Οι τελευταίοι μαχητές της Πόλης ...άγνωστοι, λησμονημένοι, αλλά ηρωικοί…

...άγνωστοι, λησμονημένοι, 
αλλά ηρωικοί…
Υπάρχει στην Μονή Βατοπεδίου 
στο Αγίο Όρος ένα ολιγοσέλιδο
χειρόγραφο του 1460,

που συντάχθηκε με βάση τις διηγήσεις 

του Πέτρου Κάρχα ή Γραμματικού 
ενός εκ των διασωθέντων Κρητικών
από την ΄Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το χειρόγραφο αυτό,

το τελευταίο δεκαήμερο του Μάρτη 
του 1453 χίλιοι πεντακόσιοι Κρήτες 
εθελοντές ξεκίνησαν με πέντε καράβια 
και με σκοπό την ενίσχυση της 
άμυνας της Κωνσταντινούπολης. 

Αρχηγός τους ήταν ο Μανούσος Καλλικράτης 

από τα Σφακιά, ιδιοκτήτης των τριών καραβιών

και καπετάνιος του ενός. 

Στα άλλα δύο καράβια του καπετάνιοι ήταν

ο Γρηγόρης Βατσιανός Μανάκης 

από τ’ Ασκύφου Σφακίων και ο Πέτρος Κάρχας

από την Κυδωνία, γνωστός και 
με το παρανόμι Γραμματικός. 

Το τέταρτο καράβι ανήκε στον Ανδρέα Μακρή
από το Ρέθυμνον και είχε κυβερνήτη 
τον ίδιο και στο πέμπτο, ιδιοκτησίας 
του καπετάν Νικόλα του Στειακού, 

τη διοίκηση ανέλαβε ο Παυλής
Καματερός από την Κίσσαμο.

 Όταν έφτασαν οι Κρήτες στην Βασιλεύουσα, 

επάνδρωσαν 3 πύργους , από τους 112

που υπήρχαν συνολικά στα προστατευτικά τείχη της.
Οι Κρήτες αυτοί αντιστάθηκαν μέχρι τέλους

στους τρεις πύργους που βρίσκονταν την είσοδο

του Κερατίου και παρά τις αλλεπάλληλες 
προσπάθειές τους, οι Οθωμανοί δεν 
κατόρθωσαν να εκπορθήσουν τους πύργους 

ή να κάμψουν την αποφασισμένη 
αντίσταση των υπερασπιστών.

Οι ανώτεροι αξιωματικοί του σουλτάνου,
εντυπωσιασμένοι από την παλικαριά 
των τελευταίων ζωντανών υπερασπιστών της Πόλης, 
τους πρότειναν παράδοση υπό τους δικούς τους όρους. 

Εκείνοι δέχτηκαν να παραδοθούν υπό τον όρο

να τους επιτραπεί να φύγουν χωρίς να πειραχτούν, 

με όλα τους τα υπάρχοντα και άρματα και με τιμή. 

Οι ηγέτες των Οθωμανών, που εκτίμησαν 

τη γενναιότητα και που, βεβαίως, δεν ήθελαν 

να υποστούν δυσανάλογα μεγάλες απώλειες 

για να ολοκληρώσουν την κατάκτηση της πόλης 

που ήταν ήδη δική τους, 
ενώ πιθανόν έκριναν ότι αν χρονοτριβούσαν
ακόμη περισσότερο στο σημείο αυτό, 

δεν θα είχαν το ανάλογο μερίδιο
από τη λεηλασία, δέχτηκαν.

Οι επιζήσαντες αυτοί Κρήτες, 
μπήκαν σε δύο πλοία τους 

που ήταν αγκυροβολημένα κοντά στα κάστρα 

και αναχώρησαν για την πατρίδα τους .

Στα ταξίδι της επιστροφής ένα απο καράβια 

ναυάγησε στο ΄Αγιο όρος 
εξ ου και η ύπαρξη του χειρόγραφου.
Η ιστορία επιβεβαιώνεται από τον
Γεώργιο Φραντζή 

στο “Χρονικό της Αλώσεως”
«Όταν μπήκαν οι εχθροί στην Πόλη, έδιωξαν 

τους Χριστιανούς που είχαν απομείνει στα τείχη

 με τηλεβόλα, βέλη, ακόντια και πέτρες. 

Έτσι έγιναν κύριοι ολόκληρης της Κωνσταντινούπολης, 

εκτός των πύργων του Βασιλείου του Λέοντος 

και του Αλεξίου, τους οποίους κρατούσαν οι ναύτες

από την Κρήτη που πολέμησαν από τις 6 μέχρι τις 8

το απόγευμα και σκότωσαν πολλούς Τούρκους. 

Βλέποντας το πλήθος των εχθρών που είχαν 

κυριεύσει την πόλη, δεν ήθελαν να παραδοθούν, 

αλλά έλεγαν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν 

παρά να ζήσουν. 

Κάποιος Τούρκος ειδοποίησε τότε το Σουλτάνο 

για την ηρωική άμυνά τους κι εκείνος 

συμφώνησε να τους επιτρέψει να φύγουν 

με το πλοίο και όλα τα πράγματα που είχαν μαζί τους».

και απο την ύπαρξη ενός χωριού με το 
όνομα Καλλικράτης την επαρχία Σφακίων 
κτισμένο στα 750 μέτρα υψόμετρο 
και ο επισκέπτης στην είσοδο του χωριού
συναντά μια πλάκα που τον πληροφορεί 
ότι το χωριό χρωστά το όνομά του 
στο Μανούσο Καλλικράτη 
αρχηγό του σώματος των Κρητών.
Τέλος σύμφωνα με την Κρητική λαϊκή
παράδοση στους εορτασμούς της 
επιστροφής των χορεύτηκε 
για πρώτη φορά ο 

“ο «συρτός χανιώτικος », 
ο «βασιλιάς» των κρητικών χορών.

Πηγή: Η σκόνη της ιστορίας
..........................................
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ:Η τελευταία δημηγορία του ΠαλαιολόγουΠαλαιότερες αναρτήσεις σχετικά
με την ΄Αλωση της Πόλης 
την ΑΠΟΦΡAΔΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΙΤΗ 
την 29η ΜΑΙΟΥ 1453  
Δείτε και εδώ :

Η Άλωση της Πόλης και ο προφητικός θρήνος του Αγίου Συμεών.

*Οι εποχές που προηγήθηκαν από την άλωση της Πόλης έχουν πολλές ομοιότητες με την δικιά μας σήμερα. Τότε μεγάλοι και σοφοί πατέρες της Εκκλησίας και του Γένους προείδαν τον κίνδυνο, μίλησαν προφητικά, ζήτησαν από τους άρχοντες και τον λαό να ανανήψουν, να μετανοήσουν..
Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.
-Σήμερα ημέρα μνήμης του μεγάλου πόνου για την πτώση της Βασιλευούσης. Μνήμη των θανατώσεων, των βασανισμών, των εξανδραποδισμών, των διωγμών, των ταπεινώσεων, των παιδομαζωμάτων, των εξισλαμισμών και των λοιπών αμέτρητων ταλαιπωριών που υπέστη ο Ορθόδοξος λαός πριν από την άλωση στις γύρω από την Βασιλεύουσα πόλεις και επαρχίες, κατά την Άλωση στην ίδια την Βασιλεύουσα και μετά από αυτήν σ’όλο τον υπόδουλο Ορθόδοξο χώρο.
Όσο η αυτοκρατορία εσυρρικνούτο, τόσο τα δεινά από την επέλαση των Οθωμανών γίνονταν δυσβάστακτα και αφόρητα. Η ελπίδα για ελευθερία και αναβίωση της χριστιανικής πολιτείας φαινόταν να απομακρύνεται τραγικά. Πρώτα η Μικρά Ασία, ύστερα η Ανδριανούπολη και κατόπιν η Θεσσαλονίκη και πιο νωρίς απ’αυτές οι μακρινές επαρχίες περιήλθαν στον Οθωμανικό ζυγό. Η Βασιλεύουσα ασφυκτιά, αλλά τρέφει αγαθές ελπίδες, επειδή πιστεύει στην προστασία της Υπερμάχου Στρατηγού και στους οικτιρμούς του φιλανθρώπου Υιού της.
Όμως η βουλή του Θεού ήταν η Πόλη να τουρκέψει. Ο Ορθόδοξος λαός μας θρηνολογούσε το γεγονός με τα δημοτικά του τραγούδια. Η Άλωση της Πόλης δεν ήταν πια μια άλωση κοντά στις άλλες που προηγήθηκαν. Έγινε σύμβολο. Το Γένος ζει την Μεγάλη του Εβδομάδα, ζει την εις Άδου κάθοδό του: «πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’Άγια, γιατί’ναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει» και θα συνεχίσει ο ποιητής με τον ελπιδοφόρο αναστάσιμο τόνο:«πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ναι». Οι στίχοι αυτοί μας θυμίζουν τον ύμνο που ψάλλεται το Μέγα Σάββατο: «σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία».

Ο Ορθόδοξος λαός ανεβαίνει στον γολγοθά και υφίσταται το πάθος. Πονούμε γι’αυτό, όπως πόνεσε το Γένος. Ο μακαρίτης Φώτης Κόντογλου, στο Θρηνητικό Συναξάρι, περιγράφει ως εξής το πάθος του Γένους: «Μεγάλη Εβδομάδα γίνηκε η ζωή μας, το ‘Σήμερον κρεμάται επί ξύλου’ γίνηκε το τραγούδι μας, ο Χριστός νεκρός, σταυροχεριασμένος μέσα στο μνήμα του, αυτό γίνηκε το εικόνισμά μας».
Πονούμε για την μεγάλη δοκιμασία του Γένους, γιατί πολλές ψυχές, αστήρικτες στην πίστη, δεν άντεξαν, λύγισαν και εγκατέλειψαν την χριστιανική ζωή και την ίδια την πίστη τους. 
Ο Άγιος Συμεών, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, θρηνεί για την πτώση αυτή των Χριστιανών της επαρχίας του. 
Το κείμενό του είναι ενδεικτικό της καταστάσεως που ακολούθησε και την Άλωση της Βασιλευούσης. 
Γράφει:
«Που είναι σήμερα ένας ζηλωτής της ευσεβείας; Που είναι ένας να ποθεί να κακοπαθήσει για την (Ορθόδοξο) πίστη; Που είναι ένας να βδελύσσεται τα έργα των απίστων; Δεν υπάρχει κανείς. Όλοι σχεδόν δείχνουν ζήλο για την ζωή των απίστων. Τις εναγείς πράξεις τους τις θεωρούν αγαθές, θαυμάζουν και ποθούν τον πλούτο, επαινούν και επιζητούν την πρόσκαιρη τρυφή που αποπνέει δυσωδία και εκπηγάζει σκώληκες. Και χάριν αυτής της τρυφής προδίδουν, αλλοίμονο και τους Χριστιανούς στους απίστους και τα χριστιανικά πράγματα…Αλλά και πολλοί ανόητοι, με τον παραμικρό πειρασμό…γίνονται αποστάται και αρνηταί του Θεού και συναριθμούν οι ταλαίπωροι τους εαυτούς των με τους ασεβείς… Ποιός να μη θρηνήσει γι’αυτά; Ποιός, έστω κι αν έκλαιγε σ’όλη του τη ζωή, θα πενθούσε γι’αυτούς αρκετά; Γι’αυτούς που χάθηκαν, για τους υβριστάς του Θεού, γι’αυτούς που υποδουλώθηκαν στους δαίμονες για την πρόσκαιρη ζωή, για την φθαρτή ηδονή, για την άθεη και ρυπαρή ζωή;».

*από το βιβλίο: «Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ- ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ» (Ιερομόναχου Λουκά Γρηγοριάτου) – Εκδόσεις Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους 2012.


ΠΗΓΗ:https://simeiakairwn.wordpress.com/2015/05/28/%CE%B7-%CE%AC%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B8%CF%81%CE%AE%CE%BD/
.............................................
Παλαιότερες αναρτήσεις σχετικά
με την ΄Αλωση της Πόλης 
την ΑΠΟΦΡAΔΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΙΤΗ 
την 29η ΜΑΙΟΥ 1453  
Δείτε και εδώ :

΄Αγιον Όρος , " Περιβόλι της Παναγίας " , " ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ " !

Με αφορμή τη διήμερη άφιξη του προέδρου της κραταιάς από την άποψη ισχύος Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ( αναλυτικά εδώ περισσότερα )

προέδρου της μεγαλύτερης χώρας στη γη από την άποψη της έκτασης στην μικρή σε όλα Ελλάδα στις 27 Μαίου, με αφορμή την προσκυνηματική επίσκεψη του στο Άγιον Όρος, με τη συμπλήρωση χιλίων ετών παρουσίας της ρωσικής εκκλησίας στην Αθωνική Πολιτεία αποφάσισα και εγώ να κάνω εδώ στο blog μου ένα μικρό αφιέρωμα στο ΄Αγιο ιερό Όρος της Ορθοδοξίας μας.

΄Αγιον Όρος , "Περιβόλι της Παναγίας "

Ο ιερός Βράχος του Σταυρού της

Ορθοδοξίας και της ΙΕΡΑΣ 

πνευματικής ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ...


Διότι εκεί ασκούνται και σμιλεύονται 

οι Ψυχές και τα Σώματα των μοναχών ... 

στους αιώνες των αιώνων ... 

σμιλεύονται , επιζούν και δημιουργούν 

έναν ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ... 

Τι να πρωτο - μνημονεύσουμε; 

Την σπάνια αρχιτεκτονική των ναών , 

των κήπων ,των αυτοδύναμων 

περιβολιών της επιβίωσης ; 

Τον τρόπο της καθημερινής ασκητικής

μοναστικής ζωής στους αιώνες των αιώνων ; 

Tην σκληρή δουλειά την πειθαρχία των μοναχών ; 

και παράλληλα την πίστη την πνευματικότητα και την αστείρευτη δημιουργικότητά τους ; 

Eίτε πρόκειται για τη συγγραφή σπάνιων βιβλίων 

που είναι μοναδικά πονήματα -αποστάγματα του πνευματικού τους μόχθου ,

είτε πρόκειται για την σπάνια Τέχνη της μοναστηριακής ζωγραφικής των ιερών εικόνων και των ιερών τέμπλων ...
όπως είναι οι δέκα εικονογραφικοί κύκλοι της Αποκάλυψης του Ιωάννη που σώζονται στις τοιχογραφίες εννέα αθωνικών μονών.
 Η συνολική παρουσίαση – για πρώτη φορά – των σημαντικών αυτών τοιχογραφιών, που χρονικά εκτείνονται σε τρεις αιώνες (μέσα 16ου – μέσα 19ου αιώνα), καλύπτει ένα σημαντικό επιστημονικό κενό για τους ερευνητές της μεταβυζαντινής ζωγραφικής, δεδομένου ότι στον Άθωνα συγκεντρώνονται οι περισσότεροι, αλλά και οι εκτενέστεροι κύκλοι ιστόρησης του προφητικού βιβλίου του Ιωάννη περισσότερα εδώ :
είτε πρόκειται για την σκληρή δουλειά της καθημερινής τους επιβίωσης ...

Το λάδι ,το ψωμί ,τα λαχανικά , τα φρούτα αλλά και το , μέλι και το κρασί , όλα τα παράγουν μονάχοι τους , οι "μοναχοί του κόσμου"

μέσα από τις εποχικές τους καλλιέργειες που σύμφωνα με το ημερολόγιο της φύσης φροντίζουν και είναι πάντοτε αποδοτικές ...

...διότι δεν πρέπει να παραβλέπουμε




 

ότι το ΄Αγιον όρος επιβιώνει από την αυτοδιαχείριση των

δικών του προιόντων που είναι μοναδικά σε ποιότητα 

και δημιουργία τόσο στο χώρο της διατροφής 



όσο και της απαράμιλλης Βυζαντινής Τέχνης και τεχνικής στην 

ζωγραφική 
 στην μικρογλυπτική κ.λ.π ....

 είτε πρόκειται για την ολοήμερη πειθαρχία της νοεράς προσευχής των αυστηρών λειτουργιών και την πιστή και 

ακάματη τήρηση του εκκλησιαστικού ημερολογιακού 

χρόνου που έρχεται και γίνεται ένα και ενσωματώνεται 

με τη ζωή και το αίμα που κυλά στις φλέβες των 

μοναχών από τον γηραιότερο μέχρι τον νεότερο 

κάτοικο στην ιερή χερσόνησο του ιερού ΄Αγιου όρους ...

Πολλοί αναδεικνύονται Άγιοι Γέροντες καθοδηγητές των πιστών ανθρώπων όπως
ο γέροντας Άγιος Παίσιος

ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης 

κ.α ...
αλλά όλοι τους είναι άξιοι και σεβάσμιοι μοναχοί

Γέροντες και νεότεροι ασκητές ... 

 " ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ " ... 

Είναι τόσο ιερή και άξια θαυμασμού η ζωή των

ασκητών μοναχών του Αγίου όρους ...

Τόσο ανυπέρβλητου μόχθου πνευματικού και σωματικού ... " Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου " mariarosa

"Μη συνηθίζεις να κουβεντιάζεις για πράγματα, που δεν είδες με τα ίδια σου τα μάτια, σαν να έχεις δει. Μη βεβαιώνεις με πεποίθηση εκείνα, που έχεις μόνο ακούσει. Συνήθιζε τη γλώσσα σου να λέει πάντα αλήθεια. Το ψέμα γεννιέται συχνά από την επιθυμία να αρέσουμε στους ανθρώπους κι απομακρύνει από τη ψυχή το φόβο του Θεού "

έλεγε ο Αββάς Ησαϊας
για΄αυτό αν θέλεις μπορείς να δεις μερικά από τα θαυμαστά Μοναστηριακά Προιόντα της επιβίωσης των μοναχών που τα τελευταία χρόνια τα εξάγουν σε όλους εμάς στον "έξω του Αγίου ¨ορους κόσμο "
Μοναστηριακά Προϊόντα εδώ

Προσωπικά θεωρώ ότι η Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία και λατρεία είναι η μοναδική στον κόσμο που έχει τοποθετήσει
τόσο υψηλά τη θέση της γυναίκας!

Μέσα από το πρόσωπο της Παναγίας την έχει χρίσει συνδημιουργό με τον Θεόν στηρίζοντας τα σώματα και εξαγνίζοντας τις ψυχές των ανθρώπων πάνω στου δύο άξονες του πνεύματος της Χριστιανοσύνης την Ελευθερία και την ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους ! mariarosa

Όταν ανέβηκε η Θεομήτωρ στο όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί, έγειραν τα δέντρα και την προσκύνησαν. Κατά την γενική αγιορείτικη παράδοση, η Κυρία Θεοτόκος με τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, ταξίδευε με πλοίο από την Παλαιστίνη στην Κύπρο, για να επισκεφτεί τον Άγιο Λάζαρο (τον αναστημένο εκ νεκρών). Λόγω όμως μεγάλης τρικυμίας και με υπερφυσικό τρόπο, το πλοίο βρέθηκε στον Άθω και συγκεκριμένα στο λιμάνι του Κλήμεντος στη Μονή Ιβήρων. Εκεί οι κάτοικοι του Άθω, οδηγούμενοι από τη θεία Πρόνοια, έσπευσαν να υποδεχθούν την μητέρα του Κυρίου μας Παναγία και αφού άκουσαν τη διδασκαλία της δέχθηκαν το Χριστιανισμό. Λέγεται επίσης από την παράδοση, ότι όταν πλησίαζε το πλοίο της Παναγίας το Άγιο Όρος, καταστράφηκε το μεγάλο άγαλμα του Διός που βρισκόταν στην κορυφή του Όρους και τα υπόλοιπα είδωλα συνετρίβησαν. Η κορυφή του Άθω και όλα τα δέντρα και τα σπίτια έκλιναν και προσκύνησαν προς το μέρος του λιμανιού του Κλήμεντος όπου έμπαινε το καράβι της Παναγίας. Την άφιξη της Θεοτόκου στο Όρος αναφέρουν οι κώδικες Λ' 66 και Ι' 31 της Λαυριώτικης βιβλιοθήκης.

Όταν οι απόστολοι έβαλαν κλήρο τις περιοχές στις οποίες θα κηρύξουν, ζήτησε και η Παναγία να πάρει κλήρο για να κηρύξει το ευαγγέλιο. Ο κλήρος έδειχνε την περιοχή Ιβηρίαν. Ο αρχάγγελος Γαβριήλ όμως παρουσιάστηκε και είπε στην Παρθένο ότι η πραγματική περιοχή στην οποία θα βρεθεί θα είναι η Μακεδονία και το Όρος Άθως. Όταν μπήκε το καράβι στο λιμάνι και έγινε μεγάλη αναταραχή στο Όρος, τότε οι κάτοικοι ήρθαν και ρωτούσαν τον Ιωάννη, πως έγιναν όλα αυτά και από ποιά δύναμη. Και αυτός τους εξήγησε και τους κύρηξε τον λόγο του Θεού μιλώντας τους στα Ελληνικά, ενώ ήταν Εβραίος.

Στα μοναστήρια έχει φυλαγμένες ακριβές ομορφιές
Και στα θεμέλια πολλούς ιδρώτες
Δεν τίθενται στις προθήκες
Δεν λέγονται εύκολα

Καράβι και ταξιδεύει το Άγιο Όρος
Με κατάρτι τον Άθωνα
Σημαία τη Μεταμόρφωση
Κι άγκυρα την Παναγιά
Στ” αμπάρια κουβαλά νάμα, μέλι, κερί και λιβάνι
Για τους πεινασμένους του νάρθηκα
Για τους λαβωμένους των στασιδιών
Βοηθέ και σκεπαστή άγιε Άθωνα
Σε ασπάζομαι δάσκαλε θεόπτη
Στο ναό της Ελλάδος
Σταυρός του τρούλου ο Άθως
Καράβι και ταξιδεύει το Άγιο Όρος
Με κατάρτι τον Άθωνα
Σημαία τη Μεταμόρφωση

Κι άγκυρα την Παναγιά
Στ” αμπάρια κουβαλά νάμα, μέλι, κερί και λιβάνι
Για τους πεινασμένους του νάρθηκα
Για τους λαβωμένους των στασιδιών
Στ” αμπάρια κουβαλά νάμα, μέλι, κερί και λιβάνι
Για τους πεινασμένους του νάρθηκα
Για τους λαβωμένους των στασιδιών.




ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ
Το Άγιο Όρος ή επισήμως Ιερά Κοινότης Αγίου Όρους είναι μια «Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία» εντός των ελλαδικών συνόρων με δικό της διοικητικό σύστημα προστατευμένο από διεθνείς συνθήκες . Είναι μοναδική στο κόσμο και διαφοροποιείται από την μοναστική πολιτεία της Λάσα του Θιβέτ διότι δεν έχει κοσμικό χαρακτήρα και δεν επιτρέπεται η είσοδος γυναικών. Βρίσκεται στην χερσόνησο του Άθω της Χαλκιδικής στην περιφέρεια της κεντρικής Μακεδονίας και θεωρείται το παγκόσμιο κέντρο του Ορθόδοξου Χριστιανικού μοναχισμού.

Εκεί ζουν ορθόδοξοι μοναχοί από όλο τον κόσμο, έλληνες, ρώσοι, σέρβοι, βούλγαροι, ρουμάνοι αλλά και από πολλές άλλες εθνότητες. (agio oros)

ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ιστορία του χάνεται στο παρελθόν. Παρουσία μοναχών εντοπίζουμε ήδη από τον 4ο -5ο αιώνα μΧ , ενώ το αρχαιότερο μοναστήρι έχει υπερβεί τα 1000 χρόνια αδιάλειπτης ζωής τον περασμένο αιώνα. Θεωρείται και δικαίως από τα σημαντικότερα τμήματα της Βαλκανικής και της Ευρώπης, κυρίως όμως της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας λόγω της μεγάλης ιστορικής, θρησκευτικής, γραμματειακής και πολιτισμικής αξίας του. Είναι το ζωντανό Βυζάντιο 16 αιώνες μετά την πτώση του Βυζαντίου . Τέλος λόγω του τεράστιου όγκου πλούσιου υλικού χαρακτηρίζεται και ως "καταφύγιο" της ελληνικής τέχνης και των ελληνικών γραμμάτων αλλά και ως ζωντανό μουσείο μιας και τα ιερά σκεύη και αντικείμενα δεν είναι κλεισμένα σε μια προθήκη αλλά αποτελούν μέρος της καθημερινής λατρευτικής ζωής.

Μονοπάτια Αγίου Όρους
Το περπάτημα στη χερσόνησο του Αγίου Όρους είναι συναρπαστική εμπειρία. Κάθε βήμα στην παρθένα φύση του είναι μία απόλαυση για τους φυσιολάτρες, αλλά και για όσους αγαπούν την τέχνη ή αναζητούν τη θρησκευτική εμπειρία.Το Άγιο Όρος αποτελεί έναν μοναδικό παράδεισο για τους πεζοπόρους, για όσους θέλουν να νιώσουν τον αέρα να θροΐζει στις φυλλωσιές του δάσους, να ακούσουν τα κύματα της θάλασσας να σκάνε στους άγριους βράχους της ακτής, να ξαποστάσουν σ' ένα πεζούλι δροσίζοντας τα χείλη τους στο νερό μιας πηγής.Η μαγευτική φύση του Αγίου Όρους σε συνδυασμό με τα Μοναστήρια τις σκήτες, αλλά και τα κελιά, δημιουργούν κατά την πεζοπορία ένα αίσθημα ευεξίας, αλλά ταυτόχρονα και ψυχικής ανάπλασης.
Χάρτης από : http://www.hellaspath.gr/
- See more at: http://www.monastiriaka.gr/monopatia-agiou-orous-w-75429.html#sthash.vsTyak3L.dpuf

Προσευχές
Διότι αυτό είναι κυρίως προσευχή, όταν ανεβαίνουν οι κραυγές προς το Θεό από το εσωτερικό της ψυχής. Και αυτό είναι γνώρισμα της βασανισμένης ψυχής, το να εκδηλώνει την προσευχή της με την προθυμία του νου και όχι με τον τόνο της φωνής.
Έτσι προσευχόταν και ο Μωυσής. Γι’ αυτό και, ενώ δεν έλεγε τίποτε με τα χείλη του, ο Θεός του είπε: «τι φωνάζεις προς εμένα;». Διότι οι άνθρωποι ακούν μόνο τη φωνή αυτή που βγαίνει από το στόμα, ο Θεός όμως πριν απ’ αυτήν ακούει τους ανθρώπους που κράζουν εσωτερικά.
Συνεπώς είναι δυνατόν και χωρίς να φωνάζουμε, να εισακουόμαστε από το Θεό, και είναι επίσης δυνατό να προσευχόμαστε κατά νου με πολλή προσοχή ακόμη και όταν βαδίζουμε στην αγορά. Αλλά και όταν βρισκόμαστε μαζί με τους φίλους μας και ό,τι κι αν κάνουμε, μπορούμε με πολύ δυνατή φωνή να καλούμε το Θεό, με την εσωτερική φωνή εννοώ, και να μη τη φανερώνουμε σε κανένα από τους παρόντες. (Ιωάννου Χρυσοστόμου, Περί Άννης λόγος Β´, Άπαντα Αγίων Πατέρων, τ. 31)
- See more at: http://www.monastiriaka.gr/proseyxes-w-11345.html#sthash.zX0RBNs9.dpuf

Μάχη της Κρήτης: Ο επικός αγώνας της Σχολής Ευελπίδων

Τριακόσιοι Ευέλπιδες συμμετείχαν στην Μάχη της Κρήτης και έγραψαν μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της Σχολής.

Επιμέλεια: Γιώργος Λαμπράκης
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, οι Ευέλπιδες της ΙΙΙης τάξεως ονομάσθηκαν, σύμφωνα με τον οργανισμό της Σχολής, ανθυπολοχαγοί και έφυγαν όλοι για το μέτωπο. Οι Ευέλπιδες της ΙΙας τάξεως ονομάσθηκαν ανθυπασπιστές και τοποθετήθηκαν στα έμπεδα εκπαιδεύσεως. Στους 300 Ευέλπιδες της Ιης τάξεως (τότε η Σχολή είχε τρεις τάξεις) που μόλις πριν ένα μήνα είχαν παρουσιαστεί στη Σχολή, δόθηκε αόριστη άδεια, που ανακλήθηκε όμως στις 20 Νοεμβρίου και οι πρωτοετείς μαθητές επέστρεψαν στη Σχολή.
Η εισβολή των Γερμανών, στις 6 Απριλίου 1941, βρίσκει τους Ευέλπιδες της Ιης τάξης εκπαιδευόμενους εντατικά. Μέσα στη σύγχυση που επικρατούσε από την κατάρρευση του μετώπου και την προέλαση των Γερμανών, η Σχολή έχει ξεχαστεί και στερείται διαταγών. Οι Ευέλπιδες ζητούν να συγκροτήσουν ένα λόχο και να σταλούν στις Θερμοπύλες όπου μάχονται οι Βρετανοί, αλλά το αίτημα τους δεν εγκρίνεται. Άλλωστε οι Σύμμαχοι υποχωρούν και από εκεί.
Στις 23 Απριλίου ο διοικητής της Σχολής συγκεντρώνει τους μαθητές και τους ανακοινώνει τη δυσμενή τροπή του πολέμου, καθώς και την επικείμενη είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα. Τους ανακοινώνει επίσης ότι η πρόθεση της Ανωτέρας Στρατιωτικής Διοίκησης Αθηνών (ΑΣΔΑ) είναι να χρησιμοποιηθεί η Σχολή για την τήρηση της τάξης στην Αθήνα και τους θέτει το ερώτημα: «Εάν σας διατάξω να εξέλθετε στην πόλη επειδή δεν υπάρχουν άλλα τμήματα για να επιβάλετε την τάξη σε περίπτωση που αυτή διασαλευθεί, θα το πράξετε;».
Η απάντηση των Ευελπίδων ήταν ένα βροντερό ΟΧΙ και κατόπιν τούτου ο διοικητής διέταξε την προφυλάκιση μερικών από τους αρχαιότερους που θεώρησε ως πρωταίτιους. Η διαταγή όμως του διοικητού όχι μόνο δεν εκτελείται, αλλά οι Ευέλπιδες αποφασίζουν ομόφωνα να φύγουν για την Κρήτη. Ο διοικητής της ΑΣΔΑ, που πληροφορείται τα γεγονότα, στέλνει στη Σχολή τον επιτελάρχη του για να πείσει τους νεαρούς Ευέλπιδες να εκτελέσουν τη διαταγή της ΑΣΔΑ και να ματαιώσουν τη μετάβαση τους στην Κρήτη.
Ο επιτελάρχης, συνταγματάρχης Πετζόπουλος, συγκεντρώνει τους Ευέλπιδες παρουσία και του αξιωματικού υπηρεσίας και προσπαθεί να τους μεταπείσει. Ο επιτελάρχης προσπαθεί να τους εξηγήσει ότι θα ήταν αδύνατο να περάσουν τη θάλασσα όπου η κυριαρχία των Γερμανών είναι απόλυτη και να φθάσουν στην Κρήτη ζωντανοί. Μάταιος κόπος. Οι Ευέλπιδες είναι αμετάπειστοι. 
Τότε ο επιτελάρχης ζητά από τον αξιωματικό υπηρεσίας να επικοινωνήσει τηλεφωνικώς με τον διοικητή της ΑΣΔΑ, ο οποίος επαναλαμβάνει στον αξιωματικό την εντολή να εφαρμοσθεί η διαταγή του.
«Στρατηγέ, ουδείς δύναται να διατάξει τη Σχολή Ευελπίδων να παραμείνει στην Αθήνα», απαντά ο αξιωματικός, που είχε σαφή αντίληψη της κατάστασης που επικρατούσε. 
Ο επιτελάρχης που παρακολουθούσε τη συζήτηση παίρνει το ακουστικό και αναφέρει στον διοικητή της ΑΣΔΑ: 
«Είναι αδύνατο να καταπνίξει κανείς την εκδήλωση πατριωτισμού αυτών των παιδιών, διότι περί αυτού πρόκειται και όχι περί απειθαρχίας, όπως μας ανέφεραν». 
Και γυρίζοντας στους Ευέλπιδες, τους ευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια
«Καλή τύχη».
Οι νεοσσοί της Ιης τάξεως έχουν αποφασίσει να συνεχίσουν τον πόλεμο και η απόφαση τους αυτή παίρνει τη μορφή στάσης. 
Το ίδιο βράδυ ομάδες ενόπλων Ευελπίδων βγαίνουν στους δρόμους και επιτάσσουν όποιο αυτοκίνητο βρίσκουν. Συγκεντρώνουν έτσι 20 αυτοκίνητα - τότε η Αθήνα είχε ελάχιστα - που όμως δεν είναι αρκετά. 
Τότε τηλεφωνούν στον Ερυθρό Σταυρό να σταλούν στη Σχολή όλα τα διαθέσιμα αυτοκίνητα για τη μεταφορά στα νοσοκομεία μαθητών που είχαν -δήθεν- πάθει ομαδική δηλητηρίαση.
Όταν τα αυτοκίνητα φθάνουν, επιτάσσουν ακόμα επτά που χρειάζονται και αφού παραλαμβάνουν τη σημαία της Σχολής και τον οπλισμό τους, ξεκινούν τη νύχτα της 24ης Απριλίου για την Πελοπόννησο, πλαισιωμένοι και από όσους από τους αξιωματικούς τους θέλησαν να πάνε στην Κρήτη μαζί τους.

Το Ταξίδι προς την Κρήτη
Η πορεία της φάλαγγας είναι δύσκολη. 
Οι οδηγοί, που επιστρατεύθηκαν βιαίως, μεταχειρίζονται κάθε μέσο για να ματαιώσουν το ταξίδι και μόνο η απειλή των Ευελπίδων ότι θα κάψουν όποιο αυτοκίνητο σταματήσει και θα πάρουν τον οδηγό του στην Κρήτη, τους αναγκάζει να συνεχίσουν την πορεία. 
Στην περιοχή Χιλιομοδίου-Νεμέας η φάλαγγα προσβάλλεται από τη γερμανική αεροπορία, ευτυχώς χωρίς απώλειες.
Ένοπλα τμήματα των στρατιωτικών διοικήσεων Σπάρτης και Τριπόλεως επιχειρούν να σταματήσουν τους «στασιαστές», τελικά όμως οι Ευέλπιδες καταφέρνουν να περάσουν, άλλοτε με επικλήσεις πατριωτισμού και άλλοτε με την απειλή ότι θα ανοίξουν τον δρόμο δια των όπλων. 
Μέσα σ' όλα αυτά δέχονται και άλλες γερμανικές επιθέσεις από αέρος, ευτυχώς και πάλι χωρίς απώλειες.
Το απόγευμα της 26ης Απριλίου η φάλαγγα φθάνει στην Τάραψα του Γυθείου. 
Οι κάτοικοι, που από τα κίτρινα σήματα των στολών (χακί στολές υπηρεσίας) καταλαβαίνουν ότι είναι οι μαθητές της Σχολής Ευελπίδων, βγαίνουν στους δρόμους και προσφέρουν ό,τι μπορούν ο' αυτά τα παιδιά που δεν εννοούν να το βάλουν κάτω. 
Εκεί επιβιβάζονται σε δύο βενζινόπλοια και την ίδια νύχτα ξεκινούν για την Κρήτη.
Η τρικυμία και οι αεροπορικές επιθέσεις τους αναγκάζουν να σταματήσουν στα Κύθηρα, τελικά όμως φθάνουν στις 29 Απριλίου στο Κολυμβάρι και στρατοπεδεύουν στο μοναστήρι της Παναγίας Οδηγήτριας Γωνιάς. 
Στην Κρήτη τοποθετείται διοικητής ο αντισυνταγματάρχης Π. Κίτσος και συνεχίζεται η εντατική εκπαίδευση των πρωτοετών μαθητών, με σκοπό να ολοκληρωθεί για να μπορέσουν οι Ευέλπιδες να στελεχώσουν ως αξιωματικοί τις συγκροτούμενες μονάδες.
Στις 19 Μαΐου η εκπαίδευση τελειώνει και οι Ευέλπιδες παραδίνουν τον οπλισμό τους, διότι την επομένη πρόκειται να φύγουν για τις μονάδες στις οποίες έχουν τοποθετηθεί, αλλά δεν θα προλάβουν. Η μοίρα θέλει να πολεμήσει η Σχολή σαν κανονική τακτική μονάδα.

Το Βάπτισμα του Πυρός
Το πρωί της 20ής Μαΐου ο ουρανός γεμίζει από τους αλεξιπτωτιστές που τα βαριά Γιούνγκερς αδειάζουν πάνω από την Κρήτη.
 Όλοι τρέχουν να ξαναπαραλάβουν τον οπλισμό τους και εκείνη την ώρα τον καθαρίζουν από το γράσο που είχαν βάλει για να τον αποθηκεύσουν. 
Έτσι η Σχολή -που βρίσκεται στο Κολυμβάρι κοντά στη Μονή Γωνιάς Κισσάμου - παρατάσσεται για μάχη και παίρνει το βάπτισμα του πυρός με την εξής δύναμη και οπλισμό:
-17 Αξιωματικοί
-300 Ευέλπιδες οργανωμένοι σε δύο λόχους
-20 οπλίτες του λόχου διοικήσεως
-320 τυφέκια Μάουζερ υποδείγματος 1870
-11 πολυβόλα Σεντ Ετιέν
-5 οπλοπολυβόλα
-60-80 φυσίγγια κατά τυφέκιο και 150 κατά οπλοπολυβόλο
-200 χειροβομβίδες
Εναντίον της Σχολής κινείται ένα τμήμα του Συντάγματος Εφόδου Αλεξιπτωτιστών. Ολόκληρη την ημέρα διεξάγεται σκληρή μάχη. Από τα 5 οπλοπολυβόλα λειτουργεί μόνο το ένα, αλλά ο αγώνας συνεχίζεται και πολλές φορές φθάνει σε πάλη σώματος προς σώμα.
Ο Εύελπις Κωστόπουλος Πέτρος κυριεύει μια Χιτλερική σημαία σκοτώνοντας τέσσερις αλεξιπτωτιστές που θέλησαν να την υπερασπίσουν. 
Αργότερα, οι Γερμανοί θα τον εκτελέσουν στη Μυτιλήνη, το 1942, όταν συνελήφθη στην προσπάθεια του να διαφύγει στη Μ. Ανατολή μέσω Τουρκίας.
Στο καμπαναριό του μοναστηριού κυματίζει περήφανα η σημαία της Σχολής που προκαλεί τα πυρά των αλεξιπτωτιστών και της αεροπορίας. Δύο Ευέλπιδες διατάσσονται να τη διασώσουν και αυτοί ανεβαίνουν μέσα σε καταιγισμό σφαιρών στο καμπαναριό, τη διπλώνουν και την αποθέτουν ευλαβικά στην Αγία Τράπεζα της εκκλησίας. Ο ένας (Νικ. Ιατρούλης) θα σκοτωθεί λίγο αργότερα την ίδια μέρα. Η σημαία θα διαφυλαχθεί από τους μοναχούς και θα επιστραφεί στη Σχολή μετά τον πόλεμο, για να τιμηθεί με το Αριστείο Ανδρείας και τον Πολεμικό Σταυρό.
Μέχρι το βράδυ οι Ευέλπιδες έχουν σχεδόν περικυκλωθεί, κατορθώνουν όμως να διατηρήσουν τα υψώματα ΒΔ. του μοναστηριού. 
Το τίμημα της πρώτης μέρας είναι 5 νεκροί και αρκετοί τραυματίες, αλλά τα πυρομαχικά τελειώνουν. Απομένουν 10-20 φυσίγγια κατά τυφέκιο και όλα τα αυτόματα όπλα έχουν αχρηστευθεί. Κατόπιν τούτου ο διοικητής αποφασίζει να συμπτυχθεί προς Νότον. Η σύμπτυξη αρχίζει στις 20:00 με οδηγούς άνδρες της Χωροφυλακής και κατοίκους της περιοχής, που γνώριζαν τέλεια τον τόπο, και καταφέρνουν να περάσουν με απόλυτη τάξη ολόκληρη τη Σχολή μέσα από τις Γερμανικές γραμμές.
Αν οι Βρετανοί είχαν χρησιμοποιήσει τη Χωροφυλακή και τον πληθυσμό ίσως η Μάχη της Κρήτης να εξελισσόταν διαφορετικά.
Μετά τη γενικότερη δυσμενή τροπή της μάχης, όπου άλλοι 5 Ευέλπιδες έπεσαν, η Σχολή κινείται προς τα Λευκά Όρη στην προσπάθεια της να φθάσει στις ακτές για να μεταφερθεί στη Μ. Ανατολή. 
Πριν, όμως, από τα Σφακιά ο διοικητής συγκεντρώνει τους Ευέλπιδες και τους ανακοινώνει ότι σύμφωνα με διαταγή της κυβέρνησης, η Σχολή διαλύεται, διότι δεν υπάρχει μέσο και καμιά δυνατότητα μεταφοράς στην Αίγυπτο. Συγκινημένος τελειώνει με τη φράση: 
«Με τη βοήθεια του Θεού, ο καθένας ας φροντίσει πλέον για τον εαυτό του».

Μετά τη Μάχη
Η Κρητική εποποιία τελείωσε για τη Σχολή. 

Όχι όμως και για τους αποφοίτους της όλων των τάξεων. 
Εξακολούθησαν τον αγώνα στο Ελ Αλαμέιν, στο Ρίμινι, στα Ελληνικά βουνά, στα νησιά του Αιγαίου πελάγους και στις πόλεις στις αντιστασιακές οργανώσεις. 
Και τότε όπως θα κάνουν και στο μέλλον. 
Η παράτολμη και πρωτοφανής ενέργεια των 300 Ευελπίδων ξεπέρασε τα Ελληνικά σύνορα και είχε παγκόσμια απήχηση.

To BBC στις 30 Απριλίου 1941 μετέδωσε:
«Τους μαχητάς της Κρήτης ήλθαν να ενισχύσουν και 300 Ευέλπιδες με τους αξιωματικούς των, οι οποίοι μετά ένδοξον μέσω Πελοποννήσου και εις πείσμα των Γερμανών, οι οποίοι επεδίωξαν χωρίς να το επιτύχουν την καταστροφήν των, κατέχουν από σήμερον θέσιν εις τας επάλξεις του φρουρίου Κρήτη».
Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας στις 2 Μαΐου 1941 μετέδωσε:
«Η ψυχή των ηρώων της αρχαίας Ελλάδας δεν έλειψε από τους σύγχρονους Έλληνες. 
Μετά την Αλβανία, στην Κρήτη θα πολεμήσουν αποφασιστικά και αν ο Χίτλερ τολμήσει να κτυπήσει εκεί τριακόσιοι Ευέλπιδες πέρασαν από την Ελλάδα στην Κρήτη με την απόφαση να θυσιαστούν αλλά να μην αφήσουν να περάσει ο εχθρός στη στερνή ελεύθερη γη».

Πηγές
http://greekworldhistory.blogspot.gr/
http://www.geetha.mil.gr
http://www.sa-snd.gr
http://www.kairatos.com.gr
http://historyreport.gr
http://www.kar.org.gr
http://www.krassanakis.gr
http://stratistoria.wordpress.com
http://www.pi.ac.cy

ΠΗΓΗ:

James De Mole Carstairs: Απόδραση από την Κρήτη - Ημέρες Πολέμου 1941

Η νέα έκδοση της ΕΚΙΜ του 7ου τόμου της σειράς των Μαρτυριών, James De Mole Carstairs, "Απόδραση από την Κρήτη. Ημέρες Πολέμου 1941".

H Eταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών τιμά την 75η Επέτειο της Μάχης της Κρήτης με τη νέα δίγλωσση έκδοση της Σειράς Μαρτυρίες υπό τον τίτλο "Απόδραση από την Κρήτη. Ημέρες Πολέμου 1941" / Escape from Crete, War Diary 1941 του James De Mole Carstairs [επιμέλεια Mike Sweet, Ian Frazer, Κωστής Μαμαλάκης, μετάφραση Ρ. Τζανάκη] που θα παρουσιαστεί στο αμφιθέατρο Γιάννη Περτσελάκη του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης τη Δευτέρα 23 Μαΐου 2016, ώρα 19.00'.

Η νέα έκδοση της ΕΚΙΜ του 7ου τόμου της σειράς των Μαρτυριών, James De Mole Carstairs, "Απόδραση από την Κρήτη. Ημέρες Πολέμου 1941" βασίζεται στο Ημερολόγιο του Αυστραλού ανθυπολοχαγού James De Mole Carstairs στο οποίο αφηγείται ώρα με την ώρα τη συμμετοχή του στην Μάχη της Κρήτης στην περιοχή των Χανίων, τον εγκλωβισμό του στο νησί, την περιπλάνησή του και το κρύψιμό του επί εξάμηνο περίπου κάτω από συχνά ακραίες συνθήκες στα βουνά και, τέλος, την απόδρασή μαζί με άλλους στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων στα τέλη του Νοέμβρη του 1941.

O James De Mole Carstairs (1914-2007), σκωτσέζικης απώτερης καταγωγής, γεννήθηκε στη Μελβούρνη στις 12 Οκτωβρίου του 1914. Το 1939 κατατάχθηκε εθελοντικά στο στρατό και έπειτα από 1.655 μέρες θητείας, αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη το 1945. Πίσω στην Αυστραλία ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία κοντά στο Geelong. Το 1991 παρευρέθηκε στις επετειακές εκδηλώσεις των 50 χρόνων από τη Μάχη της Κρήτης. Στις 15 Οκτωβρίου του 2007 άφησε την τελευταία του πνοή στο Geelong.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι επιμελητές της έκδοσης:
Michael Sweet, Αυστραλός δημοσιογράφος, συγγραφέας και παραγωγός ντοκιμαντέρ με ιδιαίτερο πεδίο ενδιαφέροντός του την Μάχη της Κρήτης και τα επακόλουθά της. Γνωστός από δημοσιεύσεις του σχετικά με τους Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στρατιώτες στη Μάχη και την Αντίσταση.
O Dr. Ian Leonard Frazer, κοινωνικός ανθρωπολόγος και Επίτιμο Μέλος του Τμήματος Ανθρωπολογίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Otago, του οποίου το έργο εστιάζεται κυρίως στον Ειρηνικό. Πιο πρόσφατο πεδίο ενδιαφέροντός του είναι η ιστορία της απόδρασης στρατιωτών των συμμαχικών δυνάμεων στην Κρήτη κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Κωστής Μαμαλάκης, Ειδικός Σύμβουλος Νεότερης Ιστορίας του ΙΜΚ και η Κλαίρη Μιτσοτάκη, Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΙΜ, συγγραφέας.
Aποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Μιχάλης Βιρβιδάκης.
Στην εκδήλωση θα παρευρεθεί τιμητικά και ο γιος του James De Mole Carstais, κύριος Robert Carstairs, ο οποίος θα αναφερθεί σε γνωστές και άγνωστες πτυχές της ζωής του πατέρα του.
Παράλληλα, οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να επισκεφθούν την νέα μικρή περιοδική έκθεση του ΙΜΚ, στο φουαγιέ του β΄ ορόφου, αφιερωμένη στα Αυστραλιανά στρατεύματα που συμμετείχαν στη Μάχη της Κρήτης (επιμέλεια Κωστή Μαμαλάκη)

ΠΗΓΗ:

Απόδραση από την Κρήτη - Ημέρες Πολέμου 1941

Ρεπορτάζ - Φωτογραφίες: Γιώργος Λαμπράκης
H Eταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών τιμά την 75η Επέτειο της Μάχης της Κρήτης με τη νέα δίγλωσση έκδοση της Σειράς Μαρτυρίες υπό τον τίτλο "Απόδραση από την Κρήτη. Ημέρες Πολέμου 1941" / Escape from Crete, War Diary 1941 του James De Mole Carstairs [επιμέλεια Mike Sweet, Ian Frazer, Κωστής Μαμαλάκης, μετάφραση Ρ. Τζανάκη].
Η επίσημη παρουσίαση έγινε το απόγευμα της Δευτέρας (23/5/2016) στο αμφιθέατρο Γιάννη Περτσελάκη του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης μέσα σε κλίμα συγκίνησης καθώς παρέστησαν ο γιος και μέλη της οικογένειας του James De Mole Carstairs, κάνοντας το μακρύ ταξίδι από την Αυστραλία στην Κρήτη γι αυτήν τη μοναδική στιγμή!




Η νέα έκδοση της ΕΚΙΜ του 7ου τόμου της σειράς των Μαρτυριών, James De Mole Carstairs, "Απόδραση από την Κρήτη. Ημέρες Πολέμου 1941" βασίζεται στο Ημερολόγιο του Αυστραλού ανθυπολοχαγού James De Mole Carstairs στο οποίο αφηγείται ώρα με την ώρα τη συμμετοχή του στην Μάχη της Κρήτης στην περιοχή των Χανίων, τον εγκλωβισμό του στο νησί, την περιπλάνησή του και το κρύψιμό του επί εξάμηνο περίπου κάτω από συχνά ακραίες συνθήκες στα βουνά και, τέλος, την απόδρασή μαζί με άλλους στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων στα τέλη του Νοέμβρη του 1941.

Η επίσημη παρουσίαση έγινε μέσα σε κλίμα συγκίνησης καθώς παρέστησαν ο γιος και μέλη της οικογένειας του James De Mole Carstairs, κάνοντας το μακρύ ταξίδι από την Αυστραλία στην Κρήτη γι αυτήν τη μοναδική στιγμή
Η εκδήλωση

Την εκδήλωση άνοιξε η Κλαίρη Μιτσοτάκη, Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΙΜ, συγγραφέας, η οποία μετέφερε και τον χαιρετισμό του Προέδρου του ΔΣ της Eταιρίας Κρητικών Ιστορικών Μελετών Αλέξη Καλοκαιρινού.

Πρώτος ομιλητής ήταν ο Michael Sweet, Αυστραλός δημοσιογράφος, συγγραφέας και παραγωγός ντοκιμαντέρ με ιδιαίτερο πεδίο ενδιαφέροντός του την Μάχη της Κρήτης και τα επακόλουθά της. Γνωστός από δημοσιεύσεις του σχετικά με τους Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στρατιώτες στη Μάχη και την Αντίσταση.

Στη συνέχεια μίλησε ο Dr. Ian Leonard Frazer, κοινωνικός ανθρωπολόγος και Επίτιμο Μέλος του Τμήματος Ανθρωπολογίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Otago, του οποίου το έργο εστιάζεται κυρίως στον Ειρηνικό. Πιο πρόσφατο πεδίο ενδιαφέροντός του είναι η ιστορία της απόδρασης στρατιωτών των συμμαχικών δυνάμεων στην Κρήτη κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Συγκινητική ήταν η παρουσία του γιου του James De Mole Carstais, του Robert Carstairs, ο οποίος αναφέρθηκε σε γνωστές και άγνωστες πτυχές της ζωής του πατέρα του και κυρίως για το πως όλα τα μέλη της οικογένειας έμαθαν και αγάπησαν τόσο την Κρήτη όσο και τους ανθρώπους της.

Τα αποσπάσματα από το βιβλίο που διάβασε με εξαίρετο τρόπο ο ηθοποιός Μιχάλης Βιρβιδάκης, μετέφεραν τους παρευρισκόμενους στα βουνά της Κρήτης και στην προσπάθεια φυγάδευσης των ανδρών των συμμαχικών στρατευμάτων προς την Μέση Ανατολή, με πολλά -συχνά χιουμοριστικά- περιστατικά που περιγράφει ο πρωταγωνιστής του βιβλίου.

Ο Κωστής Μαμαλάκης, Ειδικός Σύμβουλος Νεότερης Ιστορίας του ΙΜΚ με μια εξαιρετική παρουσίαση και με τη συνοδεία ανεκτίμητης αξίας φωτογραφικού υλικού, παρουσίασε τα στάδια των ερευνών και της πολύχρονης προσπάθειας μέχρι να φτάσουμε στην έκδοση του βιβλίου.

Παράλληλα, οι επισκέπτες είχαν τη δυνατότητα να επισκεφθούν την νέα μικρή περιοδική έκθεση του ΙΜΚ, στο φουαγιέ του β΄ ορόφου, αφιερωμένη στα Αυστραλιανά στρατεύματα που συμμετείχαν στη Μάχη της Κρήτης, την επιμέλεια της οποίας έχει επίσης ο Κωστής Μαμαλάκης.



Βιογραφικό
O James De Mole Carstairs (1914-2007), σκωτσέζικης απώτερης καταγωγής, γεννήθηκε στη Μελβούρνη στις 12 Οκτωβρίου του 1914. Το 1939 κατατάχθηκε εθελοντικά στο στρατό και έπειτα από 1.655 μέρες θητείας, αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη το 1945. Πίσω στην Αυστραλία ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία κοντά στο Geelong. Το 1991 παρευρέθηκε στις επετειακές εκδηλώσεις των 50 χρόνων από τη Μάχη της Κρήτης. Στις 15 Οκτωβρίου του 2007 άφησε την τελευταία του πνοή στο Geelong.

ΠΗΓΗ: