(Σεβασμ. Μητροπ. Ν. Σμύρνης Συμεών)
1. Δεύτερη μακρά περίοδος νηστείας μετά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η νηστεία των Χριστουγέννων, γνωστή στη γλώσσα του ορθοδόξου λαού μας και ως σαραντα(η)μερο.
1. Δεύτερη μακρά περίοδος νηστείας μετά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η νηστεία των Χριστουγέννων, γνωστή στη γλώσσα του ορθοδόξου λαού μας και ως σαραντα(η)μερο.
Περιλαμβάνει και αυτή σαράντα ημέρες, όμως δεν έχει την αυστηρότητα της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Αρχίζει την 15η Νοεμβρίου και λήγει την 24η Δεκεμβρίου.
2. Η εορτή της κατα σάρκα γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη Δεσποτική εορτή του χριστιανικού εορτολογίου. Μέχρι τα μέσα του Δ’ αιώνα η Εκκλησία της Ανατολής συνεόρταζε τη γέννηση και τη βάπτιση του Χριστού υπό το όνομα τα Επιφάνεια την ίδια ήμερα, στις 6 Ιανουαρίου.
2. Η εορτή της κατα σάρκα γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη Δεσποτική εορτή του χριστιανικού εορτολογίου. Μέχρι τα μέσα του Δ’ αιώνα η Εκκλησία της Ανατολής συνεόρταζε τη γέννηση και τη βάπτιση του Χριστού υπό το όνομα τα Επιφάνεια την ίδια ήμερα, στις 6 Ιανουαρίου.
Τα Χριστούγεννα ως ξεχωριστή εορτή, εορταζομένη στις 25 Δεκεμβρίου εισήχθη στην Ανατολή από τη Δύση περί τα τέλη του Δ’ αιώνα.
Ό άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος, που πρώτος ομιλεί για την εορτή των Χριστουγέννων,
Ό άγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος, που πρώτος ομιλεί για την εορτή των Χριστουγέννων,
την ονομάζει «μητρόπολιν πασών των εορτών»
και μας πληροφορεί περί το 386 ότι
«ούπω δέκατον έστιν έτος, εξ ου δήλη και γνώριμος ημίν αύτη η ημέρα (της εορτής) γεγένηται».
Με τη διαίρεση της άλλοτε ενιαίας εορτής και την καθιέρωση των τριών ξεχωριστών εορτών,
της Γεννήσεως την 25η Δεκεμβρίου, της Περιτομής την 1η και της Βαπτίσεως την 6η Ιανουαρίου, διαμορφώθηκε και το λεγόμενο Δωδεκαήμερον, δηλαδή το εόρτιο χρονικό διάστημα από τις 25 Δεκεμβρίου ως τις 6 Ιανουαρίου.
Έτσι διασώθηκε κατά κάποιο τρόπο η αρχαία ενότητα των δύο μεγάλων εορτών της Γεννήσεως
και της Βαπτίσεως του Κυρίου.
3. Ή μεγάλη σημασία που απέκτησε με την πάροδο του χρόνου στη συνείδηση της Εκκλησίας η νέα εορτή των Χριστουγέννων και η ευλάβεια των πιστών και ιδιαίτερα των μοναχών, απετέλεσαν τις προϋποθέσεις για την καθιέρωση και της προ των Χριστουγέννων νηστείας.
3. Ή μεγάλη σημασία που απέκτησε με την πάροδο του χρόνου στη συνείδηση της Εκκλησίας η νέα εορτή των Χριστουγέννων και η ευλάβεια των πιστών και ιδιαίτερα των μοναχών, απετέλεσαν τις προϋποθέσεις για την καθιέρωση και της προ των Χριστουγέννων νηστείας.
Σ’ αυτό ασφαλώς επέδρασε και η διαμορφωμένη ήδη τεσσαρακονθήμερη νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που προηγείτο του Πάσχα.
Όπως η εορτή έτσι και η νηστεία, ως προετοιμασία για την υποδοχή των γενεθλίων του Σωτήρος, εμφανίστηκε αρχικά στη Δύση,
όπου η νηστεία αυτή ονομαζόταν Τεσσαρακοστή τον άγιου Μαρτίνου επειδή άρχιζε από την εορτή του άγιου τούτου της Δυτικής Εκκλησίας.
Το ίδιο επανελήφθη και σ’ εμάς, όπου πολλοί τη νηστεία των Χριστουγέννων ονομάζουν του άγιου Φιλίππου επειδή προφανώς αρχίζει την επομένη της μνήμης του Αποστόλου.
Οι πρώτες ιστορικές μαρτυρίες, που έχουμε για τη νηστεία προ των Χριστουγέννων,
ανάγονται για τη Δύση στον Ε’ και για την Ανατολή στον ΣΤ’ αιώνα.
‘Από τούς ανατολικούς συγγραφείς σ’ αυτήν αναφέρονται ό Αναστάσιος Σιναιτης,
ό πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος ο Ομολογητής, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης,
καθώς επίσης και ο πατριάρχης Αντιοχείας Θεόδωρος Βάλσαμων.
4. Ή νηστεία στην αρχή, καθώς φαίνεται, ήταν μικρής διάρκειας.
4. Ή νηστεία στην αρχή, καθώς φαίνεται, ήταν μικρής διάρκειας.
Ό Θεόδωρος Βαλσάμων, που γράφει περί τον ΙΒ’ αιώνα —και κατά συνέπεια μας πληροφορεί για τα όσα ίσχυαν στην εποχή του —, σαφώς την ονομάζει «επταήμερον».
Όμως υπό την επίδραση της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής επεξετάθη και αυτή σε σαράντα ήμερες, χωρίς εν τούτοις να προσλάβει την αυστηρότητα της πρώτης.
Πώς θα πρέπει να την νηστεύουμε;
Πώς θα πρέπει να την νηστεύουμε;
Καθ’ όλη τη διάρκεια του σαρανταημέρου δεν καταλύουμε κρέας, γαλακτερά και αυγά.
Αντίθετα, επιτρέπεται να καταλύουμε ψάρι όλες τις ήμερες — πλην, φυσικά, της Τετάρτης και της Παρασκευής— από την αρχή μέχρι και την 17η Δεκεμβρίου.
Ψάρι καταλύουμε επίσης και κατά την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου,
οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει.
‘Από την 18η μέχρι και την 24η Δεκεμβρίου, παραμονή της εορτής, επιτρέπεται η κατάλυση οίνου και ελαίου μόνο — εκτός, βέβαια, των ημερών Τετάρτης και Παρασκευής που θα παρεμβληθούν και κατά τις οποίες τηρούμε ανέλαιη νηστεία.
Επίσης με ξηροφαγία θα πρέπει να νηστεύουμε την πρώτη ήμερα της νηστείας, 15η Νοεμβρίου,
καθώς και την παραμονή της εορτής, έκτος βέβαια κι αν πέσουν Σάββατο η Κυριακή.
«Επίσης οφείλουμε να μην τηρούμε μόνο την τάξη της νηστείας που αφορά τις τροφές, αλλά να απέχουμε και από κάθε αμαρτία, έτσι ώστε, όπως νηστεύουμε ως προς την κοιλιά, να νηστεύουμε και ως προς τη γλώσσα, αποφεύγοντας την καταλαλιά, το ψέμα, την αργολογία, τη λοιδορία, την οργή και γενικά κάθε αμαρτία που διαπράττουμε μέσω της γλώσσας.
Επίσης χρειάζεται να νηστεύουμε ως προς τα μάτια. Να μη βλέπουμε μάταια πράγματα.
Να μην αποκτούμε παρρησία διά μέσου των ματιών. Να μην περιεργαζόμαστε κάποιον με αναίδεια.
Ακόμη θα πρέπει να εμποδίζουμε τα χέρια και τα πόδια από κάθε πονηρό πράγμα.
Με αυτό τον τρόπο νηστεύοντας μια νηστεία ευπρόσδεκτη στον Θεό, αποφεύγοντας κάθε είδους κακία που ενεργείται διά μέσου της καθεμιάς από τις αισθήσεις μας, θα πλησιάζουμε, όπως είπαμε, την άγια ήμερα της αναστάσεως αναγεννημένοι, καθαροί και άξιοι της μεταλήψεως των άγιων μυστηρίων».
ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΓΑΖΗΣ
(Από το “Η νηστείαι της Εκκλησίας”, Αρχιμ. Συμεών Κούτσα, Εκδ. “Αποστολική Διακονία”, σελ. 88-92)
(Πηγή ηλ. κειμένου: orthodox-answers.blogspot.com)
Η Νηστεία (Μέγας Βασίλειος)
«…αληθής νηστεία η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας…»
Η νηστεία είναι θεσμός πανάρχαιος και θεόσδοτος. Τη νομοθέτησε ήδη στον παράδεισο ο Θεός, αμέσως μετά την πλάση του ανθρώπου, όταν απαγόρευσε στους πρωτοπλάστους να φάνε
(Από το “Η νηστείαι της Εκκλησίας”, Αρχιμ. Συμεών Κούτσα, Εκδ. “Αποστολική Διακονία”, σελ. 88-92)
(Πηγή ηλ. κειμένου: orthodox-answers.blogspot.com)
«…αληθής νηστεία η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας…»
Η νηστεία είναι θεσμός πανάρχαιος και θεόσδοτος. Τη νομοθέτησε ήδη στον παράδεισο ο Θεός, αμέσως μετά την πλάση του ανθρώπου, όταν απαγόρευσε στους πρωτοπλάστους να φάνε
«από το δέντρο της γνώσεως του κάλου και του κάκου» (Γεν. 2:17).
Την όρισε στη συνέχεια ο Μωσαϊκός Νόμος.
Την επικύρωσε ο Θεάνθρωπος Ιησούς τόσο με το λόγο Του όσο και με το παράδειγμά Του,
όταν νήστεψε «σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες» (Ματθ. 4:2).
Την τήρησαν οι απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί. Τη θεσμοθέτησε η Εκκλησία:
«Αν κάποιος επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος ή υποδιάκονος ή αναγνώστης ή ψάλτης δεν νηστεύει την Αγία Τεσσαρακοστή, την Τετάρτη και την Παρασκευή, να καθαιρείται.
Αν είναι λαϊκός αυτός που δεν νηστεύει, να αφορίζεται. Εκτός, βέβαια, αν εμποδίζεται να νηστέψει από σωματική ασθένεια»
(Καν. ξθ’ Αγίων Αποστόλων).
Κάθε χριστιανός, λοιπόν, οφείλει να τηρεί τις «διατεταγμένες» νηστείες
Κάθε χριστιανός, λοιπόν, οφείλει να τηρεί τις «διατεταγμένες» νηστείες
(Βλέπε το κατατοπιστικό «Παράρτημα»),
υπακούοντας με ταπείνωση στο Χριστό και την Εκκλησία Του.
Αυτή η υπακοή, βέβαια, δεν είναι άλογη ούτε ανώφελη.
Γιατί με τη νηστεία, όπως τονίζουν στα συγγράμματά τους οι θεοφώτιστοι πατέρες και όπως αποδεικνύει ο εν Χριστώ αγώνας των πιστών που έχουν γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα, καταπολεμείται η ακράτεια, ισχυροποιείται η θέληση, δουλαγωγείται το σώμα, καθαρίζεται ο νους, μαλακώνει η καρδιά, καταστέλλονται οι σαρκικές ορμές, νεκρώνονται όλα τα πάθη, θεραπεύεται η ψυχή΄ κοντολογίς,
«πάν καλόν και αγαθόν δια της νηστείας κατορθούται και τελειούται»
(άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς).
Πολλοί, ωστόσο, είναι εκείνοι που δεν τηρούν τις νηστείες της Εκκλησίας, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες.
Το ίδιο γινόταν και στα χρόνια των αγίων πατέρων, όπως διαπιστώνουμε από μερικές ομιλίες τους.
Ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας, στους δύο λόγους του «Περί νηστείας», επιλεγμένα αποσπάσματα των οποίων ακολουθούν σε ελεύθερη απόδοση, εξετάζοντας ιστορικά και θεολογικά το θεσμό, απαντά στις ενστάσεις και αντιρρήσεις των αρνητών του, τονίζει την καθολικότητα και την κοινωνική του διάσταση και, τέλος, ορίζει ως αληθινή νηστεία τόσο την αποχή από ορισμένες τροφές όσο και την αποξένωση από την κακία.
Γενικά συστήνει την καθολική εγκράτεια και την ασκητική τοποθέτηση απέναντι στα υλικά στοιχεία του κόσμου, τοποθέτηση που αποτρέπει την υποδούλωση του χριστιανού στα κτιστά και επιτρέπει την ελεύθερη και σωτήρια υποταγή του στο άγιο θέλημα του Κτίστη.
(Πρόλογος υπό των πατέρων της Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπού Αττικής)
Η Νηστεία
Πολύτιμο δώρο του Θεού είναι η νηστεία.
(Πρόλογος υπό των πατέρων της Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπού Αττικής)
Η Νηστεία
Πολύτιμο δώρο του Θεού είναι η νηστεία.
Θεσμός πανάρχαιος, που διατηρήθηκε σαν πατρική κληρονομιά κι έφτασε μέχρι τις μέρες μας.
Δεχθείτε τη λοιπόν με χαρά.
Δεχθείτε οι φτωχοί τη σύντροφό σας.
Δεχθείτε οι υπηρέτες την ανάπαυσή σας.
Δεχθείτε οι πλούσιοι αυτή που σας σώζει από τον κίνδυνο του κορεσμού και νοστιμίζει όσα η συνεχής απόλαυση ανοσταίνει.
Οι άρρωστοι δεχθείτε τη μητέρα της υγείας.
Οι υγιείς την εξασφάλιση της ευεξίας.
Ρωτήστε τους γιατρούς, και θα σας πουν πως τίποτα δεν είναι τόσο αμφίβολο κι αβέβαιο όσο η υγεία.
Γι’ αυτό οι συνετοί με τη νηστεία προσπαθούν να διατηρήσουν την υγεία τους και να γλυτώσουν από το συντριπτικό φορτίο της παχυσαρκίας.
Μην ισχυρίζεσαι πως δεν μπορείς να νηστέψεις, φέρνοντας σαν πρόφαση αρρώστια ή σωματική αδυναμία, αφού, από την άλλη μεριά, σ’ όλη σου τη ζωή ταλαιπωρείς το σώμα σου με την πολυφαγία. Γνωρίζω πολύ καλά πως οι γιατροί επιβάλλουν στους αρρώστους μάλλον λιτή δίαιτα και νηστεία παρά ποικιλία και αφθονία φαγητών.
Άλλωστε, τι είναι ευκολότερο για το σώμα, να περάσει τη νύχτα μ’ ένα ελαφρό δείπνο ή να πέσει στο κρεβάτι βαρύ απ’ την πολυφαγία;
Μπορεί ν’ αναπαυθεί έτσι ή θα στριφογυρίζει παραφορτωμένο και ταλαίπωρο;
Ποιο πλοίο μπορεί να κυβερνήσει ευκολότερα ένας καπετάνιος και να το σώσει σε μια θαλασσοταραχή, το βαρυφορτωμένο ή εκείνο που έχει το κανονικό του φορτίο;
Το βαρυφορτωμένο δεν θα το βυθίσει μια μικρή τρικυμία;
Έτσι και τα σώματα, όταν ταλαιπωρούνται με την πολλή τροφή, εύκολα υποκύπτουν στις αρρώστιες.
Ενώ όταν τρέφονται ελαφρά, διατηρούν την καλή τους υγεία.
Ας παρακολουθήσουμε όμως ιστορικά την υπόθεση της νηστείας, για να δούμε πόσο εκτιμήθηκε από τους αγίους και πόσα καλά προξένησε.
Ενώ όταν τρέφονται ελαφρά, διατηρούν την καλή τους υγεία.
Ας παρακολουθήσουμε όμως ιστορικά την υπόθεση της νηστείας, για να δούμε πόσο εκτιμήθηκε από τους αγίους και πόσα καλά προξένησε.
Ο θεόπτης Μωυσής μετά από νηστεία σαράντα ημερών τόλμησε ν’ ανεβεί στην κορυφή του όρους Σινά και να παραλάβει τις πλάκες των δέκα εντολών (Εξ. 24:18).
Δεν θα έπαιρνε το θάρρος να πλησιάσει την κορυφή, που κάπνιζε από τη θεία παρουσία, αν δεν είχε οπλιστεί με τη νηστεία.
Νήστεψε, κι έτσι μπόρεσε να συνομιλήσει με το Θεό. Ο προφήτης Σαμουήλ υπήρξε καρπός της νηστείας.
Η μητέρα του Άννα, αφού νήστεψε, προσευχήθηκε στο Θεό και Του ζήτησε ένα παιδί, με την υπόσχεση να το αφιερώσει σ’ Εκείνον (Α’ Βασ. 1:11).
Τον μεγάλο ήρωα Σαμψών, τί ήταν εκείνο που τον έκανε ακαταμάχητο;
Η νηστεία!
Με τη νηστεία συνελήφθη στα σπλάχνα της μητέρας του.
Η νηστεία τον γέννησε.
Η νηστεία τον θήλασε.
Η νηστεία τον ανέθρεψε.
Η νηστεία εκείνη, που όρισε ο άγγελος:
«Το παιδί, που θα γεννηθεί, δεν θα πρέπει να γευθεί κανένα από τα προϊόντα του αμπελιού. Δεν θα πιει κρασί ούτε κανένα άλλο δυνατό ποτό» (Κριτ. 13:14).
Η νηστεία γεννάει προφήτες.
Ενισχύει τους δυνατούς.
Σοφίζει τους νομοθέτες.
Εξοπλίζει τους ήρωες.
Γυμνάζει τους αθλητές.
Αποκρούει τους πειρασμούς.
Συγκατοικεί με τη νηφαλιότητα και την αγνότητα. Στους πολέμους κάνει ανδραγαθήματα και στον καιρό της ειρήνης διδάσκει την ησυχία.
Αγιάζει τους αφιερωμένους και τελειοποιεί τους ιερείς.
Κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει το Θυσιαστήριο και να τελέσει τη θεία Λειτουργία, χωρίς προηγουμένως να έχει νηστέψει.
Μετά από νηστεία σαράντα ημερών αξιώθηκε ο προφήτης Ηλίας ν’ αντικρύσει τον Κύριο
(Γ’ Βασ. 19:8-18).
Χάρη στη νηστεία αποδείχθηκε ισχυρότερος από το θάνατο και ανέστησε το πεθαμένο παιδί (Γ’ Βασ. 17:21-23).
Χάρη στη νηστεία εμπόδισε τον ουρανό να βρέξει για τριάμιση χρόνια (Γ’ Βασ. 17:1, 18:1).
Κι αυτό, για να μαλακώσει τη σκληροκαρδία των Ισραηλιτών, που είχαν παραδοθεί στην ασέβεια και στην παρανομία.
΄Ετσι προκάλεσε σ’ ολόκληρο λαό υποχρεωτική νηστεία, μέχρι να μετανοήσουν και να επανορθώσουν την αμαρτία, που προήλθε από την καλοπέραση και τον μαλθακό βίο.
Ο προφήτης Δανιήλ, που για ένα εικοσαήμερο δεν γεύθηκε ψωμί ούτε ήπιε νερό (Δαν. 10:2-3),
δίδαξε και τα λιοντάρια ακόμα να νηστεύουν
(Δαν. 6:16-22).
Τα πεινασμένα λιοντάρια δεν τον κατασπάραξαν, σαν να είχε σώμα από πέτρα ή χαλκό ή άλλο σκληρό υλικό.
Η νηστεία δυνάμωσε το σώμα του προφήτη και το έκανε απρόσβλητο από τα δόντια των θηρίων, όπως η βαφή κάνει το σίδερο απρόσβλητο από τη σκουριά.
Η νηστεία ενισχύει την προσευχή.
Η νηστεία ενισχύει την προσευχή.
Γίνεται φτερό στην πορεία της προς τον ουρανό. Είναι μητέρα της υγείας, παιδαγωγός της νιότης, στολίδι των γηρατειών.
Είναι συνοδοιπόρος των ταξιδιωτών και ασφάλεια των συγκατοίκων.
Ο άνδρας δεν αμφιβάλλει καθόλου για τη συζυγική πίστη της γυναίκας του, όταν τη βλέπει να συζεί με τη νηστεία.
Η γυναίκα δεν λιώνει από ζήλεια, όταν βλέπει τον άνδρα της να νηστεύει.
Ποιός ζημιώθηκε ποτέ από τη νηστεία;
Υπολόγισε την οικονομική κατάσταση του σπιτιού σου σε μια μέρα νηστείας.
Υπολόγισέ την και σε μια συνηθισμένη μέρα.
Θα διαπιστώσεις έτσι εύκολα, πόσο μεγάλο κέρδος έχεις με τη νηστεία.
Σκέψου πως ακόμα και οι εφοριακοί αφήνουν τους φορολογουμένους να ζήσουν λίγο καιρό ήσυχοι και ανενόχλητοι.
Ας επιτρέψει λοιπόν και η σάρκα μια μικρή ανάπαυλα στο στόμα.
Ας κάνει μια μικρή ανακωχή αυτή, που, όταν χορτάσει, φιλοσοφεί γύρω από την εγκράτεια, ενώ, όταν πεινάσει, ξεχνάει όσα δέχτηκε πρίν.
Οποιος νηστεύει, δεν έχει ανάγκη από δάνεια ούτε χρειάζεται να πληρώνει τόκους.
Η νηστεία γίνεται αφορμή να ευφραίνεται ο άνθρωπος.
Γιατί όπως η δίψα κάνει γλυκό το πιοτό και η πείνα ευχάριστο το τραπέζι, έτσι και η νηστεία κάνει απολαυστικά τα φαγητά.
Αν θέλεις λοιπόν να ‘ναι ευχάριστο το τραπέζι σου, δέξου την αλλαγή της νηστείας.
Αν όμως είσαι πάντα κυκλωμένος από πλούσια φαγητά, αδικείς τον εαυτό σου, γιατί εξαφανίζεις την απόλαυση με την άμετρη φιληδονία.
Τίποτα δεν υπάρχει, που να μην περιφρονηθεί με τη συνεχή απόλαυσή του.
Ενώ, αντίθετα, συχνά επιθυμούμε εκείνα τα φαγητά, που σπάνια γευόμαστε.
Γι’ αυτό και ο Δημιουργός μας επινόησε την ποικιλία στη ζωή μας, ώστε να νιώθουμε την απόλαυση όλων των αγαθών Του.
Παρατήρησε τι συμβαίνει στη φύση:
ο ήλιος δεν είναι λαμπρότερος μετά τη νύχτα;
ο ήλιος δεν είναι λαμπρότερος μετά τη νύχτα;
Ο ύπνος δεν είναι γλυκύτερος μετά την αγρυπνία;
Η υγεία δεν είναι περισσότερο επιθυμητή μετά τη δοκιμασία της αρρώστιας;
΄Ετσι και το τραπέζι γίνεται περισσότερο ευχάριστο μετά τη νηστεία.
Αυτό μάλιστα ισχύει για όλους.
Και για τους πλουσίους, που έχουν άφθονα φαγητά, και για τους φτωχούς, που διαθέτουν λιγότερη τροφή.
Να θυμάσαι και να φοβάσαι το παράδειγμα του πλουσίου της παραβολής
Να θυμάσαι και να φοβάσαι το παράδειγμα του πλουσίου της παραβολής
(Λουκ. 16:19-31).
Οι συνεχείς απολαύσεις τον οδήγησαν στην αιώνια κόλαση.
Ο πλούσιος αυτός δεν κατηγορήθηκε για καμιά αδικία.
Εξαιτίας όμως των ανέσεων και της τροφής που απολάμβανε, καθώς και της αδιαφορίας του για τη φτώχεια του Λαζάρου, τιμωρήθηκε τόσο σκληρά.
Η νηστεία και η υπομονή στις κακοπάθειες δεν ήταν, αντίθετα, εκείνες που χάρισαν την ανάπαυση στο Λάζαρο;
Η παραβολή δεν αναφέρει γι’ άλλες αρετές του, παρά μόνο γι’ αυτές, που, σαν δυο φτερά, τον ύψωσαν και τον ανέπαυσαν στους κόλπους του Αβραάμ.
Πρόσεξε λοιπόν κι εσύ, μήπως, ενώ τώρα πίνεις ευχάριστα ποτά και αποστρέφεσαι το νερό, αργότερα ικετεύεις για μια μονάχα σταγόνα του, όπως ο πλούσιος.
Κανείς δεν έπαθε τίποτα πίνοντας νερό.
Κανείς δεν μέθυσε.
Κανείς δεν ένιωσε πονοκέφαλο ή ζάλη.
Ενώ, αντίθετα, η κακή χώνεψη, που αναγκαστικά ακολουθεί τα συμπόσια, δημιουργεί φοβερές αρρώστιες.
Η ζωή του Τιμίου Προδρόμου ήταν μια συνεχής νηστεία.
Η ζωή του Τιμίου Προδρόμου ήταν μια συνεχής νηστεία.
Δεν είχε ούτε κρεβάτι ούτε τραπέζι ούτε κτήματα ούτε ζώα ούτε αποθήκες τροφίμων ούτε τίποτ’ άλλο, απ’ αυτά που θεωρούνται απαραίτητα για τη ζωή.
Γι’ αυτό όμως ο Κύριος διακήρυξε πως ήταν
«ο σπουδαιότερος απ’ όσους γέννησαν ποτέ γυναίκες» (Ματθ. 11:11).
Η νηστεία ανέβασε στον τρίτο ουρανό και τον απόστολο Παύλο, που την απαρίθμησε ανάμεσα στα καυχήματα για τις θλίψεις του (Β’ Κορ. 11:17).
Για όλες όμως τις αρετές, κορυφαίο τύπο και υπογραμμό έχουμε τον ίδιο τον Κύριο.
Ο Κύριος, λοιπόν, μετά από νηστεία σαράντα ημερών, άρχισε το έργο του εδώ στη γη
(Ματθ. 4:2).
Πρώτα οχύρωσε και εξόπλισε με τη νηστεία τη σάρκα, που πήρε για χάρη μας, κι ύστερα δέχθηκε τους πειρασμούς του διαβόλου.
Παρόμοια κι εμείς, με νηστείες ας ετοιμαζόμαστε κι ας προγυμναζόμαστε στους αγώνες εναντίον των πνευματικών αντιπάλων.
Σε μιαν αμφίβολη πολεμική συμπλοκή, η παρουσία κάποιου συμμάχου στο πλευρό του ενός εμπολέμου προκαλεί την ήττα του άλλου.
Λοιπόν, το πνεύμα και η σάρκα βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση.
Με ποιο θα συμμαχήσεις;
Αν συμμαχήσεις με τη σάρκα, θα εξασθενίσεις το πνεύμα.
Ενώ αν συμμαχήσεις με το πνεύμα, θα υποδουλώσεις τη σάρκα.
Αφού θέλεις να ισχυροποιήσεις το πνεύμα σου, δάμασε τη σάρκα με τη νηστεία.
Ο απόστολος Παύλος γράφει:
«Όσο ο εξωτερικός άνθρωπος (δηλαδή η σάρκα) φθείρεται, τόσο ο εσωτερικός (δηλαδή το πνεύμα) ανανεώνεται» (Β’ Κορ. 4:16).
Ο Μωυσής, για να πάρει τη νομοθεσία για δεύτερη φορά, χρειάστηκε και δεύτερη νηστεία (Εξ. 34:28).
Οι Νινευίτες, αν δεν είχαν νηστέψει οι ίδιοι και τα ζώα τους, δεν θα είχαν γλυτώσει την καταστροφή (Ιων. 3:4-10).
Αλλά και τον Ησαύ, τί ήταν εκείνο που τον εξευτέλιζε και τον έκανε δούλο του αδελφού του;
Δεν ήταν ένα φαγητό;
Γι’ αυτό και μόνο πούλησε τα πρωτοτόκια του
(Γεν. 25:29-34)!
Ποιοι, πάλι, άφησαν τα πτώματά τους στην έρημο; Δεν τ’ άφησαν εκείνοι που επιζήτησαν την κρεοφαγία και την καλοπέραση της Αιγύπτου (Αριθ. 11:33-34); Όσο δηλαδή οι Ισραηλίτες έμεναν ικανοποιημένοι μόνο με το μάννα, νικούσαν τους εχθρούς τους και κανείς τους δεν αρρώσταινε.
Όταν όμως θυμήθηκαν τις χύτρες με τα κρέατα και νοστάλγησαν τη δουλεία στην Αίγυπτο, τιμωρήθηκαν.
Πέθαναν στην έρημο και δεν αξιώθηκαν να δουν τη γη της επαγγελίας.
Δεν φοβάσαι κι εσύ το παράδειγμα αυτό;
Δεν σκέφτεσαι μήπως με την πολυφαγία αποκλειστείς από την ουράνια γη της επαγγελίας;
Η απόλαυση άφθονης και λιπαρής τροφής δημιουργεί στην ψυχή αναθυμιάσεις, που, σαν ένα πυκνό σύννεφο καπνού, εμποδίζουν το νου ν’ αντικρύσει τις ελλάμψεις του Παναγίου Πνεύματος.
Η νηστεία είναι ισχυρό όπλο εναντίον των δαιμόνων. «Αυτό το δαιμονικό γένος δεν μπορεί να διωχθεί με κανένα άλλο μέσο, παρά μόνο με την προσευχή και τη νηστεία», είπε ο Κύριος στην περίπτωση του δαιμονισμένου νέου (Μάρκ. 9:29).
Με την τροφή, τη μέθη και τα διάφορα καρυκεύματα εξάπτεται και κάθε είδος ακολασίας.
Το κυνήγι της απολαύσεως μεταβάλλει τους λογικούς ανθρώπους σε άλογα ζώα.
Η κραιπάλη προκαλεί και φρικτές διαστροφές. Γίνεται αιτία ν’ αναζητούν οι ακόλαστοι τη γυναίκα στον άνδρα και τον άνδρα στη γυναίκα.
Η νηστεία ρυθμίζει και την έγγαμη ζωή.
Εμποδίζει την ασυδοσία και επιβάλλει σύμφωνη εγκράτεια, για ν’ αφοσιωθούν οι σύζυγοι στην προσευχή.
Μην περιορίζεις όμως την αρετή της νηστείας μόνο στη δίαιτα.
Μην περιορίζεις όμως την αρετή της νηστείας μόνο στη δίαιτα.
Αληθινή νηστεία δεν είναι μόνο η αποχή από ορισμένα φαγητά, αλλά η αποξένωση από τα πάθη και τις αμαρτίες:
Να μην αδικήσεις κανένα.
Να συγχωρήσεις τον πλησίον σου για τη λύπη που σου προξένησε, για το κακό που σου έκανε, για τα λεφτά που σου χρωστάει.
Διαφορετικά, μολονότι δεν τρως κρέας, τρως τον ίδιο τον αδελφό σου.
Μολονότι εγκρατεύεσαι στο κρασί, δεν εγκρατεύεσαι στις κακολογίες.
Μολονότι νηστεύεις ως το βράδυ,
ξοδεύεις την ημέρα σου στα δικαστήρια.
Η Αγία Γραφή αναφέρει:
«Αλίμονο σ’ αυτούς που μεθάνε χωρίς κρασί»
(Ησ. 28:1).
Τέτοια μέθη είναι π.χ. ο θυμός, που κάνει την ψυχή να παραφρονήσει.
Είναι επίσης ο φόβος, που παραλύει τη διάνοια. Γενικά, κάθε πάθος που ζαλίζει το νου είναι και μια μέθη.
Ο οργισμένος μεθάει με το πάθος του.
Δεν σκέφτεται ποιους έχει μπροστά του.
Σαν να πολεμάει μέσα στη νύχτα, αρπάζει το καθετί, σκοντάφτει στον καθένα.
Δεν ξέρει τι λέει, βρίζει, χτυπάει, απειλεί, ορκίζεται, κραυγάζει.
Αν λοιπόν θέλεις να νηστέψεις πραγματικά,
πρέπει ν’ αποφύγεις όλα τα πάθη.
Πρόσεξε και κάτι άλλο:
Να μη γίνει η αυριανή νηστεία αφορμή κραιπάλης σήμερα.
Μην καταστρέφεις με τη σημερινή ασυδοσία την αυριανή εγκράτεια.
΄Οταν κανείς θέλει να συνάψει γάμο με μια σεμνή γυναίκα, δεν βάζει πρωτύτερα στο σπίτι του παλλακίδες και πόρνες.
Γιατί η νόμιμη γυναίκα δεν ανέχεται να συγκατοικεί με τις παράνομες και διεφθαρμένες.
΄Ετσι λοιπόν κι εσύ.
Με την προσδοκία της νηστείας, μη δέχεσαι την ακόλαστη μέθη, που είναι μητέρα της αναισχυντίας, φίλη του αισχρού αστείου, έτοιμη για κάθε ανηθικότητα.
Η νηστεία και η προσευχή δεν θα κατοικήσουν μέσα σε ψυχή που έχει μολυνθεί με την κραιπάλη.
Ο Κύριος δέχεται στα θεία σκηνώματα αυτόν που νηστεύει.
Αποστρέφεται όμως σαν βέβηλο και ανίερο τον άσωτο.
Αν λοιπόν έρθεις αύριο εδώ και μυρίζεις κρασί, πώς θα λογαριάσω σαν νηστεία την κραιπάλη σου;
Πού θα σε κατατάξω;
Στους μέθυσους ή στους εγκρατείς;
Η μέθη που προηγήθηκε, σε παρουσιάζει μέθυσο, ενώ η δίαιτα που άρχισες, νηστευτή.
Με τα λείψανα της μέθης, η νηστεία σου γίνεται ανώφελη.
Και αν η αρχή είναι ανώφελη, κινδυνεύει ανώφελο να καταλήξει και το σύνολο.
Η νηστεία δεν ασκεί επίδραση μόνο στα άτομα. Επηρεάζει και ολόκληρη την κοινωνία.
Συμμορφώνει και καθησυχάζει σύντομα όλους τους ανθρώπους.
΄Επιβάλλει σιγή στα ξεφωνητά και τις κραυγές, εξορίζει τους τσακωμούς και τις διαμάχες, απομακρύνει την κατάκριση και την καταλαλιά. Ποιού δασκάλου η παρουσία σταματάει τόσο γρήγορα τις αταξίες και το θόρυβο των παιδιών; Μόλις εμφανιστεί η νηστεία, κάθε ταραχή στην πόλη αυτόματα σταματάει.
Ποιός μπορεί να συνεχίζει το γλέντι και τη διασκέδαση σε καιρό νηστείας;
Ποιός μπορεί να συνδυάσει τη νηστεία με ασελγείς χορούς;
Τα άπρεπα γέλια και τα πορνικά τραγούδια και οι έξαλλοι χοροί απομακρύνονται από την πόλη, μόλις φτάσει η νηστεία σαν ένας αυστηρός δικαστής.
Αν όλοι άκουγαν τις συμβουλές της νηστείας, θα επικρατούσε τέλεια ειρήνη σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Δεν θα ξεσηκωνόταν το ένα κράτος εναντίον του άλλου.
Δεν θα είχαμε πολεμικές συμπλοκές ούτε κατασκευαστές όπλων.
Δεν θα υπήρχαν δικαστήρια ούτε φυλακές.
Οι ερημιές δεν θα φιλοξενούσαν κακοποιούς ούτε οι πόλεις συκοφάντες ούτε οι θάλασσες πειρατές.
Αν κυριαρχούσε η νηστεία, η ζωή μας δεν θα ήταν γεμάτη στεναγμούς.
Γιατί αυτή θα δίδασκε σ’ όλους όχι μόνο τον περιορισμό της σπάταλης ζωής, αλλά και την αποχή από πολλά άλλα κακά.
Θα δίδασκε την ολοκληρωτική φυγή και αποξένωση από τη φιλαργυρία και την πλεονεξία, από τη φιλοδοξία και τη φιληδονία.
Αν απαλλαγούμε απ’ αυτά, θα ζούμε με ειρήνη και αγιασμό.
Αφού λοιπόν τέτοια αγαθά μας προσφέρει η βασίλισσα αυτή των αρετών, ας τη δεχτούμε χωρίς καμιά κατήφεια, χωρίς κανένα γογγυσμό.
Όλοι πρόθυμα ας τιμήσουμε το πνευματικό τραπέζι που μας παραθέτει η νηστεία, εξαγνίζοντάς μας και προετοιμάζοντάς μας για την αιώνια θεία ευφροσύνη του παραδείσου.
(Από τη σειρά των φυλλαδίων
(Από τη σειρά των φυλλαδίων
«Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής.)
ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ: Δύο λόγοι για τη νηστεία (Μέγας Βασίλειος) (Απόδοση στην ομιλουμένη: Δημήτριος Αθανασόπουλος, θεολόγος. Εκδόσεις: Νεκτ. Παναγόπουλος)
Η ωφέλεια της νηστείας (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)
ΠΟΛΛΟΙ χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν.
ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ: Δύο λόγοι για τη νηστεία (Μέγας Βασίλειος) (Απόδοση στην ομιλουμένη: Δημήτριος Αθανασόπουλος, θεολόγος. Εκδόσεις: Νεκτ. Παναγόπουλος)
Η ωφέλεια της νηστείας (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)
ΠΟΛΛΟΙ χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν.
Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο.
Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή.
Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε:
«Το δαιμονικό γένος δεν βγαίνει από τον άνθρωπο, στον οποίο έχει μπει, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17:21)
Αφού λοιπόν, η νηστεία διώχνει μακριά τους εχθρούς της σωτηρίας μας και είναι τόσο φοβερή στους δυνάστες της ζωής μας, πρέπει να την αγαπάμε και όχι να τη φοβόμαστε.
Αν κάτι πρέπει να φοβόμαστε, αυτό είναι η πολυφαγία, προπαντός όταν συνδυάζεται με τη μέθη. Γιατί αυτή μας δένει πισθάγκωνα και μας σκλαβώνει στα τυραννικά πάθη, ενώ η νηστεία, απεναντίας, μας απαλλάσσει από την τυραννία των παθών και μας χαρίζει την πνευματική ελευθερία.
Όταν, λοιπόν, και εναντίον των εχθρών μας πολεμάει κι από τη δουλεία μας λυτρώνει και στην ελευθερία μας ξαναφέρνει, ποιάν άλλη απόδειξη της αγάπης της χρειαζόμαστε;
Δεν είναι μόνο οι μοναχοί που έχουν σ’ όλη τους την ισάγγελη ζωή σύντροφο τη νηστεία, μα και πολλοί κοσμικοί χριστιανοί, που με τα φτερά της έχουν ανέβει κι αυτοί σε ύψη ουράνιας φιλοσοφίας.
Σας θυμίζω πως οι δύο κορυφαίοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας, μολονότι και από άλλες αρετές είχαν πολλή παρρησία στον Θεό, όποτε ήθελαν να μιλήσουν μαζί Του, στη νηστεία κατέφευγαν.
Δεν είναι μόνο οι μοναχοί που έχουν σ’ όλη τους την ισάγγελη ζωή σύντροφο τη νηστεία, μα και πολλοί κοσμικοί χριστιανοί, που με τα φτερά της έχουν ανέβει κι αυτοί σε ύψη ουράνιας φιλοσοφίας.
Σας θυμίζω πως οι δύο κορυφαίοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας, μολονότι και από άλλες αρετές είχαν πολλή παρρησία στον Θεό, όποτε ήθελαν να μιλήσουν μαζί Του, στη νηστεία κατέφευγαν.
Αυτή τους οδηγούσε κοντά στον Κύριο…
…“Τη φοβόμαστε” θα πεις, “γιατί φθείρει και εξασθενίζει το σώμα”.
…“Τη φοβόμαστε” θα πεις, “γιατί φθείρει και εξασθενίζει το σώμα”.
Θα μπορούσα να σου απαντήσω ότι τόσο ο εξωτερικός άνθρωπος, δηλαδή το σώμα, φθείρεται, τόσο ο εσωτερικός, δηλαδή η ψυχή, μέρα με τη μέρα ανανεώνεται (πρβλ. Β΄ Κορ. 4:16).
Από το άλλο μέρος, όμως, αν θελήσεις να εξετάσεις καλά το πράγμα, θα διαπιστώσεις πως η νηστεία περιφρουρεί και τη σωματική υγεία.
Κι αν δεν πιστεύεις στα λόγια μου, ρώτησε τους γιατρούς, και καλύτερα θα σου τα πουν αυτοί, που ονομάζουν την ολιγοφαγία μητέρα της υγείας, ενώ απεναντίας, λένε πως από την πολυφαγία προέρχονται πάρα πολλές αρρώστιες, οι οποίες, σαν αυλάκια νερού που πηγάζουν από μολυσμένη πηγή, καταστρέφουν το σώμα.
Ας μη φοβόμαστε, λοιπόν, τη νηστεία, που από τόσα κακά μας απαλλάσσει.
Ας μη φοβόμαστε, λοιπόν, τη νηστεία, που από τόσα κακά μας απαλλάσσει.
Αυτό δεν το λέω χωρίς λόγο.
Βλέπω πολλούς ανθρώπους να ρίχνονται ασυγκράτητα στο φαγητό και το πιοτό τόσο πριν όσο μετά τη νηστεία, καταστρέφοντας την ωφέλειά της. ‘Έτσι, δηλαδή, γίνεται στην ψυχή ό,τι και σ’ ένα άρρωστο σώμα, που, μόλις αρχίσει να συνέρχεται και κάνει να σηκωθεί από το κρεβάτι, του δίνει κάποιος μια δυνατή κλωτσιά και το ρίχνει κάτω χειρότερα. Κάτι τέτοιο λοιπόν, γίνεται και στην ψυχή μας, όταν πριν ή μετά τη νηστεία επισκιάσουμε τη νηφαλιότητα, που χαρίζει αυτή, με το σκοτισμό, που φέρνει η κραιπάλη.
Αλλά και όταν νηστεύουμε, δεν φτάνει η αποχή από ορισμένες τροφές, για να ωφεληθούμε ψυχικά.
Αλλά και όταν νηστεύουμε, δεν φτάνει η αποχή από ορισμένες τροφές, για να ωφεληθούμε ψυχικά.
Υπάρχει κίνδυνος, τηρώντας τις νηστείες της Εκκλησίας, να μην κερδίσουμε τίποτα.
Πώς; Όταν μένουμε μακριά από τα φαγητά, δεν μένουμε όμως μακριά από την αμαρτία∙
όταν δεν τρώμε κρέατα, τρώμε όμως το βιός των φτωχών∙
όταν δεν μεθάμε με κρασί, μεθάμε όμως με την πονηρή επιθυμία∙
όταν περνάμε τη μέρα νηστικοί,
βλέποντας όμως αισχρά θεάματα.
Έτσι η νηστεία μας είναι ανώφελη.
Γι’ αυτό ας τη συνδυάσουμε με τον πόλεμο εναντίον των παθών, με την εγκράτεια από κάθε αμάρτημα, με την προσευχή και τον πνευματικό αγώνα.
Έτσι μόνο θα έχει καρπούς και θα είναι μια θυσία ευάρεστη στο Θεό.
(Από το βιβλίο : «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Β΄- ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ», ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ)
(Πηγή ηλ. κειμένου: gonia.gr)
Περί νηστείας (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Αναγκαίος ο θεσμός της νηστείας
Αυτοί που ενσυνείδητα παραθεωρούν το θέμα της νηστείας, χωρίς να έχουν λόγους υγείας, πολύ φοβάμαι ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τη σωτηρία της ψυχής τους. Νομοθέτες!
Διηγείτο κάποτε ο γέροντας:
(Από το βιβλίο : «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Β΄- ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ», ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ)
(Πηγή ηλ. κειμένου: gonia.gr)
Περί νηστείας (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Αναγκαίος ο θεσμός της νηστείας
Αυτοί που ενσυνείδητα παραθεωρούν το θέμα της νηστείας, χωρίς να έχουν λόγους υγείας, πολύ φοβάμαι ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τη σωτηρία της ψυχής τους. Νομοθέτες!
Διηγείτο κάποτε ο γέροντας:
Ήρθε κάποιο πνευματικοπαίδι μου και μου έλεγε: -Ξέρετε, πάτερ, εγώ δεν την παραδέχομαι τη νηστεία. Τι πάει να πει νηστεία;
Του απάντησα: -Η νηστεία είναι θεσμός της Εκκλησίας.
Νομοθετήθηκε στον Παράδεισο.
Νήστευσαν οι Προφήτες, ο Μωυσής, ο ίδιος ο Κύριος, οι Απόστολοι, οι Πατέρες…
Εάν εξακολουθείς να μη νηστεύεις και να έχεις αυτές τις αντιλήψεις, τότε ν’ αλλάξεις Γέροντα!
Έτσι του είπα.
Εάν όμως μου έλεγε:
«Ξέρετε, πάτερ, δέχομαι τη νηστεία όπως την ορίζει η Εκκλησία, αλλά δεν μπορώ να νηστεύσω τόσο. Προσπαθώ όμως κάτι να καταφέρω», θα του έλεγα: «Σε δέχομαι, παιδάκι μου.
Προσπάθησε όσο μπορείς να ανταποκριθείς σ’ αυτά που λέει η Εκκλησία μας».
Αλλά να μου λέει:
«Δεν παραδέχομαι τη νηστεία»!
Ποιος είσαι εσύ;
Προσπάθησε όσο μπορείς να ανταποκριθείς σ’ αυτά που λέει η Εκκλησία μας».
Αλλά να μου λέει:
«Δεν παραδέχομαι τη νηστεία»!
Ποιος είσαι εσύ;
Τι είναι αυτά που λες;
Ακούς εκεί!
Παρόμοια απάντησε σε κάποιον, ο οποίος του ανέφερε στην εξομολόγηση ότι κατέτασσε τις νηστείες στα μικροπράγματα και για το λόγο αυτό δεν τις τηρούσε,
«φροντίζοντας να είναι εντάξει στα βασικά της πίστεώς μας»:
-Δεν μου λές, ήλθες εδώ ως μετανοών αμαρτωλός για να λάβεις άφεση, ή ως νομοθέτης;
Αν ισχύει το πρώτο, δεν μπορείς να κατατάσσεις τη νηστεία στα δευτερεύοντα στοιχεία της χριστιανικής ζωής.
Ακούς εκεί!
Παρόμοια απάντησε σε κάποιον, ο οποίος του ανέφερε στην εξομολόγηση ότι κατέτασσε τις νηστείες στα μικροπράγματα και για το λόγο αυτό δεν τις τηρούσε,
«φροντίζοντας να είναι εντάξει στα βασικά της πίστεώς μας»:
-Δεν μου λές, ήλθες εδώ ως μετανοών αμαρτωλός για να λάβεις άφεση, ή ως νομοθέτης;
Αν ισχύει το πρώτο, δεν μπορείς να κατατάσσεις τη νηστεία στα δευτερεύοντα στοιχεία της χριστιανικής ζωής.
Αν ισχύει το δεύτερο, τότε δεν είσαι μαθητής του Χριστού και δεν μπορώ να σου διαβάσω συγχωρητική ευχή.
Σοβαρό αμάρτημα
Το Δεκαπενταύγουστο του ’67, θυμάται ένα ζευγάρι πνευματικών του τέκνων,
φιλοξενηθήκαμε σε κάποιο συγγενικό σπίτι
και δεν νηστεύσαμε,
ακολουθώντας τη γραμμή του σπιτιού αυτού.
Σοβαρό αμάρτημα
Το Δεκαπενταύγουστο του ’67, θυμάται ένα ζευγάρι πνευματικών του τέκνων,
φιλοξενηθήκαμε σε κάποιο συγγενικό σπίτι
και δεν νηστεύσαμε,
ακολουθώντας τη γραμμή του σπιτιού αυτού.
Το θεωρήσαμε πολύ φυσικό και αυτοσυγχωρεθήκαμε. Πήγαμε μετά από λίγο καιρό για εξομολόγηση στον Γέροντα, αλλά δεν τον αναφέραμε τίποτε γι’ αυτό. Εξομολογηθήκαμε άλλα πράγματα.
Μας διάβασε τη συγχωρητική ευχή και μετά πιάσαμε κουβέντα για διάφορα ενδιαφέροντα θέματα. Παρεμπιπτόντως στη ρύμη του λόγου αναφέραμε ότι δεν είχαμε νηστεύσει.
Θα προτιμούσαμε να άνοιγε η γη να μας καταπιεί από τη ντροπή μας, όταν μας είπε αυστηρά:
-Νομίζετε ότι έχετε εξομολογηθεί τώρα,
όταν ένα τόσο σοβαρό αμάρτημα το αποσιωπήσατε;
Αναθεώρηση των περί νηστείας διατάξεων
Στις μακροχρόνιες και επίμονες προσπάθειες διαφόρων εκκοσμικευμένων εκκλησιαστικών κύκλων για την αναθεώρηση και χαλάρωση των περί νηστείας διατάξεων της Εκκλησίας ο Γέροντας ήταν απολύτως αντίθετος.
Έλεγε:
Είναι τόση η αξία της νηστείας, ώστε κι αν ακόμη δεν είχε θεσπισθεί από την Εκκλησία,
θα έπρεπε να την θεσπίσει τώρα, και όχι θεσμό καθιερωμένο από αιώνες, ο οποίος έχει αναδείξει τόσους Αγίους,
να ζητάμε να τον καταργήσουμε ή να τον αλλοιώσουμε!
Νηστεία και πάθη
Οι κύκλοι αυτοί χρησιμοποιούν ακόμη και πατερικές απόψεις οι οποίες, κατ’ αυτούς, υποβαθμίζουν τη σημασία της νηστείας για την πνευματική ευδοκίμηση των πιστών, εν αντιθέσει προς ό,τι έχει επιβάλει η πράξη της Εκκλησίας.
Έτσι π.χ. αναφέρουν τις Πατερικές απόψεις ότι η νηστεία είναι άχρηστη, όταν συνοδεύεται από φαρισαϊκή οίηση, από καταλαλιά, συκοφαντία, μισανθρωπία ή εκδικητικότητα, ή ακόμη και από λαιμαργία και αμετρία στο φαγητό, έστω και νηστίσιμο.
Κατά τον Γέροντα οι θέσεις αυτές των Πατέρων δεν μειώνουν καθόλου την αξία της νηστείας.
Αντιθέτως την αναδεικνύουν, αφού την αντιπαρατάσσουν προς τόσο μεγάλες κακίες,
όπως οι παραπάνω, οι οποίες επιστρατεύονται από τον διάβολο για να την αχρηστεύσουν.
Πουθενά οι Πατέρες δεν λένε ότι όσοι είναι απηλλαγμένοι από τις κακίες αυτές και όσοι κοσμούνται με τις αντίθετες αρετές, είναι ελεύθεροι να μη νηστεύουν.
Αλλά και δεν λένε, ότι όποιος έχει αυτές τις κακίες, είναι περιττό να νηστεύει, μια και τότε είναι άχρηστη η νηστεία.
Αντιθέτως η μη τήρηση στην περίπτωση αυτή της νηστείας υποβοηθεί στην παγίωση των παθών αυτών.
Νηστεία και δίαιτες
Ο Γέροντας είχε να απαντήσει συχνά σε προκλήσεις σχετικά με τη νηστεία.
Κάποτε τον ρώτησαν:
– Ποιος νηστεύει καλύτερα, πάτερ, σε περίοδο νηστείας, αυτός που τρώει δυο πιάτα ανάλαδη φασουλάδα, χαλβά κ.λπ., ή αυτός που τρώει ένα αυγό σφικτό;
Χωρίς περιστροφές ο Γέροντας απάντησε:
-Ο πρώτος! Ο δεύτερος κάνει απλώς δίαιτα.
Και το αιτιολογούσε:
-Η νηστεία έχει δύο στόχους:
την άσκηση εγκρατείας στο σώμα δια του περιορισμού των πλούσιων σε θρεπτικές ουσίες τροφών,
και τη συμμόρφωση στις εντολές της Εκκλησίας,
που αποτελεί άσκηση για την ψυχή.
Αυτός ο οποίος τρώει ένα αυγό σε περίοδο νηστείας, χωρίς να υπάρχουν λόγοι υγείας, οπωσδήποτε αθετεί την εντολή της Εκκλησίας.
Σαν αυτούς που επιδιώκοντας να έχουν για λόγους καλής διατροφής ένα ποικίλο διαιτολόγιο
τρώνε Τρίτη και Πέμπτη όσπρια και λαχανικά,
ενώ Τετάρτη και Παρασκευή αρτύσιμα.
Η περιφρόνηση αυτή προς την Εκκλησία είναι προκλητική, δεδομένου ότι η συμμόρφωση προς τα καθιερωθέντα από αυτήν είναι και ανέξοδη και εύκολη.
Να τρώνε δηλαδή Τρίτη και Πέμπτη αρτύσιμα και Τετάρτη και Παρασκευή τα νηστίσιμα.
Έτσι και το αποτέλεσμα από απόψεως διατροφής θα ήταν το ίδιο και δεν θα γινόταν καταπάτηση της νηστείας.
Είναι προφανές ότι υπάρχει παχυλή άγνοια και αδιαφορία για ό,τι έχει θεσπίσει η ΄Εκκλησία,
αν δεν υπάρχει το ακόμη χειρότερο, εωσφορική οίηση. Εννοείται ότι ο Γέροντας δεν ευνοούσε την πολυφαγία σε νηστήσιμες τροφές ή τα πολυτελή και εξεζητημένα εδέσματα κατά της περιόδους της νηστείας, έστω κι αν αυτά κατατάσσονται στις νηστίσιμες τροφές.
Πάντοτε συνιστούσε λιτότητα, ανεξαρτήτως αν υπήρχε νηστεία ή όχι, και σε μοναχούς και σε λαικούς.
Προέβαλλε μάλιστα συχνά προς έλεγχον τον βασανιστικό αυτοπεριορισμό περί το φαγητό, στον οποίο υποβάλλονται τακτικά κοσμικοί άνθρωποι για να διατηρούν τη σιλουέττα τους, και βέβαια όχι από λόγους υγείας αλλά επιδείξεως.
Νηστεία και ονομαστικές εορτές
Είχε τεθεί συχνά το θέμα αν επιτρέπεται να προσφέρεται αρτύσιμο φαγητό σε περιπτώσεις ονομαστικών εορτών, εξαιρετικών γεγονότων, συναντήσεως φίλων κ.λπ. κατά τη διάρκεια των νηστειών.
Ο Γέροντας έλεγε ότι η περιποίηση ανθρώπων είναι μεγάλη αρετή, η εξάσκηση της οποίας δεν μπορεί να αναστέλλεται κατά τις νηστίσιμες περιόδους.
Στο τραπέζι όμως θα παρατίθενται απαραιτήτως νηστίσιμα φαγητά.
Μέσα σε κάποια όρια μπορεί να είναι πιο περιποιημένα ή πιο νόστιμα αν θέλουμε να τιμήσουμε κάποιους, απαραιτήτως όμως νηστίσιμα.
Νηστεία και φιλοξενία
Επικρατεί σε πολλούς η άποψη ότι για λόγους φιλοξενίας επιτρέπεται η κατάλυση της νηστείας.
Ως παράδειγμα από την ιστορία της Εκκλησίας προβάλλεται η τακτική των Πατέρων της ερήμου που σταματούσαν τη νηστεία τους προκειμένου να φιλοξενήσουν κάποιον ή να φιλοξενηθούν από κάποιον αδελφό, όταν πήγαιναν ταξίδι.
Ο Γέροντας ξεκαθάριζε τα πράγματα:
– Πουθενά στο Γεροντικό, έλεγε, δεν επαινείται κάποιος ασκητής και δεν προβάλλεται ως παράδειγμα επειδή κατέλυσε τη νηστεία για λόγους φιλοξενίας. Αυτό που αναφέρεται είναι ότι οι άγιοι εκείνοι ερημίτες και ασκητές κατέλυαν την προσωπική τους ασκητική νηστεία, που ήταν πολύ αυστηρότερη απ’ ό,τι όριζε η ΄Εκκλησία.
Έτρωγαν π.χ. λίγα άβραστα, μουσκεμένα όσπρια ή ωμά χόρτα ή λίγο μουσκεμένο παξιμάδι κι αυτό όχι κάθε μέρα, αλλά κάθε δυό-τρεις μέρες ή και ακόμη αραιότερα.
Αν τύχαινε, λοιπόν, να φιλοξενήσουν κάποιον, τότε έβραζαν τα όσπρια ή τα χόρτα και αν ήταν μέρα με κατάλυση οινελαίου έριχναν λίγο λάδι ή έπιναν και λίγο κρασί.
Μπορεί ακόμη να πρόσθεταν λίγο κόπο παραπάνω για να περιποιηθούν αυτό το λιτό φαγητό και να τιμήσουν έτσι τον φιλοξενούμενό τους.
Με ταπείνωση δε εδέχοντο και οι ίδιοι παρόμοια φιλοξενία τις ελάχιστες φορές κατά τις οποίες έβγαιναν από το ασκητήριό τους.
Μόλις οι λόγοι της φιλοξενίας εξέλειπαν, αυτοί επανέρχονταν στην αυστηρή νηστεία τους ή και σε ακόμη αυστηρότερη για να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος, μήπως δηλ. τους ξεγελάσει ο εαυτός τους και βρουν τη φιλοξενία ως πρόσχημα για να χαλαρώσουν τη νηστεία τους.
Όταν κάποιος ερημίτης, συνέχιζε ο γέροντας, οδοιπορώντας επισκεπτόταν άλλους ασκητές στην έρημο, αυτοί τον κέρναγαν λίγο κρασί
(είτε επειδή υπήρχε κατάλυση οίνου είτε διότι εφάρμοζαν οικονομία για τον κόπο της οδοιπορίας).
Αυτός το έπινε ευχαριστώντας ευγενικά, αλλά όταν επέστρεφε στο κελλί του, έμενε τόσες μέρες χωρίς νερό όσα ποτήρια κρασί είχε δεχθεί κατά το ταξίδι του.
Ο υποτακτικός του, που τον λυπόταν, όταν ταξίδευαν μαζί, παρακαλούσε κρυφά τους φιλοξενούντες να μην του προσφέρουν κρασί.
***
Είχα εξομολογηθεί στον Γέροντα προ ετών, θυμάται ένα πνευματικοπαίδι του, ότι είχαμε φιλοξενήσει στο σπίτι κάποιον εξάδελφο, λίγο κοσμικό στο φρόνημα σε ημέρα νηστείας και γι’ αυτό δεν είχαμε νηστεύσει. Ο Γέροντας υπήρξε αυστηρός:
-Την μια ο εξάδελφος, την άλλη ο κουμπάρος, την τρίτη ο μπατζανάκης, μετά ο φίλος!
Αν το πάτε έτσι, δεν πρόκειται να νηστεύετε.
Καλά κάνετε και φιλοξενείτε.
Αυτό σας το συνιστώ.
Ακόμη και σε μέρες νηστείας.
Αλλά θα προσφέρετε νηστίσιμα φαγητά. Περιποιημένα και νόστιμα αν θέλετε να τιμήσετε κάποιον, αλλά νηστίσιμα.
«Σήμερα», θα του λέτε απλά,
«είναι νηστεία, γι’ αυτό σου έχουμε νηστίσιμο φαγητό. Δεν θέλουμε να παραβούμε τις εντολές της ΄Εκκλησίας».
Νηστεία και συνεστιάσεις
Πολλά από τα πνευματικοπαίδια του Γέροντα αντιμετώπιζαν προβλήματα με τη νηστεία,
όταν ελάμβαναν μέρος σε συνεστιάσεις φιλικές ή επαγγελματικές (παλαιών συμμαθητών, γεύματα εργασίας, επιστημονικά συνέδρια κ.λπ.).
Είναι παρατηρημένο ότι στις σύγχρονες αποχριστιανισμένες δυτικές κοινωνίες τέτοιες συνεστιάσεις ορίζονται κατά κανόνα τις Τετάρτες και ιδίως τις Παρασκευές, διότι η επομένη είναι η αργία του Σαββάτου και κλείνει η εργασιακή εβδομάδα
(ο Γέροντας σ’ αυτό διέβλεπε λανθάνουσα διαβολική επίδραση. «Χάθηκαν οι άλλες μέρες;», έλεγε).
Προφανώς κανείς δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τις μεγάλες περιόδους της νηστείας, ούτε και προνοεί να παρατίθενται νηστίσιμα φαγητά.
Ενδεχομένως κάποιες σαλάτες είναι η μόνη εναλλακτική λύση γι’ αυτούς που θέλουν να νηστέψουν.
Η γραμμή του Γέροντα ήταν απόλυτη:
-Αν θέλετε να λάβετε μέρος σ’ αυτές τις συνεστιάσεις, έχετε ευλογία, αλλά θα νηστεύετε τρώγοντας ό,τι νηστίσιμο βρείτε.
Αν δεν μπορείτε να κρατήσετε τη νηστεία,
τότε να μη λαμβάνετε μέρος.
Νηστεία και σκανδαλισμός
Λένε μερικοί:
-Δεν νηστεύουμε όταν βρισκόμαστε σε μια συγκέντρωση για να μη στενοχωρήσουμε και σκανδαλίσουμε κάποιους με τη στάση μας. Θα μας σχολιάσουν. Ο ίδιος ο Χριστός δεν είπε να μη δείχνουμε ότι νηστεύουμε όπως οι υποκριτές Φαρισαίοι; Ο Γέροντας απαντούσε σ’ αυτό ως εξής: – Όταν νηστεύουμε, όπως κι όταν κάνουμε οποιαδήποτε καλή πράξη, πρέπει να ενεργούμε με ταπεινό φρόνημα, ως «αχρείοι δούλοι», υπακούοντας στις εντολές της Εκκλησίας. Και τούτο ανεξάρτητα αν μας βλέπουν ή δεν μας βλέπουν οι άνθρωποι. Όπως δεν πρέπει να επιζητούμε τον έπαινο των ανθρώπων, έτσι δεν πρέπει και να φοβόμαστε τον ψόγο και τα σχόλιά τους όταν κάνουμε το καθήκον μας προς τις εντολές του Θεού. Δεν είναι σωστό να εξαρτώμεθα στο θέμα αυτό από το εάν κάποιος στενοχωρηθεί ή «σκανδαλισθεί». Αν εμείς κάνουμε το καθήκον μας, η ευθύνη του σκανδαλισμού βαρύνει τον σκανδαλιζόμενο, ο οποίος σε τελευταία ανάλυση είτε δεν αναγνωρίζει την αυθεντία του Χριστού και της Εκκλησίας Του πάνω στη ζωή μας είτε προσπαθεί να δικαιολογήσει τη δική του αδυναμία. Σκεπτόμαστε αυτούς που θα «σκανδαλισθούν», όταν μας δουν να νηστεύουμε και δεν υπολογίζουμε αυτούς που θα μας δουν να μη νηστεύουμε, γνωρίζοντας ενδεχομένως τις αρχές και τα πιστεύω μας.
Σ’ αυτή την τελευταία περίπτωση η ευθύνη του σκανδαλισμού βαρύνει εξ ολοκλήρου εμάς, διότι εμείς είμαστε οι παραβάτες της εντολής.
Εξ άλλου αν αυτή τη συλλογιστική την επεκτείνουμε και στις άλλες εντολές της Εκκλησίας, καταργούμε όλο τον ηθικό νόμο του Θεού.
Θέλω π.χ. να πάω στην Εκκλησία.
Πάντοτε σχεδόν θα συναντήσω ανθρώπους στο δρόμο. Σκέπτομαι:
«Αν μπω μέσα και με δουν, αν είναι άθεοι και αντίχριστοι θα ενοχληθούν και θα εξοργισθούν.
Αν είναι ευσεβείς πιστοί, θα πουν:
Τι καλός Χριστιανός!
Πάει στην Εκκλησία!
Και ο έπαινός τους θα μου αφαιρέσει την ωφέλεια του εκκλησιασμού.
Ας μην πάω λοιπόν στην Εκκλησία.
Θα εκκλησιασθώ όταν δεν θα με δει κανείς».
Κι έτσι πάει περίπατο ο εκκλησιασμός!
Που ακούσθηκαν αυτά;
Ποιο Ευαγγέλιο λέει τέτοια πράγματα;
[Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου» – Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας (σελ. 122-132)]
(Πηγή ηλ. κειμένου: Ἀναβάσεις
............................................
Η νηστεία της Εκκλησίας και η «Ενεργειακή διατροφή» της Νέας Εποχής (π. Σωτήριος Ο. Αθανασούλιας)
Νηστεία καί «Νηστειοθεραπεία»
Ἀπό τά πανάρχαια χρόνια εἶναι γνωστά τά εὐεργετικά ἀποτελέσματα τῆς νηστείας.
-Νομίζετε ότι έχετε εξομολογηθεί τώρα,
όταν ένα τόσο σοβαρό αμάρτημα το αποσιωπήσατε;
Αναθεώρηση των περί νηστείας διατάξεων
Στις μακροχρόνιες και επίμονες προσπάθειες διαφόρων εκκοσμικευμένων εκκλησιαστικών κύκλων για την αναθεώρηση και χαλάρωση των περί νηστείας διατάξεων της Εκκλησίας ο Γέροντας ήταν απολύτως αντίθετος.
Έλεγε:
Είναι τόση η αξία της νηστείας, ώστε κι αν ακόμη δεν είχε θεσπισθεί από την Εκκλησία,
θα έπρεπε να την θεσπίσει τώρα, και όχι θεσμό καθιερωμένο από αιώνες, ο οποίος έχει αναδείξει τόσους Αγίους,
να ζητάμε να τον καταργήσουμε ή να τον αλλοιώσουμε!
Νηστεία και πάθη
Οι κύκλοι αυτοί χρησιμοποιούν ακόμη και πατερικές απόψεις οι οποίες, κατ’ αυτούς, υποβαθμίζουν τη σημασία της νηστείας για την πνευματική ευδοκίμηση των πιστών, εν αντιθέσει προς ό,τι έχει επιβάλει η πράξη της Εκκλησίας.
Έτσι π.χ. αναφέρουν τις Πατερικές απόψεις ότι η νηστεία είναι άχρηστη, όταν συνοδεύεται από φαρισαϊκή οίηση, από καταλαλιά, συκοφαντία, μισανθρωπία ή εκδικητικότητα, ή ακόμη και από λαιμαργία και αμετρία στο φαγητό, έστω και νηστίσιμο.
Κατά τον Γέροντα οι θέσεις αυτές των Πατέρων δεν μειώνουν καθόλου την αξία της νηστείας.
Αντιθέτως την αναδεικνύουν, αφού την αντιπαρατάσσουν προς τόσο μεγάλες κακίες,
όπως οι παραπάνω, οι οποίες επιστρατεύονται από τον διάβολο για να την αχρηστεύσουν.
Πουθενά οι Πατέρες δεν λένε ότι όσοι είναι απηλλαγμένοι από τις κακίες αυτές και όσοι κοσμούνται με τις αντίθετες αρετές, είναι ελεύθεροι να μη νηστεύουν.
Αλλά και δεν λένε, ότι όποιος έχει αυτές τις κακίες, είναι περιττό να νηστεύει, μια και τότε είναι άχρηστη η νηστεία.
Αντιθέτως η μη τήρηση στην περίπτωση αυτή της νηστείας υποβοηθεί στην παγίωση των παθών αυτών.
Νηστεία και δίαιτες
Ο Γέροντας είχε να απαντήσει συχνά σε προκλήσεις σχετικά με τη νηστεία.
Κάποτε τον ρώτησαν:
– Ποιος νηστεύει καλύτερα, πάτερ, σε περίοδο νηστείας, αυτός που τρώει δυο πιάτα ανάλαδη φασουλάδα, χαλβά κ.λπ., ή αυτός που τρώει ένα αυγό σφικτό;
Χωρίς περιστροφές ο Γέροντας απάντησε:
-Ο πρώτος! Ο δεύτερος κάνει απλώς δίαιτα.
Και το αιτιολογούσε:
-Η νηστεία έχει δύο στόχους:
την άσκηση εγκρατείας στο σώμα δια του περιορισμού των πλούσιων σε θρεπτικές ουσίες τροφών,
και τη συμμόρφωση στις εντολές της Εκκλησίας,
που αποτελεί άσκηση για την ψυχή.
Αυτός ο οποίος τρώει ένα αυγό σε περίοδο νηστείας, χωρίς να υπάρχουν λόγοι υγείας, οπωσδήποτε αθετεί την εντολή της Εκκλησίας.
Σαν αυτούς που επιδιώκοντας να έχουν για λόγους καλής διατροφής ένα ποικίλο διαιτολόγιο
τρώνε Τρίτη και Πέμπτη όσπρια και λαχανικά,
ενώ Τετάρτη και Παρασκευή αρτύσιμα.
Η περιφρόνηση αυτή προς την Εκκλησία είναι προκλητική, δεδομένου ότι η συμμόρφωση προς τα καθιερωθέντα από αυτήν είναι και ανέξοδη και εύκολη.
Να τρώνε δηλαδή Τρίτη και Πέμπτη αρτύσιμα και Τετάρτη και Παρασκευή τα νηστίσιμα.
Έτσι και το αποτέλεσμα από απόψεως διατροφής θα ήταν το ίδιο και δεν θα γινόταν καταπάτηση της νηστείας.
Είναι προφανές ότι υπάρχει παχυλή άγνοια και αδιαφορία για ό,τι έχει θεσπίσει η ΄Εκκλησία,
αν δεν υπάρχει το ακόμη χειρότερο, εωσφορική οίηση. Εννοείται ότι ο Γέροντας δεν ευνοούσε την πολυφαγία σε νηστήσιμες τροφές ή τα πολυτελή και εξεζητημένα εδέσματα κατά της περιόδους της νηστείας, έστω κι αν αυτά κατατάσσονται στις νηστίσιμες τροφές.
Πάντοτε συνιστούσε λιτότητα, ανεξαρτήτως αν υπήρχε νηστεία ή όχι, και σε μοναχούς και σε λαικούς.
Προέβαλλε μάλιστα συχνά προς έλεγχον τον βασανιστικό αυτοπεριορισμό περί το φαγητό, στον οποίο υποβάλλονται τακτικά κοσμικοί άνθρωποι για να διατηρούν τη σιλουέττα τους, και βέβαια όχι από λόγους υγείας αλλά επιδείξεως.
Νηστεία και ονομαστικές εορτές
Είχε τεθεί συχνά το θέμα αν επιτρέπεται να προσφέρεται αρτύσιμο φαγητό σε περιπτώσεις ονομαστικών εορτών, εξαιρετικών γεγονότων, συναντήσεως φίλων κ.λπ. κατά τη διάρκεια των νηστειών.
Ο Γέροντας έλεγε ότι η περιποίηση ανθρώπων είναι μεγάλη αρετή, η εξάσκηση της οποίας δεν μπορεί να αναστέλλεται κατά τις νηστίσιμες περιόδους.
Στο τραπέζι όμως θα παρατίθενται απαραιτήτως νηστίσιμα φαγητά.
Μέσα σε κάποια όρια μπορεί να είναι πιο περιποιημένα ή πιο νόστιμα αν θέλουμε να τιμήσουμε κάποιους, απαραιτήτως όμως νηστίσιμα.
Νηστεία και φιλοξενία
Επικρατεί σε πολλούς η άποψη ότι για λόγους φιλοξενίας επιτρέπεται η κατάλυση της νηστείας.
Ως παράδειγμα από την ιστορία της Εκκλησίας προβάλλεται η τακτική των Πατέρων της ερήμου που σταματούσαν τη νηστεία τους προκειμένου να φιλοξενήσουν κάποιον ή να φιλοξενηθούν από κάποιον αδελφό, όταν πήγαιναν ταξίδι.
Ο Γέροντας ξεκαθάριζε τα πράγματα:
– Πουθενά στο Γεροντικό, έλεγε, δεν επαινείται κάποιος ασκητής και δεν προβάλλεται ως παράδειγμα επειδή κατέλυσε τη νηστεία για λόγους φιλοξενίας. Αυτό που αναφέρεται είναι ότι οι άγιοι εκείνοι ερημίτες και ασκητές κατέλυαν την προσωπική τους ασκητική νηστεία, που ήταν πολύ αυστηρότερη απ’ ό,τι όριζε η ΄Εκκλησία.
Έτρωγαν π.χ. λίγα άβραστα, μουσκεμένα όσπρια ή ωμά χόρτα ή λίγο μουσκεμένο παξιμάδι κι αυτό όχι κάθε μέρα, αλλά κάθε δυό-τρεις μέρες ή και ακόμη αραιότερα.
Αν τύχαινε, λοιπόν, να φιλοξενήσουν κάποιον, τότε έβραζαν τα όσπρια ή τα χόρτα και αν ήταν μέρα με κατάλυση οινελαίου έριχναν λίγο λάδι ή έπιναν και λίγο κρασί.
Μπορεί ακόμη να πρόσθεταν λίγο κόπο παραπάνω για να περιποιηθούν αυτό το λιτό φαγητό και να τιμήσουν έτσι τον φιλοξενούμενό τους.
Με ταπείνωση δε εδέχοντο και οι ίδιοι παρόμοια φιλοξενία τις ελάχιστες φορές κατά τις οποίες έβγαιναν από το ασκητήριό τους.
Μόλις οι λόγοι της φιλοξενίας εξέλειπαν, αυτοί επανέρχονταν στην αυστηρή νηστεία τους ή και σε ακόμη αυστηρότερη για να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος, μήπως δηλ. τους ξεγελάσει ο εαυτός τους και βρουν τη φιλοξενία ως πρόσχημα για να χαλαρώσουν τη νηστεία τους.
Όταν κάποιος ερημίτης, συνέχιζε ο γέροντας, οδοιπορώντας επισκεπτόταν άλλους ασκητές στην έρημο, αυτοί τον κέρναγαν λίγο κρασί
(είτε επειδή υπήρχε κατάλυση οίνου είτε διότι εφάρμοζαν οικονομία για τον κόπο της οδοιπορίας).
Αυτός το έπινε ευχαριστώντας ευγενικά, αλλά όταν επέστρεφε στο κελλί του, έμενε τόσες μέρες χωρίς νερό όσα ποτήρια κρασί είχε δεχθεί κατά το ταξίδι του.
Ο υποτακτικός του, που τον λυπόταν, όταν ταξίδευαν μαζί, παρακαλούσε κρυφά τους φιλοξενούντες να μην του προσφέρουν κρασί.
***
Είχα εξομολογηθεί στον Γέροντα προ ετών, θυμάται ένα πνευματικοπαίδι του, ότι είχαμε φιλοξενήσει στο σπίτι κάποιον εξάδελφο, λίγο κοσμικό στο φρόνημα σε ημέρα νηστείας και γι’ αυτό δεν είχαμε νηστεύσει. Ο Γέροντας υπήρξε αυστηρός:
-Την μια ο εξάδελφος, την άλλη ο κουμπάρος, την τρίτη ο μπατζανάκης, μετά ο φίλος!
Αν το πάτε έτσι, δεν πρόκειται να νηστεύετε.
Καλά κάνετε και φιλοξενείτε.
Αυτό σας το συνιστώ.
Ακόμη και σε μέρες νηστείας.
Αλλά θα προσφέρετε νηστίσιμα φαγητά. Περιποιημένα και νόστιμα αν θέλετε να τιμήσετε κάποιον, αλλά νηστίσιμα.
«Σήμερα», θα του λέτε απλά,
«είναι νηστεία, γι’ αυτό σου έχουμε νηστίσιμο φαγητό. Δεν θέλουμε να παραβούμε τις εντολές της ΄Εκκλησίας».
Νηστεία και συνεστιάσεις
Πολλά από τα πνευματικοπαίδια του Γέροντα αντιμετώπιζαν προβλήματα με τη νηστεία,
όταν ελάμβαναν μέρος σε συνεστιάσεις φιλικές ή επαγγελματικές (παλαιών συμμαθητών, γεύματα εργασίας, επιστημονικά συνέδρια κ.λπ.).
Είναι παρατηρημένο ότι στις σύγχρονες αποχριστιανισμένες δυτικές κοινωνίες τέτοιες συνεστιάσεις ορίζονται κατά κανόνα τις Τετάρτες και ιδίως τις Παρασκευές, διότι η επομένη είναι η αργία του Σαββάτου και κλείνει η εργασιακή εβδομάδα
(ο Γέροντας σ’ αυτό διέβλεπε λανθάνουσα διαβολική επίδραση. «Χάθηκαν οι άλλες μέρες;», έλεγε).
Προφανώς κανείς δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τις μεγάλες περιόδους της νηστείας, ούτε και προνοεί να παρατίθενται νηστίσιμα φαγητά.
Ενδεχομένως κάποιες σαλάτες είναι η μόνη εναλλακτική λύση γι’ αυτούς που θέλουν να νηστέψουν.
Η γραμμή του Γέροντα ήταν απόλυτη:
-Αν θέλετε να λάβετε μέρος σ’ αυτές τις συνεστιάσεις, έχετε ευλογία, αλλά θα νηστεύετε τρώγοντας ό,τι νηστίσιμο βρείτε.
Αν δεν μπορείτε να κρατήσετε τη νηστεία,
τότε να μη λαμβάνετε μέρος.
Νηστεία και σκανδαλισμός
Λένε μερικοί:
-Δεν νηστεύουμε όταν βρισκόμαστε σε μια συγκέντρωση για να μη στενοχωρήσουμε και σκανδαλίσουμε κάποιους με τη στάση μας. Θα μας σχολιάσουν. Ο ίδιος ο Χριστός δεν είπε να μη δείχνουμε ότι νηστεύουμε όπως οι υποκριτές Φαρισαίοι; Ο Γέροντας απαντούσε σ’ αυτό ως εξής: – Όταν νηστεύουμε, όπως κι όταν κάνουμε οποιαδήποτε καλή πράξη, πρέπει να ενεργούμε με ταπεινό φρόνημα, ως «αχρείοι δούλοι», υπακούοντας στις εντολές της Εκκλησίας. Και τούτο ανεξάρτητα αν μας βλέπουν ή δεν μας βλέπουν οι άνθρωποι. Όπως δεν πρέπει να επιζητούμε τον έπαινο των ανθρώπων, έτσι δεν πρέπει και να φοβόμαστε τον ψόγο και τα σχόλιά τους όταν κάνουμε το καθήκον μας προς τις εντολές του Θεού. Δεν είναι σωστό να εξαρτώμεθα στο θέμα αυτό από το εάν κάποιος στενοχωρηθεί ή «σκανδαλισθεί». Αν εμείς κάνουμε το καθήκον μας, η ευθύνη του σκανδαλισμού βαρύνει τον σκανδαλιζόμενο, ο οποίος σε τελευταία ανάλυση είτε δεν αναγνωρίζει την αυθεντία του Χριστού και της Εκκλησίας Του πάνω στη ζωή μας είτε προσπαθεί να δικαιολογήσει τη δική του αδυναμία. Σκεπτόμαστε αυτούς που θα «σκανδαλισθούν», όταν μας δουν να νηστεύουμε και δεν υπολογίζουμε αυτούς που θα μας δουν να μη νηστεύουμε, γνωρίζοντας ενδεχομένως τις αρχές και τα πιστεύω μας.
Σ’ αυτή την τελευταία περίπτωση η ευθύνη του σκανδαλισμού βαρύνει εξ ολοκλήρου εμάς, διότι εμείς είμαστε οι παραβάτες της εντολής.
Εξ άλλου αν αυτή τη συλλογιστική την επεκτείνουμε και στις άλλες εντολές της Εκκλησίας, καταργούμε όλο τον ηθικό νόμο του Θεού.
Θέλω π.χ. να πάω στην Εκκλησία.
Πάντοτε σχεδόν θα συναντήσω ανθρώπους στο δρόμο. Σκέπτομαι:
«Αν μπω μέσα και με δουν, αν είναι άθεοι και αντίχριστοι θα ενοχληθούν και θα εξοργισθούν.
Αν είναι ευσεβείς πιστοί, θα πουν:
Τι καλός Χριστιανός!
Πάει στην Εκκλησία!
Και ο έπαινός τους θα μου αφαιρέσει την ωφέλεια του εκκλησιασμού.
Ας μην πάω λοιπόν στην Εκκλησία.
Θα εκκλησιασθώ όταν δεν θα με δει κανείς».
Κι έτσι πάει περίπατο ο εκκλησιασμός!
Που ακούσθηκαν αυτά;
Ποιο Ευαγγέλιο λέει τέτοια πράγματα;
[Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ από τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου» – Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνας (σελ. 122-132)]
(Πηγή ηλ. κειμένου: Ἀναβάσεις
............................................
Η νηστεία της Εκκλησίας και η «Ενεργειακή διατροφή» της Νέας Εποχής (π. Σωτήριος Ο. Αθανασούλιας)
Νηστεία καί «Νηστειοθεραπεία»
Ἀπό τά πανάρχαια χρόνια εἶναι γνωστά τά εὐεργετικά ἀποτελέσματα τῆς νηστείας.
Ἡ νηστεία εἶναι μιά μέθοδος διατροφῆς, πού ὠφελεῖ καί τό σῶμα καί τήν ψυχή.
Οἱ γιατροί τή συνιστοῦν γιά τά εὐεργετικά της ἀποτελέσματα στήν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου, ἐνῶ οἱ διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις τήν ἐπιβάλλουν μέ σκοπό τήν ἐπίτευξη κάποιων ἄλλων «πνευματικῶν» στόχων.
Ἔτσι, συναντᾶμε τή νηστεία σέ ὅλες σχεδόν τίς θρησκεῖες, ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα.
Ἀλλά καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει κεντρική θέση ἡ νηστεία.
Ἀλλά καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει κεντρική θέση ἡ νηστεία.
Θεωρεῖται μάλιστα «πρεσβυτέρα τοῦ νόμου», δηλαδή πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ τό μόνο πού ζήτησε ὁ Θεός ἀπό τούς Πρωτοπλάστους στόν Παράδεισο ἦταν νά μήν φᾶνε ἀπό τούς καρπούς ἑνός δένδρου, δηλαδή νά κάνουν ἕνα εἶδος νηστείας.
Στή διάρκεια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους ὑπάρχουν μακρές περίοδοι νηστείας, ὅπως ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή πρίν ἀπό τό Πάσχα, ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων καί ἡ νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου.
Ὑπάρχουν καί μεμονωμένες ἡμέρες νηστείας, ὅπως ἡ νηστεία τῆς Τετάρτης καί τῆς Παρασκευῆς καθ’ ὅλο τό ἔτος, ἡ 5η Ἰανουαρίου, ἡ 29 Αὐγούστου καί ἡ 14η Σεπτεμβρίου.
Ὁμως, στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἡ νηστεία ἔχει ἕνα συγκεκριμένο νόημα καί περιεχόμενο, πού δέν ταυτίζεται μέ τόν νόημα πού ἔχει ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καί σέ ἄλλες θρησκευτικές παραδόσεις.
Ἡ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας δέν γίνεται οὔτε γιά τήν ὑγεία τοῦ σώματος (ἄν καί περιέχει κι αὐτό τόν σκοπό), οὔτε γιά διάφορους ἄλλους σκοπούς, ἀλλά γιά τήν κάθαρση τῶν παθῶν, γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ διαβόλου καί γιά τήν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, ὅπως θά δοῦμε στή συνέχεια.
Σήμερα τό αὐθεντικό νόημα τῆς νηστείας κινδυνεύει νά ἀλλοιωθεῖ σοβαρά ἀπό τό φρόνημα τῆς
Σήμερα τό αὐθεντικό νόημα τῆς νηστείας κινδυνεύει νά ἀλλοιωθεῖ σοβαρά ἀπό τό φρόνημα τῆς
Σέ προηγούμενα τεύχη τοῦ ἐντύπου μας ἔχουμε ἀναφερθεῖ πολλές φορές στή Νέα Ἐποχή (New Age). Πρόκειται γιά ἀποκρυφιστικό κίνημα μέ θρησκευτικά στοιχεῖα ἀπό τίς ἀνατολικές θρησκεῖες (Ἰνδουϊσμό καί Βουδισμό), πού δρᾶ στόν σύγχρονο κόσμο μέ ἑκατοντάδες ὁμάδες, ὀργανώσεις καί μεμονωμένους ὁπαδούς.
Τό κίνημα αὐτό προσπαθεῖ νά διαφθείρει, νά διαστρέψει (ἤ μᾶλλον νά ἀντιστρέψει) καί νά ὑποκαταστήσει τόν Χριστιανισμό στό σύνολό του. Στή διαδικασία αὐτή μιμεῖται διάφορα στοιχεῖα τῆς χριστιανικῆς πίστης καί ζωῆς καί τά ἀλλοιώνει, χωρίς αὐτό νά γίνεται εὔκολα ἀντιληπτό.
Ἔτσι, ὅσοι μυοῦνται στό φρόνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἀπομακρύνονται σιγά - σιγά ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή, μέ τραγικές συνέπειες γιά τήν πνευματική, ἀλλά καί γιά τή σωματική τους ὑγεία. Ὅπως προαναφέραμε, ἕνα ἀπό τά στοιχεῖα τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού ἀντιστρέφονται, εἶναι ἡ νηστεία. Διάφορες «ἐναλλακτικές μέθοδοι θεραπείας» τῆς Νέας Ἐποχῆς χρησιμοποιοῦν συχνά τόν ὅρο «Νηστειοθεραπεία» καί ἰσχυρίζονται ὅτι ἐννοοῦν μ’ αὐτόν μιά μέθοδο, πού ταυτίζεται μέ τή νηστεία τῆς Ἐκκλησίας.
Μάλιστα, πολλές φορές χρησιμοποιοῦν καί χωρία ἀπό τήν Ἁγία Γραφή ἤ πατερικά κείμενα γιά νά στηρίξουν τίς ἀπόψεις τους.
Αὐτό μᾶς ἐπιβάλλει νά δοῦμε τίς διαφορές ἀνάμεσα στή νηστεία, πού προβάλλουν οἱ διάφορες ὀργανώσεις καί «ἐναλλακτικές θεραπεῖες» τῆς Νέας Ἐποχῆς, καί στή νηστεία, πού διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Ἡ «Ἐνεργειακή διατροφή» τῆς Νέας Ἐποχῆς
Ἄν ρωτήσουμε κάποιον ὁπαδό τῶν λεγομένων «ἐναλλακτικῶν μεθόδων θεραπείας», «τί εἶναι ἡ νηστεία;», θά μᾶς πεῖ ὅτι εἶναι μιά θεραπευτική μέθοδος, μέ ἐντυπωσιακά ἀποτελέσματα.
Ἡ «Ἐνεργειακή διατροφή» τῆς Νέας Ἐποχῆς
Ἄν ρωτήσουμε κάποιον ὁπαδό τῶν λεγομένων «ἐναλλακτικῶν μεθόδων θεραπείας», «τί εἶναι ἡ νηστεία;», θά μᾶς πεῖ ὅτι εἶναι μιά θεραπευτική μέθοδος, μέ ἐντυπωσιακά ἀποτελέσματα.
Ἕνα πρόγραμμα νηστειοθεραπείας ἀρχίζει, συνήθως μέ πλήρη ἀποχή ἀπό κάθε τροφή, ἀκόμη καί ἀπό νερό, γιά ἕνα τριήμερο, τό ὁποῖο μπορεῖ νά ἐπεκτείνεται ἀνάλογα μέ τίς ὁδηγίες τοῦ ἑκάστοτε θεραπευτῆ.
Περιλαμβάνει, ἐπίσης, τήν ἀπαγόρευση κάποιων τροφῶν διά βίου, ἐνῶ στά πλαίσια τοῦ οἰκολογικοῦ προσωπείου τῆς Νέας Ἐποχῆς ἐπιβάλλεται πολλές φορές ἡ χορτοφαγία.
Οἱ ὁπαδοί τῶν θεραπευτικῶν αὐτῶν μεθόδων καυχῶνται ὅτι
«σ’ ὅλη τήν Εὐρώπη καί τίς Η.Π.Α. ὑπάρχουν δεκάδες "Φάρμες Ὑγείας" καί Κλινικές ὅπου ἐφαρμόζονται θεραπείες μέσω της νηστείας» (http://humanisticecology.blogspot.com/2010/08/blog-post_17.html),
ἐνῶ σέ κείμενο «Φιλοσοφικοῦ Κέντρου», πού προβάλλει τέτοιες μεθόδους, διαβάζουμε:
«Ἀπό τά πανάρχαια χρόνια ἦταν γνωστό πώς ἡ νηστεία θεραπεύει τίς ἀρρώστιες, στεγνώνει τά περισσεύματα τῶν χυμῶν τοῦ σώματος, διώχνει τά "κακά πνεύματα", ἀπομακρύνει τίς ἀρνητικές σκέψεις, ἀνοίγει τήν ψυχή πρός τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πού βρίσκεται μέσα της, καθαρίζει τήν καρδιά, ἁγιάζει τό σῶμα σάν ναό ἑνότητας πνεύματος καί ψυχῆς καί ὁδηγεῖ τελικά τόν ἄνθρωπο στήν ἐξεύρεση τοῦ Θείου Θρόνου μέσα του»
(http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=5042).
Πῶς, ὅμως, θεραπεύει ἡ νηστεία;
Σέ ἄλλο κείμενο, ἀπό τόν ἴδιο χῶρο, διαβάζουμε ὅτι ἡ θεραπευτική διάσταση τῆς νηστείας ἔγκειται στό ὅτι ὁ ὀργανισμός μας,
«ἄν ἀφεθεῖ ἀνενόχλητος ν’ ἀναλάβει "δράση" κατά τῆς ἀσθένειας, ἔχει τήν δύναμη νά αὐτοθεραπευτεῖ, μέσῳ τῆς διαδικασίας τοῦ "αὐτοκαθαρισμοῦ"» (αὐτόθι).
Φαίνεται σαφῶς ὅτι στά παραπάνω κείμενα ἡ νηστεία ἔχει μιά ἄλλη διάσταση, «πνευματική», ριζικά ἀντίθετη ἀπ’ ὅ,τι στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση.
Κατά τούς ὁπαδούς αὐτῆς τῆς τάσης, ἡ νηστεία δέν θεραπεύει λόγῳ τῶν φυσικῶν ἰδιοτήτων τῶν τροφῶν, ὅπως θά ἔλεγε ἕνας γιατρός τῆς κλασικῆς - ἐπιστημονικῆς ἰατρικῆς, οὔτε θεραπεύει μόνο τό σῶμα.
Ἀντίθετα, ἔχει «πνευματικές» λειτουργίες, δηλ. διώχνει τά «κακά πνεύματα», ἀπομακρύνει ἀρνητικές σκέψεις, «ἁγιάζει» τό σῶμα
(δέν τό θεραπεύει ἁπλῶς), ὁδηγεῖ στήν ἀνακάλυψη τοῦ «Θείου Θρόνου» πού βρίσκεται μέσα μας!
Ἄς μή μᾶς παρασύρει ἡ ὁρολογία τῶν κειμένων, πού μοιάζει ἀρκετά μέ τήν Ὀρθόδοξη χριστιανική.
Ἄς μή μᾶς παρασύρει ἡ ὁρολογία τῶν κειμένων, πού μοιάζει ἀρκετά μέ τήν Ὀρθόδοξη χριστιανική.
Ἡ ὁρολογία αὐτή εἶναι χαρακτηριστική τῶν ὁμάδων τῆς Νέας Ἐποχῆς καί δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν Ὀρθόδοξη χριστιανική ὁρολογία.
Ὁ «θεός», στόν ὁποῖο ἀναφέρεται, δέν εἶναι ὁ προσωπικός καί Τριαδικός Θεός τῆς χριστιανικῆς πίστης, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά ὁ «θεός» τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Ὁ «θεός» αὐτός εἶναι μιά ἀπρόσωπη οὐσία ἤ ἐνέργεια, πού διαχέεται στό σύμπαν καί εἰσρρέει μέσα σέ ὅλα τά πράγματα.
Ἡ διαταραχή τῆς ροῆς αὐτῆς τῆς θεϊκῆς οὐσίας ἤ ἐνέργειας στόν ἄνθρωπο προκαλεῖ, δῆθεν, τίς ἀσθένειες.
Ἡ νηστεία καί, γενικά, ἡ διατροφή, ἔχει σκοπό ἀκριβῶς νά ἀποκαταστήσει τή διαταραχή τῆς ροῆς αὐτῆς τῆς συμπαντικῆς ἐνέργειας.
«Ἐνεργειακή διατροφή» εἶναι ἡ διατροφή πού ἐξασφαλίζει ἤ διατηρεῖ σέ ἀρμονία τή ροή τῆς θεϊκῆς ἐνέργειας στόν ἄνθρωπο. Κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη εἶναι ἐκδήλωση αὐτῆς τῆς μίας καί μόνης ἐνέργειας. Ἡ ἀληθινή μας φύση εἶναι αὐτή ἡ ἐνέργεια, σύμφωνα μέ τούς ὁπαδούς τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Στά πλαίσια αὐτά, ἡ νηστεία ἔχει σκοπό νά ὠθήσει τόν ὀργανισμό νά ἀναλάβει μόνος του δράση ἐναντίον τῆς ἀσθένειας.
Σέ κείμενα πού προβάλλουν τίς τεχνικές τῆς «Νηστειοθεραπείας» καί τῆς «Ἐνεργειακῆς διατροφῆς» γίνεται λόγος γιά «αὐτοθεραπεία» καί «αὐτοκαθαρισμό» τοῦ ὀργανισμοῦ.
Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ λειτουργία τῆς νηστείας στό «πνευματικά» πλαίσια τῆς Νέας Ἐποχῆς:
Εἶναι μιά μέθοδος αὐτοθεραπείας τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά στρέψει τήν προσοχή του πρός τόν «ἑαυτό» του καί ὁ ἀπώτερος σκοπός τῆς νηστείας εἶναι ὁ «ἑαυτός» μας.
Στρεφόμενος πρός τόν ἑαυτό του, ὁ ἄνθρωπος ἀνακαλύπτει τόν «θεό» πού βρίσκεται μέσα του, δηλ. ἀνακαλύπτει ὅτι εἶναι «θεός», ἀνακαλύπτει τήν ἀληθινή φύση του, πού εἶναι «θεϊκή»!
Πρόκειται σαφῶς γιά μιά προοπτική αὐτοθέωσης τοῦ ἀνθρώπου, μέσα ἀπό μιά διατροφική τεχνική, πού ἀντιστρέφει πλήρως τή χριστιανική διδασκαλία γιά τή σχέση Θεοῦ καί ἀνθρώπου καί γενικά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ ἄνθρωπος δέν χρειάζεται πλέον τόν Θεό γιά νά σωθεῖ ἤ νά θεραπευτεῖ.
Ὅπως κάποτε ὁ Ἑωσφόρος, ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ «θεός» βρίσκεται μέσα του καί ὅτι εἶναι «θεός» ὁ ἴδιος.
Ὁ Χριστός δέν εἶναι ὁ «ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν», ἀλλά κάθε ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἴδιος καί μόνος του γιατρός καί θεραπευτής τοῦ ἑαυτοῦ του.
Βέβαια, οἱ ὁμάδες τῆς Νέας Ἐποχῆς δέν μᾶς ἔχουν ἐξηγήσει γιατί, ἀφοῦ κατέχουν τίς μεθόδους «αὐτοθεραπείας» καί «αὐτοθέωσης», οἱ ἄνθρωποι συνεχίζουν ἀκόμη νά ἀσθενοῦν καί νά πεθαίνουν!. Ἄλλωστε, γιά τή Νέα Ἐποχή ὁ Χριστός ἦταν μόνο ἕνας «μεγάλος δάσκαλος»
(δηλ. ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος), τήν κατάσταση τοῦ ὁποίου μπορεῖ νά φτάσει ὁ καθένας ἀπό μᾶς, ἀλλά καί νά τήν ξεπεράσει!
Νά γιατί ἡ νηστεία τῆς Νέας Ἐποχῆς δέν κάνει λόγο γιά κάθαρση ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά πάθη, ἀλλά μόνο γιά «κακά πνεύματα» καί «ἀρνητικές σκέψεις».
Νά γιατί ἡ νηστεία τῆς Νέας Ἐποχῆς δέν κάνει λόγο γιά κάθαρση ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά πάθη, ἀλλά μόνο γιά «κακά πνεύματα» καί «ἀρνητικές σκέψεις».
Πίσω ἀπό μιά τυπικά χριστιανική ὁρολογία κρύβεται ἡ πλήρης ἀντιστροφή τῆς χριστιανικῆς πίστης.
Ὀρθόδοξη θεώρηση τῆς νηστείας
Εἶναι φανερό, ὅτι τό πνευματικό περιεχόμενο τῆς νηστείας στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση εἶναι ἐντελῶς διαφορετικό ἀπ’ ὅ,τι στίς ὁμάδες καί στίς «ἐναλλακτικές μεθόδους θεραπείας» τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Ὀρθόδοξη θεώρηση τῆς νηστείας
Εἶναι φανερό, ὅτι τό πνευματικό περιεχόμενο τῆς νηστείας στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση εἶναι ἐντελῶς διαφορετικό ἀπ’ ὅ,τι στίς ὁμάδες καί στίς «ἐναλλακτικές μεθόδους θεραπείας» τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Βέβαια, κανείς δέν ἀμφισβητεῖ τά εὐεργετικά ἀποτελέσματα τῆς νηστείας στήν ὑγεία καί στή θεραπεία τοῦ σώματος.
Ἄν κάποιος ἀρρωστήσει, τό πρῶτο πού θά τοῦ ἐπιβάλλει ὁ γιατρός εἶναι, συνήθως, ἕνα πρόγραμμα ὑγιεινῆς διατροφῆς, ἐνῶ, ὅποιος τηρεῖ τίς νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι γνωστό, διατηρεῖ τόν ὀργανισμό του σέ κατάσταση πολύ καλύτερη ἀπ’ ὅ,τι κάποιος ἄλλος πού δέν νηστεύει.
Ὅμως, δέν εἶναι αὐτός ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο νηστεύουμε.
Στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἡ νηστεία δέν εἶναι μιά «θεραπευτική μέθοδος» γιά τό σῶμα, ἀλλά μιά μέθοδος πού συμβάλλει γενικότερα στήν πνευματική καλλιέργεια τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀπευθύνεται στούς ἀσθενεῖς, ἀλλά μᾶλλον στούς ὑγιεῖς.
Μάλιστα, σέ περιπτώσεις ἀσθενῶν ἐνδέχεται νά βλάπτει, ἀντί νά ὠφελεῖ, καί τότε προσαρμόζεται
(δηλ. ἐλαττώνεται ἤ καί καταργεῖται), ὥστε νά μήν βλάπτει τήν ὑγεία.)
Οὔτε στρέφεται ἡ νηστεία ἐναντίον τοῦ σώματος, πού εἶναι, δῆθεν, κακό ἤ ἁμαρτωλό, ὅπως δέχονται ἄλλες αἱρέσεις, ἀλλά στρέφεται ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν, πού κατοικοῦν καί στό σῶμα καί στήν ψυχή.
Οὔτε στρέφεται ἡ νηστεία ἐναντίον τοῦ σώματος, πού εἶναι, δῆθεν, κακό ἤ ἁμαρτωλό, ὅπως δέχονται ἄλλες αἱρέσεις, ἀλλά στρέφεται ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν, πού κατοικοῦν καί στό σῶμα καί στήν ψυχή.
Τό σῶμα, ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι «καλόν λίαν» (Γεν. 1,31) καί «ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»
(Α' Κορ. 6,19), ὅπως ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Τό σῶμα γίνεται, συνήθως, κατοικητήριο τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή.
Στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση δέν ὑπάρχουν μόνο «σωματικά» («σαρκικά»), ἀλλά καί «ψυχικά» πάθη καί ἁμαρτήματα.
Κατά τούς Πατέρες, ἡ νηστεία «δέν εἶναι σωματοκτόνος, ἀλλά παθοκτόνος»
(βλ. Ἀββᾶ Ποιμένος, Ἀποφθέγματα, Φιλοκαλία, τ. 1, ἔκδ. ΕΠΕ, σ. 608).
Ὅταν ἡ νηστεία στρέφεται ἐναντίον τοῦ σώματος, ἀποτελεῖ ἁμαρτία καί πλάνη.
Ἐπίσης, δέν ὑπάρχουν τροφές μιαρές, ἀπό τίς ὁποῖες πρέπει νά ἀπέχει ὁ ἄνθρωπος.
Ἐπίσης, δέν ὑπάρχουν τροφές μιαρές, ἀπό τίς ὁποῖες πρέπει νά ἀπέχει ὁ ἄνθρωπος.
Ὁ ἀπ. Παῦλος λέει, ὅτι στούς ἔσχατους καιρούς θά ἐμφανιστοῦν «ψευδολόγοι», πού θά μᾶς ἀναγκάζουν νά ἀπέχουμε ἀπό κάποιες τροφές:
«Τό δέ πνεῦμα ρητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονται τινές τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασιν πλάνοις καί διδασκαλίαις δαιμονίων, ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυτηριασμένων τήν ἰδίαν συνείδησιν, κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἅ ὁ θεός ἔκτισεν εἰς μετάληψιν μετά εὐχαριστίας τοῖς πιστοῖς καί ἐπεγνωκόσιν τήν ἀλήθειαν»
(Α' Τιμ. 4, 1-3).
Ἡ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μόνο προσωρινή ἀποχή.
Ἡ διά βίου ἀποχή ἀπό κάποιες τροφές, ἐπειδή εἶναι, δῆθεν, μιαρές ἤ ἁμαρτωλές, εἶναι ἀποτέλεσμα πλάνης καί «διδασκαλία δαιμονίων», κατά τόν ἀπ. Παῦλο!
Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει αὐτόνομη νηστεία, χωρίς κάποιο σκοπό ἤ νόημα.
Ἡ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι αὐτοσκοπός, ἀλλά μέσο γιά τήν ἐπίτευξη κάποιου ἄλλου σκοποῦ, δηλ. τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ νηστεία δέν εἶναι ἡ ἴδια ἀρετή, ἀλλά μέσο γιά τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν.
Νηστεία αὐτονομημένη, χωρίς σκοπό καί νόημα, χωρίς ἀναφορά στήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν κάνει καί ὁ ἴδιος ὁ διάβολος.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐπισημαίνουν ὅτι καί οἱ δαίμονες νηστεύουν, μάλιστα δέν τρῶνε ποτέ,
ἀλλά ἡ νηστεία τους δέν τούς ὁδηγεῖ στήν ταπείνωση, στή μετάνοια καί στή σωτηρία.
Ὑπάρχει, λοιπόν, ὁ κίνδυνος νά γίνεται ἡ νηστεία μας ἐγωκεντρική καί ἀνθρωποκεντρική, ἀποκομμένη ἀπό τήν ὅλη πνευματική ζωή τοῦ πιστοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, σχολιάζοντας τό χωρίο τοῦ Ἡσαΐα
«οὐαί οἱ μεθύοντες ἄνευ οἴνου» (28,1), ἀναφέρει ὅτι μπορεῖ κάποιος νά νηστεύει γιά τόν ἑαυτό του καί ὄχι γιά τόν Θεό καί νά μεθᾶ ἀπό τή συσσώρευση μέσα του τῶν παθῶν· τῆς κενοδοξίας, τῆς φιλαυτίας, τῆς ἡδονῆς, τῆς ὀργῆς, τοῦ μίσους, τῆς μνησικακίας, τῆς πίστης στόν ἑαυτό του, τῆς ἀνθρωπαρέσκειας. Αὐτή, λέει, εἶναι ἡ φοβερότερη μέθη. Εἶναι φυσικό, ὅτι μιά τέτοια νηστεία, ἀποκομμένη ἀπό τήν πνευματική ζωή, «πρός τούς πονηρούς ἀγγέλους μᾶλλον τήν συγγένειαν ἔχει».
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἐπισημαίνει μέ ἔμφαση ὅτι ἡ νηστεία τότε μόνο ἔχει ἀξία καί εἶναι ὄντως ἐκκλησιαστική, ὅταν γίνεται κατενώπιον τοῦ Θεοῦ, δηλαδή, ὅταν δέν ἔχει ἀνθρωποκεντρικό χαρακτῆρα, ἀλλά Χριστοκεντρικό, γιατί «οὔτε νηστεία, οὔτε ψαλμωδία, οὔτε προσευχή σώζειν ἡμᾶς καθ’ ἑαυτά δύναται, ἀλλά τό κατενώπιον ἐκτελέσθαι ταῦτα τοῦ Θεοῦ»
(http://www.amen.gr/index.php?mod=news& op=article&aid=5042).
Ποιά εἶναι, ὅμως τά ἰδιαίτερα ὀφέλη τῆς νηστείας, καί γιατί ἡ νηστεία εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητη γιά κάθε πιστό Χριστιανό;
Ποιά εἶναι, ὅμως τά ἰδιαίτερα ὀφέλη τῆς νηστείας, καί γιατί ἡ νηστεία εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητη γιά κάθε πιστό Χριστιανό;
Κατά τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἡ νηστεία:
α) Καθαρίζει τήν ψυχή καί τό σῶμα ἀπό τά πάθη καί τά ἁμαρτήματα.
α) Καθαρίζει τήν ψυχή καί τό σῶμα ἀπό τά πάθη καί τά ἁμαρτήματα.
Ὅπως προαναφέραμε, εἶναι «παθοκτόνος» καί «φάρμακον παθῶν καθαρτήριον»
(Σ. Κούτσα, Ἡ νηστεία τῆς Ἐκκλησίας, ἔκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθήνα 1991, σ. 29).
Τά μεγαλύτερα πάθη εἶναι ἡ φιλαυτία, ἡ φιληδονία, ἡ φιλοδοξία, ἡ φιλαργυρία καί ὅλα, ὅσα προέρχονται ἐξ αὐτῶν.
Τά πάθη εἶναι ἀσθένειες τῆς ψυχῆς, κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καί μέ αὐτή τήν ἔννοια ἡ νηστεία εἶναι μιά μέθοδος θεραπείας τῆς ψυχῆς.
β) Ἐπίσης, ἀπαλλάσσει τόν νοῦ μας ἀπό τούς ρυπαρούς (αἰσχρούς), τούς πονηρούς καί τούς μάταιους λογισμούς.
β) Ἐπίσης, ἀπαλλάσσει τόν νοῦ μας ἀπό τούς ρυπαρούς (αἰσχρούς), τούς πονηρούς καί τούς μάταιους λογισμούς.
Ἡ νηστεία «πολλήν ἐν τοῖς λογισμοῖς ποιεῖται τήν γαλήνην», κι ἔτσι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά προσεύχεται μέ καθαρότητα: «νοῦς νηστευτοῦ προσεύχεται νηφόντως» καί «ὁ νοῦς ἐγκρατοῦς ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ δέ τοῦ γαστριμάργου κατοικητήριον κοράκων» (αὐτόθι).
γ) Ἡ νηστεία συμβάλλει καθοριστικά στήν ἀπόκτηση τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν.
γ) Ἡ νηστεία συμβάλλει καθοριστικά στήν ἀπόκτηση τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν.
Εἶναι «ἀγαθῶν πρόξενος» καί «θεμέλιος ἀρετῆς».
Οἱ Πατέρες τήν ὀνομάζουν, ἐπίσης, «μητέρα σωφροσύνης» καί «ὑπερασπισμόν πάσης ἀρετῆς» (αὐτόθι, σ. 30).
δ) Ἀκόμη, ἡ νηστεία εἶναι ἕνα πανίσχυρο ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου, ὅταν μάλιστα συνδυάζεται μέ μιά ἄλλη πνευματική μέθοδο, τήν προσευχή.
δ) Ἀκόμη, ἡ νηστεία εἶναι ἕνα πανίσχυρο ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου, ὅταν μάλιστα συνδυάζεται μέ μιά ἄλλη πνευματική μέθοδο, τήν προσευχή.
Εἶναι γνωστό τό χαρακτηριστικό περιστατικό τοῦ διαλόγου τοῦ Κυρίου μέ τούς Μαθητές Του,
ὅταν αὐτοί δέν μπόρεσαν νά θεραπεύσουν ἕναν δαιμονιζόμενο νέο.
Ὁ Κύριος ἐπεσήμανε ὅτι δέν μπόρεσαν νά τόν θεραπεύσουν, γιατί τό «γένος» τῶν δαιμόνων «οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ»
(Ματθ. 17,21).
Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καί στήν προσωπική ζωή καθενός.
Οἱ ἀγωνιζόμενοι πιστοί, μέ ὅπλο τή νηστεία, ἀντιμάχονται τόν διάβολο καί ἀποκρούουν τίς ἐπιθέσεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων.
«Νηστεία ὅπλον ἐστι πρός τήν τῶν δαιμόνων στρατιάν», διδάσκουν οἱ Πατέρες, καί «μέγα προπύργιον ἡ νηστεία τοῖς ἀγωνιζομένοις τῷ δαίμονι» (αὐτόθι, σ. 29,30).
ε) Τέλος, ἡ νηστεία συμβάλλει οὐσιαστικά στήν ἐπίτευξη τοῦ τελικοῦ προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι ἡ ἁγιότητα καί ἡ θέωση.
ε) Τέλος, ἡ νηστεία συμβάλλει οὐσιαστικά στήν ἐπίτευξη τοῦ τελικοῦ προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι ἡ ἁγιότητα καί ἡ θέωση.
Θέωση εἶναι ἡ κοινωνία μέ τόν Θεό, μέσῳ τῶν ἀκτίστων θείων Ἐνεργειῶν Του.
Πάμπολλα εἶναι τά παραδείγματα τῶν θεοφόρων Ἁγίων, πού ἔφτασαν σ’ αὐτή τήν κατάσταση, χρησιμοποιώντας σωστά μεταξύ ἄλλων τή μέθοδο τῆς νηστείας.
Ἄς ἀναφέρουμε μόνο δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, αὐτές τῶν Προφητῶν Μωϋσῆ καί Ἠλία, ὅπως τίς ἑρμηνεύουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
«Τεσσαράκοντα ἡμερῶν νηστείαν ἐπιδειξάμενος ὁ μέγας Μωσῆς, τῆς νομοθεσίας τάς πλάκας λαβεῖν ἠδυνήθη», ἀναφέρει ὁ ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν πρῶτο, ἐνῶ ὁ Μέγας Βασίλειος ἀναφέρει γιά τόν δεύτερο ἀπό τούς μεγάλους αὐτούς Προφῆτες: «Αὕτη (ἡ νηστεία) θεατήν ἐποίησεν τοῦ μεγάλου θεάματος τόν Ἠλίαν. Τεσσαράκοντα γάρ ἡμέρας νηστείᾳ τήν ψυχήν ἀποκαθάρας, οὕτως ἐν τῷ σπηλαίῳ τῷ ἐν Χωρήβ ἰδεῖν κατηξιώθη, ὡς δυνατόν ἐστιν ἰδεῖν ἀνθρώπῳ, τόν Κύριον» (αὐτόθι, σ. 31).
Συνοψίζοντας ὅσα προαναφέραμε γιά τό Ὀρθόδοξο περιεχόμενο τῆς νηστείας, ἔχουμε νά παρατηρήσουμε ὅτι ὑπάρχει «ἀληθής» καί «ψευδής» νηστεία. «Ἀληθής» νηστεία εἶναι ἐκείνη πού γίνεται «κατενώπιον τοῦ Θεοῦ», ἐνῶ «ψευδής» εἶναι ἐκείνη πού γίνεται γιά τόν ἑαυτό μας.
Συνοψίζοντας ὅσα προαναφέραμε γιά τό Ὀρθόδοξο περιεχόμενο τῆς νηστείας, ἔχουμε νά παρατηρήσουμε ὅτι ὑπάρχει «ἀληθής» καί «ψευδής» νηστεία. «Ἀληθής» νηστεία εἶναι ἐκείνη πού γίνεται «κατενώπιον τοῦ Θεοῦ», ἐνῶ «ψευδής» εἶναι ἐκείνη πού γίνεται γιά τόν ἑαυτό μας.
Ἐπίσης, «ἀληθής νηστεία» εἶναι «ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις, ἐγκράτεια γλώσσης, θυμοῦ ἀποχή, ἐπιθυμιῶν χωρισμός, καταλαλιᾶς, ψεύδους καί ἐπιορκίας· ἡ τούτων ἔνδεια, νηστεία ἐστίν, ἀληθής καί εὐπρόσδεκτος» (ὕμνος ἀπό τό Τριώδιο).
(Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο «Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, τεῦχ. 78, Ἰαν. – Μαρτ. 2012)
...................................................
Του π.Αντωνίου Αλεβιζόπουλου
Ο περιορισμός της νηστείας στην αποχή από φαγητά δεν είναι «αγαθόν»· μόνο νηστεία τού σώματος που συνοδεύεται από τον χωρισμό από τα πάθη λογίζεται αρετή. «Η αληθινή νηστεία είναι η αποξένωσις από τα κακά» επαναλαμβάνει ο Μ. Βασίλειος και παραπέμπει στο Ης. ξγ’ 4-6′ να λύσης τα δεσμά της αδικίας, μη νηστεύεις χάριν διαμάχης και έριδος. «Δεν τρώγεις κρέατα, αλλά τρώγεις τον άδελφόν σου· δεν πίνεις οίνον, αλλά δεν είσαι εγκρατής εις τας ύβρεις».
Διακρίνοντας τη νηστεία τού Κυρίου με την ιδική μας νηστεία ο Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει πως η νηστεία Εκείνου προβάλλεται εναντίον των πειρασμών (Ματθ. δ’ 1-2), ενώ για μας σημαίνει «συμμετοχή εις την νέκρωσιν τού Χριστού και μία προεόρτιος κάθαρσις». Και δεν είναι αυτό «παντελής αποχή από τας τροφάς», λέγει ο Μ. Βασίλειος, αλλά «αποχή από τας απολαύσεις, με σκοπόν να συντρίψωμε το φρόνημα της σαρκός (Ρωμ. η’ 8) και να επιτύχωμε τον σκοπόν της ευσέβειας». Γι’ αυτό κανείς δεν εξαιρείται «από τον κατάλογον των νηστευόντων… Άγγελοι είναι αυτοί που κάμνουν την καταγραφήν των νηστευόντων εις κάθε εκκλησίαν».
(Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο «Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, τεῦχ. 78, Ἰαν. – Μαρτ. 2012)
...................................................
«Η αληθινή νηστεία είναι η αποξένωσις από τα κακά»
Του π.Αντωνίου Αλεβιζόπουλου
Ο Μέγας Βασίλειος δίνει τον ακόλουθο ορισμό της νηστείας: «Νηστεία αληθινή είναι η αποξένωσις από το κακόν, η εγκράτεια της γλώσσης, η αποχή από τον θυμόν, ο χωρισμός από τας επιθυμίας, την καταλαλιάν, το ψεύδος και την ψευδορκίαν. Η στέρησις από αυτά είναι αληθινή νηστεία. Μέσα εις αυτά λοιπόν η νηστεία είναι αγαθόν».
Ο περιορισμός της νηστείας στην αποχή από φαγητά δεν είναι «αγαθόν»· μόνο νηστεία τού σώματος που συνοδεύεται από τον χωρισμό από τα πάθη λογίζεται αρετή. «Η αληθινή νηστεία είναι η αποξένωσις από τα κακά» επαναλαμβάνει ο Μ. Βασίλειος και παραπέμπει στο Ης. ξγ’ 4-6′ να λύσης τα δεσμά της αδικίας, μη νηστεύεις χάριν διαμάχης και έριδος. «Δεν τρώγεις κρέατα, αλλά τρώγεις τον άδελφόν σου· δεν πίνεις οίνον, αλλά δεν είσαι εγκρατής εις τας ύβρεις».
«Διότι ποίον είναι το όφελος εάν απέχης από τροφάς, αλλά τρώγεις δια των οφθαλμών την ακολασίαν της μοιχείας ή με την θέλησίν σου ακούεις δια των ώτων ματαίας και διαβολικάς φωνάς; Δεν ωφελεί καθόλου να απέχης από τροφάς, όμως να μην απέχης από την έπαρσιν της υψηλοφροσύνης, της κενοδοξίας και κάθε πάθους. Ή τι ωφελεί βεβαίως να είσαι εγκρατής εις τας τροφάς, αλλά να μην απέχης από πονηρούς λογισμούς… Ας γίνωμε λοιπόν εγκρατείς εις όλα αυτά, δια να μη έλθη ποτέ εις ημάς η κατηγορία τού Κυρίου, ότι διυλίζομεν τον κώνωπα και καταπίνομε την κάμηλον (Ματθ. κγ’ 24)» (Μ. Βασίλειος).
Για τον Μ. Βασίλειο η νηστεία είναι παλαιότερη εντολή (Γέν. β’ 17). Το «μη φάγετε», λέγει, είναι «νομοθέτημα νηστείας και εγκράτειας». Μετά από την πτώση όμως η νηστεία πήρε τη θέση τού ιατρού, γιατί συνδέεται με τη μετάνοια· είναι η μετάνοια τού σώματος! Εκείνος που νηστεύει δεν μιμείται την παρακοή της Εύας και δεν ακολουθεί τη συμβουλή του φιδιού. Για τους πρωτόπλαστους η «νηστεία» ήταν το μέτρο που θα εδοκιμάζετο η σφοδρή επιθυμία των να μείνουν σε κοινωνία με τον Θεό. Μετά από την πτώση η νηστεία, που συνοδεύεται με την άσκηση των άλλων αρετών, αποτελεί θεμέλιο στο οποίο ο πνευματικός αθλητής στηρίζει τον πνευματικό του αγώνα.
«Η νηστεία, οπού είναι ο ιατρός των ψυχών ημών», λέγει ο Συμεών ο νέος Θεολόγος, «έχει συνήθειαν, άλλου χριστιανού να ταπεινώση την σάρκα και άλλου να καταπραΰνη τον θυμόν και άλλον να φέρη εις προ-θυμίαν δια να κάμη το καλόν και άλλου να καθαρίζη τον νουν του και να τον κάμνη ελεύθερον από τους πονηρούς λογισμούς. Και άλλου να δαμάζη την αδάμαστον και ακράτητον γλώσσαν και να την κρατά με τον φόβον τού Θεού… Και άλλου να εμποδίζη τα μάτια να μη κοιτάζουν εδώ και εκεί και να περιεργάζονται τι κάμνει ο ένας και ο άλλος, αλλά κάμνει τον κάθε ένα να προσεχή εις τον εαυτόν του και να ενθυμήται τα ιδικά του ελαττώματα…». Η νηστεία οδηγεί σε κατάνυξη και μας βοηθεί να περάσουμε με τη χάρη τού Θεού «όλην την ταραχήν των παθών και την φουρτούνα των πειρασμών τού διαβόλου οπού μας καταδυναστεύει πικρώς και θέλει έλθωμεν εις τον λιμένα της απαθείας», καταλήγει ο ίδιος πατέρας.
«Θλίβε την κοιλία και οπωσδήποτε να κλείσης και το στόμα· διότι η γλώσσα ισχυροποιείται από τα πολλά φαγητά. Να πυγμαχής συνεχώς εναντίον της και να επαγρυπνής συνεχώς επάνω της. Εάν συ κοπιάσης λίγο, αμέσως και ο Κύριος σε βοηθεί» (Κλίμαξ).
«Θλίβε την κοιλία και οπωσδήποτε να κλείσης και το στόμα· διότι η γλώσσα ισχυροποιείται από τα πολλά φαγητά. Να πυγμαχής συνεχώς εναντίον της και να επαγρυπνής συνεχώς επάνω της. Εάν συ κοπιάσης λίγο, αμέσως και ο Κύριος σε βοηθεί» (Κλίμαξ).
«Η σωματική νηστεία δεν είναι το πρώτο· κατέχει τελευταίον μέρος εις τον χώρον της αρετής» (Χρυσ.). Η αληθινή νηστεία είναι «βία φύσεως και περιτομή των ηδονών τού λάρυγγος, εκτομή της σαρκικής πυρώσεως, εκκοπή των πονηρών λογισμών, απελευθέρωσις από μολυσμούς ονείρων, καθαρότης προσευχής, φωτισμός της ψυχής, διαφύλαξις τού νου, διάλυσις της πωρώσεως, θύρα της κατανύξεως… σταμάτημα της πολυλογίας, αφορμή ησυχίας, φρουρός της υπακοής ελαφρότης τού ύπνου, υγεία τού σώματος πρόξενος της απαθείας, άφεσις των αμαρτημάτων, θύρα και απόλαυσις τού παραδείσου» (Κλίμαξ). Οι κόποι και οι ταλαιπωρίες είναι η συνεργασία τού σώματος στην άσκηση των αρετών της ψυχής, λέγει ο Μ. Βασίλειος και αναφέρεται στη νηστεία τού Κυρίου, τού Μωυσή και τού Ηλία.
Διακρίνοντας τη νηστεία τού Κυρίου με την ιδική μας νηστεία ο Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει πως η νηστεία Εκείνου προβάλλεται εναντίον των πειρασμών (Ματθ. δ’ 1-2), ενώ για μας σημαίνει «συμμετοχή εις την νέκρωσιν τού Χριστού και μία προεόρτιος κάθαρσις». Και δεν είναι αυτό «παντελής αποχή από τας τροφάς», λέγει ο Μ. Βασίλειος, αλλά «αποχή από τας απολαύσεις, με σκοπόν να συντρίψωμε το φρόνημα της σαρκός (Ρωμ. η’ 8) και να επιτύχωμε τον σκοπόν της ευσέβειας». Γι’ αυτό κανείς δεν εξαιρείται «από τον κατάλογον των νηστευόντων… Άγγελοι είναι αυτοί που κάμνουν την καταγραφήν των νηστευόντων εις κάθε εκκλησίαν».
Σκοπός της νηστείας δεν είναι η συντριβή τού σώματος, αλλά χαλιναγώγηση της δυνάμεως της σάρκας ώστε ο ίππος των επιθυμιών να καταστεί ευπειθής, λέγει ο Χρυσόστομος και συνιστά την τροφή για την ικανοποίηση των αναγκών.
Η νηστεία είναι όπλο στην εκστρατεία εναντίον τού Διαβόλου (Μάρκ. θ’ 29). Ένας πολεμιστής προμηθεύεται πάντοτε τα αναγκαία τρόφιμα, όχι εκείνα που χρησιμεύουν στην απόλαυση· έτσι πρέπει να κάνει και ο πολεμιστής εναντίον των αοράτων έχθρων, λέγει ο Μ. Βασίλειος και προσθέτει σε άλλο σημείο: «Η εγκράτεια πρέπει να ορίζεται δια κάθε άνθρωπο ανάλογα της σωματικής του δυνάμεως, ώστε ούτε ολιγώτερον της υπαρχούσης δυνάμεως να αγωνισθώμεν, ούτε να επεκτεινόμεθα υπέρ την δύναμιν. Διότι και τούτο, νομίζω, πρέπει να προσέξωμε, μήπως δηλαδή καταλύσωμε την αντοχήν τού σώματος με την υπερβολήν της εγκράτειας και το καταστήσωμεν ανίκανον να επιτελέση τας σπουδαίας πράξεις».
Αναφερόμενος στην αναγκαιότητα της εργασίας και ταυτόχρονα της νηστείας λέγει· «πρέπει να νηστεύωμε και να τρώγωμεν όπως απαιτείται από την θεοσέβειαν ώστε όταν μεν χρειάζεται να εκτελεσθή η εντολή τού Θεού δια της νηστείας, να νηστεύσωμεν όταν δε πάλιν η εντολή τού Θεού ζητή τροφή τονωτικήν δια το σώμα, να φάγωμεν όχι ως γαστρίμαργοι, άλλ’ ως εργάται τού Θεού. Διότι πρέπει να τηρούμε τον λόγον τού αποστόλου· «είτε ουν εσθίετε είτε πίνετε, είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε» (Α’ Κορ. Γ 31).
Εκείνος που τρώγει τόσο, «όσον χρειάζεται δια να αναλάβη δυνάμεις το σώμα που ασθενεί», λέγει ο Χρυσόστομος, μπορεί να είναι «εφάμιλλος προς εκείνον που νηστεύει ως προς την σωφροσύνην της ψυχής. Γιατί και αν το σώμα είναι ασθενικό για τη νηστεία, δεν είναι ασθενικό για την προσευχή, ούτε ανίσχυρο για να περιφρονήσει την τρυφηλή ζωή και να αποφύγει την αμαρτία ή να μετάσχει με κατάνυξη στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Αυτός που για λόγους ασθενείας δεν νηστεύει σε τίποτε δεν εμποδίζεται να ασκηθεί στην ταπείνωση, να περιφρονήσει την κενοδοξία, να προσεύχεται και να εξομολογείται και να βοηθεί τον εαυτό του με την ελεημοσύνη», λέγει ο Χρυσόστομος και υπογραμμίζει ότι η ελεημοσύνη μπορεί να εξαλείψει τις αμαρτίες μας, όταν την ασκούμε με αφθονία και χωρίς επίδειξη ενώπιον των ανθρώπων.
«Διότι υπάρχουν πράγματι τρόποι κατά πολύ σπουδαιότεροι από την αποχήν από τα τρόφιμα, οι οποίοι μπορούν να μας ανοίξουν τας θύρας της παρρησίας προς τον Θεόν. Εκείνος λοιπόν, που τρώγει και δεν ημπορεί να νηστεύει ας επιδεικνύει πλουσιωτέραν ελεημοσύνην, εκτενείς προσευχάς ας έχη έντονον προθυμίαν δια την ακρόασιν των θείων λόγων εδώ δεν μας εμποδίζει καθόλου».
________________________
Από το βιβλίο: ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
