Πέθανε η συνθέτρια και στιχουργός, Βάσω Αλαγιάννη «Έφυγε ήσυχα στον ύπνο της» έγραψε η Χάρις Αλεξίου.

Αναδημοσιεύουμε από την

ιστοσελίδα της

Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

1. 
   

Πέθανε η συνθέτρια και στιχουργός, Βάσω Αλαγιάννη

«Έφυγε ήσυχα στον ύπνο της» έγραψε η Χάρις Αλεξίου.

The LiFO team

27.06.2022 | 08:52

Πέθανε η συνθέτρια και στιχουργός, Βάσω Αλαγιάννη

Την τελευταία της πνοή άφησε η συνθέτρια και στιχουργός, Βάσω Αλαγιάννη, όπως ενημέρωσε η Χάρις Αλεξίου.

Η κα Αλεξίου, με ανάρτησή της στο Instagram, ενημέρωσε πως πέθανε «ήσυχα στον ύπνο της» και έκανε λόγο για μία «γυναίκα που ήταν τόσα πολλά πράγματα». 

«Αυτή η γυναίκα που ήταν τόσα πολλά πράγματα. Η "Svarno". Που έγραφε τραγούδια. Που θεράπευε με Reiki. Που συμβούλευε με αυτογνωσία. Που αγαπούσε με πάθος. Που κάπνιζε πολύ. Που έραβε. Που έπλεκε. Που μας μάλωνε να ξυπνήσουμε. Που γελούσε σαν μωρό. Που τραγουδούσε. Που ταξίδευε πολύ. Που μας γέμιζε δώρα» ανέφερε, χαρακτηριστικά. 

«Έφυγε ήσυχα στον ύπνο της για να αναπαυτεί για πάντα» κατέληξε το μήνυμά της. 

Έφυγε από τη ζωή η Βάσω Αλλαγιάννη στον ύπνο της, σκορπώντας θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο.

'Αναδημοσιεύουμε από το προσωπικό της Blog της :

ΒΑΣΩ ΑΛΛΑΓΙΑΝΝΗ:

http://allagianni.blogspot.com/p/blog-page_16.html?m=1

Πλάι στο Μάνο Λοίζο αλλά και αργότερα στο Νότη Μαυρουδή, έμαθε μουσική και άρχισε να γράφει τα δικά της τραγούδια. 

Ακούγοντας τα τραγούδια αυτά οι δάσκαλοι αλλά και εμπνευστές της, την παρακίνησαν να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. 

Αξίζει να σημειωθεί πως μέσα σε εκείνα τα πρώτα τραγούδια που έγραψε υπήρχαν διαμάντια όπως ο «Γλάρος» (το ερμήνευσε αργότερα ο Μανόλης Λιδάκης).

Η πρώτη δισκογραφική της δουλειά είχε τρομερή απήχηση στο κοινό.

 Ήταν το «Χαράτσι» (1982), όπου σε στίχους του Μανόλη Ρασούλη έγραψε τον «Υδροχόο» και το «Λεμόνι στην Πορτοκαλιά», για τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου.

Η μεγάλη επιτυχία του τρίπτυχου Αλλαγιάννη, Ρασούλη, Παπάζογλου έφερε ακόμη δύο δίσκους, τα «Σύνεργα» (1990) και το «Στο Λυκαβηττό» (1991), με το τραγούδι «Αχ Ελλάδα» να γίνεται ο ύμνος που αγγίζει την ψυχή του σύγχρονου Έλληνα.

Η Βάσω Αλλαγιάννη καταξιωμένη πλέον, συνεργάζεται δισκογραφικά με το Μανόλη Λιδάκη 
(«4 κύκλοι τραγουδιών», 1995), τη Βούλα Σαββίδη («Το φίλημα του χρόνου» 1992), την Πίτσα Παπαδοπούλου («Με τα μάτια κλειστά», 1994, με το τραγούδι «Πού πάει η αγάπη όταν φεύγει»), το Σταύρο Λογαρίδη («Ονειρεμένες πολιτείες», 1996), τη Χαρούλα Αλεξίου («Παράξενο Φως», 2000), το Δημήτρη Μπάση («Μιλάω Χρόνια», 2000) και άλλους (από το 92 γράφει η ίδια και τους στίχους).
Τα τραγούδια της έχουν γίνει σημεία αναφοράς στην ελληνική δισκογραφία, με αποτέλεσμα να συμπεριλαμβάνονται στο ρεπερτόριο ζωντανών εμφανίσεων ερμηνευτών και από τις δύο όχθες του ελληνικού τραγουδιού. 

Η ίδια έχει παρουσιάσει τη δουλειά της στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με σημαντικότερη στιγμή τη συναυλία στο Λυκαβηττό με το Μανόλη Ρασούλη.
Η Βάσω Αλλαγιάννη έρχεται τώρα με το δίσκο “Svarno” (το alter ego της) να κάνει μια απογραφή αλλά ταυτόχρονα και μια εκ βαθέων εξομολόγηση. 

Είναι το απαύγασμα μιας μεγάλης θητείας στο ελληνικό τραγούδι.
Λέει η ίδια για το δίσκο: 

«Κλείνοντας 22 χρόνια με τα τραγούδια μου, αισθάνθηκα την ανάγκη να ηχογραφήσω κάποιες μουσικές μου. Μερικές από αυτές είναι από παλαιότερα τραγούδια μου. 

Κάποιες άλλες τις έγραψα πρόσφατα, για αυτό το δίσκο, με το όνομα Svarno.

Ο δίσκος περιέχει δεκαεφτά κομμάτια και σε δύο από αυτά, εν είδος τραγουδιού, για πρώτη φορά ηχογραφείται η φωνή μου, στο «Βοτσαλάκι» και στο «Πολυαγαπημένε μου».
Η εμπειρία της παραγωγής ήταν πολύ σημαντική για μένα, έμαθα πολλά καινούρια πράγματα. 

Επίσης η συνεργασία μου με το Ματί Παλαιολόγο, η έμπνευση και η εμπιστοσύνη σε συναγωνισμό κάθε στιγμή, με έκανε να μη θέλω να τελειώσει ποτέ αυτή η συνεργασία. 

Έτσι λοιπόν σκέφτομαι να το ξανακάνω!
Η διάθεση, ο τρόπος και η καταπληκτική ενέργεια των μουσικών που έπαιξαν στο δίσκο με γέμισε χαρά και εμπιστοσύνη. Ευχαριστώ όλους όσους συμμετείχαν στο Svarno και εσάς που θα το ακούσετε και θα το ταξιδέψετε.

Καψαλιανά: Το εγκαταλελειμμένο χωριό του 16ου αιώνα στην Κρήτη που μεταμορφώθηκε σε πολυτελές ξενοδοχείο‼️

Η μοναδική ιστορία ενός μικρού χωριού της Κρήτης ξαναγράφεται.

Το χωριό Καψαλιανά στο Άδελε (Ρέθυμνο) της Κρήτης, έχει μετατραπεί από ένα έρημο, σχεδόν ξεχασμένο μέρος, σε ένα πρωτοποριακό ξενοδοχείο παγκόσμιας κλάσης, το οποίο αποτελεί προορισμό για όλον τον χρόνο.

Η ιστορία του χωριού Καψαλιανά

Τα Καψαλιανά ήταν μετόχι της Μονής Αρκαδίου.

Η ιστορία του χωριού ξεκινά το 1600, προς το τέλος της Ενετικής περιόδου.

Τότε, η γειτονική Μονή Αρκαδίου έχτισε την εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Ο ναός αναπαλαιώθηκε και λειτουργεί ως σήμερα.

Ακολουθεί η ανέγερση του ελαιοτριβείου το 1763 που γίνεται η καρδιά του οικισμού.

Η ενασχόληση με την ελιά και τη γη φέρνει στην περιοχή τους πρώτους κατοίκους και έτσι γύρω από το ελαιοτριβείο της Ιεράς Μονής Αρκαδίου χτίζονται οι κατοικίες, που στην ακμή του φτάνουν να στεγάζουν 13 οικογένειες και 50 κατοίκους.

Δούλευαν για την συγκομιδή της ελιάς αλλά και σε άλλες αγροτικές εργασίες.

Σήμερα ο οικισμός των Καψαλιανών αναπλάστηκε με αγάπη και μεράκι σε ένα μοναδικό ξενοδοχείο – χωριό.

Σταδιακά και με προσοχή οι κατοικίες, ο ελαιόμυλος, η εκκλησία και οι βοηθητικοί χώροι έγιναν δωμάτια και σουίτες, εστιατόριο, πισίνα, καθιστικό.

Η αρχιτεκτονική του χωριού

Τα Καψαλιανά είναι ένας παραδοσιακός, Κρητικός οικισμός που χαρακτηρίστηκε με Προεδρικό Διάταγμα ως «Υψηλής Πολιτιστικής Αξίας».

Χωρίς να έχει υποστεί αλλοιώσεις ο οικισμός είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της Κρητικής αρχιτεκτονικής.

Κυριαρχούν οι καθαροί γεωμετρικοί όγκοι, ενός ή δύο ορόφων, συνδέονται κ συνδυάζονται μεταξύ τους με τις εξωτερικές αυλές, τις πέτρινες σκάλες και τις καμάρες.

Η εικόνα συμπληρώνεται με τις πόρτες, τις αυλόπορτες και τα ανοίγματα από λαξευμένη πέτρα.

Η ποιότητα κατασκευής των τοίχων, των θυρωμάτων και επιχρισμάτων δηλώνουν την ιδιαίτερη ποιότητα κατασκευής του έργου.

Η αναπαλαίωση του χωριού Καψαλιανά

Τριάντα ολόκληρα χρόνια διήρκησε η αναπαλαίωση του που έδωσε καινούργια ζωή και πνοή στη πανέμορφη αυτή περιοχή.

Με πλήρη σεβασμό στην ιστορία και την παράδοση ο οικισμός των Καψαλιανών έγινε το Kapsaliana Village Hotel που διατηρεί την αυθεντικότητα του τοπίου και των συναισθημάτων με ένα τρόπο μοναδικό.

Έτσι σήμερα, με τους τοίχους, τις ξερολιθιές, τους πλακόστρωτους δρόμους και τις αυλές, που αγκαλιάζουν οι βοκαμβίλιες και τα λουλούδια, δημιουργήθηκε ένα ενιαίο λειτουργικό και καλαίσθητο σύνολο που αντλεί την έμπνευσή του από την παράδοση και τη λιτότητα του τόπου, από την ομορφιά της κρητικής φύσης.

Η διαδικασία της αναπαλαίωσης του χωριού υπήρξε μια μακρά περίοδος επίπονων εργασιών για την ανασύσταση του χωριού.

Με αγάπη, μεράκι και φροντίδα ως την τελευταία λεπτομέρεια ο αρχιτέκτων & ιδιοκτήτης Μύρων Τουπογιάννης εργάσθηκε με την ομάδα του για την αναβίωση του χωριού, διατηρώντας στο ακέραιο την αυθεντική αρχιτεκτονική και τη χωροταξία του.

Έτσι δημιουργήθηκε το καινούργιο πρόσωπο των Καψαλιανών με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση και την ιστορία του.

Όταν ο αρχιτέκτονας Μύρων Τουπογιάννης ανακαλύπτει αυτό το μέρος τη δεκαετία του 1970, είχαν απομείνει μόνο επτά κάτοικοι. Ερωτεύεται τον τόπο- άλλωστε τα επαγγελματικά του ενδιαφέροντα είναι η αποκατάσταση παρόμοιων παραδοσιακών οικισμών.

Ο Τουπογιάννης, αφού επισκέπτεται πολλά καλλιτεχνικά ανακαινισμένα χωριά στην Ιταλία και τη Γαλλία, αποφασίζει να αγοράσει δύο ετοιμόρροπες κατοικίες στα Καψαλιανά.

Ο σκοπός του είναι ακόμη ασαφής και είναι απλώς το καθαρό και ανόθευτο ένστικτο που οδηγεί τις αποφάσεις του.

Αφού ξεπεράσει πολλά εμπόδια – καθώς και σημαντικούς χρονικούς και οικονομικούς περιορισμούς – το όραμα του Τουπογιάννη αποκτά τελικά μια πιο συγκεκριμένη μορφή.

Τα έργα αποκατάστασης είναι επίπονα και χρονοβόρα.

Πάνω απ’ όλα το πρώτο και κύριο μέλημα του αρχιτέκτονα είναι να δικαιώσει την κληρονομιά και το πνεύμα του τόπου- και τη σοφία της τοπικής, λαϊκής αρχιτεκτονικής.

Το 2008 το ξενοδοχείο Kapsaliana Village – το οποίο είναι μέλος των Ιστορικών Ξενοδοχείων της Ευρώπης – ανοίγει τις πύλες του και υποδέχεται τους πρώτους του επισκέπτες.

Από τότε δεν σταματά ποτέ να εξελίσσεται και προσπαθεί να

 προσφέρει στους επισκέπτες της απαράμιλλες εμπειρίες.

Το διαβάσαμε εδώ: 

neadrasis.gr

ΠΗΓΗ:

iefimerida.gr 

Φωτογραφία: 

kapsalianavillage.gr

Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος: Τί ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα;

EL Greco , Πεντηκοστή ,1600 Μουσείο El Prado
Μπορείτε να περιηγηθείτε το Μουσείο στην Μαδρίτη
όπου υπάρχουν 158 έργα του
ΕΔΩ: museodelprado

Αναδημοσιεύουμε από το ιστολόγιο - ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE

Την Κυριακή της Πεντηκοστής γιορτάζουμε την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές του Χριστού, με μορφή φωτιάς, σαν φλόγες πάνω στα κεφάλια τους, πενήντα μέρες μετά την ανάστασή Του και δέκα μέρες μετά την ανάληψή Του.

Η εορτή της Πεντηκοστής είναι εορτή της Αγίας Τριάδος, αφού με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος μαθαίνουμε ότι ο Θεός είναι Τριαδικός. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος έγινε κατά την ημέρα της Κυριακής. Γιατί, όμως, γιορτάζουμε ξεχωριστά και την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος;

Ο ιερός υμνογράφος αποκαλεί την Πεντηκοστή τελευταία εορτή από πλευράς αναπλάσεως και ανακαινίσεως του ανθρώπου: “Την μεθέορτον πιστοί και τελευταίαν εορτήν εορτάσωμεν φαιδρώς, αύτη εστί Πεντηκοστή, επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμία”.

Την Κυριακή λοιπόν εορτάζουμε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή, εκείνη την ημέρα ήλθε το Άγιο Πνεύμα στους Μαθητές του Χριστού.

Όπως αναφέρεται και στο Συναξάρι της ημέρας:
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ ὀγδόῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν ἁγίαν Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν.
Στίχοι
Πνοῇ βιαίᾳ γλωσσοπυρσεύτως νέμει,
Χριστὸς τὸ θεῖον Πνεῦμα τοῖς Ἀποστόλοις.
Ἐκκέχυται μεγάλῳ ἑνὶ ἤματι Πνεῦμ’ ἁλιεῦσι.
Ταῖς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Την Δευτέρα εορτάζουμε πάλι την Αγία Τριάδα αφού γνωρίζουμε και πιστεύουμε ότι κοινή είναι η ενέργεια του Τριαδικού Θεού και ποτέ δεν μπορεί να χωρισθή και να απομονωθή ένα Πρόσωπο από τα άλλα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Όμως οι άγιοι Πατέρες μας πού έβαλαν σε άριστη σειρά και τάξη όλα τα θέματα της πίστεως μας, για να δώσουν τιμή στο Άγιο Πνεύμα, όρισαν να το εορτάζουμε και κατά την Πεντηκοστή, αλλά και ξεχωριστά την Δευτέρα.

Ξεκάθαρο είναι το υπόμνημα του Συναξαρίου:

Τη αύτη ήμερα, Δευτέρα της Πεντηκοστής, αυτό το Πανάγιον και ζωοποιόν και παντοδύναμον εορτάζομεν Πνεύμα, τον ένα της Τριάδος Θεόν, το ομότιμον και ομοούσιον και ομόδοξον τω Πατρί και τω Υίω.
Στίχοι
Πᾶσα πνοή, δόξαζε Πνεῦμα Κυρίου,
Δι’ οὗ πονηρῶν πνευμάτων φροῦδα θράση.
Τῇ ἐπιφοιτήσει τοῦ ἁγίου Πνεύματος, πρεσβείαις τῶν Ἀποστόλων σου, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Εμείς σήμερα πού γιορτάζουμε τη δική μας Πεντηκοστή, πρέπει να γνωρίζουμε ότι την ήμερα αυτή, όταν εορταζόταν η Πεντηκοστή των Εβραίων, ήλθε το Άγιο Πνεύμα στους Μαθητές του Χριστού.

Επειδή, λοιπόν, οι Άγιοι Πατέρες θεώρησαν καλό να ξεχωρίσουν τις γιορτές για να τιμήσουν με τον τρόπο αυτό το μεγαλείο του Παναγίου και Ζωοποιού Πνεύματος, γι’ αυτό την επομένη της Πεντηκοστής, την Δευτέρα, εορτάζουμε το Πανάγιο Πνεύμα, πού είναι μία υπόσταση της Αγίας Τριάδος.

------------------------

Δείτε επίσης:

H δύναμη του αγίου Πνεύματος - Χαρίσματα:οι ΕΝΝΕΑ καρποί του Αγίου Πνεύματος

http://voiceofthelambs.blogspot.gr/2016_06_20_archive.html#6709073284256455143