Η έννοια της "μητέρας" είναι μια αρχέγονη έννοια που, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι ορίζει και διαποτίζει την ανθρώπινη ύπαρξη από τις απαρχές της. Αν κοιτάξει κανείς πίσω στην ανθρώπινη ιστορία και στους μύθους κάθε πολιτισμού θα εντοπίσει τη Μητέρα-Γη, τη Μητέρα-Θεά, τη Μητέρα, ως κυρίαρχο στοιχείο, καταλυτικό, πολλές φορές, στην εξέλιξη του ανθρώπου.
Ήρα
Σύζυγος του Δία, θεότητα κυρίως μητρική
Η Ήρα απέκτησε τέσσερα παιδιά από το Δία: τον Άρη, θεό του πολέμου, τον Ήφαιστο, θεό της φωτιάς, την Ειλείθυια, θεά του τοκετού και την Ήβη, που έφερνε στου Θεούς το νέκταρ και την αμβροσία. Καθώς ο Δίας ήταν ιδιαίτερα άπιστος, τσακώνονταν συνεχώς με την Ήρα και οι καβγάδες τους ήταν τόσο άγριοι, που έτρεμε ολόκληρος ο Όλυμπος.
Σ' αυτό τον πίνακα του Ρούμπενς, ο Δίας ξεγελά την Ήρα ώστε να θηλάσει τον Ηρακλή κι έτσι ο ημίθεος να ανατραφεί με θεϊκό γάλα. Η Ήρα αντιλαμβάνεται την απάτη, τραβά το στήθος της και το γάλα που πετάχτηκε δημιούργησε το γαλαξία. | Πηγή φωτογραφίας: www.asociacionsina.org |
Δήμητρα
Θεά της γης και της γεωργίαςΔήμητρα σημαίνει "μητέρα γη" και ταυτιζόταν, πολλές φορές, με τη Γαία. Από την ένωση της Δήμητρας με το Δία, γεννήθηκε η Περσεφόνη, την οποία η θεά υπεραγαπούσε. Όταν, όμως, την Περσεφόνη ερωτεύτηκε ο Πλούτωνας, θεός του Κάτω Κόσμου, και την έκλεψε, η Δήμητρα, που δε γνώριζε τι συνέβη, ήταν απαρηγόρητη και, κρατώντας δύο πυρσούς, άρχισε να ψάχνει σε όλη τη γη για να τη βρει. Δεν ήθελε ούτε να φάει, ούτε να πλυθεί, μέχρι να βρει ξανά την κόρη της. Στο τέλος, με τη βοήθεια της Εκάτης και του Ήλιου, έμαθε την αλήθεια και από την απελπισία της επέβαλε απόλυτη ξηρασία για έναν ολόκληρο χρόνο και οι άνθρωποι κόντευαν να πεθάνουν από την πείνα. Τότε επενέβη ο Δίας και η Περσεφόνη επέστρεφε στη γη κάθε άνοιξη και τότε όλα άνθιζαν από τη χαρά της Δημητρας, ενώ όταν γύριζε στον Άδη το χειμώνα, η φύση νεκρωνόταν ξανά.
Λητώ
Μητέρα του Απόλλωνα και της ΆρτεμηςΗ Άρτεμη και ο Απόλλωνας θεωρούνται καρποί της ένωσης του Δία και της Λητούς. Για το λόγο αυτό, η Λητώ καταδιώχθηκε ανελέητα από την Ήρα, τη σύζυγο του Δία, ώσπου να γεννήσει. Ο θρύλος λέει ότι η άμοιρη Λητώ περιπλανιόταν μήνες ολόκληρους και κανένας τόπος δεν τη δεχόταν για να γεννήσει. Μάλιστα, η Ήρα εμπόδισε την Ειλείθυια, τη θεά του τοκετού, να πάει να βοηθήσει τη Λητώ να γεννήσει, ενώ έβαλε ένα τεράστιο δράκο, τον Πύθωνα, να κυνηγήσει την ετοιμόγεννη γυναίκα. Φυσικά, με τη γέννησή τους,
Θέτιδα
Η σημαντικότερη από τις Νηρηίδες και αθάνατη μητέρα του ήρωα ΑχιλλέαΣύμφωνα με μια προφητεία των Μοιρών, η Θέτιδα θα γεννούσε ένα γιο που θα γινόταν ισχυρότερος από τον πατέρα του. Έτσι, ενώ μέχρι τότε την πολιορκούσαν ο Δίας και ο Ποσειδώνας, αποφάσισαν ότι η Θέτιδα έπρεπε να παντρευτεί ένα θνητό και επέλεξαν τον Πηλέα, βασιλιά της Ιωλκού. Η Θέτιδα και ο Πηλέας απέκτησαν επτά γιους. Για να διαπιστώσει αν τα παιδιά της είχαν κληρονομήσει την αθανασία της, η Θέτιδα τα άλειφε με αμβροσία και έκαιγε τα θνητά τους μέρη. Κανένα από τα πρώτα της έξι παιδιά δεν επέζησε. Για να σώσει τη ζωή του έβδομου γιου του, του Αχιλλέα, ο Πηλέας τον έστειλε στο Πήλιο, στον Κένταυρο Χείρωνα. Για να κάνει άτρωτο το μικρό Αχιλλέα, η Θέτιδα τον βούτηξε στα νερά της Στύγας, αλλά η φτέρνα απ' όπου τον κρατούσε, δε βράχηκε κι έτσι έγινε το ευάλωτο σημείο του. Συχνά, η Θέτιδα επισκεπτόταν τον Αχιλλέα στον Τρωικό Πόλεμο και τον παρηγορούσε.
Μήδεια
Η Μήδεια ερωτεύτηκε τον Ιάσονα και τον βοήθησε να κλέψει το Χρυσόμαλλο Δέρας. Όταν έφυγε ο Ιάσονας, εκείνη τον ακολούθησε και του χάρισε δύο παιδιά, το Μέρμερο και το Φέρητα. Αργότερα, όμως, που ο Ιάσονας την εγκατέλειψε για να παντρευτεί την Κρέουσα (ή Γλαύκη), η Μήδεια εκδικήθηκε τη νύφη ποτίζοντας το νυφικό της με δηλητήριο που τη σκότωσε και έπειτα, σύμφωνα με το μύθο, σκότωσε και τα ίδια της τα παιδιά, για
Ιοκάστη
Η τραγική ιστορία της Ιοκάστης ξεκίνησε όταν ο σύζυγός της Λάιος άρχισε να δυσανασχετεί, επειδή εκείνη δεν του χάριζε το γιο που επιθυμούσε. Το Μαντείο των Δελφών, όμως, ανακοίνωσε σε χρησμό του, ότι ο πολυπόθητος διάδοχος θα σκότωνε τον πατέρα του και θα παντρευόταν τη μητέρα του.