Σάββατο 28 Μαρτίου 2020

15 Πανδημίες που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας


Πανώλη, χολέρα, λέπρα, ευλογιά, γρίπη... 
Μία λίστα με τις πιο σημαντικές πανδημίες 
που εξολόθρευσαν χιλιάδες ή ακόμα 
και εκατομμύρια ανθρώπους.
15 Πανδημίες που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας
Στον τομέα των μολυσματικών ασθενειών, 
μία πανδημία είναι η χειρότερη δυνατή περίπτωση.
 Όταν μια επιδημία εξαπλώνεται πέρα από 
τα σύνορα μιας χώρας, 
τότε η ασθένεια γίνεται επίσημα πανδημία.

Οι μεταδοτικές ασθένειες υπήρξαν και κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, όπου κυριαρχούσε ο κυνηγός – συλλέκτης. 
Η στροφή, όμως, προς την αγροτική ζωή πριν από περίπου 10.000 χρόνια δημιούργησε κοινότητες που ήταν επιρρεπείς στις επιδημίες. 
Η ελονοσία, η φυματίωση, η λέπρα, η γρίπη, η ευλογιά και άλλες μολυσματικές ασθένειες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Όσο εκπολιτιζόταν ο άνθρωπος, οικοδομώντας πόλεις, ανοίγοντας εμπορικούς δρόμους και διεξάγοντας πολέμους, τόσο πιο πιθανές ήταν οι πανδημίες. 
Σε αυτή τη λίστα παρουσιάζουμε κάποιες από τις σημαντικές πανδημίες που εξολόθρευσαν μεγάλο αριθμό ανθρώπων και άλλαξαν τον ρου της ιστορίας.

15. Ο Λοιμός της Αθήνας (430 π.Χ.)
"Λοιμός σε αρχαία πόλη", πίνακας του Μίχιελ Σβέιρτς (17ος αιώνας), ο οποίος θεωρείται πως αναφέρεται στο Λοιμό των Αθηνών.
Η παλαιότερη καταγεγραμμένη πανδημία συνέβη κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. 
Αφού η ασθένεια πέρασε από τη Λιβύη, την Αιθιοπία και την Αίγυπτο, διέσχισε τα αθηναϊκά τείχη, τα οποία πολιορκούσαν οι Σπαρτιάτες. 
Τουλάχιστον τα δύο τρίτα του πληθυσμού της Αθήνας έχασαν τη ζωή τους.
Τα συμπτώματα περιελάμβαναν πυρετό, δίψα, αιμόπτυση και δερματικές αλλοιώσεις. 
Η ασθένεια, που ήταν μάλλον τυφοειδής πυρετός, εξασθένησε σημαντικά τους Αθηναίους και ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για την ήττα τους από τους Σπαρτιάτες.
14. Ο Λοιμός των Αντωνίνων (165)
Ο άγγελος του θανάτου χτυπά μία πόρτα κατά τη διάρκεια του Λοιμού των Αντωνίνων. Πίνακας του Jules-Elie Delaunay (1869)
Ο Λοιμός των Αντωνίνων ήταν πιθανώς μια πρώιμη εμφάνιση της ευλογιάς, που ξεκίνησε από τους Ούννους.
Οι Ούννοι μόλυναν τους Γερμανούς, οι οποίοι με τη σειρά του μόλυναν τους Ρωμαίους στρατιώτες που βρίσκονταν στις περιοχές τους.
Επιστρέφοντας οι στρατιώτες στις πατρίδες τους συνέβαλαν καθοριστικά στην εξάπλωση της ασθένειας.
Τα συμπτώματα περιελάμβαναν πυρετό, πονόλαιμο, διάρροια και, εάν ο ασθενής ζούσε αρκετά καιρό, πυώδεις πληγές. 

Η πανδημία αυτή συνεχίστηκε έως το 180. 
Από τα επιφανή θύματα της πανδημίας ήταν και δυο Ρωμαίοι αυτοκράτορες, ο Λούκιος Βέρος και ο πιο γνωστός από το φιλοσοφικό του έργο Μάρκος Αυρήλιος.

Η πανδημία πήρε το όνομά της από δυναστεία των Αντωνίνων που κυβερνούσε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. 
Είναι γνωστή και ως ο Λοιμός του Γαληνού, από το όνομα του Έλληνα γιατρού που πρώτος την περιέγραψε.

13. Ο Λοιμός του Κυπριανού (250)
Η πανδημία αυτή πήρε το όνομά της από το πιο γνωστό της θύμα, τον επίσκοπο Καρθαγένης Κυπριανό. 
Τα συμπτώματα περιλάμβαναν διάρροια, εμετό, έλκη στο λαιμό, πυρετό και γάγγραινα στα χέρια και τα πόδια. 
Οι κάτοικοι εγκατέλειψαν την πόλη για να σωθούν, αλλά προκάλεσαν την εξάπλωση της πανδημίας.

Ενδεχομένως η πανδημία ξεκίνησε από την Αιθιοπία. 
Στη συνέχεια, όμως, μέσω της Βόρειας Αφρική πέρασε στη Ρώμη και βορειότερα. 
Υπήρχαν εστίες της πανδημίας και τους επόμενους τρεις αιώνες. 
Το 444 έπληξε τη Βρετανία και εμπόδισε τις αμυντικές προσπάθειες των Άγγλων εναντίον των Πίκτων και των Σκώτων, με συνέπεια οι ντόπιοι να ζητήσουν τη βοήθεια των Σαξώνων, οι οποίοι σύντομα απέκτησαν τον έλεγχο του Νησιού.

12. Ο Λοιμός του Ιουστινιανού (541)

Ο Άγιος Σεμπαστιάν προσεύχεται για τα θύματα της πανώλης. Πίνακας του Josse Lieferinxe (περί το 1498)

Αρχικά εμφανίστηκε στην Αίγυπτο και στη συνέχεια εξαπλώθηκε μέσω της Παλαιστίνης στα λοιπά εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.

Ο λοιμός άλλαξε την πορεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ανατρέποντας τα σχέδια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού για την επανάκτηση των δυτικών περιοχών της αυτοκρατορία και προκαλώντας τεράστια οικονομικά προβλήματα. 

Πιστεύεται, επίσης, ότι δημιούργησε μια ατμόσφαιρα Αποκάλυψης που συνετέσε στην ταχύτερη εξάπλωση του Χριστιανισμού.
Οι επανεμφανίσεις της τους επόμενους δύο αιώνες προκάλεσε τον θάνατο 50 εκατομμυρίων ανθρώπων, το 26% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Θεωρείται ότι είναι η πρώτη σημαντική εμφάνιση της βουβονικής πανώλης, η οποία χαρακτηρίζεται από μεγέθυνση του λεμφικού αδένα, μεταφέρεται από του αρουραίους και εξαπλώνεται με τους ψύλλους.

11. Λέπρα (11ος αιώνας)
Παρόλο που ήταν γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων, η λέπρα εξελίχθηκε σε πανδημία στην Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα, με αποτέλεσμα την κατασκευή πολλών ειδικών εγκαταστάσεων (λεπροκομείων) για να απομονώσουν τον τεράστιο αριθμό των πασχόντων.

Μία αργά αναπτυσσόμενη βακτηριακή ασθένεια, που προκαλεί πληγές και παραμορφώσεις, η λέπρα θεωρήθηκε ως τιμωρία από τον Θεό. 
Αυτή η δοξασία οδήγησε σε ηθικές κρίσεις και εξοστρακισμό των θυμάτων. 
Γνωστή ως ασθένεια του Χάνσεν στις μέρες μας, εξακολουθεί να προσβάλλει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους ετησίως, αλλά είναι ιάσιμη.

10. Ο Μαύρος Θάνατος (1350)


Υπεύθυνος για το θάνατο του ενός τρίτου του παγκόσμιου πληθυσμού, αυτή η δεύτερη εμφάνιση της βουβωνικής πανώλης άρχισε ενδεχομένως από την Ασία και κινήθηκε δυτικά με τα εμπορικά καραβάνια. 
Εισήλθε μέσω της Σικελίας το 1347, όταν έφτασαν φορείς της ασθένειας στο λιμάνι της Μεσσήνης, και γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη.

Η Αγγλία και η Γαλλία επλήγησαν τόσο πολύ που κήρυξαν εκεχειρία στον μεταξύ τους πόλεμο. 
Το βρετανικό φεουδαρχικό σύστημα κατέρρευσε όταν η ασθένεια άλλαξε τις οικονομικές συνθήκες και τα δημογραφικά δεδομένα. Βορειότερα οι Βίκινγκς έχασαν τη στρατιωτική τους ισχύ και οι εξερευνήσεις τους στη Βόρεια Αμερική σταμάτησαν.

9. Η Κολομβιανή Ανταλλαγή (1492)
H άφιξη του Χριστόφορου Κολόμβου στον Νέο Κόσμο. Πίνακας του Frederick Kemmelmeyer (1760–1821)

Ο όρος «Κολομβιανή Ανταλλαγή» εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1972 από τον Αμερικανό καθηγητή Ιστορίας και Γεωγραφίας Άλφρεντ Κρόσμπι στο βιβλίο του τίτλο
«Η Κολομβιανή Ανταλλαγή» («The Columbian Exchange»)
για να περιγράψει τις πολιτισμικές και βιολογικές επιρροές μεταξύ των πληθυσμών των Ευρωπαίων και των ιθαγενών του Νέου Κόσμου.
 Έκτοτε επικράτησε ως όρος στην επιστήμη και τη δημοσιογραφία.
Μετά την άφιξη των Ισπανών κονκισταδόρες στην Καραϊβική, οι ασθένειες όπως η ευλογιά, η ιλαρά και η βουβωνική πανώλη, μεταδόθηκαν στους ιθαγενείς πληθυσμούς.
Οι μεταδοτικές αυτές ασθένειες εξολόθρευσαν το 90% των ιθαγενών σε Βόρεια και Νότια Αμερική.
Κατά την άφιξή του στο νησί της Ισπανιόλας (σήμερα περιλαμβάνει τα κράτη Αϊτή και Δομηνικανή Δημοκρατία), το 1492, ο Χριστόφορος Κολόμβος και οι άνδρες του ήλθαν σε επαφή με τη φυλή των Ταϊνό, που αριθμούσε 60.000 ανθρώπους. Το 1548 είχαν απομείνει μόνο 500.
Το σενάριο αυτό επαναλήφθηκε σε ολόκληρη την Αμερική.
Το 1520 η αυτοκρατορία των Αζτέκων καταστράφηκε από την ευλογιά που μετέφεραν οι Αφρικανοί σκλάβοι. Βρετανική έρευνα το 2019 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εξολόθρευση περίπου 56 εκατομμυρίων ιθαγενών Αμερικανών τον 16ο και τον 17ο αιώνα, από μολυσματικές ασθένειες, ενδέχεται να άλλαξε το κλίμα της Γης, καθώς η ανάπτυξη της βλάστησης σε προηγουμένως καλλιεργημένες εκτάσεις, μετέφερε περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και προκάλεσε ψυχρό συμβάν, γνωστό στην επιστημονική κοινότητα «Μικρή Εποχή των Παγετώνων» («Little Ice Age»).

8. Ο Μεγάλος Λοιμός του Λονδίνου (1665)
Στη δεύτερη καταγεγραμμένη εμφάνισή της, η βουβωνική πανώλη οδήγησε στο θάνατο του 20% του πληθυσμού του Λονδίνου. Καθώς οι θάνατοι αυξάνονταν και οι μαζικοί τάφοι έκαναν την εμφάνισή τους, εκατοντάδες χιλιάδες γάτες και σκυλιά σφαγιάστηκαν ως πιθανή αιτία και η ασθένεια εξαπλώθηκε μέσω των λιμανιών κατά μήκος του Τάμεση.
Την καταστροφή ήλθε να αποτελειώσει η Μεγάλη Φωτιά του Λονδίνου, το φθινόπωρο του 1666.

7. Η πρώτη πανδημία χολέρας (1817)
Η πρώτη από τις επτά πανδημίες της χολέρας τα επόμενα 150 χρόνια, προήλθε από τη Ρωσία, όπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. 
Εξαπλώθηκε μέσα από το νερό και τις τροφές που είχαν μολυνθεί από τα περιττώματα και το βακτήριο μεταφέρθηκε από Βρετανούς στρατιώτες στην Ινδία, όπου πέθαναν εκατομμύρια άνθρωποι
Η εμβέλεια της βρετανικής αυτοκρατορίας και του ναυτικού της προκάλεσε την εξάπλωση της χολέρας στην Ισπανία, την Αφρική, την Ινδονησία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ιταλία, τη Γερμανία και την Αμερική, όπου σκότωσε 150.000 ανθρώπους. 
Ένα εμβόλιο ήταν διαθέσιμο το 1885, αλλά οι πανδημίες συνεχίστηκαν.

6. Η τρίτη πανδημία βουβωνικής πανώλης (1855)
Ξεκινώντας από την Κίνα και μετακομίζοντας στην Ινδία και το Χονγκ Κονγκ, η βουβωνική πανώλη προκάλεσε 15 εκατομμύρια θύματα. 
Αρχικά εξαπλώθηκε μέσω των ψύλλων από την επαρχία Γιουνάν και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους παράγοντας που προκάλεσε δύο σημαντικές εμφύλιες διαμάχες στην Κίνα
Η Ινδία αντιμετώπισε τις σημαντικότερες ανθρώπινες απώλειες και η επιδημία χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για κατασταλτικές πολιτικές από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. 
Η πανδημία θεωρήθηκε ενεργή έως το 1960, όταν τα κρούσματα έπεσαν κάτω από τα 200.

5. Η πανδημία ιλαράς στα Φίτζι (1875)
Ένα χρόνο αφότου τα νησιά Φίτζι του Νοτίου Ειρηνικού εντάχθηκαν στη Βρετανική Αυτοκρατορία, μία ομάδα ντόπιων προεστών επισκέφθηκε την Αυστραλία. 
Επιστρέφοντας στην πατρίδα τους έφεραν μαζί τους και την ασθένεια. 
Η ιλαρά εξαπλώθηκε με απίστευτη ταχύτητα και μέσα σε έξι μήνες αφάνισε το ένα τρίτο των κατοίκων των Φίτζι, συνολικά 40.000 άτομα.

4. Η Ρωσική Γρίπη (1889)

Σκίτσο του σατιρικού περιοδικού "Le Grelot" του Παρισιού, που απεικονίζει ένα θύμα της ρωσικής γρίπης, περιτριγυρισμένο από ένα χορό γιατρών και φαρμακοποιών.

Η πρώτη σημαντική πανδημία γρίπης ξεκίνησε από τη Σιβηρία και το Καζακστάν, ταξίδεψε στη Μόσχα, στη Φινλανδία και την Πολωνία, όπου μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη. 
Μέχρι το επόμενο έτος, μέσω του Ατλαντικού Ωκεανού έπληξε τη Βόρεια Αμερική και την Αφρική. 
Έως το τέλος του 1890, 360.000 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους

3. Η Ισπανική Γρίπη (1918)

Η γρίπη των πτηνών που οδήγησε σε 50 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως, φαίνεται ότι προήλθε από την Κίνα και μεταδόθηκε από Κινέζους εργάτες που μεταφέρονταν σιδηροδρομικώς μέσω του Καναδά προς την Ευρώπη. 
Στη Βόρεια Αμερική, η γρίπη εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Κάνσας στις αρχές του 1918 και στην Ευρώπη την άνοιξη της ίδιας χρονιάς.

Την ονομασία της «ισπανική γρίπη», την οφείλει στις δημοσιογραφικές αναφορές για την έξαρση της ασθένειας στη Μαδρίτη. 
Η απειλή της ισπανικής γρίπης εξαφανίστηκε το καλοκαίρι του 1919, όταν το μεγαλύτερο μέρος των ασθενών είχε αναπτύξει ανοσία ή είχε πεθάνει.
2. Η Ασιατική Γρίπη (1957)

Εκατοντάδες σπουδαστές άρρωστοι με ασιατική γρίπη σε ιατρείο έκτακτης ανάγκης
Ξεκίνησε από το Χονγκ Κονγκ και γρήγορα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Κίνα και έπειτα στις Ηνωμένες Πολιτείες. 
Στην Ευρώπη η Μεγάλη Βρετανία ήταν αυτή που επλήγη περισσότερο με 14.000 νεκρούς μέσα σε έξι μήνες.
 Ένα δεύτερο κύμα της ασιατικής γρίπης ακολούθησε στις αρχές του 1958, προκαλώντας συνολικά περίπου 1, 1 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως, με 116.000 θανάτους μόνο στις ΗΠΑ. Δημιουργήθηκε εμβόλιο που περιόρισε σημαντικά την πανδημία.

1. Η μάστιγα του AIDS (1981)

Το AIDS, που ταυτοποιήθηκε το 1981, καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου, με αποτέλεσμα τον θάνατό του από ασθένειες που το σώμα συνήθως καταπολεμά.
 Όσοι έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV αντιμετωπίζουν πυρετό, πονοκέφαλο και διογκωμένους λεμφαδένες.
Το AIDS παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στις αμερικανικές κοινότητες των ομοφυλοφίλων, αλλά πιστεύεται ότι αναπτύχθηκε από έναν ιό χιμπατζή από τη Δυτική Αφρική τη δεκαετία του 1920. Η ασθένεια, η οποία διαδίδεται μέσω ορισμένων σωματικών υγρών, μεταφέρθηκε στην Αϊτή τη δεκαετία του 1960, στη Νέα Υόρκη και το Σαν Φρανσίσκο τη δεκαετία του 1970.


Τα επόμενα χρόνια αναπτύχθηκαν θεραπείες που επιβραδύνουν την πρόοδο της νόσου, αλλά 35 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν πεθάνει από AIDS.

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

«Χαίρε στύλε πύρινε, εισάγουσα εις την άνω ζωήν το ανθρώπινον».

PanagiaGorgoepikoos01
Ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της αμαρτωλής εποχής μας είναι η παρουσία του πνευματικού σκότους που επικρατεί γύρω μας.
Σκότος από την αγνωσία του Θεού. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, ή μάλλον δεν θέλουν να Τον γνωρίσουν, γι’ αυτό και επαναλαμβάνουν το 
«απόστα απ’  εμού, οδούς σου ειδέναι ου βούλομαι»[1].
Κι ενώ το Ευαγγέλιο κυριαρχεί σε όλον τον κόσμο, το πνευματικό σκότος επικρατεί μέσα στην καρδιά του ανθρώπου.
«Ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως· ην γαρ πονηρα αυτών τα έργα»[2]

είναι η απάντηση του Χριστού. 
Αυτό φανερώνει και η παρουσία μιας επιδημικής ασθενείας, όπως αυτή που βιώνουμε στις μέρες μας και η οποία καταστέλλει την αλαζονεία και τον εγωισμό μας και αποδεικνύει πόσο μικροί και αδύναμοι είμαστε. 
Χωρίς την παρουσία του Θεού, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα στη ζωή μας : 
«Άνευ εμού ου δύνασθαι ποιείν ουδέν»[3].
Σκότος από την παρουσία της αθεΐας. 
Ενώ ο άνθρωπος είναι από τον Θεό πλασμένος, κατά Θεόν πλασμένος και για τον Θεό πλασμένος, εντούτοις αρνείται την παρουσία του Θεού στη ζωή του.
Όποιος αρνείται, λοιπόν, τον Θεό, είναι σαν να αρνείται την ίδια την οντότητα της υπάρξεώς του και τον τρόπο ζωής του.
Όποιος καταργεί τον Θεό, καταργεί τον ίδιο του τον εαυτό.
Κι όποιος θέλει να θανατώσει τον Θεό, αυτός θανατώνει τον ίδιο του τον εαυτό.
Η αθεΐα δεν αντιμετωπίζεται με λογικά και άλλα επιστημονικά επιχειρήματα, αλλά μόνο με την αγιότητα. 
Ο Όσιος Παΐσιος έστελνε όσους αθέους τον πλησίαζαν, όχι σε σπουδαίους θεολόγους, αλλά σε αγραμμάτους ασκητές.
Εκεί έβρισκαν την αγάπη, την ταπείνωση, την απλότητα και τη διάκριση. 
Έτσι, ο άθεος στο πρόσωπο ενός Αγίου συναντά την ορθόδοξη πνευματικότητα, αλλοιώνεται και βιώνει μέσα στο χώρο της καρδιάς του την παρουσία του Θεού.
Σκότος από την παρουσία της αμαρτίας. 
Θα μπορούσαμε πολλά να πούμε και να γράψουμε για την λοιμική αυτή επιδημία της αμαρτίας, όπως αυτήν τη βιώνουμε στη ζωή μας καθημερινά και μας τη διδάσκουν οι άγιοι πατέρες της Εκκλησίας οι οποίοι την ονομάζουν ασθένεια και σκοτασμό του νου, αλλά και απουσία της χάριτος του Θεού.
Σκότος. Πολλά σκότος, κατά την προσφιλή έκφραση της Οσίας Σοφίας της Κλεισούρας η οποία με το καθαρό μάτι της ψυχής έβλεπε την εσωτερική κατάσταση των ανθρώπων.
Σ’ αυτή, λοιπόν, την εποχή χρειαζόμαστε έναν στύλο πυρός, που δεν είναι άλλος από το πρόσωπο της Παναγίας που αυτές τις ημέρες υμνούμε στους άδειους Ιερούς Ναούς μας κατά την Ακολουθία των Χαιρετισμών.
Συγκεκριμένα, στην ενάτη ωδή του Κανόνος, ο Άγιος Ιωσήφ ο Υμνογράφος τ
ην ονομάζει 
«στύλο πύρινο».
«Χαίρε στύλε πύρινε, εισάγουσα εις την άνω ζωήν το ανθρώπινον».
Πρώτον, συναντούμε τον πύρινο στύλο στην Παλαιά Διαθήκη και μάλιστα στο βιβλίο της Εξόδου. 
Προκειμένου ο Θεός να βοηθήσει τον περιούσιο λαό μέσα σε εκείνη την φοβερή έρημο ώστε να βρει τον προσανατολισμό του 
«ηγείτο αυτών, ημέρας μεν εν στύλω νεφέλης, δείξαι αυτοίς την οδόν, την δε νύκτα εν στύλω πυρός»[4].
 Έτσι, ο στύλος αυτός της νεφέλης 
«ουκ εξέλιπε ημέρας και ο στύλος του πυρός νυκτός εναντίον του λαού παντός»[5].
Καθ’ όλη τη διαδρομή, δηλαδή, δεν έπαυσε να υπάρχει η παρουσία του Θεού υπό μορφή στύλου νεφέλης την ημέρα και ως πύρινου στύλου την νύκτα.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας αυτό το περιστατικό, αναφέρει: 
«Την νύκτα δεν χρειάζονταν λαμπάδα για να διαλύεται το σκότος, αλλ’ ήταν σε αυτούς πηγή φωτός ανεκφράστου ο πύρινος στύλος, που κάλυπτε δύο ανάγκες : και τους φώτιζε και τους κατεύθυνε στην πορεία τους. Διότι δεν ήταν μόνο φωτεινός, αλλά από πάντα οδηγός ακριβέστερος που κατεύθυνε στην έρημο τον πολυπληθέστατο εκείνο λαό»[6].
Αυτός ο πύρινος στύλος είναι προτύπωση του μυστηρίου της Θεοτόκου που σαν άλλος φωτεινός στύλος καθοδηγεί με την λάμψη του θεομητορικού θαύματος, δηλαδή με τον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού που έφερε θαυμαστώς στην άχραντη γαστέρα της, την πορεία του ανθρώπου  προς την άνω Ιερουσαλήμ, δηλαδή τη Βασιλεία των Ουρανών.
Έφερε η Παναγία τον Mονογενή Υιό του Θεού που είναι 
«το φως το αληθινόν και φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον»[7]
Δεν είναι ένα από τα πολλά φώτα που διαθέτει ο κόσμος, αλλά το μοναδικό φως : 
«Εγώ είμι το φως του κόσμου»[8]
Και οι μαθητές Του, αυτοί που είναι ενωμένοι μαζί Του δια της πίστεως και των εντολών Του, γίνονται και αυτοί φως σύμφωνα με τον λόγο Του :
 «υμείς εστέ το φως του κόσμου»[9].
Δεύτερον, στύλος πύρινος η Παναγία. 
Είναι το πρόσωπο εκείνο που, με το πλήθος των αρετών της και το θαυμαστό γεγονός της διακονίας της στο υπέρ λόγον μυστήριον της Σαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, φωτίζει τη ζωή των Χριστιανών της κάθε εποχής, προκειμένου να φτάσουν στην ένωσή τους με τον Σωτήρα Κύριο. 
Είναι εκείνη που έγινε κατοικητήριο φωτός, αλλά γίνεται και για τον καθένα ξεχωριστά φωτοδόχος λαμπάδα, που με την πάναγνη ζωή της, το άγιο παράδειγμά της, την υψοποιό ταπείνωση, την απόλυτη υπακοή και την ψυχική της καθαρότητα, φωτίζει ως οδηγήτρια που είναι την πορεία του ανθρώπου προς την άνω πατρίδα. 
Γι’ αυτό ο θαυμαστός ποιητής την χαρακτηρίζει 
«ως την εισάγουσαν εις την άνω ζωήν το ανθρώπινον».
Πόσο μας συγκλονίζουν, ακόμη, οι λόγοι του ανωνύμου θεοφόρου πατρός μετά τη Μετάληψη των Θείων Μυστηρίων, όταν της υποβάλλουμε μυστικά και καρδιακά τις ευχαριστίες μας και της λέμε : 
Αφού εσύ γέννησες το αληθινό Φως,
 «φώτισον μου τους νοητούς οφθαλούς της καρδίας. Η την πηγήν της αθανασίας κυήσασα, ζωοποίησόν με τον τεθανατωμένον τη αμαρτία. Η του ελεήμονος Θεού φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ, ελέησον με, και δος κατάνυξιν και συντριβήν εν τη καρδία μου, και ταπείνωσιν εν τοις διανοήμασι μου, και ανάκλησιν εν ταις αιχμαλωσίαις των λογισμών μου»[10].
Φως, λοιπόν, μας χρειάζεται.
Φως που θα φωτίσει τη σκέψη μας, την καρδιά μας και ολόκληρη την ύπαρξή μας.
Φως το οποίο το βρίσκουμε άσβεστο μέσα στην αγία μας Εκκλησία.
Φως το οποίο παίρνουμε από τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της ζωής, που είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, το φάρμακο της αθανασίας, το αντίδοτο του μη αποθανείν.
Φως το οποίο θα μας χρειαστεί στη ζωή μας.
Φως το οποίο θα μας συνοδεύει στο ταξίδι της αιωνιότητας.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι ουσιαστικό που θα μας βοηθήσει τις ημέρες αυτές : ο Χριστός και η Παναγία μητέρα Του είναι δίπλα μας!
Έγραφε ο Γέροντας Μωϋσής ο Αγιορείτης, ο οποίος κοιμήθηκε στο Ιερό Επισκοπείο της Καστοριάς την 1η Ιουνίου του 2014, αφήνοντας σε όλους μας πολύτιμη παρακαταθήκη παναγιοφιλίας και αγιοφιλίας:
 «Η Παναγία είναι δίπλα μας. Ξανανεβαίνει μαζί μας αυτόν τον ανήφορο που περνάμε άλλη μια φορά ως Ορθόδοξο έθνος, αφιερωμένο σ΄ Αυτόν.
Δεν μας αφήνει να απελπιστούμε, γιατί ξέρει η ίδια καλά πως μετά από κάθε μαρτύριο ακολουθεί η Ανάσταση.
Η Παναγία είναι εδώ. 
Ζωντανά τα θαύματά της, ζωντανά τα εικονίσματά της, ζωντανά τα προσκυνήματά της. 
Και πουθενά αλλού σε όλο τον κόσμο τόσο πολλά, όσο εδώ στην Ελλάδα. 
Και πουθενά δεν τιμάτε και δεν αγαπιέται τόσο πολύ, όσο συμβαίνει εδώ στην Ελλάδα. 
Γιατί άραγε; Είναι σύμπτωση;
Δεν υπάρχει σπίτι χωρίς την εικόνα της. 
Δεν υπάρχει χωριό χωρίς την Εκκλησία της. 
Δεν υπάρχει μοναστήρι χωρίς το παρεκκλήσι της. 
Δεν υπάρχει ανθρώπινη θλίψη χωρίς την επίκληση του ονόματός της.
Αυτή να είναι η ελπίδα μας και η παρηγοριά τόσο στις συμφορές που οι ίδιοι προκαλέσαμε, αλλά και σ΄ αυτές που θα έρθουνε.
Το τούνελ που μας βάλανε αλλού θα μας βγάλει… Διαμετρικά αλλού! 
Δεν το φαντάζονται όμως. 
Γιατί δεν ξέρουν πόσο επικίνδυνη είναι η σπίθα που φυλάγεται αθόρυβα κάτω από τη στάχτη. Είμαστε από τη γενιά που δεν πεθαίνει όταν ενταφιάζεται.
Ο ενταφιασμός μας δεν σημαίνει και το θάνατό μας.
Έχουμε στοργικότατη μητέρα που μας σκεπάζει με τις πρεσβείες της, από άσπονδους εχθρούς. 
Που μόνη αυτή μπορεί και το κάνει: να ζητάει έλεος για μας, εκεί που δεν μας αξίζει πια έλεος, έτσι όπως καταντήσαμε.
Θά ΄ρθουν ώρες πειρασμικές. Τότε που όλα θα δείχνουν πως οι προσευχές μας δεν εισακούονται, πως οι νηστείες μας άδικα γίνονται και ότι τα δάκρυά μας άδικα χύνονται. 
Τότε που ο ουρανός θα μοιάζει άδειος και ο Θεός ανύπαρκτος. 
Εσείς να μην απελπιστείτε. 
Φωνάξτε τη Μάνα και αυτή αυτοστιγμής! 
θα διαλύσει τα σκοτάδια των θλίψεων»[11].
Η Παναγία, αδελφοί μου, ο στύλος ο πύρινος, να μας σκεπάζει και να μας οδηγεί τις ώρες αυτές!
[1] Ιώβ, 21,14.

[2] Ιω. 3,19.
[3] Ιω. 15,5.
[4] Εξ. 13,21.
[5] Εξ. 13,22.
[6] Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Λόγος ότι τον εαυτόν μη αδικούντα ουδείς παραβλέψαι δύναται, PG 52,474.
[7] Ιω. 1,9.
[8] Ιω. 8,12.
[9] Μτθ. 5,14.
[10] Ευχαριστία μετά την Θεία Μετάληψη

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Κορωνοϊός η θλιβερή αλήθεια που δεν παρατήρησες

#COVID2019 #Κορωνοϊός #ΚΟΡΩΝΑ_ΙΟΣ #Covid_19 #CORONAVIRUS #ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ_ΥΓΕΙΑ

Κορωνοϊός η θλιβερή αλήθεια που δεν παρατήρησεςΔΕΙΤΕ το βίντεο


Ο κορωνοϊός διαλύει την παγκόσμια οικονομία – Οι φόβοι της Ελλάδας
Η μάχη κατά του κορωνοϊού δίνεται αυτή την ώρα στα νοσοκομεία και στα εργαστήρια για την εύρεση φαρμάκων, όμως, η μάχη για την επόμενη ημέρα δίνεται στα κέντρα αποφάσεων για την οικονομία. 
Ολες οι προβλέψεις δείχνουν ότι η πανδημία που βρίσκεται σε εξέλιξη θα προκαλέσει ύφεση παγκοσμίων διαστάσεων, και σίγουρα πολύ χειρότερη από αυτή του 2008.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου αλλά και ο ΟΗΕ μόλις χθες έκαναν λόγο για τεράστια οικονομική κρίση και για απώλεια τουλάχιστον 25 εκατ. θέσεων εργασίας.
Τα πάντα έχουν καταρρεύσει, οι αγορές κλυδωνίζονται, η ναυτιλία βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, η κατανάλωση είναι σε πτώση και κάθε οικονομική δραστηριότητα έχει παγώσει μιας και 3 δις άνθρωποι βρίσκονται σε καραντίνα.
Οι ηγέτες όλων των χωρών καλούνται να πάρουν πολύ σημαντικές αποφάσεις το επόμενο διάστημα καθώς μια ύφεση τεραστίων διαστάσεων μπορεί να προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις αλλά και οικονομική καταστροφή που δύσκολα θα αναστραφεί.
Ηδη στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς πάει να γίνει και προχωρούν σε παρεμβάσεις οι οποίες μπορούν να φτάσουν τα 7-8 τρισεκατομμύρια ευρώ. Κάθε οικογένεια θα λάβει επιταγή 1.200 ευρώ, ενώ η FED κόβει ζεστό χρήμα προκειμένου να κρατήσει ζωντανή την οικονομία.
Στην Ευρώπη, πέραν της γενναίας απόφαση της ΕΚΤ να προχωρήσει σε επαναγορά ομολόγων 750 δις ευρώ, οι Βρυξέλλες εμφανίζονται διστακτικές.
Πολεμικό ομόλογο τώρα
Μια δειλή απόφαση για χορήγηση 400-450 δις ευρώ αλλά με τη μορφή πιστοληπτικής γραμμής, δηλαδή μνημόνιο, είναι τόσο αστεία που δεν συζητείται καν ως σοβαρή προσπάθεια αναχαίτησης της κρίσης. Σήμερα θα συζητηθεί η πρόταση ηγετών της Ευρώπης, μεταξύ αυτών και του Κυριάκου Μητσοτάκη, για την έκδοση κορονο-ομολόγου. Ουσιαστικά για ένα ευρωομόλογο σαν κι αυτό που ποτέ η ΕΕ δεν έβγαλε όταν η Ελλάδα ικέτευε για σωτηρία.
Μια έκδοση αυτού του «πολεμικού ομολόγου» είναι επί της ουσίας εκτύπωση χρήματος προκειμένου να αποφευχθεί ακόμη και κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Μόνο με μια γενναία παρέμβαση θα μπορέσει και η Ελλάδα να ξεφύγει από το σπιράλ θανάτου που στήνεται γύρω από την επιδημία.
Τα μέτρα που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση για στήριξη επιχειρήσεων και εργαζόμενων είναι απλό τσιρότο σε μια μεγάλη πληγή ενώ και τα 12 δις που θα εξασφαλίσει από το έκτακτο QE της ΕΚΤ δύσκολα μπορεί να επαναφέρει την οικονομία σε ενάρετη τροχιά.
Ηδη εκφράζονται φόβοι για το κατά πόσο θα αντέξουν οι τράπεζες, ειδικά σε περίπτωση που παρατηρηθούν φαινόμενα 2015 με εκροή καταθέσεων.
Όπως αναφέρει το «Βήμα της Κυριακής»:
Παγκόσμια ύφεση αναμένουν πλέον για το 2020 οι οικονομολόγοι κορυφαίων διεθνών τραπεζών, εκτιμώντας πως το βάθος της θα είναι λιγότερο οδυνηρό σε σχέση με τις ισχυρές υφέσεις που βίωσε ο κόσμος το 1981-1982 και 2008-09, αλλά θα είναι ισχυρότερη των ηπιότερων υφέσεων του 2001 και των αρχών της δεκαετίας του 1990.

Αγορές και αναλυτές αναρωτιούνται πλέον αν οι παρεμβάσεις των κεντρικών τραπεζών αλλά και τα δημοσιονομικά πακέτα των κυβερνήσεων που ξεπερνούν συνολικά τα 9 τρισ. δολ. θα μπορέσουν τελικά να «γυρίσουν» τις οικονομίες, καθώς, όπως εκτιμούσαν και ορισμένοι διαχειριστές κεφαλαίων, η αλήθεια είναι ότι «όσα λεφτά και να πέσουν από τον ουρανό, αυτά δεν θεραπεύουν τον ιό».
Σύμφωνα με μια άτυπη ενημέρωση της Goldman Sachs σε 1.500 θεσμικούς επενδυτές της πάντως η αμερικανική τράπεζα εκτίμησε πως κατά τις επόμενες οκτώ εβδομάδες αναμένεται η κορύφωση του κορωνοϊού (Covid-19), ενώ οι χρηματιστηριακές αγορές που κατέρρευσαν σημειώνοντας απώλειες 23 τρισ. δολ. (28 δισ. ευρώ στο Χρηματιστήριο Αθηνών) σε λιγότερο από έναν μήνα θα ανακάμψουν στο 2ο εξάμηνο του έτους.
Ωστόσο, αν η ταχύτατη εξάπλωση του Covid-19 συνεχιστεί και στο τρίτο τρίμηνο, τότε η ύφεση θα είναι βαθύτερη και το σοκ για τις αγορές και τις οικονομίες ισχυρότερο. 
Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση των οικονομολόγων επικεντρώνεται πλέον στο βάθος και στην έκταση της ύφεσης, την ώρα που τεχνικά θεωρείται πως η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε ύφεση όταν ο ρυθμός αύξησης του παγκόσμιου ΑΕΠ κινείται στο όριο του 2% ή και χαμηλότερα.
Το βασικό σενάριο π.χ. πλέον του Chetan Ahya, επικεφαλής οικονομολόγου της Morgan Stanley, προβλέπει παγκόσμια ύφεση με το παγκόσμιο ΑΕΠ να κινείται στο 0,9% για το 2020, επίδοση χειρότερη από την κρίση του 2001 και αυτές των αρχών της δεκαετίας του 1990, αλλά και καλύτερη από την ύφεση του 2009 (+0,5%).
Ο Jan Hatzius, επικεφαλής οικονομολόγος της Goldman Sachs και η ομάδα του, αναμένουν αποδυνάμωση της παγκόσμιας ανάπτυξης στο 1,25% εφέτος, καθώς τα δρακόντεια μέτρα για τον περιορισμό της εξάπλωσης του νέου κορωνοϊού επιβαρύνουν την οικονομική δραστηριότητα σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ενώ η σοβαρότητα και διάρκεια της πανδημίας, το πόσο γρήγορα θα ανακάμψουν οι δαπάνες όταν το φαινόμενο υποχωρήσει και η αποτελεσματικότητα της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής θα καθορίσουν τις εξελίξεις.
Η Ιαπωνία και η ευρωζώνη εισέρχονται σε ύφεση, με το ΑΕΠ τους να συρρικνώνεται κατά 2,1% και 1,7% αντίστοιχα, όπως και οι ισχυρές οικονομίες του ευρώ: Γερμανία (-1,9%), Γαλλία (-0,9%), Ιταλία (-3,4%), Ισπανία (-1,3%). Στις ΗΠΑ η ανάπτυξη υποχωρεί στο 0,4% και δεν αποκλείεται να υποπέσει σε ύφεση, ενώ η ανάπτυξη στην Κίνα θα υποχωρήσει στο 3%, όταν απαιτείται ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ τουλάχιστον διπλάσιος για πηγαίνει καλύτερα ο κόσμος.
Κρίσιμο το καλοκαίρι για την Ελλάδα
Ενώ το έκτακτο «πακέτο πανδημίας» της ΕΚΤ των €750 δισ. που ανεβάζει τις προγραμματισμένες αγορές ομολόγων στα €1,1 τρισ. ευρώ οδήγησε σε αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού κυρίως της Ελλάδας και της Ιταλίας η οικονομία της ευρωζώνης σύμφωνα με τη Citigroup θα βρεθεί σε ύφεση 1,2% το 2020. Κλειδί για την εξέλιξη του ΑΕΠ της Ελλάδας αποτελεί ο έλεγχος του Covid-19 να επιτευχθεί προτού προχωρήσει το καλοκαίρι, αν και το ΑΕΠ αναμένεται να συρρικνώνεται για τρία τρίμηνα εφέτος, για να βρεθεί με βάση τις σημερινές εκτιμήσεις σε θετικό έδαφος το 4ο τρίμηνο και την ανάπτυξη να επανέρχεται στο 1,5% το 2021.
Η χειρότερη πτώση από το 1929 στις αγορές
«Η αφορμή της αναπόφευκτης ύφεσης (καθώς οι συνθήκες είχαν ωριμάσει) προέκυψε απρόβλεπτα από έναν μεταδοτικό ιό που άλλαξε ουσιαστικά άμεσα τις παγκόσμιες οικονομικές σταθερές» ανέφερε ο κ. Γιώργος Κοφινάκος, διευθύνων σύμβουλος της Stormharbour LLP London. Οπως τόνισε, έχουμε φτάσει στο σημείο να βλέπουμε τα χρηματιστήρια παγκοσμίως να σημειώνουν κάθετη πτώση (-30% κατά μέσο ορό σε έναν μήνα, η χειρότερη πτώση από το 1929), τις αποδόσεις των ομολόγων να εκτινάσσονται με την αύξηση του κόστους δανεισμού (εταιρικά και κρατικά ομόλογα αναδυόμενων αγορών έναντι των αμερικανικών κρατικών ομολόγων να αυξάνει από 1% έως και 20%), τον δείκτη Διακύμανσης VIX (Δείκτης Φόβου) να βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 40 χρόνων (από το 10 στο 82).
Ζοφερά σενάρια
Για την Ευρώπη ειδικότερα, την ήπειρο που πλήττεται προσώρας βαρύτερα από την πανδημία, οι προβλέψεις είναι ζοφερές. Οπως επίσης και για τις ΗΠΑ. Η JP Morgan προβλέπει για τις ΗΠΑ πτώση του ΑΕΠ κατά 2% το πρώτο τρίμηνο του έτους και κατά 3% το δεύτερο. Για την ευρωζώνη η αμερικανική τράπεζα προβλέπει πτώση του ΑΕΠ κατά 1,8% το πρώτο τρίμηνο και κατά 3,3% το δεύτερο. Ακόμα πιο απαισιόδοξος ο ευρωπαίος επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς Τιερί Μπρετόν προέβλεψε ύφεση συνολικά για το έτος 2020 στο σύνολο της ΕΕ. «Πριν από την κρίση πιστεύαμε ότι θα έχουμε το τρέχον έτος ανάπτυξη της τάξεως του 1,4%. Τώρα σκεπτόμαστε ότι θα βιώσουμε μια συρρίκνωση του ευρωπαϊκού ΑΕΠ κατά 2% έως 2,5%» εξήγησε ο Μπρετόν.
Το παρήγορο στην παρούσα συγκυρία είναι ότι οι ιθύνοντες δείχνουν να αντιδρούν εγκαίρως. Κάποιοι και αντισυμβατικά! Οχι δυστυχώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που η πρώτη «μετά-Ντράγκι» παρέμβασή της ήταν μια σκέτη απογοήτευση. Η Fed έδρασε πιο αποτελεσματικά προχωρώντας σε διπλή μείωση των επιτοκίων του δολαρίου. Και η Τράπεζα της Αγγλίας παρενέβη ουσιαστικότερα της ΕΚΤ. Επίσης προ ολίγων ημερών η επικεφαλής του ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα ανακοίνωσε ότι το Ταμείο είναι έτοιμο να εκταμιεύσει κονδύλια ύψους 1 τρισ. δολαρίων για να βοηθήσει τις εθνικές κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν τον κορωνοϊό – είκοσι κυβερνήσεις έχουν ήδη υποβάλει αίτημα για στήριξη, αποκάλυψε η Γκεοργκίεβα.
Τα περιθώρια
Με τα επιτόκια, όμως, να είναι εδώ και χρόνια ουσιαστικά μηδενικά ή και αρνητικά, όλοι αντιλαμβάνονται ότι τα περιθώρια νομισματικών παρεμβάσεων είναι περιορισμένα. Ο,τι μπορεί να περιμένουν οι χειμαζόμενες οικονομίες και οι επιχειρήσεις, όπως και οι κατατρομοκρατημένοι πολίτες είναι από δημοσιονομικές και εν γένει πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων. Και το ελπιδοφόρο είναι ότι υπάρχει κινητικότητα στις κυβερνήσεις. Ακόμη και στην κυβέρνηση του Βερολίνου, η οποία παρέμεινε επί μακρόν άπρακτη και παγερά απαθής κατά την προηγούμενη κρίση, κερδοσκοπώντας ουσιαστικά από την οικονομική συντριβή των, υποτίθεται, εταίρων της του ευρωπαϊκού Νότου.
ΠΗΓΗ: Βήμα της Κυριακής
.............................
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤA:
Έρχεται στην τηλεόραση η προφητική ταινία για τον κορωνοιό
Ο κορονοϊός και ο φόβος τού θανάτου
Με την εμφάνιση τών κρουσμάτων λόγω τού λεγομένου κορονοϊού (covid-19) εμφανίσθηκαν μερικοί άλλοι ιοί, όπως ο ιός τού πανικού, ο ιός τής φοβίας, τών ασθενειών, και θα μπορούσα να προσθέσω ο ιός και ο φόβος τού θανάτου. 
Στην ουσία ο φόβος τού θανάτου είναι εκείνος που προκαλεί και τον γενικότερο φόβο και τον πανικό.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2020

Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι. Και παρόλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους. Αλμπέρ Καμύ: «Η πανούκλα»


Αλμπέρ Καμύ: «Η πανούκλα»



«Στη μέση του χειμώνα ανακάλυψα ότι υπάρχει μέσα μου ένα αήττητο θέρος!»
 Ο άνισος αγώνας του ανθρώπου απέναντι στον παραλογισμό της ανθρώπινης δυστυχίας, στην αρρώστια, στον πόνο και στο θάνατο βρέθηκαν εξαρχής στο επίκεντρο της γραφής του Αλμπέρ Καμύ. Το ίδιο όμως και η βαθιά του πίστη του στον άνθρωπο και στην ανάγκη να προσδώσει ο άνθρωπος υπαρξιακό νόημα στη ζωή του μέσα από τον αγώνα του απέναντι στις αντιξοότητες της ανθρώπινης ύπαρξης και απέναντι στον παραλογισμό των γεγονότων του Β Παγκοσμίου Πολέμου και της ανθρώπινης ιστορίας.

Γεννημένος στις 7 Νοεμβρίου του 1913 στην Αλγερία ο Αλμπέρ Καμύ θα βρεθεί ήδη από τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του αντιμέτωπος με την φυματίωση και θα βρει καταφύγιο στο ποδόσφαιρο και στη λογοτεχνία αρχίζοντας να γράφει από νεαρή ηλικία και μαθαίνοντας τη φιλοσοφία και τη σημασία της ελευθερίας όπως χαρακτηριστικά θα πει μέσα από την αθλιότητα.Το 1935 μετά τις σπουδές του στη Φιλοσοφική θα ιδρύσει το Θέατρο της Εργασίας (le theatre du travail) στο Αλγέρι και θα εργαστεί ως δημοσιογράφος σε διάφορες τοπικές εφημερίδες (όπως το Λαϊκό Μέτωπο) προτού μεταβεί στο Παρίσι όπου και θα αναπτύξει μια βαθιά φιλία με τον Ζαν Πολ Σαρτρ και θα συγγράψει κάποια από τα σημαντικότερα έργα του όπως ο «Ξένος» και «Ο μύθος του Σίσυφου» το 1942, η «Πανούκλα» το 1947 και η «Πτώση» το 1956.
Ο Αλμπέρ Καμύ θα λάβει ενεργό μέρος στη γαλλική αντίσταση απέναντι στη ναζιστική κατοχή αναπτύσσοντας μαχητική αρθρογραφία ως εκδότης της εφημερίδας Combat στην οποία θα αρθρογραφήσουν ορισμένοι από τους σημαντικότερους Γάλλους αριστερούς διανοούμενους της εποχής και θα έρθει σε ρήξη με τον Σαρτρ μέσω του βιβλίου του «Ο επαναστατημένος άνθρωπος», το οποίο και θα δεχτεί τις σφοδρές επικρίσεις του τελευταίου. Λογοτέχνης, φιλόσοφος και θεατρικός συγγραφέας ο Αλμπέρ Καμύ θα τιμηθεί για το σύνολο του έργου του με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1957, ενώ θα βρει τραγικό θάνατο σε ηλικία μόλις 47 χρονών εξαιτίας ενός αυτοκινητιστικού δυστυχήματος στο Πτι Βιλεμπλεβέν της Υόν το 1960.
Στο επίκεντρο του έργου του «Η πανούκλα», το οποίο δημοσιεύτηκε το 1947, ο Καμύ διηγείται την ιστορία του ξεσπάσματος μιας επιδημίας πανούκλας σε μια παραλιακή επαρχιακή πόλη της Αλγερίας, το Οράν, τη δεκαετία του 1940. Ο γιατρός Ριέ, βγαίνοντας από το σπίτι του για τις καθημερινές επισκέψεις στους ασθενείς του σκοντάφτει στην είσοδο σε ένα πεθαμένο αρουραίο. Μολονότι το γεγονός στην αρχή περνάει απαρατήρητο, ο αριθμός των νεκρών αρουραίων αρχίζει να αυξάνεται καθημερινά, ενώ σύντομα θα υπάρξουν και οι πρώτες ανθρώπινες απώλειες. Με την πάροδο των ημερών οι ανθρώπινες απώλειες αυξάνονται εκθετικά και σύντομα γίνεται λόγος για την ύπαρξη επιδημίας βουβωνικής πανώλης. Η είσοδος από την πόλη απαγορεύεται και οι οικογένειες των θυμάτων μπαίνουν σε καραντίνα. Το νοσοκομείο αδυνατεί να αντεπεξέλθει στον αλματώδη ρυθμό αύξησης των θυμάτων και κάθε δημόσιο κτίριο και στρατόπεδο μετατρέπεται σε ιατρικό κέντρο. Οι άνθρωποι βρίσκονται αποκλεισμένοι σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν η απομόνωση, η αρρώστια και ο θάνατος. Ο γιατρός Ριέ δίνει μια άνιση μάχη απέναντι στην ασθένεια βρισκόμενος αντιμέτωπος με τον παραλογισμό της ανθρώπινης υπαρξιακής οδύνης.
Πρόκειται για έναν πνιγηρό κόσμο ασφυκτικού εγκλωβισμού και απομόνωσης, όπου η σκιά της αρρώστιας φαίνεται να καταργεί την πίστη στο μέλλον των ανθρώπινων σχέσεων. Είναι ένας κόσμος όπου κυριαρχούν οι σιωπές και όπου τα μεγάλα συναισθήματα δε βρίσκουν το χώρο για να ανθήσουν. Η ορθολογικότητα και οι μέχρι πρότινος ακλόνητες βεβαιότητες της απλής καθημερινότητας έχουν συντριβεί από τον παράλογο χαρακτήρα της σιωπής του κόσμου που παραμένει βουβός απέναντι στην ανθρώπινη υπαρξιακή οδύνη και δυστυχία. Μέσα από τον ανυποχώρητο, ωστόσο, αγώνα του Ριέ και των ανθρώπων που στέκονται δίπλα του απέναντι στην εξάπλωση της ασθένειας και στο θάνατο αναδεικνύεται ο αγώνας του ανθρώπου απέναντι στο παράλογο του κόσμου. Και είναι αυτός ο άνισος αγώνας του ανθρώπου απέναντι στον παραλογισμό του κόσμου και της ανθρώπινης ιστορίας που προσδίδει τελικά νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη φέρνοντας στο προσκήνιο τη βαθιά πίστη στη ζωή και στον άνθρωπο. Απέναντι στον παραλογισμό της ανθρώπινης δυστυχίας και της υπαρξιακής οδύνης ο άνθρωπος οφείλει να σταθεί προετοιμασμένος και έτοιμος για το ηθικό βάρος του αγώνα που καλείται να δώσει.
Γιατί όπως θα γράψει ο Καμύ στην Πανούκλα: 
«Οι δυστυχίες, στην πραγματικότητα, είναι μια κοινή υπόθεση, 
αλλά δύσκολα τις πιστεύει κανείς όταν του πέσουν στο κεφάλι. 
Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι. 
Και παρόλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους. 
Ο γιατρός Ριέ ήταν απροετοίμαστος, όπως και οι συμπολίτες μας και έτσι πρέπει να καταλάβουμε τους δισταγμούς τους. 
Και μ’ αυτόν τον τρόπο επίσης πρέπει να καταλάβουμε ότι μοιράστηκε ανάμεσα στην ανησυχία και την εμπιστοσύνη. 
Όταν ξεσπάει ένας πόλεμος, οι άνθρωποι λένε: 

“Δεν θα διαρκέσει πολύ, είναι πολύ ανόητο”.
Κι αναμφίβολα ένας πόλεμος είναι σίγουρα πολύ ανόητος, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να διαρκέσει. Η ανοησία επιμένει πάντα και θα μπορούσε κανείς να το διακρίνει αν δεν σκέφτονταν μόνο τον εαυτό του. Απ’ αυτή την άποψη οι συμπολίτες μας ήταν σαν όλο τον κόσμο, σκέφτονταν τους εαυτούς τους και για να το πούμε κι αλλιώς ήταν ανθρωπιστές: δεν πίστευαν στις δυστυχίες. Η δυστυχία δεν είναι στα μέτρα του ανθρώπου, επομένως λέμε ότι η δυστυχία δεν είναι πραγματική, είναι ένα κακό όνειρο που θα περάσει. Αλλά δεν περνάει πάντα και από κακό όνειρο σε κακό όνειρο, είναι οι άνθρωποι που περνάνε και πρώτα πρώτα οι ανθρωπιστές, γιατί δεν πήραν τις προφυλάξεις τους.
Οι συμπολίτες μας δεν ήταν πιο ένοχοι από άλλους, ξεχνούσαν να είναι μετριόφρονες, αυτό είναι όλο και σκέφτονταν ότι όλα είναι ακόμη δυνατά για αυτούς· πράγμα που σήμαινε ότι οι δυστυχίες είναι αδύναμες. Συνέχιζαν να κάνουν επιχειρήσεις, να ετοιμάζουν ταξίδια, και να έχουν γνώμες. Πως θα μπορούσαν να σκεφτούν τη πανούκλα, που καταργεί το μέλλον, τις μετακινήσεις, τις συζητήσεις; Θεωρούσαν τους εαυτούς τους ελεύθερους και κανένας δεν θα είναι ποτέ ελεύθερος, όσο υπάρχουν δυστυχίες».



" τα παιδιά στην αρχή αγαπούν τους γονείς τους

μεγαλώνοντας τους κρίνουν

καμμιά φορά τους συγχωρούν " 

Οσκαρ Ουάιλντ

Μπαμπά πρόλαβες όπως πάντα τους καιρούς

και τις δύσκολες παγκόσμιες περιστάσεις

και ΕΦΥΓΕΣ με αξιοπρέπεια...

Εξάλλου 2 χρόνια μακριά από τη μαμά...

πάει πολύ...να περιμένει...