Μήπως ήρθε τώρα ο καιρός ο κατάλληλος και τ΄άστρα συμφωνούν για να βγάλουμε το τσιρότο από το στόμα;
Μήπως " ήγγικεν η ώρα; " για να λυθεί η σιωπή των αμνών και ν' άκούσουμε επιτέλους τη φωνή τους; για τη φωνή των αμνών μιλάω κι όχι για τα γνωστά και συνήθη βελάσματα ε!
Αυτός είναι ο σκοπός και ο στόχος αυτού του blog.
'Ολοι εμείς τα πρόβατα να αποκτήσουμε φωνή!
Άγιος Νικόλαος – 6 Δεκεμβρίου: θαυμαστές επεμβάσεις του Aγίου. Όλες οι θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού, που γίνονταν με τη μεσιτεία του αγίου Νικολάου, συνετέλεσαν στο να διαδοθεί η φήμη του αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας σ' όλο τον κόσμο, ενώ ακόμα ζούσε ο μακάριος αυτός άνθρωπος. Γράφει ο Συμεών ο βιογράφος του:
"Η φήμη του πήρε φτερά, πέταξε ψηλά, έτρεχε παντού και αγκάλιαζε τα πάντα, διάβαινε το πέλαγος, τριγύριζε σ' ολόκληρη τη θάλασσα και δεν υπήρχετόπος που να μη ακούει για τις θαυμαστές επεμβάσεις του".
Αναφέρει δε και τα ακόλουθα περιστατικά: Άγιος Νικόλαος – 6 Δεκεμβρίου: θαυμαστές επεμβάσεις του Aγίου
Ένα καράβι κατά το ταξίδι του συνάντησε φοβερή θαλασσοταραχή. Το πλήρωμα έχασε κάθε ελπίδα σωτηρίας. Είχαν όμως οι ναύτες ακουστά, ότι ο άγιος Νικόλαος έσπευδε σε βοήθεια όσων επικαλούνταν τη συμπαράστασή του. Προσευχήθηκαν λοιπόν θερμά υψώνοντας το χέρια τους κι ήταν σα να τον είχαν εκεί μπροστά τους και εξαρτούσαν απ’ αυτόν τη σωτηρία τους.
Και ω του θαύματος!
Εκείνος παρουσιάστηκε και τους είπε:
“Με καλέσατε και ήρθα”.
Κι αφού τους είπε να έχουν θάρρος και να ελπίζουν στο Θεό, πήρε το πηδάλιο στα χέρια του και κατηύθυνε το καράβι, επιτίμησε δε και τη θάλασσα η οποία γαλήνεψε, όπως κάποτε είχε κάνει και ο Χριστός (Ματθ. 8, 23-27).
Φτάνοντας στο λιμάνι ήθελαν οι ναύτες να προφτάσουν αυτόν που τους είχε σώσει.
Ρωτώντας έμαθαν ότι είχε πάει στο ναό, όπου κατευθύνθηκαν κι αυτοί.
Δε δυσκολεύτηκαν να αναγνωρίσουν τον άγιοΝικόλαο ανάμεσα στους άλλους ιερωμένους. Έτρεξαν και έπεσαν στα πόδια του, ενώ του εξέφραζαν μεγαλόφωνα τις ευχαριστίες τους και στους απορημένους χριστιανούς που παρευρίσκονταν εξηγούσαν συγκινημένοι πως σώθηκαν από τον άγιο. Άλλα εκείνος γνώριζε πως υπήρχε ανάγκη οι ναύτες να σωθούν και από τις φουρτούνες που απειλούσαν την ψυχή τους, η οποία – με το θείο χάρισμα που διέθετε – έβλεπε ότι ήταν γαμάτη μοχθηρία και τους κρατούσε μακριά από το θέλημα του Θεού.
Γι’ αυτό και με πατρική αγάπη και στοργή τους είπε: “Παιδιά μου, σας παρακαλώ εξετάστε στο βάθος την ψυχή σας και στρέψτε τις καρδιές σας, τις σκέψεις και τα διανοήματά σας στο Θεό.
Γιατί έστω κι αν μπορούμε να κρυβόμαστε από τους άλλους και να φαινόμαστε καλοί άνθρωποι, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε ναξεφύγουμε από το βλέμμα του Θεού.
Η Αγία Γραφή λέει σχετικά·
“ο άνθρωπος βλέπει το πρόσωπο” (Β’ Κορ. 10, 7), δηλαδή εξωτερικά και επιφανειακά, ο Θεός όμως βλέπει την καρδιά, το βάθος δηλαδή της ψυχής του ανθρώπου.
Αλλού πάλι ο λόγος του Θεού λέει·
“μη κάνετε κακές πράξεις και δεν θα σας βρει κακό στη ζωή σας” (Σοφία Σειράχ 7, 1). Μάθετε λοιπόν να κάνετε το καλό στους συνανθρώπους σας και να φροντίζετε επίμονα για τον αγιασμό του σώματός σας, αφού όπως λέει ο απόστολος Παύλος, “είμαστε ναός του Θεού και εκείνον που καταστρέφει το ναό του Θεού θα τον καταστρέψει ο Θεός” (Α’ Κορ. 3, 16-17).
Έτσι να συμπεριφέρεστε στη ζωή σας κι ο Θεός θα είναι βοηθός σας ακατάβλητος”.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο:
3 θαύματα τουΑγίου Νικολάου του προστάτητωνΝαυτικών, απότον Αρχιμανδρίτη της ΙεράςΜητροπόλεως Ρόδου, Αθανάσιο Μισσό.
Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες & τις εορτάζουσες! Γιορτάζουμε σήμερα τον Άγιο Νικόλαο, ελληνικής καταγωγής χριστιανό επίσκοπο στα Μύρα της Λυκίας (Μικρά Ασία, σημερινό Ντεμρέ στην Τουρκία).
Είναι άγιος της Ορθόδοξης και της ΡωμαιοκαθολικήςΕκκλησίας, προστάτης των φτωχών και των ναυτικών. Ο Ναός του Αγίου Νικολάου στα Μύρα της Λυκίας, αποτελεί σημαντικό μνημείο βυζαντινής αρχιτεκτονικής, μοναδικό μουσείο θρησκευτικής και ιστορικής μνήμης. Είναι ο παλαιότερος ναός του Αγίου Νικολάου «παλαιοχριστιανικής, βυζαντινής και μεταβυζαντινήςΤέχνης», κτισμένος στον τόπο καταγωγής και έδρα της επισκοπής του Αγίου.
Έχει θαυμαστές τοιχογραφίες που απεικονίζουν μεταξύ άλλων τον θαυματουργό βίο του. Πρόκειται για βασιλική μετά τρούλου, της ΜέσηςΒυζαντινής περιόδου. Κτίστηκε το 520 μ.Χ. πάνω στα ερείπια παλαιότερου πρωτοχριστιανικού ναού, στον οποίο λειτουργούσε ο Άγιος Νικόλαος ως επίσκοπος Μύρων, τον 4οαιώνα μ.Χ.
Εκεί βρίσκεται ο τάφος του, η σαρκοφάγος από την οποία αφαιρέθηκαν τα λείψανά του για να μεταφερθούν στην Ιταλία τον 11ο αιώνα. Ο χώρος αποτέλεσε προσκύνημα ήδη από τον 4ο αιώνα και γνώρισε πολλαπλές μεταβολές στην πάροδο των χρόνων.
Η συστηματική λειτουργία της εκκλησίας συνεχίστηκε μέχρι τη
Ο παγκόσμιος άγιοςΝικόλαος ας γίνει και ο δικός μας πιστός συνοδίτης. Το υπερκόσμιο φως της αγιασμένης μορφής του ας φωτίζει τα σκοτεινά μονοπάτια του βίου μας.
Ποιος δεν μακαρίζει τους αγίους Αποστόλους, οι οποίοι ευτύχησαν να βλέπουν τον Κύριο, να συνομιλούν καθημερινά μαζί Του, να περπατούν μαζί Του, να καταλύουν σε κάποιο σπίτι μαζί Του, να τρώγουν μαζί Του, να ακούν την θεία διδασκαλία Του, να βλέπουν την αγία ζωή Του, το παράδειγμά Του και τα θαύματά Του, και να είναι όλη τους η ζωή μία Θεοφάνεια; Αυτό όμως το μεγάλο προνόμιο, που μόνο πολύ ελάχιστοι άνθρωποι σ’ αυτή την ζωή είχαν, πρώτος το είχε ο απόστολος Ανδρέας, ο Πρωτόκλητος μαθητής του Κυρίου. Όμως οι άγιοι Απόστολοι αυτό το προνόμιο το εκπλήρωσαν, το απέδωσαν στον Χριστό. Διότι δεν έλαβαν την τιμή και το αξίωμα αυτό δωρεάν, χωρίς αυτοί να ανταποκριθούν στην Χάρη που δόθηκε σ’ αυτούς αφθόνως και πλουσίως, αλλά ανταποκρίθηκαν στην δωρεά και στην πρόσκληση και στην Χάρη. Διότι και οι ίδιοι μετά ανέλαβαν, αποδίδοντες την οφειλή, μύριους κόπους και σταυρούς και θανάτους για Εκείνον ο οποίος τους κάλεσε και τους τίμησε με το αποστολικό αξίωμα.
Έτσι λοιπόν και ο άγιος Ανδρέας, ο σήμερον εορταζόμενος, και τιμήθηκε από τον Χριστό, αλλά και θυσιάστηκε για τον Χριστό. Και όχι μόνο θυσιάστηκε, αλλά και σταυρώθηκε θάνατο σταυρικό φρικτό, όπως γνωρίζουμε, σε σταυρό χιαστί και ανάποδα. Είμαστε και εμείς τέκνα του αποστόλου Ανδρέα, διότι είναι και ιδρυτής και της μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, στην οποία υπαγόμαστε. Αλλά και της Εκκλησίας της Ελλάδος συνιδρυτής με τον απόστολο Παύλο, διότι εκ του κηρύγματός του επίστευσε η πόλη των Πατρών. Είναι δηλαδή μεγάλο το έργο του στον ελλαδικό χώρο.
Γι’ αυτό και εμείς και τον ευλαβούμαστε και τον τιμούμε σήμερα, αλλά και θερμώς τον ικετεύουμε να βοηθήσει και εμάς να αντιληφθούμε την μεγάλη σημασία της επί γης παρουσίας του Κυρίου. Τι θα πει το ότι από αγάπη ο Άγιος Θεός γίνεται άνθρωπος, και τόσο απλά έρχεται ανάμεσά μας, περπατεί στην γη, ζει μαζί μας, γίνεται ένας εξ ημών, για να μας οδηγήσει κοντά Του; Αλλά να παρακαλέσουμε τον άγιο Ανδρέα, όπως Εκείνος έζησε αυτή την ευλογία να είναι κοντά στον Ιησού, να μας αξιώσει και εμάς να έχουμε αυτή την αίσθηση, ότι αυτή η ζωή που περνάμε, η ζωή μας μέσα στην Εκκλησία, όλα αυτά που καθημερινά ζούμε, η θεία Λειτουργία, η ακρόαση του ιερού Ευαγγελίου, των ιερών αποστολικών αναγνωσμάτων, των πατερικών κειμένων, όλα αυτά είναι μία συναναστροφή με τον Θεάνθρωπο Χριστό, είναι μία Θεοφάνεια. Να μη τα συνηθίσαμε, αλλά να εκπλησσόμαστε. Η ζωή μας, ει δυνατόν κάθε λεπτό, να είναι μία ιερή έκπληξη από αυτά που πνευματικώς βλέπουμε μπροστά μας – όπως τα έβλεπαν και οι άγιοι Απόστολοι – και ζούμε κάθε ημέρα μέσα στην μοναχική και χριστιανική μας ζωή.
Επειδή μας δόθηκε αυτή η χάρη, και εμείς να έχουμε τον Χριστό ανάμεσά μας, και εμείς να είμαστε μαθητές Του, έχουμε και την ευθύνη να ανταποδώσουμε και εμείς, και τον πόθο μας, και την αγάπη μας, και τον αγώνα μας, και την θυσία μας, για τον Σωτήρα Χριστό. Και ο Κύριος να δώσει σε όλους αυτή την χάρη και ευλογία, δια πρεσβειών του αγίου ενδόξου αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Και ιδίως να δώσει και στον λαό μας την χάρη, τώρα που τόσο βαριά δοκιμάζεται από το μαύρο και σκοτεινότατο και πυκνότατο σύννεφο της αποστασίας που επέπεσε στην Ελληνική μας πατρίδα. Να δώσει ο Θεός την χάρη Του στους ευσεβείς Χριστιανούς να μείνουν ευσεβείς και ομολογητές, και να μη χαθεί η ομολογία και η πίστη του Χριστού από τον τόπο αυτό, τον οποίο και το αίμα του αγίου αποστόλου Ανδρέου αγίασε.
Ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει και την ψυχή του μακαριστού γέροντα Ανδρέα. Είναι η πρώτη φορά που εορτάζει ο πατήρ Ανδρέας, χωρίς να είναι σωματικώς εν μέσω ημών. Ο πατήρ Ανδρέας, τον οποίο όλοι είχαμε γνωρίσει και του οποίου η εκδημία λύπησε όλους μας, πιστεύω – έχουμε κάποιες ενδείξεις στην ψυχή μας – ότι έχει αναπαυθεί η ψυχή του και ότι τώρα είναι εκεί κοντά στον Χριστό, τον οποίο και αυτός τόσο αγάπησε και τόσα χρόνια πιστά εδώ στο Μοναστήρι μας υπηρέτησε. Αλλά και σε μας έδειξε την αγάπη του, και ιδίως σ’ εμένα, και γι’ αυτό και εγώ του είμαι ευγνώμων. Μετά την τράπεζα εγώ θα τελέσω τρισάγιο στον τάφο του πατρός Ανδρέα, και αν κανείς θέλει να έρθει, ας έρθει.
(1988)
Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές Αγίων (των ετών 1981-1991) Β’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2016, σελ. 95