Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

H δύναμη του αγίου Πνεύματος - Χαρίσματα: οι ΕΝΝΕΑ καρποί του Αγίου Πνεύματος












Η διδασκαλία περί του Αγίου Πνεύματος κηρύχτηκε από την Εκκλησία από τα αποστολικά ακόμα έτη, αλλά έλαβε οριστική διατύπωση κατά την εποχή της Α’ και και της Β’ Οικουμενικής Συνόδου, όταν και είχαν ανακύψει οι αμφισβητήσεις περί της θεότητας του Αγίου Πνεύματος, από τους πνευματομάχους.
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, μόνον «ο Πατήρ αιτία εστί. του Πνεύματος» και όχι και ο Υιός, όπως δογμάτισαν οι Ρωμαιοκαθολικοί με το Φιλιόκβε (Filioque).
Η εορτή του Αγίου Πνεύματος είναι κινητή. 
Εορτάζεται πάντοτε ημέρα Δευτέρα, 7 εβδομάδες μετά το Πάσχα
Η γιορτή του Αγίου Πνεύματος είναι μια μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας. 
Είναι η γιορτή του τρίτου μέλους της Αγίας Τριάδας, 
η γιορτή ενός πνεύματος ζωοποιού και εκ του Πατρός εκπορευόμενου, η γιορτή του Αγίου Πνεύματος.


Πάσα πνοή, δόξαζε Πνεῦμα Κυρίου,
Δὲ οὗ πονηρῶν πνευμάτων φροῦδα θράση
.

«....Καὶ εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον καὶ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν πατρὶ καὶ υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν....»
Την Δευτέρα μετά την Πεντηκοστή, 

η Εκκλησία μας εορτάζει το Άγιο Πνεύμα. 
Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, 
το οποίο εκπορεύεται εκ του Πατρός. 
Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού 
και κατά το Σύμβολο της Πίστεως 
«συνπροσκυνείται και συνδοξάζεται» 
με τον Πατέρα και με τον Υιό, 
ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή.
Η σημερινή ημέρα είναι για την ορθόδοξη πίστη και λατρεία 
εορτή και πανηγύρι.
Όπως δηλαδή διαδέχονται η μια την άλλη οι εποχές και οι κινήσεις του ήλιου, έτσι ακριβώς και στην Εκκλησία η μία εορτή διαδέχεται την άλλη και με τον τρόπο αυτό απ’ τη μια πηγαίνουμε στην άλλη. Πριν από λίγο καιρό εορτάσαμε τον σταυρό, το πάθος και την Ανάσταση, και ύστερα από αυτά την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στους ουρανούς. 
Σήμερα φθάσαμε στην κορυφή των αγαθών, 
σ’ αυτήν την κορωνίδα των εορτών, 
βρισκόμαστε πια στην πραγματοποίηση των επαγγελιών του Κυρίου. 
«Γιατί αν φύγω –λέει- θα σάς στείλω άλλον Παράκλητο, και δεν θα σάς αφήσω ορφανούς». (Ιωάν. 16,6). 
Πριν λίγες ημέρες ανελήφθη στον ουρανό, κάθισε στον βασιλικό θρόνο, στα δεξιά του Πατρός, και σήμερα μάς στέλνει ως δώρο τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και μ’ αυτόν τον τρόπο μάς χορηγεί άπειρα ουράνια αγαθά. 
Γιατί, πες μου, ποιο από τα αγαθά που συμβάλλουν στη σωτηρία μας δεν μάς δόθηκε από το Άγιο Πνεύμα;
Με τη χάρη Του απαλλασσόμαστε απ’ τη δουλεία του διαβόλου, καλούμαστε στην ελευθερία του Χριστού, οδηγούμαστε στην ουράνια υιοθεσία, αναγεννιόμαστε απ’ την αρχή και ξεφορτωνόμαστε το βαρύ και δυσβάστακτο φορτίο των αμαρτιών μας. 
Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος βλέπουμε να υπάρχουν τόσοι ιερείς κι έχουμε τάγματα διδασκάλων της Εκκλησίας.
Απ’ την πηγή αυτή πήγασαν πλούτη προφητειών και χαρίσματα ιάσεων και όλα τα άλλα που συνήθως στολίζουν την Εκκλησία του Θεού από το Άγιο Πνεύμα προέρχονται. 
Και φωνάζει ο Παύλος και λέει: 
«Για όλα αυτά τα χαρίσματα ενεργεί το ένα και μοναδικό Πνεύμα, που τα μοιράζει όπως θέλει στον καθένα χωριστά» 
(Α’ Κορ. 12,11).
«Όπως θέλει», λέει, όχι όπως έχει διαταχθεί. 

«Μοιράζει», και δεν μοιράζεται.
 Έχει εξουσία, και δεν εξουσιάζεται. 
Γιατί ο Παύλος λέει πως έχει και το Άγιο Πνεύμα την ίδια εξουσία, που έχει και ο Πατήρ.
 Κι όπως είπε για τον Πατέρα 
«ο Θεός είναι εκείνος που ενεργεί παντού και πάντα» 
(Α’ Κορ. 12,6), έτσι λέει και για το Άγιο Πνεύμα 
«για όλα αυτά τα χαρίσματα ενεργεί το ένα και μοναδικό Πνεύμα, που τα μοιράζει όπως θέλει στον καθένα χωριστά».
Χάρη στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος απαλλαχτήκαμε από τις αμαρτίες, μ’ αυτήν ξεπλύναμε την ψυχή μας από κάθε ρύπο. 
Με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, ενώ ήμασταν άνθρωποι, γίναμε άγγελοι, όσοι βέβαια θελήσαμε να μας βοηθήσει η χάρη Του, χωρίς να αλλάξει η φύση μας, αλλά, κι αυτό είναι το πιο αξιοθαύμαστο, διατηρήσαμε την ανθρώπινη φύση μας και μ’ αυτή επιδείξαμε αγγελική συμπεριφορά. 
Τόσο μεγάλη είναι λοιπόν η δύναμη του Αγίου Πνεύματος! 
Και όπως η πραγματική φωτιά όταν δεχτεί τον μαλακό πηλό τον καθιστά σκληρό κεραμίδι, έτσι ακριβώς και η φωτιά του Αγίου Πνεύματος, όταν δεχτεί μια ψυχή συνετή, ακόμη κι αν τη βρει πιο μαλακή κι απ’ τον πηλό, την κάνει πιο γερή κι απ’ το σίδερο. 
Και κάνει ξαφνικά πιο καθαρό απ’ τον ήλιο εκείνον που έως τώρα ήταν μολυσμένος απ’ την ακαθαρσία των αμαρτιών.[...]
«Με τη δύναμη του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού»

λέει, 
«και με τη χάρη του Πνεύματος του Θεού μας»
Είδες, αγαπητέ, τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος; 
Είδες ότι το Άγιο Πνεύμα, εξαφάνισε όλες αυτές τις κακίες,
και ότι εκείνους που ήταν προηγουμένως υποδουλωμένοι στις αμαρτίες τους, τους ανέβασε ξαφνικά σε τόσο υψηλές τιμές;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ'.
Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε,

διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος· 
ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμε, 
εις ενότητα πάντας εκάλεσε· 
και συμφώνως δοξάζομεν το Πανάγιον Πνεύμα















Ή εορτή αυτή από διαπρεπείς διδασκάλους και πατέρας χαρακτηρίζεται ως ή ήμερα πού γεννήθηκε ή Εκκλησία. 
Άλλ' ενώ τα ανθρώπινα έχουν αρχή, ακμή και τέλος, 
ή Εκκλησία δεν έχει τέλος• 
μπορούμε να πούμε και γι' αυτήν 
«και της βασιλείας» αυτής 
«ούκ έσται τέλος» (Λουκ. 1,33)
Όσο κι αν την πολεμούν, θα μείνει αήττητος, 
διότι έχει μέσα της τη δύναμη του αγίου Πνεύματος.
Το Πνεύμα το άγιο, το τρίτο πρόσωπο της θεότητας, 

ως Θεός είναι αόρατο. 
Έγινε όμως αισθητό από τις διάφορες εκδηλώσεις του την ήμερα της Πεντηκοστής. 
Υπό δύο μορφές έγινε αισθητό σήμερα, όπως λέει Ο ευαγγελιστής Λουκάς
Όχι όπως στον Ιορδάνη «εν είδει περιστεράς».
 Αυτή τη φορά ήλθε ως πύρινες γλώσσες, και ως πνοή βίαιου ανέμου
Γιατί; Συμβολικά είναι αυτά. 
Εμφανίσθηκε ως γλώσσες πυρός, για να δείξει ότι το μόνο όπλο πού διαθέτει ό χριστιανισμός είναι ή ισχυρά γλώσσα, 
ό ζωντανός λόγος του Θεού στο στόμα των αγίων αποστόλων. 
Έγινε δε αισθητό ως βιαία πνοή ανέμου, διότι σαν σφοδρός άνεμος ξερίζωσε, ναι ξερίζωσε, το πεπαλαιωμένο δέντρο της ειδωλολατρίας, πού δε μπόρεσε να ξεριζώσει κανείς από τους σοφούς της αρχαιότητος. 
Το απλό κήρυγμα των αλιέων της Γαλιλαίος, πού είχαν φωτιστεί από το Πνεύμα το άγιο, ξερίζωσε την ειδωλολατρία.
Άλλα το ξερίζωμα είναι άρνησης. 

Και το Ευαγγέλιο δεν είναι μόνο άρνησης. ξερίζωσε, ναι, παμπάλαια ειδωλολατρικά έθιμα ριζωμένα στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά στη θέση τους φύτεψε άλλο δέντρο, το δέντρο του χριστιανισμού. 
Και ότι το Ευαγγέλιο έχει τη δύναμη να ξεριζώνει παμπάλαια συστήματα και καθεστώτα ανομίας και πλάνης, και να φυτεύει το ουράνιο δέντρο του Χριστού, αυτό δεν είναι θεωρία• 
φαίνεται καθαρά σε συγκεκριμένα πρόσωπα. 
Δέντρο παμπάλαιο είναι ό «παλαιός άνθρωπος»
 ('Ρωμ. β, β ' Εφ. 4,22• Κολ. 3,9), ό αμαρτωλός.
 Άλλ' άφ' ης στιγμής πιστέψει στο Χριστό και μετανοήσει, αλλάζει. Ψυχή, πού ποτίζεται από τα νάματα του παναγίου Πνεύματος, ανθεί και καρποφορεί. και το δέντρο, είπε ό Χριστός, γνωρίζεται από τους καρπούς του (βλ. Λουκ 6,43' Ματθ. 7,16).
Ή μηλιά από τα μήλα, ή αχλαδιά από τ' αχλάδια, 
ή πορτοκαλιά από τα πορτοκάλια• 
και ό Χριστιανός; 
από τους καρπούς του αγίου Πνεύματος.

Ποιοι είναι οι καρποί του αγίου Πνεύματος;
Περί του αγίου Πνεύματος ομιλεί και το ευαγγέλιο και ό απόστολος πού ακούσαμε 

(βλ. Ματθ. 18,18' Εφ. 5,9). 
Ιδίως όμως ομιλεί ό απόστολος Παύλος στην προς Γαλατάς επιστολή του (κεφ. 5ο, στ. 22).
Εκεί απαριθμεί συγκεκριμένα εννέα καρπούς του αγίου Πνεύματος. 
«Ό καρπός του Πνεύματος», λέει, είναι τα εξής.
Πρώτος καρπός είναι μια λέξης γλυκύτατη, πού πάει να εξαφανιστεί από τη γη, λέξης πού εκφράζει την ουσία του χριστιανισμού. είναι ή Αγάπη

Αγάπη όχι στα λόγια αλλά στην πράξη.
Πρότυπο αγάπης είναι ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ή εσταυρωμένη Αγάπη, αγάπη πού φτάνει μέχρι θυσίας σταυρικής.
Δεύτερος καρπός του αγίου Πνεύματος, λέει ό απόστολος Παύλος, είναι ή Χαρά. 

Πράγματι, όπου υπάρχει αγάπη ακολουθεί ή χαρά.
 Ή μοχθηρά ψυχή κάνει και το πρόσωπο σκυθρωπό 
καί το βλέμμα ν' αποπνέει θλίψη.
Μετά τη χαρά, ως φυσικό αποτέλεσμα, έρχεται ή Ειρήνη.
 Όποιος ζή με το Θεό, αυτός
ειρηνεύει με τον ουράνιο Πατέρα, ειρηνεύει με τον πλησίον, ειρηνεύει προ παντός με τη συνείδηση του• 

δεν αισθάνεται τύψει Πρώτη λοιπόν Τριάς, αγία τριάς των καρπών αυτών, είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη».
 Δευτέρα τριάς«μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη».
• Τι σημαίνει μακροθυμία; 

Όταν κάποιος σου κάνει κακό, 
να μην εφαρμόσεις το εβραϊκό δίκαιο 
«όφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος» (Εξ. 21,24), αλλά να ανέχεσαι• 
και να ελπίζεις, ότι κι ό μεγαλύτερος κακούργος μπορεί να μεταβληθεί σε αγαθό άνθρωπο.
• Ό άλλος καρπός είναι ή Χρηστότης, δηλαδή ή πλατειά καρδιά, σαν τον ουρανό, πού αγκαλιάζει όλο τον κόσμο ανεξαιρέτως.
• Ό τρίτος καρπός της δευτέρας τριάδος είναι ή Αγαθοσύνη, δηλαδή το καλό όχι μόνο θεωρητικώς αλλά και πρακτικώς, 

όχι μόνο δυνάμει αλλά και ενεργεία στη ζωή μας.
Και τέλος ή τρίτη τριάδα των καρπών.
Πίστης. Πίστης όχι με τη συνηθισμένη έννοια αλλά με την πρώτη σημασία. 

Άνθρωπος πίστεως είναι ό άξιος εμπιστοσύνης,
ό αξιόπιστος. 
Αυτός λέει «το ναι ναι» και «το ου ου» (Ματθ.5,37 κ.ά.)
το φως φως και το σκότος σκότος (πρλ. Ήσ. 5,20)
την ήμέρα ήμέρα και τη νύχτα. 
Αυτός είναι σταθερός και ειλικρινής.
• Ωραίος καρπός ακόμα είναι ή Πραότης, 

πού έχει σχέση με την ταπείνωση το ήρεμο και ησύχιο πρόσωπο, 
πού μοιάζει με γαλήνια θάλασσα.
• Και τελευταίος καρπός είναι ή Εγκράτεια

πού την ύμνησαν οι πατέρες της Εκκλησίας, 
αλλά και αρχαίοι προγονοί μας 
πού έλεγαν .
Ή πιο μεγάλη νίκη δεν είναι αυτή πού κατήγαγε ό μέγας Αλέξανδρος• 
είναι να νικήσουμε τον εαυτό μας, τις κακίες και τα πάθη μας.
Ιδού λοιπόν, οι εννέα καρποί, εννέα καρποί, 

κατ' αντιστοιχία της αγίας Τριάδος.
και τώρα ερωτώ, αγαπητοί μου• 
υπάρχουν σήμερα οί καρποί αυτοί; 
Εάν υπάρχουν, τότε υπάρχει χριστιανική ζωή. 
Εάν πάλι δεν υπάρχουν, μη απελπισθούμε- 
ας αναλογισθούμε, ότι και τα άγρια δέντρα μπορούν να γίνουν ήμερα και καρποφόρα. 
Αυτό δεν είναι μία λογοτεχνική και ποιητική έκφρασης• 
είναι μία πραγματικότης.
 Ό χριστιανισμός πραγματοποίησε την πιο μεγάλη αλλαγή στον κόσμο. 
Οι άλλες αλλαγές είναι προσωρινές και επιφανειακές, 
δεν αγγίζουν το βάθος. 
Πρέπει ν' αλλάξει ή καρδιά του ανθρώπου•
 και για ν' αλλάξει, χρειάζεται μια δύναμις υπερφυσική. 
Έχουμε τέτοια παραδείγματα.
 Ένα είναι ό απόστολος Παύλος- ήταν άγριο δένδρο και έγινε καρποφόρο, και μάλιστα παγκοσμίως.
 Άλλο παράδειγμα είναι ό ιερός Αυγουστίνος- ήταν επίσης άγριο, άκαρπο δέντρο, αλλά με την πίστη στο Χριστό έγινε δέντρο του οποίου τον καρπό γεύεται μέχρι σήμερα όλος ό κόσμος.
Ό Πλάτων ονομάζει τον άνθρωπο δέντρο. 

Ενώ όμως τα φυσικά δέντρα έχουν τις ρίζες τους στη γη, 
ό άνθρωπος έχει τη ρίζα του στον ουρανό. 
είναι κατ' εξοχήν μεταφυσικό όν, 
ουράνιο δέντρο, αφού από τον ουρανό τρέφεται.
Σήμερα οι άνθρωποι αγρίεψαν. 

Χέρσες οι ψυχές, μοιάζουν με Σαχάρα γεμάτη κάκτους
 και αγκάθια κάθε κακίας. 
Άλλα Θαρσείτε, αδελφοί.
 Έχετε την ελπίδα στο Πνεύμα το άγιο. 
Πιστεύω ακράδαντος, ότι και τα πλέον άγρια δέντρα και τα πλέον σκληρά συστήματα και τα πλέον άθεα καθεστώτα μπορούν να μεταβληθούν σε κάρπιμα δέντρα. 
Πώς, με ποιο τρόπο; 
Στην γεωπονική υπάρχει ή μέθοδος πού λέγεται εμβολιασμός 
μ' ένα μικρό φλοιό ή κλαδάκι, πού λέγεται εμβόλιο, 
ή άγρια ελιά μεταβάλλεται σε ήμερη. 
Χρειάζεται λοιπόν και ή άνθρωπότης εμβόλιο. 
Το δε πνευματικό εμβόλιο, πού μεταβάλλει τον άνθρωπο, 
είναι ή Πίστης στον Κύριο.
Την αγία αυτή ημέρα ας εξετάσουμε καθένας τον εαυτό του ως άτομο Τι είμεθα; 

Ας εξετάσουμε .
Τι είμεθα και ως οικογένεια; 
Τι είμεθα ως κοινωνία; 
Τι είμεθα ως κράτος; 
Μήπως είμεθα άγρια δέντρα; 
Εάν είμεθα άγρια δέντρα, πρέπει να μεταβληθούμε.
 Ό άνθρωπος είναι μεταβλητό ον, μπορεί να μεταβληθεί. 
Και με τη δύναμη του Θεού μεταβάλλεται από άγριο σε ήμερο, 
από ληστή σε προφήτη και διδάσκαλο του ευαγγελίου.
Εύχομαι να γίνουμε καρποφόρα δέντρα και να φέρουμε τους εννέα αυτούς καρπούς• 

πρώτη τριάς «αγάπη, χαρά, ειρήνη»
δευτέρα τριάς «μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη»
και τρίτη τριάς «Πίστης», «πραότης» «εγκράτεια»
Ας εξετάσουμε• έχουμε τις αρετές αυτές; 
Εάν δεν τις έχουμε και είμαστε άκαρπα δέντρα, αλίμονο! 
Τι είπε ό Κύριος• 
«Πάν δένδρο μη ποιούν καρπό καλόν 
εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Ματθ. 7,19).
Φωτιά και τσεκούρι μας περιμένει. 
Τα άκαρπα δέντρα είναι καταδικασμένα. 
Πόλεμος παγκόσμιος, Αρμαγεδδών της ανθρωπότητας, 
θα τα ξεριζώσει όλα, είτε πρόκειται για άτομα 
είτε για σύνολα και συστήματα.
Είθε, δια των πρεσβειών της Παναγίας και πάντων των αγίων,
ό Παράκλητος να μας επισκιάσεια και ό καθένας μας να παρουσιάσει στη ζωή του καλούς καρπούς 
και ως άτομο και ως οικογένεια και ως έθνος, 
για να είμεθα δέντρα καρποφόρα εις αιώνας αιώνων αμήν.
επίσκοπος Αυγουστίνος
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία η οποία έγινε

στον Ιερό Ναό του Άγιου Παντελεήμονα Φλωρίνης 
την 15-06-1981.
 Καταγραφή και σύντμησης 20-06-2005












Το εδάφιο στην προς Γαλάτες 5:22 μας λέει, 

«Ο καρπός, όμως, του Πνεύματος είναι: 
Αγάπη, χαρά, ειρήνη, 
μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη,
πίστη, πραότητα, εγκράτεια.»
Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι το αποτέλεσμα της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του Χριστιανού.
 Η Αγία Γραφή είναι σαφής ότι καθένας λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα τη στιγμή που αυτός ή αυτή πιστεύει στον Ιησού Χριστό 
(Ρωμαίους 8:9, Α΄ Κορινθίους 12:13, Εφεσίους 1:13-14). 
Ένας από τους κύριους στόχους του Αγίου Πνεύματος κατά την είσοδό Του στη ζωή του Χριστιανού είναι να αλλάξει αυτήν την ζωή. 
Είναι έργο του Αγίου Πνεύματος να μας συμμορφώσει με την εικόνα του Χριστού, κάνοντάς μας να μοιάζουμε περισσότερο με Εκείνον.
Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι σε άμεση αντίθεση με τις πράξεις της αμαρτωλής φύσης στη 

προς Γαλάτας 5:19-21,
 «Είναι δε φανερά τα έργα τής σάρκας• τα οποία είναι: 
Μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθρες, φιλονικίες, ζηλοτυπίες, θυμοί, διαπληκτισμοί, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθες, γλεντοκόπια και τα παρόμοια μ' αυτά• για τα οποία σας λέω από πριν, όπως και σας είχα προείπει, ότι αυτοί που τα πράττουν αυτά βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσουν.»
Αυτό το κείμενο περιγράφει όλους τους ανθρώπους, 
σε διάφορους βαθμούς, όταν δεν γνωρίζουν τον Χριστό και γι΄ αυτό δεν είναι κάτω από την επιρροή του Αγίου Πνεύματος. 
Η αμαρτωλή σάρκα μας παράγει συγκεκριμένους τύπους καρπού που αντικατοπτρίζουν την φύση μας και το Άγιο Πνεύμα παράγει τύπους καρπού που αντικατοπτρίζουν την φύση Του.
H Χριστιανική ζωή είναι μια μάχη της αμαρτωλής σάρκας ενάντια στη νέα φύση που δίνεται από τον Χριστό.

( Β΄ Κορινθίους 5:17).
Ως πεσμένα ανθρώπινα όντα, εξακολουθούμε να είμαστε παγιδευμένοι μέσα σε ένα σώμα που επιθυμεί αμαρτωλά πράγματα (Ρωμαίους 7:14-25). 
Ως Χριστιανοί, έχουμε το Άγιο Πνεύμα να παράγει τον καρπό Του εντός μας και έχουμε την δύναμη του Αγίου Πνεύματος στη διάθεσή μας για να κυριαρχήσουμε τις πράξεις της αμαρτωλής φύσης (Β΄ Κορινθίους 5:17, Φιλιππησίους 4:13). 
Ένας Χριστιανός δεν θα είναι ποτέ τελείως νικηφόρος στα πάντα, αποδεικνύοντας τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. 
Είναι όμως, ένας από τους κύριους στόχους της Χριστιανικής ζωής να επιτρέπει σταδιακά στο Άγιο Πνεύμα να παράγει περισσότερο και περισσότερο από τον καρπό Του στις ζωές μας και να επιτρέπει στο Άγιο Πνεύμα να κυριαρχεί απέναντι στις αντιτασσόμενες αμαρτωλές επιθυμίες.
Ο καρπός του Πνεύματος είναι αυτό που επιθυμεί ο Θεός να παρουσιάζουν οι ζωές μας και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, είναι δυνατόν!
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστιν
ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη,
μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη,
πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια·

κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος.
οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν
σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις.
Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, Πνεύματι καὶ στοιχῶμεν".

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
«Αντίθετα, ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι:
η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, 

η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθοσύνη, 
η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια.

Τίποτε απ’ αυτά δεν καταδικάζει ο Νόμος.
Άλλωστε όσοι είναι του Χριστού έχουν σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες του.

Αφού, λοιπόν, ζούμε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, 

πρέπει ν’ ακολουθούμε το Πνεύμα».
 (Γαλ. 5, 22-26)
Δυο Άγιοι μιλούν για τα χαρίσματα!

Ο Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος
«Κανείς απ’ όσους προόδευσαν στην αγνεία να μην το θεωρεί δικό του κατόρθωμα.

Είναι αδύνατο να νικήσει κανείς τη φύση του και να χαλιναγωγήσει το σώμα του χωρίς τη θεϊκή βοήθεια…

Όποιος αποφάσισε να πολεμήσει και να νικήσει τη σάρκα μόνο με τις δικές του δυνάμεις, άδικα κοπιάζει…
άδικα αγρυπνεί, άδικα νηστεύει.

Ανάθεσε στον Κύριο την ασθένεια της φύσεώς σου,
αναγνωρίζοντας τη δική σου αδυναμία,
και τότε θα λάβεις το χάρισμα της σωφροσύνης».


Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας στην «Εν Χριστώ ζωή»:
Οι αρετές είναι χαρίσματα που εμφυτεύει στην ψυχή το Άγιο Πνεύμα με το μυστήριο του Χρίσματος.

Πολλοί, επειδή δέχτηκαν το μυστήριο αυτό σε μικρή ηλικία,
δεν έχουν καμμιά συναίσθηση των δώρων
που τους χαρίστηκαν κατά την τέλεσή του.

Αυτά όμως τα αγαθά σπέρματα, αν βρουν καλή γη,
θα βλαστήσουν κάποτε και θα φέρουν καρπούς.

Η ποικιλία τους και ο αριθμός τους εξαρτώνται από τον Σπορέα,
ενώ η ωρίμανση και το μέγεθος από την εύφορη γη,

την αγαθή δηλαδή προαίρεση του ανθρώπου .