Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Η επικείμενη καταστροφή και μουσουλμανοποίηση της χώρας

Του Θεόδωρου Κατσανέβα

Η εισβολή

Η σημερινή οικονομική καταστροφή μας έχει αποπροσανατολίσει από έναν μεγαλύτερο κίνδυνο: την ταχύτατη αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσης της χώρας, και τελικά τη μουσουλμανοποίησή της. Το ενδιαφέρον όλων επικεντρώνεται στις επόμενες εκλογές και όχι στις επόμενες γενιές όπως θα έπρεπε. Σύμφωνα με τη ρεαλιστική όσο και εφιαλτική αυτή πρόβλεψη, σε 10-20 χρόνια, η Ελλάδα όπως την ξέρουμε σήμερα, δε θα υπάρχει πια. Σε δέκα χρόνια, εδώ στο καλύτερο οικόπεδο της γης που έχει μπει στο μάτι πολλών, θα κατοικούν 4-5 εκατ. μουσουλμάνοι νεαροί σε ηλικία, έναντι 8-9 εκατ. γερασμένων ελληνογενών. Τότε, θα είναι αδύνατο να σταματήσει η συνέχιση της μαζικής εισβολής και του πολλαπλασιασμού της, με δεδομένο ότι οι γυναίκες-μουσουλμάνες γεννούν πέντε παιδιά κατά μέσο όρο, έναντι λιγότερο από ένα των ελληνίδων.

Σύμφωνα με έγκυρες και διασταυρωμένες πληροφορίες μας, σήμερα εισβάλλουν στη χώρα, κατά κύριο λόγο από τον Έβρο, 200.000-250.000 κυρίως μουσουλμάνοι από την Αφρική και την Ασία. Σε δέκα χρόνια, θα ανέρχονται σε 2-2,5 εκατ. και μαζί με τους εδώ εγκατεστημένους που υπολογίζονται σε 1,8 εκατ. (συμπεριλαμβανομένων αυτών της Δυτικής Θράκης, μαζί με γεννήσεις της τάξης των 500.0000), θα ανέρχονται σε πάνω 4 εκατ. Το δόγμα Οζάλ «δε χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από εδώ μεριά», βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, όπως αποδείχτηκε και από τις μυστικές εκθέσεις που βγήκαν στη δημοσιότητα, ύστερα από τις αποκαλυπτικές δηλώσεις του πρώην Πρωθυπουργού Γιλμάζ για δολιοφθορές σε βάρος της χώρας μας.

Το τραγικό είναι ότι, με την έλευση του άτεγκτου Μνημονίου και την ερημοποίηση της αγοράς εργασίας, πολλά νέα παιδιά, αλλά και νοικοκύρηδες νόμιμοι μετανάστες, φεύγουν από τη χώρα σε αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας στον ήλιο. Και έτσι, η χώρα μουσουλμανοποιείται με μαθηματική βεβαιότητα. Και αυτό λέγεται με όλο το σεβασμό που οφείλεται στη θρησκεία αυτή και σε κάθε ένα μουσουλμάνο ξεχωριστά.

Οι δουλέμποροι και η Αθηναϊκή ζούγκλα

Σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν το ταξίδι των μεταναστών γινόταν με μύριες όσες δυσκολίες και κινδύνους, σήμερα τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί. Οι τουρκικές αερογραμμές έχουν καθιερώσει απ’ ευθείας τακτικές πτήσεις από όλες ή τις περισσότερες χώρες εισαγωγής τους, με διαμονή «τράνζιτ» στην Τουρκία και αμέσως μετά στην Ελλάδα. Τα αεροπλάνα της Turkish Airlines κάνουν χρυσές δουλειές μεταφέροντας καθημερινά εκατοντάδες λαθρομετανάστες από το Λάγος της Νιγηρίας, την Άκρα της Σομαλίας, την Καζαμπλάκα του Μαρόκου, το Καράτσι του Πακιστάν, την Ντάκα του Μπακλαντές, την Αλγερία, τη Σομαλία, το Σουδάν, την Αίγυπτο, το Λίβανο, το Νουμπαι, κλπ. Οι μετανάστες εγκαθίστανται προσωρινά σε δουλεμπορικά ξενοδοχεία των περιοχών Κουμ Καπί και Γελσικόι στην Κωνσταντινούπολη, υπό την αιγίδα του βαθέως τουρκικού κράτους. Σύντομα διέρχονται τον Έβρο περίπου ανενόχλητοι και όσοι το επιθυμούν, καταφεύγουν στις ελληνικές αρχές, όπου τελικά τους χορηγείται έγγραφο που αναγράφει ότι υποχρεούνται να φύγουν από τη χώρα σε διάστημα ενός μηνός!

Από την Αλεξανδρούπολη επιβιβιβάζονται στα τραίνα των ελληνικών σιδηροδρόμων και καταλήγουν στο τραγικό Αθηναϊκό γκέτο, όπου τους παραλαμβάνουν οι εδώ συνεργάτες των δουλεμπόρων και τους εγκαθιστούν σε βρωμερές πολυκατοικίες. Ακολουθεί η ένταξή τους στα κυκλώματα των συμμοριών, των ναρκωτικών, της πορνείας, της παιδεραστίας, της εμπορίας οργάνων, σε όλη την απαίσια αυτή εγκληματική βιομηχανία με ετήσιο τζίρο άνω του 1,5 δισ. ευρώ που ταΐζει και πολλούς «φιλάνθρωπους» και έχει μεταβάλει το κέντρο της Αθήνας σε ζούγκλα.

Το 80% της εγκληματικότητας και ειδικότερα της βαριάς εγκληματικότητας, διενεργείται διαπιστωμένα από παράνομους μετανάστες, που ανέρχονται σήμερα στο 15%-20% του πληθυσμού. Και επειδή στις φυλακές υπάρχει το αδιαχώρητο, κάθε 1-2 χρόνια, αφήνονται ελεύθεροι για να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους, Οι δουλέμποροι και οι συνεργάτες τους, αν είναι δυνατόν, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Αφού έχει γίνει γνωστό ότι η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι, εδώ συρρέουν από παντού τα πλέον εγκληματικά στοιχεία που επικαλούνται πολιτικούς διωγμούς στη χώρα τους. Έτσι, αλλοιώνεται όχι μόνο η ποσοτική αλλά και η ποιοτική σύνθεση των κατοικούντων εδώ, που από χώρα μεταβάλλεται σε χώρο-αποθήκη. Την ίδια ώρα, σε μεγάλα μέσα μαζικής επικοινωνίας γίνεται αναφορά σε «φασισταριό», σε «εθνοπαρανοϊκούς καραγκιόζηδες» που αντιδρούν στο να δοθεί «συλλήβδην η ιθαγένεια σε όλους τους μετανάστες...»! (Τα Νέα, 5/1/2012).

Λεφτά υπάρχουν

Η αρμόδια για τη μετανάστευση Κοινοτική Επίτροπος Σεσίλια Μάλστρομ, επέκρινε τη χώρα μας τελευταία, γιατί δε φροντίζει να απορροφήσει μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που είναι διαθέσιμα από Κοινοτικά κονδύλια για την κατασκευή του φράκτη στον Έβρο, τη δημιουργία κέντρων υποδοχής, την επαναπροώθηση μεταναστών κλπ. Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής, απάντησε «υπερηφάνως» ότι, για τους σκοπούς αυτούς θα χρησιμοποιήσουμε δικούς μας πόρους. Προφανώς του έχει μείνει ακόμα το προεκλογικό κουσούρι ότι «λεφτά υπάρχουν»! Γεγονός είναι ότι, η ελληνική κυβέρνηση, ο Δήμαρχος της Αθήνας κ. Καμίνης, με την αγαστή συμπαιγνία των «φιλάνθρωπων» με το αζημίωτο Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και αρκετών μέσων μαζικής επικοινωνίας, κωφεύουν ανεπίτρεπτα ή συνηγορούν για το έγκλημα που συντελείται σε βάρος της χώρας.

Οι εταίροι μας σφυρίζουν αδιάφορα

Αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση μάς αντιλαμβάνεται ως παραπαίδι και οι εταίροι μας το παίζουν φιλάνθρωποι, όταν η εισβολή λαθρομεταναστών δεν τους αφορά. Ξεσηκώνονται όταν συλληφθούν 1-2 παράνομοι μετανάστες στη χώρα τους και με συνοπτικές διαδικασίες τον στέλνουν στη «χωματερή» της Ελλάδας. Δεν καταργούν το Δουβλίνο ΙΙ που επιβάλλει την υποχρεωτική επιστροφή παράνομων μεταναστών από Ευρωπαϊκές χώρες στην πρώτη χώρα εισαγωγής τους που είναι κυρίως η Ελλάδα, από όπου εισέρχεται το 90% των εισβολέων. Μας απειλούν με έξωσή μας από τη συνθήκη Σένγκεν γιατί δεν παίρνουμε επαρκή μέτρα για την παρεμπόδιση εισαγωγής λαθρομεταναστών και την ίδια ώρα, μας εγκαλούν για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων !

Οι εδώ «φιλάνθρωποι» εκπρόσωποι της επιλεγόμενης Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, κάνουν ό,τι μπορούν για να διευκολύνουν την εισβολή. Αλλά ο ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν ενδιαφέρονται για να πείσουν χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, η Αλγερία, η Νιγηρία, κλπ., που βρίσκονται υπό δυτική επιρροή, να υπογράψουν συμφωνία επανεισδοχής των ομοεθνών τους που εισρέουν με αλματωδώς αυξανόμενο ρυθμό στη χώρα μας μέσω της Τουρκίας, η οποία παραμένει χώρα υπό ένταξη στην Ευρωπαϊκή οικογένεια.

Η βιομηχανία της «φιλανθρωπίας»

Στην Ελλάδα του παράλογου και της παραλυσίας, η δουλεμπορία σήμερα αντιμετωπίζεται περίπου ως πλημμέλημα. Όταν η αστυνομία, που έχει ενεργοποιηθεί ικανοποιητικά τελευταία, συλλάβει δουλεμπόρους, τα δικαστήρια, υποχρεώνονται από την ισχύουσα νομοθεσία, να τους αφήσουν ελεύθερους με εγγύηση, με χαϊδέματα ποινών. Οι δουλέμποροι εισπράττουν 3.000-6.000 το κεφάλι για τη διακίνηση του «εμπορεύματος», οι συνεργάτες τους ιδιοκτήτες των βρωμερών πολυκατοικιών στα γκέτο της Αθήνας ενθυλακώνουν φοροδιαφεύγοντας 3-7 ευρώ την ημέρα ανά άτομο δηλ. 20.000-70.000 ευρώ το μήνα, οι έμποροι ναρκωτικών, πορνείας, παιδοφιλίας και διακίνησης ανθρώπινων οργάνων, θησαυρίζουν, όπως και μη-κυβερνητικές οργανώσεις και διάφοροι δικηγορίσκοι και παρατρεχάμενοι.

Είναι πολλά τα λεφτά και η «βιομηχανία της φιλανθρωπίας» ακμάζει την ίδια ώρα που η χώρα παρακμάζει. Τα ξενοδοχεία και οι επιχειρήσεις στο κέντρο κλείνουν και το παραεμπόριο οργιάζει. Οι περιοχές στο κέντρο και γύρω απ’ αυτό ζουν έναν καθημερινό εφιάλτη. Και οι «ιθαγενείς» που διαμαρτύρονται χαρακτηρίζονται ρατσιστές από «κορακοφιλάνθρωπους» ή αφελείς που δηλώνουν αριστεροί, αλλά αγνοούν βασικές αρχές της αριστερής αντίληψης και ειδικότερα της μαρξιστικής. Η οποία δεν αποδέχεται τη φιλανθρωπία και θεωρεί τη μετανάστευση εργαλείο του διεθνούς καπιταλισμού για την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.

Στο θέατρο του παράλογου της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας, παραβλέπεται το αυτονόητο γεγονός ότι το πρόβλημα της τεράστιας παγκόσμιας φτώχειας του 1 δισ. των λιμοκτονούντων διεθνώς, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, δεν μπορεί να λυθεί μεμονωμένα από τη φιλανθρωπία και μάλιστα από την «Ψωροκώσταινα». Η οποία μεταβάλλεται από τους «κουτόφραγκους» σε χώρο εναπόθεσης ανθρώπινης δυστυχίας και χώρο υπό διάλυση. Η χώρα Λιβανοποείται, Βοσνιοποιείται και μουσουλαμανοποιείται. με τα συνακόλουθα της εγκληματικότητας, της μπούρκας, της σαρίας, τα τόσο συμπαθή αυτά πολιτιστικά πρότυπα για τους αριστεροδεξιόφρονες που έχουν επιβάλλει και την πολιτικοδημοσιογραφική τους ηγεμονία.

Τι κάνουμε

Η χώρα μας, οφείλει να θωρακίσει τα σύνορά της, να ενισχύσει την Αστυνομία Αλλοδαπών και να αξιοποιήσει το πλούσιο δυναμικό των ενόπλων δυνάμεων που σκοπός τους είναι η προστασία των συνόρων. Να εξαρθρώσει και να θεσπίσει αποτελεσματικά εξοντωτικές ποινές για τους δουλεμπόρους και τους συνεργάτες τους. Να προωθήσει τη δημιουργία «Οργανισμού για τους Μετανάστες», ο οποίος με τη χρηματοδότηση της Ε.Ε. θα στελεχωθεί από αξιόμαχα στελέχη έξω από το κύκλωμα των «κορακοφιλανθρώπων», αναλαμβάνοντας την προσωρινή μετεγκατάστασή των λαθρομεταναστών μακριά από το κέντρο της Αθήνας. Να παράσχει πολιτικό άσυλο στους πραγματικούς πολιτικούς πρόσφυγες κατανέμοντάς τους στις χώρες της Ε.Ε. ανάλογα με τον πληθυσμό τους. Να επαναπροωθήσει τους παράνομους μετανάστες με ναυλωμένα αεροπλάνα στην πατρίδα τους, συνάπτοντας άμεσα συμφωνίες επανεισδοχής με χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, η Σομαλία, η Νιγηρία, η Αλγερία, κλπ. που βρίσκονται υπό δυτική επιρροή.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να συμμορφώσει την Τουρκία με την απειλή αναστολής των ενταξιακών διαδικασιών και άλλων κυρώσεων και να αναθεωρήσει τον κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε ευρωπαϊκό εφαλτήριο της διεθνούς τρομοκρατίας. Το αρχηγείο της Frontex να μετεγκατασταθεί από την Πολωνία (!) στην Ελλάδα. Και το μεγαλύτερο ποσό που διατίθεται για τους ίδιους σκοπούς, να διατεθεί στη χώρα μας, αφού από εδώ εισρέει το 90% των παράνομων μεταναστών. Ταυτόχρονα, η ελληνική πολιτεία οφείλει να εντάξει τους νόμιμους μετανάστες, με συγκεκριμένες προϋποθέσεις όπως ισχύει διεθνώς, στον κοινωνικό της ιστό και σταδιακά να τους παραχωρήσει την ελληνική ιθαγένεια. Να δεχτεί τους πραγματικούς και όχι τους δήθεν πολιτικούς πρόσφυγες ανάλογα με τον πληθυσμό της. Να απαγορεύσει τη λειτουργία πολλών πρακτορίστικων ψευτο-Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, αφού ελεγχθεί η οικονομική τους διαχείριση και οι επικεφαλείς τους σταλούν στον Κορυδαλλό. Να θεσπίσει πολιτική διακριτικών επιλογών εισδοχής και νομιμοποίησης μεταναστών, με κριτήρια τις χώρες καταγωγής και τις επαγγελματικές τους ειδικότητες, όπως κάνουν όλες οι χώρες παντού σε θέματα μετανάστευσης. Η ελληνική πολιτεία οφείλει να σεβαστεί τους νοικοκυραίους μετανάστες που ζουν ειρηνικά εδώ, καταβάλλουν φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και αναγνωρίζουν την πολιτιστική μας ταυτότητα και τη γλώσσα. Γι’ αυτό, πρέπει να αρθούν οι αδιέξοδες αντιρρήσεις για τη δημιουργία μουσουλμανικού τεμένους και νεκροταφείου στην Αττική.

Παράλληλα, χρειάζεται να απλοποιηθεί και να συγκεκριμενοποιηθεί η νομοθεσία και διοικητική πρακτική για τους νόμιμους μετανάστες και να αρθούν οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που τους ταλαιπωρούν, τους καθιστούν υποχείριους σε εκμετάλλευση από κυκλώματα και οδηγούν σε απώλειες πολλών δισ. για το χειμαζόμενο κρατικό προϋπολογισμό. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν πρέπει να αφεθεί να μας υπερκεράσουν αριθμητικά. Η χώρα χρειάζεται «φράκτη» για τους παράνομους εισβολείς σε όλα τα σύνορά της και «πόρτες» απ’ όπου θα επιτρέπεται η νόμιμη είσοδος με επιλεκτικά κριτήρια. Στην πραγματικότητα, λόγω της υπογεννητικότητας του ελληνικού πληθυσμού που πρέπει να ενισχυθεί με ιδιαίτερα ισχυρά κίνητρα, χρειαζόμαστε τους νόμιμους μετανάστες και κυρίως αυτούς που μπορούν να συμβιούν ειρηνικά με τον ελληνικό πληθυσμό και να συμβάλλουν στην οικονομική της ανάπτυξη της χώρας και την πληθυσμιακή της αναγέννηση. Αλλιώς, η μουσουλμανοποίηση της ελληνικής γης με την παράδοση των 2000 χρόνων ιστορίας, αποτελεί μόνο θέμα χρόνου.

Αν δεν υπάρξει σοβαρή ισχυρή βούληση με επίκεντρο τις γραμμές αυτές, η Ελλάδα θα μεταβληθεί σε χώρο εμφύλιου σπαραγμού χωρίς μέλλον. Με το Μνημόνιο και τη μαζική εισβολή παράνομων μεταναστών, μας κλέβουν τη χώρα. Γι’ αυτό, χρειάζεται μια πολιτική ηγεσία που ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της και για το μέλλον της. Μια ηγεσία της πατριωτικής ευθύνης, της γνώσης, της χρηστής και έντιμης διοίκησης, της αποτελεσματικότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτήν την ώρα, βρισκόμαστε σε πόλεμο. Οφείλουμε να παραμερίσουμε αυτά που μας χωρίζουν και να αναδείξουμε αυτά που μας ενώνουν. Και στη διαδρομή της ιστορίας του, ο ελληνισμός έχει αποδείξει ότι αυτό μπορεί να το κάνει.Πηγή:
* Ο κ. Θεόδωρος Κατσανέβας είναι Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Ίμια 96 : Η αθέατη σκηνοθετημένη πλευρά

Έρχονται συχνά πυκνά μέρες βαριές για το ελληνικό έθνος ανά διαστήματα..Μέρες όπου ο Έλληνας καλείται εκ καθήκοντος και εκ περισσείας υπερηφάνειας και τιμής να υπερασπιστεί και να αγωνισθεί για τα εδαφικά του κεκτημένα και δικαιώματα… ημέρες θάρρους, ημέρες θρήνου.. Και άλλες κατά τις οποίες προσήκει τοις Έλλησι ενθυμηθήναι των άγριων λεπτών κατασπάραξης της ελληνικής σάρκας και ιστορίας..
Σαν ξεχνά κανείς τέτοια γεγονότα γίνεται αναπάντεχο πιόνι ενός ευρύτερου σκακιστικού τεχνάσματος, που ανήκει σε μια άμορφη εξευγενισμένη πολλάκις θεότητα, που πολλοί προσκυνούν το δίχως άλλο που ονομάζεται διεθνοποίηση και εκχέρσωση κάθε εθνικής συνείδησης και ταυτότητος αντικαθιστώντας τες με συνειδητότητα ( η κατάσταση του μη νου) και σε μια συνείδηση χωρίς υποκείμενο..χωρίς Πατρίδα..
Στα τέλη κάθε Ιανουαρίου από το 1996 και εφ’ εξής θυμόμαστε και αναθεωρούμε γεγονότα και ρηματικές διακοινώσεις… θρηνούμε μαζί με τις οικογένειες των τριών γενναίων αθανάτων και συν-Ελλήνων μας που δέχτηκαν για νεκρικό κρεβάτι τους την αγκαλιά του Ποσειδώνα εν τη διαρκεία ενός απέθαντου θανάτου.
Όλα άρχισαν με την εξής αφορμή: Στις 26 Δεκεμβρίου 1995 το τουρκικό φορτηγό πλοίο “Φίγκεν Ακάντ” προσαράζει στις βραχονησίδες Ίμια. Ο Τούρκος πλοίαρχος ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ύδατα και αρχικά αρνείται να δεχθεί βοήθεια από ελληνικά μέσα έρευνας και διάσωσης. Δύο ημέρες αργότερα ελληνικά ρυμουλκά απεγκλωβίζουν το τουρκικό πλοίο και οδηγείται στη Τουρκία. Αργότερα το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εκδίδει ρηματική διακοίνωση (ανεπίσημο διπλωματικό έγγραφο ή καλύτερα σημείωμα χωρίς υπογραφή διατυπωμένο σε γ’ πρόσωπο εν αντιδιαστολή με την υπογεγραμμένη διακοίνωση που είναι διατυπωμένη σε α’ πρόσωπο) στην οποία τα Ίμια χαρακτηρίζονται ως τουρκικό έδαφος. Και η Ελλάδα χαλαρή και ανενόχλητη όπως τελευταία με τις ακίνδυνες διελεύσεις και τις “φιλικές” εναέριες παραβιάσεις μετά από 12 ημέρες ξυπνά και σκέφτεται να απορρίψει τους ισχυρισμούς του τουρκικού ΥΠ.ΕΞ. με άλλη ρηματική διακοίνωση , στην οποία αναφέρεται η συνθήκη των Παρισίων του 1947 με την οποία οι βραχονησίδες Ίμια παραχωρήθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα κατά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων.
Eν τω μεταξύ ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον σε επιστολή του προς τον Ελληνοαμερικανό γερουσιαστή αναφέρει : Φοβάμαι θερμό επεισόδιο.
Ο δήμαρχος Καλύμνου ύστερα υψώνει την ελληνική σημαία στα Ίμια την οποία αποκαλούσαν “Καρντάκ” και οι Τούρκοι δημοσιογράφοι (πράκτορες της Μ.Ι.Τ) προχωρούν σε μία πρωτοφανή ενέργεια! Αποβιβάζονται στην Ελληνική βραχονησίδα, κατεβάζουν την Ελληνική Σημαία και τοποθετούν μια τούρκικη στην θέση της! Όλα αυτά τα βιντεοσκοπούν και τα προβάλουν με έμφαση στα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών της Τουρκίας.
Μετά την πρόκληση και τον θόρυβο από την τοποθέτηση της τουρκικής σημαίας στην Ελληνική βραχονησίδα η κρίση κλιμακώνεται. Όμως, η κρίση αυτή για όσους γνωρίζουν να ερμηνεύουν τις εξελίξεις ήταν απόλυτα αναμενόμενη. Οι Τούρκοι είχαν ήδη από τον περασμένο χρόνο δηλώσει ξεκάθαρα τις προθέσεις τους για το Αιγαίο και στο πλευρό τους είχαν απερίφραστα ταχθεί και οι “σύμμαχοί” μας αμερικανοί με επίσημες δηλώσεις αξιωματούχων τους, στις οποίες έλεγαν ότι επιθυμούν να γίνει το Αιγαίο κοινός επιχειρησιακός χώρος Ελλάδος Τουρκίας και επί πλέον ότι η Ελλάς θα πρέπει να αποστρατικοποιήσει τα νησιά της και να δεσμευθεί ότι δεν θα επεκτείνει ποτέ τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Η κλιμάκωση της κρίσεως οδήγησε την κυβέρνηση στην απόφαση να διατάξει τον απόπλου του Ελληνικού Στόλου προς το Νοτιο-Ανατολικό Αιγαίο και να τοποθετήσει άνδρες του πολεμικού μας ναυτικού (Δ.Υ.Κ – πρώην Μ.Υ.Κ) στην μία από τις δύο βραχονησίδες των Ιμίων. Όλα έδειχναν πως ευρισκόμεθα ενώπιον πολεμικής συρράξεως μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Πάνω στην μεγάλη βραχονησίδα των Ιμίων είχε τοποθετηθεί μία φρουρά από επίλεκτους άνδρες, οι οποίοι είχαν υψώσει μία Ελληνική Σημαία. Ήταν πλέον ζήτημα Τιμής να μην υποχωρήσουμε και κανένας δεν πίστευε ότι θα ήταν δυνατόν αυτό ποτέ να συμβεί.
Πέραν αυτού η κρίση στην συγκεκριμένη περιοχή και η αντιπαράθεση του Ελληνικού με τον Τουρκικό στόλο ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για αποτροπή της τουρκικής απειλής για είκοσι τουλάχιστον χρόνια. Ως γνωστόν, εις ότι αφορά τουλάχιστον τις ναυτικές δυνάμεις, υπήρχε ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Εάν συνυπολογίσει κανείς τις άσχημες καιρικές συνθήκες και την ομολογημένη και αναμφισβήτητη υπεροχή του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού σε έμψυχο υλικό, τότε αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα ήταν ευνοϊκά για εμάς. Επί πλέον η πολεμική εμπλοκή το πλέον πιθανό ήταν ότι θα λάβαινε χώρα στο χρονικό διάστημα της νύκτας, χρονικό διάστημα στο οποίο ήταν αδύνατον να παίξει κάποιον σημαντικό ρόλο η υπεροχή της Τουρκίας σε αεροπορικές δυνάμεις. Εάν δηλαδή με άλλα λόγια, είχαμε σύρραξη στα στενά της Καλύμνου εκείνη την νύκτα της 31ης Ιανουαρίου το πιθανότερο ήταν ότι θα καταστρέφετο στο μεγαλύτερό του μέρος ο τουρκικός στόλος και για είκοσι περίπου χρόνια δεν θα υπήρχε η τουρκική απειλή κατά της χώρας μας. Όχι όμως μόνον δεν συνέβη αυτό, όχι μόνον δηλαδή δεν εκμεταλλευτήκαμε την χρυσή ευκαιρία, που κατ’ ουσία μας είχαν προσφέρει οι Τούρκοι, αλλά τα όσα συνέβησαν δημιούργησαν θα μπορούσαμε να πούμε τετελεσμένα γεγονότα και άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο στην Τουρκία, για να διεκδικεί την συγκυριαρχία στο Αιγαίο. Το τι συνέβη την τραγική εκείνη νύκτα είναι λίγο-πολύ γνωστό.
Βρέχει συνεχώς και η ορατότητα στην κυριολεξία είναι μηδενική. Στη 01.15 άνδρες των τουρκικών ειδικών δυνάμεων αποβιβάζονται στη μικρή Ίμια, στην οποία και δε βρίσκονται ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις και υψώνουν την Τουρκική σημαία. Θα παραμείνουν 7 ώρες. Το γεγονός διαπιστώνεται από το περιπολικό “Αντωνίου” και επιβεβαιώνεται από ΑΒ-212 της Φ/Γ “Ναυαρίνο”. Υπήρχε όμως και μία άλλη τραγική πτυχή αυτής της δραματικής νύκτας. Ένα ελικόπτερο του πολεμικού μας ναυτικού έχοντας σαν πλήρωμα τρία στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού, τους Χριστόδουλο Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκο, και Έκτορα Γιαλοψό αποστέλλεται για αναγνώριση στην βραχονησίδα. Επιστρέφοντας από την αποστολή του το ελικόπτερο πέφτει. Τρεις γενναίοι αξιωματικοί του Πολεμικού μας Ναυτικού είναι νεκροί. Πολλά ελέχθησαν και εγράφησαν σχετικά με τα αίτια της πτώσεως του ελικοπτέρου.
Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης έσπευσε να δηλώσει ότι δεν κατερρίφθη από τους Τούρκους το ελικόπτερο, αλλά ότι οι χειριστές τους έπαθαν “βέρτιγκο”, δηλαδή απώλεια προσανατολισμού και ότι τα αίτια της πτώσεως ήσαν φυσικά! ( Το οποίο βεβαίως είναι ανυπόστατο για τον λόγο ότι τα ελικόπτερα εκείνα δεν μπορούν να πιάσουν υπερηχητική ταχύτητα άρα δεν μπορούν και οι πιλότοι τους να πάθουν ” βέρτιγκο”. Επιπροσθέτως μετά την ιατροδικαστική έρευνα απεδείχθη ότι οι πνεύμονες των 3 πεσόντων δεν είχαν “πάρει νερό” πράγμα το οποίο καταδεικνύει πως ο τραγικός θάνατος επήλθε πριν την είσοδο της ατράκτου στα ύδατα. Συνεπώς ο θάνατος επήλθε από τουρκικά βλήματα και όχι από την πρόσκρουση του ελικοπτέρου στη θάλασσα). Βεβαίως κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει τις τρύπες από σφαίρες που υπήρχαν πάνω στην άτρακτο του ελικοπτέρου για τις οποίες μάλιστα είπαν ότι ήταν “μπουλόνια” και “βίδες” που έφυγαν με την πτώση του. Την αλήθεια γνωρίζουν πολλοί. Κι όμως όλοι σιωπούν! Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι ενώ η Νέα Δημοκρατία ζήτησε την σύσταση εξεταστικής των πραγμάτων επιτροπής για τα αίτια της πτώσεως του ελικοπτέρου, λίγες μέρες μετά απέσυρε το αίτημά της για… εθνικούς λόγους!
Οι ελληνικές δυνάμεις αποχωρούν από τα Ίμια παίρνοντας μαζί και την ελληνική σημαία. Για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους υπεστάλη η Σημαία μας από εθνικό έδαφος και μάλιστα χωρίς να προηγηθεί κάποια μάχη .. απλά με μια απλή διαταγή.. Υποχωρήσαμε κατόπιν εντολής!
Μιας εντολής που όλα δείχνουν ότι δεν είχε ούτε καν ελληνική προέλευση και υπήρχαν επί πλέον και τρεις νεκροί! Τρεις νεκροί, που η επίσημη πολιτική ηγεσία της χώρας ήθελε να μας τους παρουσιάσει ότι ο θάνατός τους οφείλεται σε… ατύχημα.
Τα ερωτήματα για το σκοτεινό παρασκήνιο της κρίσης των Ιμίων παραμένουν αναπάντητα. Ένα από αυτά που αξίζει να σημειωθεί η σύλληψη των στρατιωτικών ακολούθων της Ιταλίας και της Ολλανδίας στις 28 Ιανουαρίου στη Μυτιλήνη όταν διαπιστώθηκε ότι παρακολουθούσαν ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και βρέθηκαν στην κατοχή τους σχεδιαγράμματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων του νησιού, ονόματα και αριθμούς πλοίων που έπλεαν στην περιοχή καθώς και στρατιωτικής φύσεως πληροφορίες.
Η Ελλάδα έδειξε για μια ακόμη φορά πως αρκείται σε παρασκηνιακά ψιθυρίσματα..Καμία πυγμή να διεκδικήσει το γεγονός και το υπάρχον..Άφησε πάλι άλλους να βάψουν το αιγαίο με ένα χρώμα ερμαφρόδιτο… τους άφησε να το γκριζάρουν..το γέρασαν..το στηλίτευσαν..το διεκδικούν..το λιμπίζονται οι της Γείτονος και εμείς πλανώμεθα εις πλάνην οικτράν..
Ας δούμε όμως το θέμα και από νομική πλευρά..Την καινοφανή θεωρία περί “γκρίζων ζωνών” ανέπτυξαν Τούρκοι αξιωματούχοι από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η θεωρία αυτή “επανερμηνείας” των διεθνών Συνθηκών συνίσταται στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε μία σειρά νήσων, νησίδων και βραχονησίδων στο Αιγαίο μας. Ειδικότερα, η Τουρκία ισχυρίζεται ότι η ελληνική κυριαρχία εκτείνεται μόνο σε εκείνα τα νησιά του Αιγαίου τα οποία αναφέρονται ονομαστικά στα κείμενα των Συνθηκών με τις οποίες αυτά τα νησιά παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Το διεθνές νομικό πλαίσιο, ωστόσο, με το οποίο ρυθμίστηκαν τα θέματα κυριαρχίας στην περιοχή μετά τους Παγκοσμίους Πολέμους ( Συνθήκες Λωζάννης 1923 και Παρισίων 1947 ) είναι απολύτως σαφέστατο και αδιαμφισβήτητο.
Όσον αφορά στην περίπτωση των Ιμίων το νομικό καθεστώς των νήσων και νησίδων του Αιγαίου είναι ξεκάθαρο. Η ελληνική κυριαρχία επί των Ιμίων προκύπτει σαφώς από διεθνή συμβατικά κείμενα, δηλαδή τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 και τις Ιταλο-τουρκικές Συμφωνίες του 1932.
Συγκεκριμένα :
Βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης (άρθρο 15) τα Ίμια μαζί με όλο το Δωδεκανησιακό σύμπλεγμα περιήλθαν στην Ιταλία. Επιπλέον, από τα άρθρα 12 και 16 προκύπτει ότι η Τουρκία παραιτήθηκε κάθε κυριαρχικού δικαιώματος επί όλων των νησιών που βρίσκονται πέραν των 3 μιλίων από την ασιατική ακτή, πλήν της Ίμβρου, της Τενέδου και των Λαγουσών. Συνεπώς παραιτήθηκε κάθε κυριαρχικού της δικαιώματος και επί των Ιμίων που βρίσκονται σε απόσταση 3,7 μίλια από τις τουρκικές ακτές. Η Συνθήκη της Λωζάννης είναι σαφής: τα νησιά και νησίδες εντός τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές παραμένουν τουρκικά πλην αντιθέτου ρητής εξαιρέσεως της ίδιας της Συνθήκης και, αντιστρόφως, η Τουρκία παραιτείται από κάθε κυριαρχικό ή άλλο δικαίωμα επί των νησιών και νησίδων που ευρίσκονται εκτός της ζώνης αυτής (και πάλι πλην ρητών εξαιρέσεων, περιπτώσεις Ίμβρου, Τενέδου, Λαγουσών). Ο διαχωρισμός αυτός είναι ξεκάθαρος και για το λόγο αυτό δεν τίθεται θέμα ανάγκης ονομαστικής αναφοράς σε όλα τα νησιά και νησίδες του Αιγαίου.
-Με την Ιταλο-τουρκική Συμφωνία του Ιανουαρίου 1932 και του συμπληρωματικού αυτής Πρωτοκόλλου της 28.12.1932, βάσει των οποίων οριοθετήθηκε η χωρική θάλασσα των δύο χωρών μεταξύ Μικρασιατικής Ακτής και Δωδεκανησιακού συμπλέγματος. Τονίζεται ότι τα Ιμια περιήλθαν στην Ιταλία με τη Συνθήκη της Λωζάννης, κάτι που απλώς επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι στο σημείο 30 του συμπληρωματικού Πρωτοκόλλου που υπεγράφη στις 28.12.1932 αναφέρονται ως ένα από τα σημεία ιταλικής κυριαρχίας από τα οποία θα υπολογίζεται η μέση γραμμή για το διαχωρισμό των χωρικών υδάτων μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας.
-Βάσει της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947 (άρθρο 14), η κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένων των Ιμίων, περιήλθε από την Ιταλία στην Ελλάδα. Δηλαδή, η Ελλάδα διαδέχθηκε την Ιταλία ασκούσα αυτή πλέον κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων.
Την προαναφερθείσα νομική επιχειρηματολογία συμπληρώνει η έμπρακτη, ειρηνική και συνεχής άσκηση κυριαρχίας επί των Ιμίων από την Ελλάδα, αδιαλείπτως από το 1947, χωρίς η Τουρκία να την αμφισβητήσει ποτέ μέχρι την κρίση 1995-96.
Νομικά λοιπόν είμαστε ως κράτος a priori σαφώς καλυμμένοι..
Μα προφανώς δε φτάνει αυτό..Ο εσωτερικός εχθρός είναι δύο φορές εχθρός..Όταν το σύστημα παιδείας είναι σάπιο και προάγει την άγνοια και την εθνική κατάντια και υποδούλωση τότε καλύτερα να μην περιμένουμε βοήθεια από κανέναν εξωτερικό παράγοντα!!
ΙΣΤΟΡΙΑ Γ’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ -> TA IMIA ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ, ΤΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ! Συγκεκριμένα στη σελ.163 για την Τουρκική πολεμική επιχείρηση κατάληψης της Ελληνικής βραχονησίδας τον Ιανουάριο του 1996 γράφονται επί λέξει τα εξής :
” Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)!” Διεκδικούσαμε δηλαδή τα Ίμια που δεν ήταν κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας, γράφουν οι συγγραφείς Ευαγγελία Λούβη και Δημήτριος Ξιφαράς. Στα σχολικά αυτά βιβλία τα Ίμια έπαψαν κιόλας να είναι Ελληνικά.
Διέγραψαν από την ιστορία τα ονόματα των τριών Ελλήνων αξιωματικών που σκοτώθηκαν προασπιζόμενοι τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας τους..
Καλύτερα τα πράγματα για την Τουρκία δεν θα μπορούσε να είναι.. Έχει πλέον και ένα σχολικό ελληνικό βιβλίο για να το επικαλείται στα διεθνή forum ότι η Ελλάδα παραδέχεται ότι δεν έχει την κυριαρχία της βραχονησίδας αλλά τη διεκδικεί !!
Η νέα εθνική διαστροφή είναι πλέον μόδα! Τα σχολικά βιβλία παρέλειψαν εννοείται να κάνουν μια κάποια αναφορά στα 3 παλικάρια που βρήκαν τραγικότατο θάνατο στο μοιραίο εκείνο ελικόπτερο που γαζώθηκε κυριολεκτικώς από τουρκικές σφαίρες υπερασπιζόμενοι τα εθνικά τους ιδεώδη και δικαιώματα. Η γενιτσαροποίηση των παιδιών μας περνά με πολύ ύπουλο και υπόγειο σχέδιο κάθε μέρα ειδικά μέσα από του ελληνικού; σχολείου..Φευ!
Όσοι αλώβητοι μένουμε ταγμένοι στον ιερότερο και αγαθότερο στόχο , αυτόν της προάσπισης της πατρίδος μας , πιστοί στις μνήμες των προγόνων και έτοιμοι να παραδώσουμε μια υγιή και σθεναρή Ελλάδα στις γενιές του αύριο, συνεχίζουμε να ανασαίνουμε τον γαλανόλευκο αέρα και σαν πύρινες δάδες θα πολεμήσουμε ότι κάλπικο, επιλήψιμο, επονείδιστο αποστέλλεται από και προς την πατρίδα μας.” Η μνήμη – όπως λέει και ο Σεφέρης- όπου και αν την αγγίξεις πονεί, ο ουρανός είναι λίγος , θάλλασα δεν υπάρχει”..Εμείς θα φροντίσουμε και τον ουρανό μας να κρατήσουμε καθαρό και γαλάζιο και τη θάλασσα μας γαλήνια ώστε ες αει να καθρεπτίζονται τα πρόσωπα των τριών εθνικών μας ηρώων..Τους ευχαριστούμε και αυτούς όπως και άλλους τόσους.. Είθε το φως της Ιούς να τους συνοδεύει!.
Aς ελπίζουμε πως .. Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές
τής παλάμης, η Μοίρα,σάν κλειδούχος,
μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός. ( Ελύτης)
Της Τσιλιμίγκρα Μελίνας
(Φοιτήτρια Νομικής Aθηνών)
Πηγή:elkosmos.gr

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

«Ύστατο χαίρε» στον Θόδωρο Αγγελόπουλο

O ΞΕΝΟΣ ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΟ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ
«Ο σκηνοθέτης της ευρωπαϊκής μελαγχολίας»
Επιμέλεια: Ακης Καπράνος
Με το σινεμά του να έχει συλλέξει βραβεία στα σημαντικότερα φεστιβάλ του πλανήτη και τις συνεργασίες του να έχουν περάσει τα ελληνικά σύνορα, η γραφή του Αγγελόπουλου άρχισε να ξεχωρίζει και να αποκτά επιρροή δίνοντας το στίγμα της στο χωνευτήρι της Εβδομης Τέχνης.
Και, όπως ήταν φυσικό, τη διασημότητά του ανάμεσα στους ευρωπαίους σινεφίλ διαδέχθηκε η θλίψη, αμέσως μόλις άρχισε να γίνεται γνωστή η είδηση του άδικου χαμού του. «Πέθανε ο σκηνοθέτης της ευρωπαϊκής μελαγχολίας», έγραψε η ισπανική El Pais, ενώ η γαλλική Le Monde (οι Γάλλοι τού είχαν ιδιαίτερη αδυναμία) στο αποχαιρετιστήριο σημείωμά της ανέφερε την «εμβληματική φιγούρα του νέου ελληνικού κινηματογράφου που μας ταξίδεψε στον χώρο και τον χρόνο διά μέσου της ύλης και του πνεύματος».
 
«Χάθηκε ο μεγάλος δημιουργός», έγραψε η Figaro αναφερόμενη στις μεγαλύτερες επιτυχίες του αλλά και στον Χρυσό του Φοίνικα, όπως έκανε και η αμερικανική Washington Post, υπογραμμίζοντας την παρουσία του Χάρβεϊ Καϊτέλ στο «Βλέμμα του Οδυσσέα» το 1995.
Στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters έκαναν αμέσως τη σύνδεση του θανάτου του με την οικονομική κρίση μιας χώρας που, από, ό,τι δείχνουν τα πράγματα, φτωχαίνει και στον πολιτισμό της. Η κρίση άλλωστε αποτελούσε τη βασική θεματική της ταινίας που γύριζε την ώρα που τον παρέσυρε η μοιραία μοτοσικλέτα.
«Μετριοπαθής αλλά ασυμβίβαστος», για τη βρετανική Telegraph που σημειώνει πως «στα 40 χρόνια της καριέρας του βραβεύτηκε πάμπολλες φορές κυρίως σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ». «Την ημέρα που οι σινεφίλ όλου του κόσμου ανέλυαν τις οσκαρικές υποψηφιότητες του 2012, ο κόσμος του κινηματογράφου θρηνεί μία από τις πιο αξιοσέβαστες μορφές του», έγραψε στην ιστοσελίδα του το CNN.
 
Στη γειτονική Ιταλία, η Corriere Della Serra είπε «αντίο στον Θόδωρο Αγγελόπουλο, τον ανθρωπολόγο του σινεμά» και τόνισε πως «ήταν ένας από τους πλέον προβοκάτορες και αδιάλλακτους μετρ του ευρωπαϊκού κινηματογράφου του μεγάλου κινήματος του τέλους της δεκαετίας του '60».
Για τη Stampa ο σκηνοθέτης «αφηγήθηκε την πιο αληθινή Ελλάδα, με ένστικτο και ευαισθησία που κάνουν έναν σκηνοθέτη μεγάλο δημιουργό», ενώ η Repubblica έγραψε πως «ο Αγγελόπουλος ήταν ένας μεγάλος μαέστρος, ένας ποιητής που έγραφε με σιωπές και εικόνες και ήξερε να ενσαρκώνει τη μνήμη της εποχής του». Για έναν «βραβευμένο έλληνα κινηματογραφιστή που ξεχώρισε με το εμβληματικό αργό και ονειρικό ύφος του» έκανε λόγο η βρετανική Guardian, ενώ ο Εμίρ Κουστουρίτσα, ο μεγάλος «αντίζηλός» του τότε, το 1995, μίλησε στο πρακτορείο ειδήσεων Tanjug της Σερβίας. «Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος υπήρξε σημαντική μορφή του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Είχε ακόμη πολλά να δώσει, πολλές ταινίες να γυρίσει», είπε ο σκηνοθέτης που έχει βραβευτεί δύο φορές με τον Χρυσό Φοίνικα.
Τέλος, το περιοδικό Time που παλαιότερα είχε κατατάξει τον «Θίασο» στη λίστα με τις σημαντικότερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, έγραψε πως «λίγοι συγκέντρωσαν τόσες διακρίσεις όσες ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στα 40 χρόνια της καριέρας του».

Σαν σήμερα 27 του Γενάρη γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες όλων των εποχών ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ : " Κάνουν λάθος αυτοί που νομίζουν ότι κέρδισα εύκολα την τέχνη μου. Κανείς δεν έχει αφιερώσει τόσο χρόνο και τόση σκέψη στη σύνθεση όσο εγώ . Δεν υπάρχει μεγάλος συνθέτης που να μην έχω μελετήσει τη μουσική του ξανά και ξανά " .


Ο Μότσαρτ είναι ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών , είχε γεννηθεί σαν σήμερα 27 Ιανουαρίου το 1756 ,  η απαράμιλλη μουσική ωραιότητα και ίσως ο απόλυτος μουσικός συνθέτης που έζησε ποτέ .  Στη μουσική του το υποκειμενικό συναίσθημα εξυψώνεται στο επίπεδο του οικουμενικού . Η ανησυχία και ο πόθος εξορκίζονται από την ιδανική ομορφιά της απολλώνιας τέχνης .  

Tα τελευταία χρόνια η φτώχεια του μεγαλώνει . Ο ίδιος ο Μότσαρτ περιγράφει τον εαυτό του « συνεχώς επικρεμάμενο ανάμεσα στην ελπίδα και την αγωνία » . Τον έσχατο χρόνο της ζωής του , μετά από μία περίοδο ύφεσης , θα συγκεντρώσει τις δυνάμεις του σε μία τελική προσπάθεια . Με πυρετώδη απελπισία στρέφεται στο ύστατο έργο του , το Ρέκβιεμ . Ο Μότσαρτ , εξαντλημένος , διακατέχεται από την έμμονη ιδέα πως αυτή η Νεκρώσιμη Λειτουργία προορίζεται για τον ίδιο και πως δεν θα καταφέρει να την τελειώσει πριν πεθάνει .Το προαίσθημά του βγαίνει αληθινό . Φθίνει γρήγορα κατά τη διάρκεια της σύνθεσής της , και τελικά πεθαίνει στις 5 Δεκεμβρίου το 1791 , λίγο πριν συμπληρώσει τα τριάντα έξι χρόνια .
Λόγω των χρεών του η κηδεία του είναι  « της κατώτερης τάξης » . Οι φίλοι του τον ακολουθούν μέχρι τις πύλες της πόλης , αλλά όταν θα ξεσπάσει μία ξαφνική θύελλα , θα γυρίσουν πίσω αφήνοντας το νεκρό δίχως συνοδεία . « ‘ Ετσι, χωρίς μία νότα μουσικής , ξεχασμένος από όσους αγαπούσε , τάφηκε αυτός ο πρίγκηπας της αρμονίας »

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

ΕΛΣΤΑΤ: Το ψέμα και το θράσος

Σοφία Βούλτεψη
Με συγχωρείτε, αλλά δεν αντιλαμβάνομαι προς τι όλος αυτός ο πανικός μετά την εκ μέρους του οικονομικού εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη αποστολή της δικογραφίας, για την διόγκωση των στατιστικών στοιχείων για το χρέος, στη Βουλή (μέσω της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου).
Η πρώτη δικογραφία είναι που πάει στη Βουλή ή μήπως η τελευταία; Γιατί ειδικά για την ΕΛΣΤΑΤ θορυβηθήκατε τόσο πολύ;
Και μάλιστα σε σημείο να χαθεί εντελώς η ψυχραιμία, σε σημείο να καταγγέλλει ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ (δηλαδή του κ. Παπανδρέου που τον αποδέχονται όλοι οι υπόλοιποι, για να μην ξεχνιόμαστε) Πάνος Μπεγλίτης τον κ. Πεπόνη ότι επιδεικνύει «επικίνδυνη αφέλεια»;
Συγγνώμη, αλλά πέραν του ότι ο Γρηγόρης Πεπόνης χρειάζεται πολλούς σαν τον κ. Μπεγλίτη για να τα βγάλουν πέρα μαζί του, αυτό δεν αποτελεί παρέμβαση στην Δικαιοσύνη;
Και συγγνώμη, αλλά χρόνια τώρα δεν μας επαναλαμβάνετε μονότονα την γνωστή πρόσκληση-πρόκληση «αν έχετε στοιχεία να τα πάτε στον εισαγγελέα»;
Ε, είχαμε στοιχεία και τα πήγαμε στον εισαγγελέα. Και σας πληροφορώ ότι τα στοιχεία είναι τρανταχτά και δεν μπορείτε να τα αντικρούσετε.
Πρώτον, διότι τον καιρό που οι επιστήμονες στατιστικολόγοι σπούδαζαν και διακρίνονταν, εσείς πασχίζατε να χωθείτε στον κομματικό σωλήνα.
Και δεύτερον, επειδή τα στοιχεία δόθηκαν από την ΕΛΣΤΑΤ στη Eurostat κατά παράβαση του ιδρυτικού της νόμου, που προβλέπει πως όλες οι αποφάσεις της Αρχής πρέπει να είναι προϊόν συλλογικού οργάνου και να έχουν επικυρωθεί από όλα τα μέλη του Δ.Σ., κάτι το οποίο ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ!
Προς τι, λοιπόν, όλη αυτή η φασαρία και ο θρήνος και ο κοπετός, με τη συνοδεία γελοίων επιχειρημάτων;
Δόθηκαν ή δεν δόθηκαν τα στοιχεία χωρίς να συνεδριάσει το Δ.Σ. και χωρίς να επικυρωθούν;
Αποτελούσε ή όχι αυτό σοβαρή παραβίαση του νόμου, αρκετή για να ασχοληθεί η Δικαιοσύνη;
Ανακοινώθηκαν ή όχι τα στοιχεία από την Eurostat την επομένη των περιφερειακών εκλογών (δηλαδή στις 15 Νοεμβρίου 2010), ενώ για όλες τις άλλες χώρες είχαν ανακοινωθεί από τις 21 Οκτωβρίου;
Σημαίνει ή όχι αυτό πως έγινε συνεννόηση της κυβέρνησης με τη Eurostat, ώστε να μην ανακοινωθεί το θηριώδες έλλειμμα (15,4%) πριν από τις εκλογές, καθώς κάτι τέτοιο θα προοιωνιζόταν νέα μέτρα και θα οδηγούσε σε καταψήφιση των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ;
Σημαίνει ή όχι αυτό πως η κυβέρνηση ήξερε τι είχε κάνει, κι’ ας διερρήγνυε τα ιμάτιά του στη Βουλή ο κ. Σαχινίδης (13 Οκτωβρίου 2010, δηλαδή πριν από τις εκλογές) πως τάχαμου δεν γνώριζε το ύψος του ελλείμματος, επειδή (ξανα)τάχαμου η ΕΛΣΤΑΤ είναι ανεξάρτητη;
Αποδεικνύει ή όχι αυτή η συμπεριφορά πως σε πολιτικό επίπεδο δεν έγινε καμιά διαπραγμάτευση, ενώ όλοι γνωρίζουμε πως τα ελλείμματα των νοσοκομείων μας οφείλονται κυρίως στο 1,5 εκ. μεταναστών που περιθάλπονται καθημερινά σ’ αυτά, με αποτέλεσμα να βουλιάξουν;
Όφειλαν ή όχι οι κυβερνήτες μας (λέμε τώρα) να δηλώσουν στην ΕΕ, στη Eurostat του σκαιού επικεφαλής της Ραντερμάχερ και σε όλους τους δανειστές πως σε περίπτωση που θα μας επέβαλλαν να εντάξουμε τα χρέη των νοσοκομείων μας, θα ανοίξουμε τις πόρτες και θα τους στείλουμε πεσκέσι όλους τους ξένους να τους περιθάλπουν στα δικά τους νοσοκομεία;
Μπήκαν ή δεν μπήκαν τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ και των νοσοκομείων στο γενικό έλλειμμα χωρίς να ακολουθηθεί η επιστημονική μεθοδολογία ελέγχου των οικονομικών τους;
Ανέθεσε ή όχι η κυβέρνηση – τέσσερις μέρες μετά την ανακοίνωση του ελλείμματος – σε εταιρία ορκωτών λογιστών το έργο «Συγκέντρωση, κωδικοποίηση και ανάλυση χρηματοοικονομικών στοιχείων επιλεγμένων ΔΕΚΟ»;
Μα αν αυτή τη δουλειά την είχε κάνει η ΕΛΣΤΑΤ, γιατί δεν έπαιρναν από εκεί τα στοιχεία, παρά μπήκαν στον κόπο και στα έξοδα να προσλάβουν άλλους για την ίδια δουλειά;
Ομολόγησε ή όχι ο κ. Βενιζέλος (την 1η Δεκεμβρίου 2011) σχετικά με τα ελλείμματα των νοσοκομείων ότι τον Οκτώβριο του 2009, στην επίσημη αναφορά προς τη Eurostat, έγινε η καταγραφή όλου του μη δηλωθέντος μέρους των υποχρεώσεων του 2008;
Ακολούθησε ή όχι (το γράφει στην ανακοίνωσή του ο κ. Βενιζέλος) μεθοδολογική επίσκεψη της Eurostat, στη διάρκεια της οποίας τόσο οι αξιωματούχοι της ευρωπαϊκής στατιστικής αρχής, όσο και εκείνοι της ελληνικής (τότε ΕΣΥΕ) διατύπωσαν επιφυλάξεις «ως προς τον λογιστικό αυτό χειρισμό» (sic);
Αποδεικνύει ή όχι αυτό πως ήδη από τον Οκτώβριο του 2009 ξεκίνησαν τα μαγειρέματα και έστελναν στοιχεία (για τα οποία τους ανακαλούσε στην τάξη η ίδια η Eurostat), ενώ διαφωνούσαν και τα ίδια τα τότε στελέχη της τότε ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας;
Ποιος τα έστειλε εκείνα τα στοιχεία, αφού διαφωνούσαν όλοι οι αρμόδιοι; Ο κ. Παπακωνσταντίνου μόνος του;
Είναι αλήθεια ή όχι πως η ΕΕ δεν απαιτεί την καταγραφή των μη επαναλαμβανόμενων δαπανών των νοσοκομείων, αλλά μόνο τις αυτοτελείς χρήσεις; (Προφανώς επειδή αν μια χρονιά πλακώσουν δυο εκατομμύρια μετανάστες, δημιουργούνται δαπάνες που δεν είναι επαναλαμβανόμενες;).
Είναι αλήθεια ή όχι ότι ακόμη και σήμερα η ΕΛΣΤΑΤ λειτουργεί χωρίς διοικητικό συμβούλιο και ο επικεφαλής της αποπέμφθηκε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο από την Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής στις 22 Νοεμβρίου 2011, όταν αυτή (η Επιτροπή) αποφάσισε να κάνει με μοιραία καθυστέρηση τη δουλειά της;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι η ΕΛΣΤΑΤ τελεί υπό τον έλεγχο της Βουλής (η οποία διορίζει την πλειοψηφία των μελών της), αλλά ο Πρόεδρος της Βουλής επί μήνες δεν ανταποκρινόταν ούτε ανταποκρίθηκε ποτέ στα αιτήματα για συνάντηση και στις καταγγελίες του Πανελληνίου Συλλόγου Υπαλλήλων της ΕΛΣΤΑΤ;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι ο υπουργός των Οικονομικών κ. Βενιζέλος καρατόμησε όλα τα μέλη του Δ.Σ. στις 27 Σεπτεμβρίου του 2011, παντρεύοντας την τροπολογία του αποκεφαλισμού με την τροπολογία για το χαράτσι στα ακίνητα μέσω ΔΕΗ;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν και τις δύο τροπολογίες και επομένως φέρουν μεγάλη ευθύνη;
Πρέπει ή όχι να εξαιρεθούν από την εξεταστική επιτροπή για την ΕΛΣΤΑΤ;
Και τι είναι αυτά που μας λέει τώρα ο κ. Παπακωνσταντίνου; Ότι η ΕΛΣΤΑΤ είναι ανεξάρτητη και δεν λαμβάνει κυβερνητικές εντολές;
Εδώ δόθηκαν εντολές στην ίδια τη Eurostat να καθυστερήσει την ανακοίνωση του ελλείμματος!
Και γιατί ο κ. Παπακωνσταντίνου, που, στην ανακοίνωσή του, αισθάνεται την ανάγκη να υπενθυμίσει πως ο ίδιος έλαβε «την πρωτοβουλία για την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ», παραλείπει να αναφέρει πως λίγους μήνες μετά την ίδρυσή της (τον Μάρτιο του 2010), αισθάνθηκε την ανάγκη (τον Δεκέμβριο του 2010) να εντάξει σε ένα από τα περίφημα μνημονιακά πολυνομοσχέδια το άρθρο 11 με το οποίο μεταφέρονταν όλες οι εξουσίες στον πρόεδρο της Αρχής;
Για ποιο λόγο δηλαδή κατάργησε τον ίδιο τον δικό του νόμο και δημιούργησε την ενός ανδρός αρχή λίγο μετά την αποστολή των (φουσκωμένων) στοιχείων για το έλλειμμα του 2009 και την ανακοίνωση του καταστροφικού ελλείμματος, αν όχι επειδή ήταν γνωστό ότι ο νόμος του Μαρτίου είχε παραβιαστεί κατάφωρα;
Για να μας μπερδέψει (και να μπερδέψει και τους δικαστές) και να μην θυμηθούμε ότι τα στοιχεία εστάλησαν ενώ ίσχυε ο πρώτος νόμος;
Και μην μας πει πως και αυτό το επέβαλε η Eurostat, διότι σε σχετικό ερώτημα-non paper που είχε αποστείλει στη Eurostat ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ ρωτώντας αν είναι σκόπιμη η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του, η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία είχε απαντήσει πως αυτό «είναι θέμα της Ελλάδας και δεν υπεισέρχεται σε θέματα εθνικής κυριαρχίας».
Και από πού προκύπτει ότι, όπως μας λέει στη δική της ανακοίνωση η ΕΛΣΤΑΤ (επικαλούμενη τον… καταργημένο ιδρυτικό της νόμο), «τηρεί απαρασάλευτα την εκ του νόμου υποχρέωσή της να παράγει αξιόπιστα και αδιάβλητα στατιστικά στοιχεία»;
Επειδή, όπως γράφουν, η Eurostat ενέκρινε άνευ επιφύλαξης τα εν λόγω στοιχεία;
Ανάλογο επιχείρημα χρησιμοποιεί και ο κ. Παπακωνσταντίνου, ότι δηλαδή οι εισαγγελείς αμφισβητούν (άκουσον! Άκουσον!) επικυρωμένα από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία στοιχεία!
Συγγνώμη, αλλά γιατί πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στη Eurostat που έχει άπειρες φορές υποχρεωθεί να κάνει την αυτοκριτική της και που μπήκε σε διαδικασία συναλλαγής με την κυβέρνηση για τον χρόνο ανακοίνωσης του ελλείμματος;
Πόθεν προκύπτει αυτό που αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ, ότι δηλαδή «τα στατιστικά στοιχεία δεν "κατασκευάζονται" για να εξυπηρετήσουν οποιοδήποτε πολιτικό συμφέρον», όταν είναι αποδεδειγμένη η συνεννόηση, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το πολιτικό συμφέρον των περιφερειακών εκλογών;
Έωλα είναι και όλα τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο κ. Μπεγλίτης – αν και, όπως αποδεικνύεται, αγνοεί πλήρως την υπόθεση.
Επιτίθεται στους εισαγγελείς με ανοίκειο τρόπο, ζητά ευθέως την καρατόμησή τους (καλώντας την εισαγγελία του Αρείου Πάγου «να προχωρήσει άμεσα σε όλες τις εκ του νόμου προβλεπόμενες ενέργειές της) και μας δηλώνει πως «δεν έχει κανένας το δικαίωμα να παίζει με τα εθνικά συμφέροντα της χώρας, το πολιτικό σύστημα και την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος».
Αλήθεια; Πρώτον, με το πολιτικό σύστημα θα παίζουμε όσο θέλουμε. Αλλά ας μην μιλά για εθνικά συμφέροντα και λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, διότι με αυτά έπαιξαν όσοι οδήγησαν με πλαστά στοιχεία τη χώρα σ’ αυτήν την περιπέτεια και όσοι γραπώνονται στην εξουσία χωρίς να έχει εκφραστεί η λαϊκή βούληση.
Υποστηρίζει ο κ. Μπεγλίτης ότι η αποστολή της δικογραφίας συνέπεσε με μια πολύ ευαίσθητη στιγμή, δηλαδή με τις συνομιλίες για το PSI.
Τι λέτε καλέ; Ώρα είναι να κατηγορήσετε τον Πεπόνη ότι αυτός φταίει που τα (ξανα)μάζεψε και (ξανα)έφυγε ο κ. Νταλάρα.
Τι λέτε καλέ; Σας ενοχλήσαμε την ώρα που διαπραγματευόσαστε (λέμε τώρα) την χρεοκοπία της χώρας, που δεν θα είχε συμβεί αν είχατε πράξει το (εθνικό) καθήκον σας και δεν στέλνατε πλαστά στοιχεία στους δανειστές;
Υποστηρίζει επίσης ο κ. Μπεγλίτης πως ήταν γνωστό από το καλοκαίρι του 2009 πως το έλλειμμα θα ήταν διψήφιο.
Μα αφού δεν είχε ακόμη τελειώσει το 2009 – και χωρίς να έχει ληφθεί το παραμικρό ήπιο μέτρο – πώς ήξεραν πού θα καθόταν το έλλειμμα στο τέλος του χρόνου ήδη από το καλοκαίρι; Μήπως επειδή γνώριζαν πως θα αναλάμβαναν την εξουσία και μετά θα κάθονταν ΑΚΙΝΗΤΟΙ μέχρι να μας πάνε σιδηροδέσμιους στο ΔΝΤ;
Και όταν λέμε «διψήφιο», τι εννοούμε; Διότι άλλο το 11%, άλλο το 12%, άλλο το 13% και άλλο το 15,4%!
Επαναλαμβάνει ο κ. Μπεγλίτης, τα περί χρόνου καταγραφής των εξοπλισμών φληναφήματα του ευρισκόμενου στην Κόστα Ρίκα για τη Σοσιαλιστική Διεθνή κ. Παπανδρέου (επί των οποίων έπρεπε ήδη να έχει γίνει πολιτική διαπραγμάτευση, διότι η ΕΕ δεν προστάτεψε τα σύνορά μας και είμαστε όλη μέρα στις αερομαχίες).
Ότι δηλαδή η κυβέρνηση της Ν.Δ. κατέγραψε τους εξοπλισμούς στον χρόνο παραγγελίας τους (επί ΠΑΣΟΚ) και όχι στον χρόνο παραλαβής τους (επί Ν.Δ.).
Ενώ σε ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ είχε απαντήσει η Κομισιόν πως δεν την ενδιαφέρει πού καταγράφονται (αρκεί να καταγράφονται).
Και ενώ είναι γνωστό ότι τα τεράστια ποσά για τους εξοπλισμούς προκαταβάλλονταν σχεδόν στο σύνολό τους κατά την παραγγελία – για να πέφτουν οι μίζες.
Για ποιο λόγο κάποιος να καταγράψει τις μίζες των άλλων στις δικές του χρονιές;
Πληροφορηθήκαμε επίσης πως ο υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου «μελετάει» τον «φάκελο Πεπόνη – Μουζακίτη» και «εξετάζει» αν θα στείλει ερώτημα στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο για την αντικατάστασή τους και αν θα ζητήσει την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον τους, διότι, όπως είπε, (με τις καταγγελίες τους περί παρεμβάσεων – οι οποίες τελικώς υπήρξαν και εκ μέρους του) «έπληξαν το κύρος της Δικαιοσύνης με τις συγκεκριμένες πράξεις και συμπεριφορές τους».
Τι λέτε καλέ; Εσείς παρεμβαίνατε για να ζητήσετε επίσπευση του έργου τους (ειδικά για τα CDS), αλλά αυτοί έπληξαν το κύρος της Δικαιοσύνης;
Μαθαίνουμε μάλιστα ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης διερευνά το ενδεχόμενο να προωθηθεί στη Βουλή η τροπολογία που είχε πάρει άρον-άρον πίσω ο κ. Βενιζέλος μπροστά στην γενική κατακραυγή, με την οποία αντικαθιστούσε τους δύο οικονομικούς εισαγγελείς με αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου!
Δεδομένου ότι ο κ. Παπαϊωάννου όχι υπουργός, αλλά ούτε βουλευτής δεν θα είναι μετά τις επόμενες εκλογές, καλά θα κάνει να προστατέψει τον εαυτό του και να μην επιβαρύνει περαιτέρω τη θέση του.
Τέλος, επειδή όπως φαίνεται θα συσταθεί εξεταστική επιτροπή της Βουλής για το ζήτημα του φουσκωμένου ελλείμματος και επειδή η σύνθεση της σημερινής Βουλής (και επομένως και των επιτροπών της) είναι η παλιά (αυτή του «λεφτά υπάρχουν»), καλά θα κάνουν όσοι βουλευτές λάβουν μέρος σ’ αυτήν να προσέξουν επίσης να μην επιβαρύνουν τη θέση τους και να κρίνουν αντικειμενικά τα στοιχεία και όχι με βάση τις κομματικές εντολές.
Άλλωστε, το σωστό είναι η συγκεκριμένη επιτροπή να συσταθεί μετά την εκλογή της νέας Βουλής.
Ευθύνες για την υπόθεση φέρουν και οι βουλευτές που ψήφιζαν ό,τι τους κουβάλαγαν οι υπουργοί των Οικονομικών Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος – τη δημιουργία της ΕΛΣΤΑΤ, την ουσιαστική κατάργησή της, την απόλυση των μελών της.
Ως γνωστόν, μόνο στην Ελλάδα οι κρίνοντες είναι συγχρόνως και κρινόμενοι.
Αυτά, όμως, μέχρι την ώρα του Ειδικού Δικαστηρίου…

Υ.Γ.1 Όλα τα παραπάνω είναι αρκετά στοιχεία για να κλείσουν το στόμα τους όσους χλευάζουν τους μάρτυρες;
Υ.Γ.2 Μην πιέζετε την Δικαιοσύνη, διότι υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο...
Υ.Γ.3 Όταν το ψέμα αποκαλύπτεται, δεν υπάρχει άλλο καταφύγιο από το θράσος (Τακίτος)

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Γεννήθηκαν σαν σήμερα 9 Ιανουαρίου με διαφορά 33 χρόνων η Σιμόν ντε Μποβουάρ και η Τζόαν Μπαέζ . Αγωνίστηκαν όμως εξίσου για τα ανθρώπινα δικαιώματα , προκαλώντας αναταράξεις .



Σαν σήμερα 9 Ιανουαρίου γεννήθηκαν δύο σπουδαίες γυναίκες με διαφορά 33 χρόνων.
Η πρώτη Γαλλίδα συγγραφέας , φιλόσοφος και φεμινίστρια η Σιμόν ντε Μποβουάρ ( η Simone de Beauvoir , 9 Ιανουαρίου 1908  - Απρίλιος 1986 ) , η σύντροφος του διάσημου υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν – Πωλ Σαρτρ . Η δεύτερη είναι η είναι Αμερικανίδα στιχουργός και τραγουδίστρια Τζόαν Μπαέζ ( Joan Chandos Baez   (γεν. 1941) Αγωνίστηκαν όμως  εξίσου για τα ανθρώπινα δικαιώματα και μάλιστα προκαλώντας αναταράξεις .
Το γνωστότερο έργο της υπήρξε Το Δεύτερο Φύλο, μια φεμινιστική ανάλυση της γυναικείας ύπαρξης και της καταπίεσης των γυναικών. Η Σιμόν ντε Μποβουάρ επιχειρηματολογεί μέσω ενός φεμινιστικού υπαρξισμού στο Δεύτερο Φύλο . Ως υπαρξίστρια η Μποβουάρ αποδέχεται την αρχή πως η ύπαρξη προηγείται της ουσίας. Επομένως δεν γεννιέται κανείς γυναίκα, αλλά γίνεται. Η ανάλυσή της εστιάζει στην ιδέα του Άλλου. Η κατασκευή της γυναίκας ως το τυπικό παράδειγμα Άλλου είναι για την Μποβουάρ το θεμέλιο της καταπίεσης των γυναικών. Η Μποβουάρ υποστηρίζει πως δια μέσου της ιστορίας οι γυναίκες έχουν θεωρηθεί ως η παρέκκλιση, η ανωμαλία. Ακόμη και η πρώιμη φεμινίστρια Mary Wollstonecraft θεωρεί τους άντρες ως το ιδανικό στο οποίο θα έπρεπε να ανέλθουν οι γυναίκες. Η Μποβουάρ λέει πως αυτή η στάση έχει κρατήσει πίσω τις γυναίκες διατηρώντας την αντίληψη πως οι γυναίκες είναι η παρέκκλιση από το κανονικό, ότι είναι παρείσακτες που προσπαθούν να εξομοιωθούν με την “κανονικότητα”. Λέει επίσης πως αν ο φεμινισμός θέλει να προχωρήσει, πρέπει να καταρρίψει την υπόθεση αυτή.
Η δεύτερη είναι  η γνωστή Αμερικανίδα τραγουδίστρια της φόλκ η σταρ του Γούντστοκ  Τζόαν Μπαέζ μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια διαμαρτυρίας κατά των διακρίσεων κατά της βίας και του πολέμου , αγωνίστηκε έτσι για τις δημοκρατικές ελευθερίες , φυλακίστηκε , έγινε το σύμβολο της γενιάς της ! Ηχογραφώντας πάνω από 30 άλμπουμς δικά της και άλλων συναδέλφων της και σε διαφορετικές γλώσσες ( όπως Ισπανικά ) τραγουδώντας όμως πάντοτε για την ειρήνη και τις δημοκρατικές ελευθερίες στη Λατινική Αμερική , στη Μέση Ανατολή , στην Ασία , τα Βαλκάνια .   ΄Εχοντας ως όπλα την κιθάρα της και τη φωνή της που εκπέμπει μια μοναδική σαγήνη τραγουδά με σοβαρό και θλιμμένο ύφος  τραγούδια -μηνύματα .
« Για τίποτα δεν αξίζει να σκοτώνεις » .
Ενώ στην ερώτηση γιατί όλα αυτά τα χρόνια πάνε όλο και χειρότερα εκείνη στωικότητα και ρεαλισμό απαντά : « Δεν ξέρεις τι μπορεί κάποτε να βγει από τα ερείπια »

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Σαν σήμερα το 1943 - Εκτελέστηκε ο Γεώργιος Ιβάνοφ, κολυμβητής και πολίστας του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Προς τιμή του, ο Γ.Σ. Ηρακλής έχει δώσει το όνομά του στο κλειστό του γυμναστήριο, γνωστό ως Ιβανώφειο.

Ο Γεώργιος Σαΐνοβιτς Ιβάνοφ (Jerzy Szajnowicz Iwanow) ήταν αθλητής. Γεννήθηκε στην Βαρσοβία στις 14 Δεκεμβρίου 1911 . Μετά τον θάνατο του Ρώσου πατέρα του, η Πολωνίδα μητέρα του παντρεύτηκε τον Έλληνα Γιάννη Λαμπριανίδη και μετακόμισαν στη Θεσσαλονίκη. Το 1926, ο Ιβάνοφ γράφτηκε στον Ηρακλή και αγωνίστηκε στην ποδοσφαιρική του ομάδα. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την κολύμβηση και το πόλο του Ηρακλή. Τελικά τον κέρδισε η κολύμβηση και συμμετείχε σε όλους τους αγώνες της εποχής του.
Κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο ταξίδεψε στη Μέση Ανατολή και μετά από εκπαίδευση επέστρεψε στην Ελλάδα συμμετέχοντας στον αντιστασιακό αγώνα. Συμμετείχε σε αποστολές σαμποτάζ τοποθετώντας βόμβες και κολυμπώντας σε γερμανικά πλοία βυθίζοντας τα. Συνελήφθη για πρώτη φορά το 1941, κατορθώνοντας τότε να αποδράσει, και για δεύτερη φορά το 1942. Εκτελέστηκε στις 4 Ιανουαρίου 1943 στην Καισαριανή. Λίγο πριν την εκτέλεση φώναξε: «Ζήτω η Πολωνία, ζήτω η Ελλάδα».
Σήμερα η Πολωνία έχει ανακηρύξει τον Ιβάνοφ εθνικό ήρωα, έχουν στηθεί ανδριάντες και έχει δοθεί τιμητικά το όνομα του σε δρόμους και πλατείες σε όλη τη χώρα. Στην Ελλάδα έχει στηθεί ανδριάντας του στη Θεσσαλονίκη, ενώ και οι δύο χώρες του έχουν απονείμει τα ανώτερα παράσημά τους. Προς τιμή του, ο Γ.Σ. Ηρακλής έχει δώσει το όνομά του στο κλειστό του γυμναστήριο, γνωστό ως Ιβανώφειο.πηγή:

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Το 2012 - Ας ανεβούμε , λίγο ψηλότερα !

...κατοικούμε και συνυπάρχουμε σε ένα κόσμο που περιέχει 100 δισεκατομμύρια άστρα  (μόνο στον δικό μας Γαλαξία ) , και κατά προσέγγιση 125 δισεκατομμύρια άλλους Γαλαξίες ( είναι ορατοί μονάχα οι 3000 ). ΄Εναν κόσμο  που έχει διάμετρο περίπου 40 δισεκατομμύρια έτη φωτός , ενώ το παρατηρήσιμο σύμπαν είναι μόνο 137 δισεκατομμύρια έτη φωτός.
Συνεπώς μπορούμε να , δούμε μονάχα ένα κομμάτι του όλου Σύμπαντος ! κομμάτι απειροελάχιστο  της αληθινής πραγματικότητας !
Γι ΄αυτό και μόνο  αξίζει να  , ονειρευόμαστε , να ελπίζουμε για καλύτερες μέρες και καλύτερους καιρούς ! ! !
Είμαστε ένας απειροελάχιστος κόκκος  στο μέχρι τώρα γνωστό , άγνωστο , τεράστιο , σύμπαν...!

Ας πάψουμε να , μικραίνουμε κι άλλο , ασχολούμενοι με μικροπράγματα και κουτσομπολιά !
Ας ανεβούμε , λίγο ψηλότερα ! που έλεγε κι ο Νομπελίστας ποιητής Σεφέρης  .

Αν ανέλθει η συνειδητότητά μας σε υψηλότερο επίπεδο και , στοχαστούμε από εκεί ψηλά , θα ζούμε καλύτερα την καθημερινότητά μας , αναπνέοντας πλέον εκτός από οξυγόνο και λίγάκι , όσο μπορούμε να εισπνεύσουμε , ο καθένας δηλ. λιγάκι , αστερόσκονη ! ! !


Καλό 2012  να περάσουμε , όλοι  !



το
παραπάνω βίντεο φτιάχτηκε από τους αστροφυσικούς του Αμερικανικού Μουσείου  Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης , όπου σε διάρκεια μόλις 6 λεπτών , πραγματοποιείται ,το πιό μεγάλο και μακρινό ταξίδι , του κόσμου ! ΄Ενα ταξίδι, σε όλο το γνωστό μέχρι σήμερα , Σύμπαν !