Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

191 χρόνια μετά την ημέρα της 25ης Μαρτίου 1821 - Ημέρα του εορτασμού της Εθνικής μας παλιγεννεσίας " Ξύπνα καυμένε μου Ραγιά - Ξύπνα να βρεις τη Λευτεριά "

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 σφραγίζει την εθνική πορεία των Ελλήνων.Τα θεμέλια στα οποία στηρίχτηκε προετοιμαζόντουσαν επί έναν αιώνα περίπου: Η ιστορική παράδοση του Ελληνικού Έθνους, η πνευματική και οικονομική άνοδος του παροικιακού και του υπόδουλου Ελληνισμού, η διάθεση των φιλελεύθερων ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης, η οργανωτική προετοιμασία απ’ τη Φιλική Εταιρεία, οι κλέφτες και οι αρματωλοί με τον ένοπλο αγώνα τους κατά των Τούρκων, η Εκκλησία με την ανεκτίμητη συμβολή της στη διατήρηση της γλώσσας και της Εθνικής οντότητας του υπόδουλου Γένους, οι δάσκαλοι και οι λόγιοι με το παιδευτικό και συγγραφικό τους έργο, οι έμποροι και οι ναυτικοί με την οικονομική τους δύναμη και κυρίως ο ανώνυμος λαός με τους ηρωισμούς και τις θυσίες του, προετοίμασαν και πραγματοποίησαν την Επανάσταση του 1821.
Όλα τα κοινωνικά στρώματα του ελληνικού λαού συμμετέχουν στη Φιλική Εταιρεία,που χρησιμεύει ως δύναμη κρούσης για την πραγματοποίηση του πόθου των Ελλήνων για ανεξαρτησία και θεμελίωση ενός κράτους που θα στηριζόταν τόσο στις εθνικές μας παραδόσεις, όσο και στις αρχές της ισοπολιτείας και της ελευθερίας, τις οποίες είχε διαδώσει στην Ευρώπη η Γαλλική Επανάσταση.


Ο αγώνας, όμως, των Ελλήνων δεν ήταν εύκολος. Η οθωμανική αυτοκρατορία, παρά τα συμπτώματα παρακμής, διατηρούσε ακόμη τη δύναμή της και οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις,συνασπισμένες στην Ιερή Συμμαχία, ήταν αποφασισμένες να καταπνίξουν κάθε επαναστατικό κίνημα, που θα απειλούσε την ευρωπαϊκή ισορροπία.
Παρά τις δυσμενείς εξωτερικές συνθήκες, το σάλπισμα της Ελευθερίας βρήκε τους Έλληνες συσπειρωμένους για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού. Κάτω από τη σημαία της Επανάστασης ενώθηκαν προύχοντες και αγρότες, κλεφταρματωλοί και καπεταναίοι, εξέχουσες μορφές της Διασποράς και εκκλησιαστικοί άντρες με την απόφαση να ανακτήσει το έθνος «την πολιτικήν αυτού ύπαρξιν και ανεξαρτησίαν»,καθώς και την παλιά του δόξα.
Οι κρίσιμες φάσεις απ’ τις οποίες πέρασε η Επανάσταση -οι διωγμοί, οι σφαγές,οι εμφύλιες συγκρούσεις- δεν έκαμψαν το φρόνημα των αγωνιστών του ’21: οι επαναστατικές εστίες, που διατηρήθηκαν άσβεστες στην Πελοπόννησο, στη Στερεά Ελλάδα και στα νησιά, και η συνεχής φροντίδα για την πολιτική οργάνωση των απελευθερωμένων περιοχών επιβεβαίωναν τη θέληση όλων των Ελλήνων να αγωνιστούν μέχρις εσχάτων για την επίτευξη του στόχου που είχαν θέσει οι πρωτεργάτες της εθνεγερσίας.

Οι θυσίες σε αίμα και οι υλικές καταστροφές, οι ηρωισμοί και το πάθος των αγωνιστών για την ελευθερία, προκάλεσαν τη συμπάθεια και το θαυμασμό των λαών της Ευρώπης, που εκδηλώθηκε με το κίνημα του Φιλελληνισμού.
Συγχόνως, τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων στη βαλκανική χερσόνησο προκαλούσαν τριγμούς στο οικοδόμημα της Ιερής Συμμαχίας και η ανάγκη για λύση του «ελληνικού προβλήματος» γινόταν επιτακτική. Ύστερα από μακρές διαπραγματεύσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, η Ελλάδα κηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος το 1830.
Ο αγώνας των Ελλήνων, μακροχρόνιος, άνισος, με κορυφώσεις ηρωισμού, αλλά και με περιόδους κάμψης και κατάπτωσης, μετά από βαρύτατες θυσίες, κατέληξε στη δημιουργία ελεύθερου κράτους. Γύρω απ’ αυτό το μικρό κράτος θα συγκεντρωθεί,σιγά-σιγά όλος ο Ελληνισμός για να πραγματοποιήσει την ιστορική του πορεία.


Σε κάθε επέτειο της Εθνεγερσίας ξαναθυμόμαστε συλλογικά και ως έθνος με συγκίνηση τον αγώνα των προγόνων μας κατά το 1821. Ο ηρωικός τους αγώνας αποτελεί το έναυσμα για να συνειδητοποιήσουμε, εμείς οι σημερινοί Έλληνες ότι εθνική επιταγή, άμεση και πρωταρχική, είναι η προσπάθεια όλων μας για συνεχή πρόοδο και ανάπτυξη του τόπου και παράλληλο χρέος μας η μόνιμη επαγρύπνηση για τη διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας και την κατοχύρωση της ειρήνης στο νευραλγικό χώρο της Μεσογείου. Πρέπει μέσα απ’ την Παιδεία μας να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η Ελλάδα είναι μόνιμα ταγμένη «να φυλάσσει Θερμοπύλες» κι ότι το χρέος αυτό δεν είναι υπόθεση μιας πρόσκαιρης επιφυλακής, αλλά σταθερό μέλημα των σημερινών και των αυριανών πολιτών της χώρας μας που, για να μπορεί να διασφαλιστεί, πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται από συνεχή εγρήγορση και από μια δυναμική παρουσία σε όλους τους τομείς της εθνικής ζωής μέσα στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης.
Και για να καταστεί δυνατή η δυναμική πας παρουσία είναι χρέος μας εθνικό να αγωνιζόμαστε για να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια που σκοπιμότητες, βλέψεις και συμφέροντα συνεχίζουν να παραποιούν και να διαστρέφουν, όπως ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση της πανάρχαιας Ελληνικής Μακεδονίας. Ο λαός μας, λαός ιστορικός, είναι πολύ φυσικό να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε ό,τι αφορά την ιστορική του κληρονομιά. Θεματοφύλακες μιας μοναδικής στον ευρωπαϊκό χώρο ιστορικής και πολιτιστικής δημιουργίας, δεν είμαστε διατεθειμένοι να την αφήσουμε να γίνει έρμαιο διαφόρων πολιτικών σκοπιμοτήτων. Το μακεδονικό όνομα είναι τμήμα της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας του Ελληνισμού. Οι τεράστιες λαϊκές συγκεντρώσεις της Θεσσαλονίκης, της Μελβούρνης, της Νέας Υόρκης και άλλων πόλεων του εξωτερικού καθώς και τα χιλιάδες ψηφίσματα απ’ όλα τα μέρη του κόσμου αποδεικνύουν πόσο ριζωμένη είναι η αντίληψη αυτή. Δεν είναι, λοιπόν, δυνατόν ο αυτοπροσδιορισμός των Σκοπιανών να καταργήσει το δικό μας προγενέστερο αλλά και ιστορικά καταξιωμένο δικαίωμα χρήσεως του όρου «Μακεδονία».
Η επέτειος της Επανάστασης του 1821, ενισχύοντας την ιστορική μας μνήμη, μας καλεί να φανούμε αντάξιοι των ηρωικών αγωνιστών της, ως γνήσιοι απόγονοί τους.