Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2019

"Κάηκε σαν λαμπάδα για τη Δημοκρατία" Σαν σήμερα, 19 Σεπτεμβρίου το 1970, στη Γένοβα στην Ιταλία αυτοπυρπολήθηκε ο φοιτητής Κώστας Γεωργάκης κραυγάζοντας "Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα" , σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς της Χούντας στην ΄Ελλάδα.


Κώστας Γεωργάκης: Η αυτοθυσία του για τη Δημοκρατία (vids)
Μία μέρα σαν και αυτή το 1970 ο Έλληνας φοιτητής Γεωλογίας από την Κέρκυρα αυτοπυρπολείται σε κεντρική πλατεία της Γένοβας, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη χούντα στην ΄Ελλάδα.
«Εγώ δεν μπορώ να κάνω αλλιώς παρά να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ένα ελεύθερο άτομο...» και 
«Η γη μας, που γέννησε την ελευθερία, θα εκμηδενίσει την τυραννία!».
Λόγια του Κώστα Γεωργάκη
που αυτοπυρπολήθηκε στην πλατεία Ματεότι στη Γένοβα, ώρα 3 τα ξημερώματα, στις 19 Σεπτέμβρη το 1970, διαμαρτυρόμενος για το καθεστώς στην ΄Ελλάδα.

Κώστας Γεωργάκης: 'Ενας αθάνατος αντιφασίστας
Αναδημοσιεύουμε από το Blog:enfo.gr
Η ώρα είναι 03.00 τα ξημερώματα.
Στην πλατεία Matteoti της Γένοβας, επικρατεί σιγή που ούτε οι εργασίες του συνεργείου καθαριότητας διακόπτουν.

Ένα fiat 500αρακι φθάνει…
Κατεβαίνει ένας νεαρός με μαύρο κουστούμι, ανοίγει το πορτ μπαγκάζ και παίρνει κάποια βυτία.
Λίγες στιγμές αργότερα, η πλατεία Matteoti “φωτίζεται” από τον ανθρώπινο δαυλό….
Οι άνθρωποι του συνεργείου τρέχουν να συνδράμουν και να σβήσουν τις φλόγες από το νεανικό κορμί…
Δεν φωνάζει βοήθεια…
Μονάχα: «Ζήτω η Eλεύθερη Ελλάδα»
Λίγες ώρες αργότερα θα αφήσει την τελευταία του πνοή στο Ιταλικό νοσοκομείο και ο Κώστας Γεωργάκης θα περάσει στην αιωνιότητα.
Το ημερολόγιο έδειχνε 19 Σεπτεμβρίου 1970.




Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1948 στην Κέρκυρα και μεγάλωσε σε μία πενταμελή οικογένεια. Από μικρός ανήσυχο και αδάμαστο πνεύμα πήρε μέρος σε μουσικό συγκρότημα, ήταν στην συντακτική ομάδα λογοτεχνικού περιοδικού και για την κριτική που ασκούσε αποβλήθηκε από το γυμνάσιο που φοιτούσε. Με την άνοδο της Χούντας
δεν μπορούσε να δεχτεί την κατάσταση την Ελλάδα και ασφυκτιούσε.
Οι γονείς του, αντιλαμβανόμενοι την ιδιοσυγκρασία του τον στέλνουν να σπουδάσει Γεωλογία στην Γένοβα. Ακόμα και εκεί όμως η χούντα μέσω των ανθρώπων της, τον πιέζει ασφυκτικά να σταματήσει την έντονη αντιδικτατορική δράση του. Δέχεται απειλές φραστικές για τον ίδιο και την οικογένειά του καθώς για σταμάτημα της αναβολής του για να επιστρέψει να υπηρετήσει το χουντικό καθεστώς.
Το τελευταίο βράδυ γράφει στον πατέρα του :
«Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… 
Φίλα τη γη μας για μένα. 
Αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, παρά να σκέφτομαι και αν ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο».
Η αυτοθυσία του είναι μοναδικό γεγονός όχι μόνο στην αντίσταση εναντίον στην χούντα αλλά γενικότερα στην Ελληνική ιστορία των αγώνων για την Δημοκρατία. 
Ο αυτοπυρπολισμός του αποτέλεσε μία πράξη επαγρύπνισης των δημοκρατικών διαδικασιών.
Εικόνα
Μνημείο υπάρχει σήμερα στην Γένοβα 


αλλά και στην Κέρκυρα, όπου έχουν δώσει το όνομά του σε μία πλατεία της γενέτειρας του.

Η αναμνηστική πλάκα με την επιγραφή στα ιταλικά γράφει:
 «Al giovane Greco Constantino Georgakis che à sacrificato i suoi 22 anni per la Libertà e la Democrazia del suo paese. Tutti gli Uomini Liberi rabbrividiscono davanti al suo Eroico Gesto. La Grecia Libera lo ricorderà per sempre».
και η μετάφραση: 
«Στον νεαρό Έλληνα Κωνσταντίνο Γεωργάκη που θυσίασε τα 22 χρόνια του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία της πατρίδας του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι σκιρτούν μπροστά στην ηρωική του χειρονομία. 
Η ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα».
Ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος έγραψε για τον φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα το 1970
το ποίημα του 

" Αυτοπυρπόληση "
Ντύθηκες γαμπρός
φωταγωγήθηκες σαν έθνος.
Έγινες ένα θέαμα ψυχής
ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα.


Είσαι η φωτεινή
περίληψη του δράματος μας,


τα χέρια μας προς την Ανατολή
και τα χέρια μας προς τη Δύση.


Είσαι στην ίδια λαμπάδα τη μια
τ’ αναστάσιμο φως

κι ο επιτάφιος θρήνος μας.
Συλλογή: “η θέα του κόσμου”

Η συγκλονιστική περιγραφή του πατέρα του
Ο πατέρας του ταξίδεψε από την Κέρκυρα στην Ιταλία έπειτα από ένα τηλεφώνημα με το οποίο κάποιος τον ενημέρωνε ότι ο νεαρός φοιτητής είχε πέσει θύμα αυτοκινητικού δυστυχήματος.

«Ο Κώστας νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Σαν Μαρτίνο. 
Πρέπει να έρθετε αμέσως εδώ». 
Την αλήθεια για τον θάνατο του παιδιού του την έμαθε αργότερα στον αεροδρόμιο του Μπρίντιζι τυχαία από έναν υπάλληλο. 
Την επόμενη ημέρα έπρεπε να πάει στο νεκροτομείο. 
Η μαρτυρία του τραγικού πατέρα στον ερευνητή της υπόθεσης Κωνσταντίνο Παπουτσή είναι συγκλονιστική: 
«Ήρθε η ώρα αυτή και με συνόδευσε στο νεκροτομείο ο ιερέας. Μου ζήτησε ο ιατροδικαστής να κάνω αναγνώριση. 
Ήταν καμένος, δηλαδή κάρβουνο, καμένος μέχρι και τρία εκατοστά βάθος. 
Ναι, αυτό είναι το παιδί μου… 
Αυτός είναι ο Κώστας μου. 
Έκανα τον σταυρό μου, τον φίλησα και κατέρρευσα»...
Έμεινε άταφος για τέσσερις μήνες
Η σορός του νεαρού φοιτητή έμεινε άταφη για τέσσερις μήνες, αν και μεταφέρθηκε από φίλους και συμφοιτητές του στο νεκροταφείο της ιταλικής πόλης. 
Η δικτατορία ήθελε να αποφύγει τη δημοσιότητα και απαγόρευσε την άμεση μεταφορά της στην Ελλάδα. 
Ωστόσο το άψυχο σώμα του φοιτητή μεταφέρθηκε κρυφά στην Κέρκυρα με το πλοίο «Αστυπάλαια», τον Ιανουάριο του 1971. 
Η ταφή του έγινε στο Α' Νεκροταφείο Κέρκυρας, ενώ μια μικρή πλατεία της πόλης φέρει το όνομά του. 
Παράλληλα, έχει αναγερθεί ένα μνημείο προς τιμήν του.
Με στοιχεία από: