Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

«Μα χαμήλωσε τα μάτια σου, κακομοίρη, κοίταξε στα πόδια σου ένα παιδί που πεθαίνει!» Νίκος Καζαντζάκης. Και δώσε ένα τέλος σε αυτή την τραγωδία που ούτε οι λέξεις πια δεν μπορούν να περιγράψουν.

Της Μαρίας Φράγκου
Οι εικόνες από τη διάσπαρτη με αίμα Συρία συγκλονίζουν. 

Οι σελίδες των εφημερίδων, τα τηλεοπτικά κανάλια, το διαδίκτυο πλημμύρισαν με αίμα. 
Με φωτογραφίες και σκηνές από τη Συρία που αφανίζεται, λες, σιγά σιγά από το χάρτη. 
Τι θα μείνει σε αυτή τη χώρα που βομβαρδίζεται ανηλεώς, που μόνο ερείπια έμειναν να θυμίζουν την άλλοτε κραταιά χώρα της περιοχής; 
Τι θα μείνει στις ψυχές των ανθρώπων που βλέπουν έναν-έναν τους διπλανούς τους να ξεψυχούν; 
Ποια θα είναι και πώς η ζωή των παιδιών, όσων επιζήσουν από τη φρίκη του πολέμου;

Συγκίνηση και θλίψη για αυτά που βλέπεις, οργή και αγανάκτηση για αυτούς που επιτρέπουν το θανατικό, την καταστροφή. 
Και που με τρόπαιο τις ρημαγμένες ψυχές των κατοίκων της Συρίας μοιράζουν και πάλι τον κόσμο, αναλόγως συμφερόντων.

«Μα χαμήλωσε τα μάτια σου, κακομοίρη, 

κοίταξε στα πόδια σου ένα παιδί που πεθαίνει!» 
Τραγικά επίκαιρος ο Νίκος Καζαντζάκης. 
Πέθανε το 1957 και το έργο του «Αναφορά στον Γκρέκο» γραφόταν πολύ πριν. 
Κι όμως, λέξεις, φράσεις, προσαρμόζονται στις μέρες μας, λες και έγραφε για τα μελλούμενα, όσο κι αν δεν είχε υπόψιν του ασφαλώς τα παιδιά της Συρίας. 
Μόνο που «εγώ σε ήθελα να πεινάς, να ’χεις παιδιά και να πεινούν, να κρυώνεις, να κρυώνουν, να θες να δουλέψεις και να μη σου δίνουν δουλειά…» 
Είτε για τη Γούτα της Συρίας το πεις, είτε για τη Γάζα της Παλαιστίνης το πεις, για τα υποσιτισμένα παιδιά της Αφρικής το γράψεις, αντικατοπτρίζεις δυστυχώς μια πραγματικότητα για την οποία εμείς οι αδύνατοι και ανίσχυροι ντρεπόμαστε, αλλά αυτοί που κρατούν τα σχοινιά και διαφεντεύουν τον κόσμο ούτε από ντροπή κοκκινίζουν ούτε από τύψεις υποφέρουν.

Μια ανθρώπινη τραγωδία εκτυλίσσεται τόσο κοντά, αλλά τόσο μακριά μας. 
Και η διεθνής κοινότητα δεν τα βρίσκει ούτε για να αποφασίσει για μιαν εκεχειρία, πόσω μάλλον για τερματισμό του πολέμου.

Κι όσο οι ισχυροί της γης μοιράζουν τα ιμάτια των Σύρων, ένας ολόκληρος λαός ξεκληρίζεται. 
Παιδιά που έμειναν πίσω ζουν τον τρόμο και τη βία, πεθαίνουν από τις βόμβες, τα αέρια, τη δίψα, την πείνα. 
Πεθαίνουν από τον τρόμο που ζουν όταν η αίθουσα του σχολείου τους γκρεμίζεται από τους βομβαρδισμούς, όταν ο πατέρας, η μάνα, ο αδελφός, ο γείτονας πεθαίνει δίπλα τους.
«Μα χαμήλωσε τα μάτια σου, κακομοίρη, κοίταξε στα πόδια σου ένα παιδί που πεθαίνει!» 
Νίκος Καζαντζάκης.
Και δώσε ένα τέλος σε αυτή την τραγωδία που ούτε οι λέξεις πια δεν μπορούν να περιγράψουν.
Από το dialogos
Σᾶς ρωτᾶνε «Γιατί!» 
Ἀπαντῆστε τους!
Ἀνάψτε ἕνα φῶς. 
Ἀπαντῆστε τους!
Νικηφόρος Βρεττάκος
Κοιτώντας τόν κόσμο μας, διεσταλμένα
ἀπ’ τόν τρόμο τά μάτια τῶν παιδιῶν
μεγαλώνουν ὁλοένα καί περισσότερο.
Οἱ λέξεις πού ἔμαθαν ἔγιναν
ὅλες τους μόνο μιά λέξη, ἕνα «Γιατί!»
Τά μάτια τους εἶναι μιά ἀνταπόκριση
πού χωρίς διακοπή μεταδίδεται
σέ ὅλους τούς κοιμώμενους λῆπτες
τ’ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. Ἀπαντῆστε τους!
Σᾶς ρωτᾶνε «Γιατί!» Ἀπαντῆστε τους!
Ἀνάψτε ἕνα φῶς. Ἀπαντῆστε τους!

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Οι χαρταετοί την εποχή της αλευρόκολλας και των αποκομμάτων από τις εφημερίδες…




Του Παναγιώτη Μήλα
«Ο αϊτός του Μίμη πετά.
Πετά ψηλά στον ουρανό.
Φαίνεται σαν πουλί.
Ο Μίμης τον καμαρώνει
και κρατεί το σχοινί γερά».
Αυτό το κειμενάκι διάβασα σε μια σελίδα όταν πήρα στα χέρια μου «Τα καλά παιδιά», το πιο διάσημο αναγνωστικό του δημοτικού σχολείου. Η εικόνα και το κείμενο με έφεραν νοερά στην Καθαρά Δευτέρα που ήταν και για μας τα παιδιά από τις λίγες μέρες που ξεχώριζαν μέσα στο χρόνο.
Αν προσέξετε την εικόνα, θα δείτε πόσα μηνύματα μας δίνει ο δάσκαλος και ο ζωγράφος. Το πέταγμα του αϊτού γίνεται από την ταράτσα του σπιτιού που παρέχει ασφάλεια. Από τη διπλανή ταράτσα οι ανταγωνιστές γείτονες του Μίμη, ενώ πίσω του, η πασίγνωστη Λόλα που, αφού είδε και έφαγε το μήλο, τώρα στηρίζεται στον ώμο του.
Στο σημείο αυτό να θυμίσω ότι συγγραφέας του βιβλίου ήταν ο δάσκαλος Επαμεινώνδας Γεραντώνης ο οποίος το έγραψε το 1949, σε γλώσσα δημοτική, αλλά και με ορισμένα στοιχεία της καθαρεύουσας.
Την εικονογράφηση έκανε ο χαράκτης Κώστας Γραμματόπουλος, που γεννήθηκε στηνΑθήνα το 1916 και καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατά τα έτη 1934-1940, έχοντας καθηγητή ζωγραφικής τον Ουμβέρτο Αργυρό και χαρακτικής τον Γιάννη Κεφαλληνό
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1940, ο Κεφαλληνός έθεσε το Εργαστήριο Χαρακτικής και τους μαθητές του στην υπηρεσία του Έθνους. Ο Γραμματόπουλος μαζί με τη Βάσω Κατράκη και τον Τάσσο (Αλεβίζο) τυπώνουν αφίσες με πατριωτικό περιεχόμενο, «εθνικής σκοπιμότητας», όπως τις αποκαλούσε το υπουργείο Στρατιωτικών που τις είχε παραγγείλει. Οι «Γυναίκες της Πίνδου» και «Εμπρός της Ελλάδος παιδιά» είναι από τις πιο γνωστές αφίσες που δημιούργησε.
«Τα Καλά Παιδιά» του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, για το οποίο πήρε το πρώτο βραβείο, μεταξύ 44 χωρών, στη Διεθνή Έκθεση Διδακτικού Βιβλίου στο Λέκεν του Βελγίου το 1956, διδάχτηκε από το 1949 μέχρι το 1978, με εξαίρεση την περίοδο της δικτατορίας.
Το 1972, στην Μπιενάλε της Φλωρεντίας, απονεμήθηκε στον Γραμματόπουλο το Χρυσό Μετάλλιο Χαρακτικής για το «Αιγαίο». Το 1974 φιλοτεχνεί το Εθνόσημο της Ελληνικής Δημοκρατίας, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στις σφραγίδες των δημόσιων υπηρεσιών. Ένας από τους τελευταίους κορυφαίους Έλληνες καλλιτέχνες της γενιάς του ’30, ο Κώστας Γραμματόπουλος έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2003, σε ηλικία 87 ετών, ύστερα από πολύχρονη ασθένεια.
«Μάνες», καλούμπα και χαρτί γλασέ
Είμαστε λοιπόν στην εποχή που οι χαρταετοί δεν έρχονταν από την Κίνα. Τότε, όσοι μπορούσαν, τους αγόραζαν από τα κεντρικά χαρτοπωλεία της Αθήνας. Οι περισσότεροι όμως τους έφτιαχναν επί μέρες στο σπίτι με τη βοήθεια των μεγαλυτέρων. Στη γειτονιά μου ο Λαρόζας(δίπλα στην Παναγίτσα Κυνοσάργους) και ο Καλοκαιρινός (στην οδό Φαλήρου) διέθεταν πολύχρωμο χαρτί γλασέ και αλευρόκολλα. Επίσης σπάγκο. Λεπτό σε χρώμα πράσινο λαδί και χοντρό σε λευκό χρώμα. Αυτός ήταν και ο πιο ακριβός και ο πιο ασφαλής. Βρίσκαμε και τις «μάνες», τις ξύλινες βέργες πάνω στις οποίες κολλούσαμε το χαρτί.

Οι «μάνες» ήταν ή από σκισμένα καλάμια ή από λεπτές λευκές ξύλινες βέργες που τις βρίσκαμε στα ξυλουργεία της γειτονιάς. Τότε, παρά την κρίση, αγοράζαμε και εφημερίδες. Δεν τις πετάγαμε ποτέ στα σκουπίδια. Πάντα βρίσκαμε τον τρόπο να τις αξιοποιήσουμε μετά το διάβασμά τους. Να κάνουμε ανακύκλωση, δηλαδή. Έτσι την περίοδο πριν από τη Καθαρά Δευτέρα τις κόβαμε με το ψαλίδι και φτιάχναμε τις ουρές των αϊτών. Μόνο για στο πλάι βάζαμε πολύχρωμα χάρτινα «σκουλαρίκια» από το γλασέ χαρτί. Αφού είχαμε όλα τα υλικά, από εκεί και πέρα όλα τα άλλα ήταν στα χέρια των ειδικών. Να στηρίξουν σωστά τις τέσσερις «μάνες», να τις δέσουν γερά, να τοποθετήσουν σωστά το χαρτί επάνω τους και μετά να περιμένουν την πρώτη πτήση. Είχαμε την αγωνία για τον καιρό. Τότε δεν υπήρχε η σημερινή ενημέρωση και έτσι όλα στηρίζονταν στην τύχη αλλά και στην πρόβλεψη για την αντιμετώπιση ακόμη και κακών καιρικών συνθηκών.


Στην εξοχή. Καθαρά Δευτέρα 1949. Λιακάδα στην Ηλιούπολη.

Επίσης τότε προτιμούσαμε τα κλασικά «ελληνάκια» όπως αυτό της φωτογραφίας. Σήμερα έχουν την πρωτοκαθεδρία οι χαρταετοί με τα σύμβολα των μεγάλων ομάδων ποδοσφαίρου και με τους ήρωες από τις παιδικές ταινίες και τα κόμι δράσης.
Το παιχνίδι με τους χαρταετούς κρατάει μέχρι σήμερα με την ίδια προσμονή και με την ίδια αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα.
Μάλιστα, όπως έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης, πρέπει…
«Να γίνομαι άνεμος για τον χαρταετό
Και χαρταετός για τον άνεμο
Ακόμη κι όταν ουρανός δεν υπάρχει».
Δεν είχε άδικο ο Νομπελίστας μας. Δεν υπάρχει πιο αισιόδοξη φράση από αυτή. Ούτε πιο δυναμική παρότρυνση για το ξεπέρασμα κάθε εμποδίου.
Αυτή την ήρεμη δύναμη του ελέγχου (;) της φύσης με τον χαρταετό μάς τη δίνει επίσης και το έργο του χαράκτη Τάσσου (Αναστάσιου Αλεβίζου) στο αναγνωστικό της Δ΄ Δημοτικού που κυκλοφόρησε το 1955. Να πούμε ότι δημιουργοί ήταν οι δάσκαλοι Γ. Μέγας, Κ. Ρωμαίος, Σ. Δουφεξής και Θ. Μακρόπουλος.
Ο μπαρμπα-Σπύρος από το Κουκάκι
Επειδή το κείμενο αυτό απλά καταγράφει κάποιες ελάχιστες μνήμες για τους χαρταετούς, δεν πρέπει να παραλείψω την αναφορά μου στον μπαρμπα-Σπύρο από το Κουκάκι. Το αγαπημένο Σπύρο Βασιλείου (1903-1985), τον μεγάλο Έλληνα ζωγράφο του 20ου αιώνα, που καταγράφει με το μαγικό του πινέλο το σιδερένιο τραπεζάκι του σπιτιού του κατάφορτο από τα παραδοσιακά εδέσματα της Καθαράς Δευτέρας για να υποδεχθεί τους αγαπημένους του φίλους και να γιορτάσει μαζί τους την πρώτη μέρα της Σαρακοστής στο σπίτι του κάτω από την Ακρόπολη. Κάτι που γίνεται ακόμα και τώρα (έγινε και φέτος) στο σπίτι της οδού Γουέμπστερ με οικοδεσπότες τα παιδιά του. Λαγάνα, ελιές, χαλβάς και χόρτα, η απολαυστική γαστρονομία της ημέρας με τους υπέροχους και πολύχρωμους χαρταετούς να ανταγωνίζονται ποιος θα πετάξει ψηλότερα.
Στο σημερινό θέμα υπάρχουν και πίνακες του Αλέκου Φασιανού, του Νίκου Χατζηκυριάκου – Γκίκα και του Δημήτρη Μυταρά.
Χαρταετοί και στη γελοιογραφία
Όπως οι ζωγράφοι, οι ποιητές και οι συνθέτες εμπνεύσθηκαν από τους ιπτάμενους ήρωες των παιδικών μας χρόνων, το ίδιο συνέβη και συμβαίνει, με τους γελοιογράφους που χρησιμοποιούν τα προτερήματα και τα ελαττώματα των χαρταετών και τα συνδέουν με πρόσωπα και καταστάσεις. Αυτό έκανα κι εγώ τον Μάρτιο του 1978 στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Εξόρμηση».
Από τον Αύγουστο του 1974 μετά την απόβαση των Τούρκων στην Κύπρο («Αττίλας 2»), η Ελλάδα ανακοίνωσε την αποχώρησή της από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Μία εβδομάδα αργότερα (22 Αυγούστου), ζητούσε από την ΕΟΚ την αναθέρμανση της συμφωνίας σύνδεσης που είχε παγώσει με το πραξικόπημα του 1967.
Οι υπουργοί Εξωτερικών έσπευσαν να τη δεχτούν κι ενώ η Ευρώπη έδειχνε το φιλικό της πρόσωπο, η Τουρκία συνέχιζε να προκαλεί: Στην Κύπρο, ο Ντενκτάς ανακήρυσσε το «Ομόσπονδο Τουρκικό Κράτος» στα βόρεια του νησιού, κάτω από τη σκέπη των δυνάμεων κατοχής (13 Φεβρουαρίου του 1975), ενώ στο Αιγαίο έβγαινε «για έρευνες» το πρώην «Χόρα» και τότε ειδικό σκάφος «Σισμίκ» (9 Αυγούστου του 1976).
H επανεκλογή Καραμανλή του έδωσε τη δυνατότητα να διευρύνει τις προσπάθειες στο εξωτερικό: Η συνεργασία του με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Μπουλέν Ετζεβίτ, στο Μοντρέ της Ελβετίας (10 Μαρτίου του 1978) είχε ως στόχο να βάλει τα θεμέλια για μια πρόσκαιρη ύφεση στις σχέσεις των δύο χωρών. Όμως τα αποτελέσματα της συνάντησης -παρά τις επίσημες ανακοινώσεις- δεν ήταν αυτά που ήθελε η χώρα και τελικά θεωρήθηκαν πλήγμα για την εξωτερική μας πολιτική.
Αυτό προσπαθεί να δώσει η γελοιογραφία την εποχή που η κυβέρνηση καμάρωνε…
***
Το παραπάνω κεόμενο δημοσιεύθηκε, πρώτη φορά στις 18 Μαρτίου 2016.
***
Κλείνουμε με άλλον έναν κάτοικο Κουκακίου, γείτονα του μπαρμπα-Σπύρου Βασιλείου που στο πεντάγραμμό του πέταξε τους δικούς του χαρταετούς. 
Μιλάμε φυσικά για τον Μίκη Θεοδωράκη:

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων...Νίκος Καββαδίας - μαντάτορας στον ψυχισμό της αρμύρας - Ο Κεφαλονίτης ναυτικός, ποιητὴς καὶ πεζογράφος που έφυγε, σαν σήμερα 10 Φλεβάρη στα 1975, όπως και το φοβόταν στην στεριά,μακριά από την μεγάλη του αγαπημένη τη Θάλασσα...



Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Oλόκληρο το ποίημα "Mal Du Depart" ΕΔΩ:
και έτσι ήταν,
μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Νίκος Καββαδίας
της θάλασσας, ο ιδανικός και ανάξιος εραστής ...
ανάξιος γιατί είναι αμέτρητη
η Θάλασσα και, εκείνος το΄ξερε,
καλύτερα από τον 
καθένα από όλους εμάς του στεριανούς ...
και ιδανικός βέβαια γιατί, 
την λάτρεψε την Θάλασσα όσο κανείς,
και την ύμνησε με τα ποιήματά μου,
και πάντοτε μέχρι την τελευταία του αναπνοή
ποθούσε να΄ναι στα κύματά της, 
και να ταξιδεύει μαζί της, 
με όλο του το είναι, 
το σώμα του και, την ψυχή του 
την ανεξερεύνητη και ταξιδιάρα...
μα δεν πρόλαβε ενώ, το κανόνιζε  να,
ξαναμπαρκάρει ,
τον πρόλαβε ο θάνατος στην στεριά ,
στις 10 Φλεβάρη το 1975...
43 χρόνια πριν, σαν σήμερα.
mariarosa
Δείτε τον Νίκο Καββαδία να διαβάζει το ποίημα του
«Ιδανικός και ανάξιος εραστής» («Mal du depart»).
και ακούστε στη συνέχεια το ποίημα,
μελοποιημένο από τον Γιάννη Σπανό,
σε μια μοναδική ερμηνεία από τον αείμνηστο Κώστα Καράλη.

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

Συλλαλητήριο για την Μακεδονία: Όλη η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη.




Συλλαλητήριο: Η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη


Ο λόγος του Μίκη Θεοδωράκη, ήταν πύρινος, διακοπτόταν συχνά από το σύνθημα «Μίκη, αλλάζεις την ιστορία» από το συγκεντρωμένο πλήθος και ο μεγάλος συνθέτης δεν δίστασε να ζητήσει δημοψήφισμα για την ονομασία της Μακεδονίας, αν δεν βρεθεί λύση χωρίς τον όρο Μακεδονία στις διαπραγματεύσεις για το Σκοπιανό.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, επιτέθηκε στην κυβέρνηση χαρακτηρίζοντάς την κυβέρνηση μειοψηφίας και αφιέρωσε την ομιλία του στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Δείτε την πορεία του προς την εξέδρα


Όλη η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία

Φίλοι και Φίλες,
Σήμερα το πρωί έλαβα μια ποιητική συλλογή από την Θεσσαλονίκη και σας διαβάζω ένα απόσπασμα σημαδιακό!
Το πνεύμα Ο νους
ανθίζουνε
Με τον Θαλή, τον Θουκυδίδη
τον Πρωταγόρα, τους τραγικούς
τον Μπέρτολτ Μπρεχτ
Τον Τσε
την επανάσταση
Την τόλμη του Θεμιστοκλή
και του Κολοκοτρώνη,
Φίλοι και Φίλες,
Αφιερώνω την ομιλία μου στον Έλληνα που μας έβγαλε από τον Οθωμανικό ζυγό και που πέθανε σαν σήμερα, στις 4 του Φλεβάρη του 1843, πριν από 175 χρόνια, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν να παραμείνω πιστός στις ιερές σκιές των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη και τη θυσία για το Έθνος και την Πατρίδα -μια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες του κόσμου- να είμαι πατριώτης διεθνιστής και συνάμα να περιφρονώ και να μάχομαι τον φασισμό σε όλες του τις μορφές και προ παντός στην πιο πονηρή, απατηλή και επικίνδυνη μορφή του, την «αριστερίστικη».
Σαν αυτή με τις ομαδούλες των εξτρεμιστών που είναι σκέτοι και δειλοί τρομοκράτες.
Σαν αυτή των μειοψηφιών που κυβερνούν  και καταστρέφουν τη χώρα οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των αστών πολιτικών και που είναι πονηροί, θλιβερές αποφύσεις ενός συστήματος που μας δαγκώνει και μας πονά γιατί πεθαίνει και το  ξέρει και γι’ αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο!
Και τώρα που ξεδίπλωσα την ταυτότητά μου προς όλες τις κατευθύνσεις, μπορώ να αρχίσω την ομιλία μου:
Αγαπητοί μου πατριώτες και πατριώτισσες,

Σε μια δύσκολη για την πατρίδα μας ώρα, όπου μαύρα σύννεφα φαίνεται να συσσωρεύονται γύρω μας απειλητικά, εμείς καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι όσο ποτέ αυτά τα νέα αλλά και απροσδόκητα για μας προβλήματα.

Τα Σκόπια με όχημα το όνομα «Μακεδονία» και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας, επιδιώκουν στην πραγματικότητα την επέκταση των συνόρων τους εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου».

Ο στόχος αυτός λειτουργεί εδώ και δεκαετίες ως βασικός εθνικός στόχος της γειτονικής χώρας, με αποτέλεσμα να έχουν γαλουχηθεί γενιές Σκοπιανών με την ιδέα αυτή και να έχουν σήμερα την πεποίθηση ότι είναι κατ’ ευθείαν απόγονοι των Βασιλέων της Μακεδονίας Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Με μια κολοσσιαία πραγματικά προπαγάνδα, κατόρθωσαν να παρασύρουν σ’ αυτή την ιστορική γελοιότητα μεγάλο αριθμό κρατών επωφελούμενοι συγχρόνως και από τη στάση των Ελλήνων -κατά καιρούς υπευθύνων, που δεν έκαναν καμμία προσπάθεια να ανασκευάσουν στα μάτια των ξένων αυτή την χονδροειδή παραποίηση της Ιστορίας. 
Πρέπει επομένως κι εμείς να αναγνωρίσουμε ότι είναι και δική μας ευθύνη το γεγονός ότι επιτρέψαμε να ανατρέφονται τόσες γενιές Σκοπιανών με τις ιδέες που ανέφερα, ώστε σήμερα να εμφανίζεται ως μάταιο ή ακόμα και … άδικο να ζητάμε απ’ αυτούς να αλλάξουν το όνομά «τους» που έχει γίνει ένα με τον εαυτό τους και να έχουμε φτάσει στο θλιβερό σημείο που μας θίγει ως Λαό, να είμαστε σήμερα αναγκασμένοι να απολογούμεθα για τον πατριωτισμό μας!
Από την άλλη πλευρά δεν μας επιτρέπεται να συμφωνήσουμε με αυτή την παραχάραξη της ιστορίας, γιατί τότε γινόμαστε συνένοχοι με τις δυνάμεις που στοχεύουν ανοιχτά κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας!
Τότε τι μπορεί να γίνει; Νομίζω ότι θα πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη και τις ευθύνες μας απέναντι στον γειτονικό μας λαό.
Η μόνη λύση κατά την άποψή μου είναι να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να πιστεύουν στον εθνικό τους μύθο και παράλληλα εμείς να παραμένουμε πάντα πιστοί και ανένδοτοι στην Ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Και να μην συμφωνήσουμε ποτέ ότι υπάρχει μια άλλη νόθα Μακεδονία, γιατί αν το κάνουμε, είναι σαν να θέλουμε να βγάλουμε εμείς τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.
Το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών στα 1992 αποφάσισε για μια εθνική κοινή γραμμή πλεύσης σε μια ονομασία στην οποία δεν θα περιέχεται καθόλου και με κανένα τρόπο η λέξη «Μακεδονία» με γεωγραφικούς ή άλλους προσδιορισμούς. Π.χ. «Άνω» ή «Βόρεια» ή ακόμα χειρότερα «Νέα» Μακεδονία, που είναι ακόμα πιο προδοτικό γιατί διαγράφει την ιστορική Ελληνική Μακεδονία και ανακηρύσσει ως διάδοχό της μια περιοχή με άλλο λαό. 
Τυχόν υποχώρηση από αυτή τη γραμμή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας.
Εάν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από την θέση μας για το όνομα, είναι σαν να ανοίγουμε διάπλατα τα σύνορά μας σ’ αυτούς που μας απειλούν ανοιχτά και ξεδιάντροπα μέσα από το ίδιο τους το Σύνταγμα. Οφείλουμε να επαγρυπνούμε για την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας,δεδομένου ότι υπάρχουν ισχυρές διεθνείς δυνάμεις που έχουν στόχο τους στην σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων.
Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας.
Τα μαύρα σύννεφα που μας απειλούν γίνονται κάθε μέρα και περισσότερο ορατά. Εάν υποχωρήσουμε τώρα στην ανοιχτή πρόκληση των Σκοπίων που χωρίς να έχουν παραιτηθεί από τον κύριο στόχο της εθνικής τους πολιτικής επιδιώκουν σήμερα να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης με την ψήφο τη δική μας για να μπορούν αύριο-μεθαύριο να μας απειλούν από ισχυρότερη θέση, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας.
Εάν υποχωρήσουμε, στην ουσία ανοίγουμε τις πόρτες διάπλατες για να περάσει και να επιβληθεί δια παντός ένα τραγικό ιστορικό ψέμα με απρόβλεπτες συνέπειες για την πατρίδα μας.
Οι περίφημες «παραχωρήσεις» του κυρίου Ζάεφ όπως και τα σχετικά με τη σύνθετη ονομασία είναι σκέτο κουτόχορτο, κουτοπονηριές που θα μπορούσαν να απευθύνονται μόνο σε λαό ηλιθίων και γονατισμένων. Για μας είναι ντροπή ακόμα και να αναφερθούμε σ’ αυτά αφού η ονομασία του όποιου αεροδρομίου και της όποιας λεωφόρου είναι στη δική τους αποκλειστική ευχέρεια να αλλάξει ξανά αμέσως μόλις επιτύχουν τους σκοπούς τους. Αλήθεια, τόσο βλάκες μας θεωρεί ο Σκοπιανός πρωθυπουργός ή τόσο έτοιμους να κατεβάσουμε τα παντελόνια μας… συλλαλητήριο Μακεδονία Μίκης Θεοδωράκης
Και ζητώ συγγνώμη γι’ αυτή την έκφραση. Όμως είναι η μοναδική κατανοητή από όλους αυτούς τους ξένους και τους δικούς μας, που πιστεύουν ότι επειδή μας έχουν οδηγήσει με τα Μνημόνια που μας επέβαλαν στο τελευταίο σκαλοπάτι του Κακού, ξεχάσαμε την ιστορία μας και τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της αγωγής και του χαρακτήρα μας. Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που μπορεί όλοι γύρω να πιστεύουν ότι ο Έλληνας έχει μεταβληθεί σε Ραγιά αλλά εκείνος σηκώνεται όρθιος.
Βεβαίως είμαστε πάντα ένας φιλειρηνικός Λαός που επιθυμεί την ειρηνική και φιλική συνύπαρξή του με τους γειτονικούς του λαούς. Παράλληλα θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι από την άλλη μεριά υπάρχει ένα βαθύ κράτος που συνωμοτεί με άλλες διεθνείς δυνάμεις εναντίον της ακεραιότητας της χώρας μας.
Και γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να μην έχουμε αυταπάτες και να παίρνουμε όλα τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την άμυνα της χώρας μας.
Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι αυτή η κατάσταση της συνέχισης του status quo και της ειρηνικής συνύπαρξης πρέπει να θεωρηθεί ως η τελευταία υποχώρηση που κάνουμε μπροστά στην αδήριτη  πραγματικότητα. Στην ουσία εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα.
Το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην Ιστορία, δεν νομίζω ότι μας αφορά, αφού η δική μας απόφαση και μόνο είναι που θα νομιμοποιήσει ιστορικά και θα κρίνει τελεσίδικα το θέμα αυτό.
Γιατί μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να δώσουμε ή να μη δώσουμε το δικαίωμα στους Σκοπιανούς να οικειοποιούνται στο μέλλον μέσω του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ένα αναπόσπαστο από κάθε άποψη, ιστορική και πολιτισμική, τμήμα του Ελληνισμού. Για να το πω πιο απλά ώστε να γίνω κατανοητός, χρειάζεται η βούλα της Ελλάδας για να θεωρηθούν γνήσιοι Μακεδόνες και όχι χάρτινοι και νόθοι όπως είναι σήμερα.
Εφ’ όσον εμείς αρνούμαστε όπως είπα να βγάλουμε οι ίδιοι τα μάτια μας για να είμαστε αρεστοί στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και στην Ευρώπη,μπορούμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα τη ζωή μας όπως κάναμε τόσα χρόνια.
Αυτό όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να αρνηθούμε κάθε άλλη παραχώρηση. Για όσον καιρό οι Σκοπιανοί θα μας απειλούν με την αλυτρωτική τους προπαγάνδα, το απαράδεκτο για μας Σύνταγμά τους,τα δήθεν Μακεδονικά σύμβολα και τις πλατείες με τους δήθεν Μεγαλέξανδρους, εμείς ως υπεύθυνος Λαός κληρονόμος μιας μεγάλης ιστορίας, θα εξακολουθήσουμε την πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης αλλά όσο περνάει από το χέρι μας, δεν θα δώσουμε σε καμμιά περίπωση την συγκατάθεσή μας για να γίνουν μέλος της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ.
Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή και μπροστά στην πιθανότητα να οδηγηθούμε ακόμα και σε καταστάσεις εθνικής τραγωδίας, θεωρώ ότι την ευθύνη των αποφάσεων δεν είναι ορθό να την επωμισθεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Όχι μόνο μια κυβέρνηση μειοψηφίας όπως είναι η σημερινή αλλά ακόμα και μια κυβέρνηση λαϊκής πλειοψηφίας.  Ούτε ακόμα και η ίδια η Βουλή!

Ποια είναι λοιπόν η λύση; Δημοψήφισμα;
Για μας η θέση του Ελληνικού Λαού στο συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο σαφής, σταθερή και αυτονόητη, που δεν χρειάζεται Δημοψήφισμα.
Εάν όμως κάποια Κυβέρνηση διανοηθεί να βάλει την υπογραφή της χώρας μας σε οποιαδήποτε ονομασία, απλή ή σύνθετη, που θα περιέχει το όνομα «Μακεδονία», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι υποχρεωμένη να ρωτήσει πρώτα τον Ελληνικό Λαό.
Στην περίπτωση αυτή το Δημοψήφισμα είναι απαραίτητο. Γιατί μόνο οι Έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα για μια τέτοια απόφαση.
Εμείς, οι Έλληνες πολίτες που δεν δεχόμαστε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές, την ώρα που η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε τόσα κρίσιμα προβλήματα, ικανά να μας επηρεάσουν για πολλές δεκαετίες στο μέλλον.
Στην περίπτωση αυτή λοιπόν που η Κυβέρνηση θα τολμήσει να βάλει μια τέτοια υπογραφή, απευθύνω έκκληση σε όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου που έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την διενέργεια Δημοψηφίσματος γι’ αυτό το εθνικής σημασίας θέμα, να προκαλέσουν την σχετική συζήτηση στη Βουλή και να υπερψηφίσουν το σχετικό αίτημα.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,



Πατριώτες και πατριώτισσες,


Σε όλη μου τη ζωή αγωνίστηκα για την ενότητα του ελληνικού Λαού. Πιστεύω απόλυτα ότι κι αυτό το μεγάλο πρόβλημα θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ενωμένοι σαν μια γροθιά. Και πιστεύω απόλυτα ότι είμαστε ενωμένοι. Γιατί ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μας, είμαστε όλοι πατριώτες.
Όταν υπερασπίζεται κανείς τα δίκαια της πατρίδας του και του Λαού του, αυτό δεν είναι εθνικισμός, είναι πατριωτισμός! Και η Ελλάδα σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από πατριώτες!
Οι Έλληνες σήμερα ενωμένοι δίνουν όλοι μαζί την απάντηση από την πλατεία Συντάγματος:
Η Μακεδονία είναι μία



και ήταν, είναι και θα είναι πάντα Ελληνική.




Ζήτω ο Ελληνικός Λαός.


ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΔΩ:

 | Συλλαλητήριο για τη Μακεδονία
: Η καρδιά της Μακεδονίας «χτυπά» στην Αθήνα - «Πλημμύρισε» το Σύνταγμα - Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου δίνουν το «παρών» στο μεγάλο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία - Συγκλονιστικές εικόνες από το κέντρο της Αθήνας - Ρίγη συγκίνησης - Όλος ο κόσμος μία φωνή - Έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο με φόντο την ελληνική Βουλή - Δείτε τις εικόνες που μεταδίδει το Newsbomb.gr

Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/858252/syllalitirio-athina-vinteo-anatrixila-diadilotes-psalloyn-ton-ethniko-ymno-oli-i-ellada-mia-foni#ixzz56A0lMYZy

ΔΕΙΤΕ :
Πλάνα από τη σημερινή 

( Κυριακή, 4 Φεβρουαρίου 2018 ) 

συγκέντρωση στην περιοχή της πλατείας Συντάγματος,