτου 7 Δεκεμβρίου 1913. 
Ο συντάκτης του άρθρου με τίτλο: 'Ο Βασιλεύς ύψωσε την σημαίαν επί του Φρουρίου του Φιρκά - Το μέγα όνειρον επραγματοποιήθει', αφηγείται λεπτό προς λεπτό τα όσα διαδραματίστηκαν το βράδυ της παραμονής της 1ης Δεκεμβρίου και αφού 'το βαρόμετρον ευτυχώς εσημείωσεν επαισθητήν μεταβολήν και εις σχετικόν τηλεγράφημα του Γεν. Διοικητή κ. Ρούφου ήλθεν ως απάντησις, το ότι η κάθοδος δεν ανεβλήθη': 
'...Πάντες τότε ανεξαιρέτως έσπευσαν να επιδοθώσιν εις την προς διασκόσμησιν οδών, ναών, δημοσίων, δημοτικών και ιδιωτικών καταστημάτων εργασίαν, εν καταπληκτική ταχύτητι, παρά την έλλειψιν των μέσων μη διακόψαντες αυτήν καθ’ όλην την διάρκειαν της νυκτός. Τοιουτοτρόπως κατωρθώθη το θαύμα εντός τόσου μόνον χρόνου να παρουσιασθή ολόκληρος η πόλις με ωραιόχρωμον στολήν. Παντού το κυανόλευκον εκυριάρχει πλουσίως εις σημαίας, εις πλαίσια, εις περιτυλίγματα αψίδων εν συνδυασμώ με τους κλάδους των μύρτων και δαφνών'.
Από τον εορταστικό στολισμό δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών της ημέρας ενώ με ποιητική διάθεση ο αρθρογράφος σχολιάζει, μεταξύ άλλων, τη βελτίωση του καιρού: 'Αι εικόνες των Βασιλέων, του κ. Βενιζέλου και του Κουντουριώτου εκόσμουν δημόσια και ιδιωτικά καταστήματα. Τα χρώματα του διακόσμου απετέλουν αρμονικόν σύνολον προς το κυανόν της θαλάσσης και του ουρανού με τας παραλλαγάς των αποχρώσεων. Η δε ημέρα ωσεί συμπανηγυρίζουσα παρουσιάσθη με την εορτάσιμον αυτής περιβολήν και η τρικυμία εκόπασε', αναφέρει χαρακτηριστικά ενώ συνεχίζει την περιγραφή του με 'τα κατά την τελετήν': 'Από το μεσονύχτιον του Σαββάτου η πόλις ευρίσκετο σύμπασα επί ποδός. Την 8ην το Θωρηκτόν Αβέρωφ μετά του θωρηκτού Σπέτσαι και των δύο αντιτορπιλλικών του Πάνθηρος και του Αετού ηγκυροβόλησαν σημαιοστόλιστα προ του λιμένος των Χανίων. 
Η ανθρωπομάζα κατέκλυσε την παραλίαν του Μώλου. 
Από της 9ης ο Γενικός Διοικητής, οι αξιωματικοί, τα σωματεία, οι κοινοτικαί και εκκλησιαστικαί αρχαί ανέμενον επί της αποβάθρας τον Βασιλέα καθώς και τα εν Αθήναις και Πειραιεί σωματεία των Κρητών, τα οποία (...) απεβιβάσθησαν ώρας τινάς προς της αποβάσεως της Α.Β. Μεγαλειότητος. 
Επίσης το προεδρείον της Ελληνικής Βουλής, απεβιβάσθη εις την προκυμαίαν κατά την 9 1/2.
Την 10ην, 21 κανονιοβολισμοί ανήγγειλαν την αναχώρησιν του Βασιλέως εκ του Θωρηκτού.
Η ατμάκατος η φέρουσα τον Βασιλέα προσήγγισεν επί της παραλίας και ο Βασιλεύς συνοδευόμενος υπό του διαδόχου και του Πρίγκηπος Αλεξάνδρου, του Ναυάρχου Κουντουριώτου, του κ. Βενιζέλου και των υπασπιστών του επάτησε το Κρητικόν έδαφος εν μέσω αλαλαγμών χαράς του λαού του'.

«Η ΚΥΑΝΟΛΕΥΚΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΟΝΤΟΥ»               
Ακολουθούν ο χαιρετισμός του δημάρχου, ενώ μετά η 'πομπή βαίνει βραδέως προς τον Ναόν των Εισοδίων εν μέσω ατελείωτων ζητωκραυγών' και ο Επίσκοπος προσφωνεί τον βασιλιά.
Όσο προχωράει η τελετή, η συγκίνηση κορυφώνεται σύμφωνα με το ρεπορτάζ του 'Ελεύθερου Βήματος': 'Μετά την Δοξολογίαν η Βασιλική πομπή ηγουμένου του κλήρου μετά των εξαπτερύγων κατευθύνεται εις τον Φιρκά. Τα κύματα του κόσμου επί μάλλον ογκούμενα κατευθύνονται προς το Φρούριον. Εξώσται, παράθυρα, στέγαι, κατάφορτοι από την ανθρωποπλημμύραν εκείνην, ραίνουσι με άνθη ευώδη τον Μέγαν Στρατηλάτην και αι ζητωκραυγαί ογκούσι τα στήθη και ο ιερός ενθουσιασμός υγραίνει τα όμματα πάντων', υπογραμμίζει ο συντάκτης, ενώ συνεχίζει με τα όσα ακολούθησαν στον Φιρκά με τον ίδιο πάντα γλαφυρό και συγκινησιακά φορτισμένο τρόπο, περιγράφοντας πως 'εις την εξέδραν του Φρουρίου, ο ήλιος σχίζει το παραπέτασμα των νεφών και εναγκαλίζεται την Σημαίαν'. 
Λίγο νωρίτερα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της 3ης Δεκεμβρίου της εφημερίδας 'Νέα Ημέρα - Τεργέστης' με τίτλο
'Η κυανόλευκος επί του κόντου', είχε προηγηθεί η παράδοση της σημαίας στον Βασιλειά από τους 'γηραιούς αγωνιστές' Χατζημιχάλη Γιάνναρη και Μάντακα. 
'Ο Βασιλεύς την προσέδεσεν επί του σχοινίου και ενώ από των πολεμικών ερρίπτοντο οι κεκανονισμένοι 101 κανονιοβολισμοί, και ο λαός εζητωκραύγαζεν, ο καπετάν Μάντακας ανέσυρε το σχοινίον και η κυανόλευκος εκυμάτισεν επί της κορυφής του κόντου. Η ώρα ήτο ακριβώς 11 και 10'. Οι χοροί έψαλλον: "Ανδρών ηρώων, προμάχων πατρίδος των, πεσόντων ευσεβώς, αιωνία η μνήμη"'.    

ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
'Συγκλονιστικές οι στιγμές την 1η Δεκεμβρίου 1913'
Αναφορά στα γεγονότα από τον γενικό διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος 'Ελευθ. Κ. Βενιζέλος'
Συγκλονιστικές στιγμές εκτυλίχθησαν στα Χανιά ανήμερα της 1ης Δεκεμβρίου 1913, όταν και τυπικά η Κρήτη ενώθηκε με την Ελλάδα, με την ύψωση της ελληνικής σημαίας στο φρούριο του Φιρκά, στο παλιό λιμάνι των Χανίων, πρωτεύουσας, τότε, του νησιού, παρουσία του Βασιλιά, του πρωθυπουργού της χώρας Ελευθερίου Βενιζέλου και χιλιάδων Κρητικών.
Ο γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος' Νίκος Παπαδάκης, μιλώντας στις 'διαδρομές', αναφέρθηκε στο πανηγυρικό κλίμα εκείνης της ημέρας, αλλά και σε γεγονότα που προηγήθηκαν.
«Η Κρήτη ήδη προ των Βαλκανικών Πολέμων είχε κερδίσει την ελευθερία της. Χρειαζόταν η κατάλληλη διεθνής συγκυρία για να γίνει και η τυπική ένωση. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, οι οποίοι έστεψαν με τη νίκη τα ελληνικά όπλα, έδωσαν τη δυνατότητα στην Ελλάδα να προσαρτήσει, σε πρώτη φάση, τον Οκτώβριο του 1912, την Κρήτη. Ήταν μια εξαιρετικά ριψοκίνδυνη απόφαση, τότε, του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος, παρά τις αντιδράσεις των Μεγάλων Δυνάμεων, κυρίως της Μεγάλης Βρετανίας και της Ρωσίας, απέστειλε εδώ, ως διοικητή Κρήτης, τον πρώην πρωθυπουργό Στέφανο Δραγούμη και από την ημέρα εκείνη στην ουσία η Κρήτη ανήκε πλέον στην Ελλάδα», σημείωσε ο κ. Παπαδάκης.
Και συνέχισε: «Οι Κρητικοί, παρά το ότι δεν ήταν υποχρεωμένοι επειδή τυπικά δεν είχε συμβεί η ένωση, έσπευσαν με μεγάλο ενθουσιασμό και πολέμησαν ως εθελοντές στη Μακεδονία και στην Ηπειρο. Πλήρωσαν μεγάλο φόρο αίματος και συνέβαλαν αποφασιστικά στις νίκες στο Ηπειρωτικό και στο Μακεδονικό μέτωπο. Υπήρχε ένας μεγάλος ενθουσιασμός, που είχε καταλάβει νέους, γέρους και παιδιά. Η Κρήτη ήταν υπερήφανη γιατί είχε ανοίξει τον δρόμο για τη δική της απελευθέρωση αλλά και για την απελευθέρωση των αλύτρωτων εδαφών: των νησιών μας, της Ηπείρου, της Μακεδονίας και όλων των περιοχών που απελευθερώθηκαν την περίοδο 1912 -1913».
Ωστόσο, όπως επεσήμανε ο κ. Παπαδάκης, «ο Κρητικός περίμενε και την πανηγυρική διαδικασία. Τη συντέλεση, δηλαδή, της τυπικής ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Περίμενε την ηγεσία του ελληνικού κράτους να έρθει εδώ, στα Χανιά, στην πρωτεύουσα, τότε, της Κρήτης για να σηκώσει τη σημαία στον Φιρκά, σε μία κίνηση εξαιρετικού συμβολισμού, που θα απέδιδε για πάντα το νησί στην Ελλάδα, θα το συνέδεε με τον εθνικό κορμό». 
Ο γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών 'Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος' τόνισε ότι «τις παραμονές του Δεκεμβρίου 1913, η Κρήτη ήταν ξεσηκωμένη και περίμενε αυτό το ευτυχές γεγονός. Από το ένα άκρο του νησιού έως το άλλο συνέρρεαν χιλιάδες Κρητικοί για να πανηγυρίσουν, να εορτάσουν το μεγάλο αυτό γεγονός. Το πρωί της 1ης Δεκεμβρίου 1913, όλες οι περιοχές γύρω από τον Φιρκά είχαν κατακλυστεί από χιλιάδες Κρητικούς, οι οποίοι περίμεναν με αγωνία, κοίταζαν προς το πέλαγος για να δουν να σχηματίζεται η σιλουέτα του θρυλικού θωρηκτού "Αβέρωφ", που είχε κατανικήσει τον τουρκικό στόλο και τον είχε κλείσει στα Δαρδανέλια. Γνώριζαν ότι μέσα στο θωρηκτό ήταν ο βασιλιάς της Ελλάδας και ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Όταν φάνηκε το θωρηκτό στον ορίζοντα ξέσπασαν πανηγυρισμοί και ακολούθησαν συγκινητικές στιγμές από ένα λαό, που περίμενε για εκατοντάδες χρόνια τη μεγάλη στιγμή».
«Πρέπει να σημειώσουμε», πρόσθεσε, «ότι την παραμονή είχε ξεσπάσει μία τρομακτική κακοκαιρία, που είχε ισοπεδώσει τα πάντα στο λιμάνι των Χανίων. Εν τούτοις, δούλεψαν όλη τη νύχτα, ασταμάτητα, ο Στρατός, η Αστυνομία και χιλιάδες εθελοντές Χανιώτες, οι οποίοι στήριξαν τα συνεργεία του Δήμου και αποκατέστησαν μέσα σε λίγες ώρες και υπό ραγδαία βροχή και με θυελλώδεις ανέμους όλες τις ζημιές που είχαν προκληθεί στο λιμάνι. Αυτό δείχνει, βέβαια, και το πάθος του Κρητικού, ο οποίος ένιωθε τη σημασία της μεγάλης στιγμής».
«Την 1η Δεκεμβρίου 1913, λοιπόν», συνέχισε ο κ. Παπαδάκης, «το θωρηκτό Αβέρωφ έφτασε στο λιμάνι των Χανίων και μία βενζινάκατος παρέλαβε την ηγεσία του ελληνικού κράτους και την αποβίβασε στο λιμάνι. Οι σκηνές που επακολούθησαν ήταν συγκλονιστικές. Στον Μητροπολιτικό Ναό εψάλη δοξολογία και ακολούθησε η πορεία προς τον Φιρκά και η μεγάλη στιγμή της ύψωσης της σημαίας, που συνοδεύτηκε από κανονιοβολισμούς των πολεμικών πλοίων και του θωρηκτού "Αβέρωφ". Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν, ο κόσμος πανηγύριζε και αξίζει να σημειωθεί ότι δεν ρίχτηκε ούτε ένας πυροβολισμός από τους κατοίκους. Αυτό ήταν παράκληση και διαταγή του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος δήλωσε ότι δεν επιθυμούσε να ριχτεί ούτε ένας πυροβολισμός. Μόνον επίσημοι κανονιοβολισμοί. Και την επιθυμία του πρωθυπουργού τη σεβάστηκε το πλήθος. Ήταν τέτοια η συγκίνηση του κόσμου ώστε κάποια στιγμή επετράπη η επίσκεψη στο θωρηκτό Αβέρωφ. Χιλιάδες Κρητικοί επισκέφθηκαν το ιστορικό πλοίο και εκεί εκτυλίχθηκαν σπάνιες στιγμές, διότι όσοι ανέβαιναν γονάτιζαν και το προσκυνούσαν...», κατέληξε ο κ. Παπαδάκης.πηγή :

Καλό μήνα ! 1η Δεκέμβρη 2012 ... Φυσάει κόντρα σε ολάκερη γη, τ' άγρια πετούμενα δε βρίσκουν πηγή, δεν αντέχω της βολής τη σιγή....σε καλό να μας βγει ...


ACTIVE MEMBER - ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ (LYRICS)Φυσάει κόντρα σε ολάκερη γη, 
τ' αγρια πετούμενα δε βρίσκουν πηγή,
δεν αντέχω της βολής τη σιγή.
Και δω απ' τον τόπο που έζησα τη φυγή,
ρίχνω αλάτι στη βαθιά τους πληγή,
τάζομαι πρόσφυγας και σε καλό να μου βγει.

Γυρνάω στον κόσμο, πουθενά δε βλέπω ξένο όπου μένω.
Γυρνάω πίσω και από όποιον συναντήσω, μαθαίνω.
Δίνω, παίρνω, ανασαίνω από τα χρώματα, πληθαίνω,
από τ' αρώματα μαγεύομαι και ταξιδεύω.
Γυρεύω για όλους μας το ίδιο όμορφο στέγαστρο,
φτιάχνω φωτιά για όποιον θέλει κόσμο αταίριαστο.

Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
λυτρώνω μάνες και γιους.
Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι·
και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι.
Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη.
Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι.

Πάρε τα όχι και ξεκούρνιασε από αυτή τη γωνία
που στο κουφάρι σου πετάξαν τα κλεμμένα μ'αφθονία,
άρνησή μου στομωμένη (πυρωμένη), λύσου καημένη,
γίνε κλωστή στην ανέμη τυλιγμένη
να σου δώσω μια, να γυρίζεις για πάντα και πάντα
να σου φυσάω πρίμα, κράτα μου αγάντα
μέχρι να βρούνε απάγκιο όσοι ζουν σε φυγή.
Καινούρια αρχή και σε καλό να τους βγει.

Σε καλό θα μου βγει κι ας τρίξουν οι σκαρμοί μου.
Έχω μαζί μου, σ' αυτό το σάλεμα που κάνεις ψυχή μου,
την αυταπάρνησή μου, το μαγικό ραβδί μου,
κάνω τ' αδύνατα να ξεπερνάνε τη φωνή μου.
Τιμή μου, λίγα μου βήματα σκίζουν τη λάσπη.
Πάρε τα χνάρια μου αντί για χάρτη
και στα μπαγκάζια σου μη στριμώξεις ντροπή,
ούτε σιωπή.

Υστερόγραφο: δε πιστεύω στη τύχη.
Όταν τα ψέμματα πεθαίνουν, γεννιούνται ωραίοι στίχοι
και γλυκαίνουν το μίσος στους ιχνανθρώπους
ή τους πετάνε για πάντα μες στους πανέρημους τόπους.
Λόγια κρυμμένα μου, θρυμματισμένα μου
κάνατε απόσβεση σε όσα είχα μέσα μου.
Σύξυλη η μπέσα μου μπροστά στη βρώμικη ιστορία,
μύθος απέθαντος και ωμή αλληγορία.
Περιγελάστε με, δειλοί, ξεχάστε με,
πλέξτε με φιτίλι και ανάψτε με·
μέσα στην πλάνη σας ένα όνειρο ατόφιο θα εκραγεί