Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Κι απίστευτο , σαν θάμα στου Μαρτινέγκο τις σκοπιές χορεύεις πεντοζάλη ... Κι δεν φοβάσαι τίποτα ! Δεν τρέφεσαι μ΄ελπίδες ! Μα λεύτερος κι αδούλωτος θερίζεις ηλιαχτίδες και πλέκεις φωτοστέφανα στης Κρήτης το κεφάλι !


 Πίνακας αφιέρωμα από τον Ρουσσέτο Παναγιωτάκη που αναφερόμενος στον Νίκο Καζαντζάκη που τον ενέπνευσε λέει τα εξής "Τον θυμάμαι απο όταν ήμουν μικρός και του έλεγα τα κάλαντα (το σπίτι του ήταν σ'ένα μικρό σοκάκι απέναντι από την παλιά Αγροτική τράπεζα)...!!! "

                                      ΜΝΗΜΗ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Από την Κρήτη της Κνωσσού μα και του Δία τη χώρα
ξεκίνησες μ΄αστραφτερές ιδέες αρματωμένος ,
και μπήκες μέσα στ΄άδυτα του κόσμου φορτωμένος 
μια πείρα που τη ζύμωσαν κι η απανεμιά κι η μπόρα...
Και σαν σοφός αντίκρισες τη σάρκα και το πνέμα...
Σαν Οδυσσέας ερεύνησες τις σκέψεις των ανθρώπων 
κι εκεί που δράκους έφτιασαν και χώρες των Κυκλώπων , 
με λογική ξεσκέπασες την άγνοια και το ψέμα 
κι αφήκες έμετρες σπορές με καρποφόρα γνώση ...
Κι αν κάποιοι πάντα σου ΄κλειναν το Θείο του λόγου δρόμο ,
ποτέ δεν πισωγύρισες , δεν έσκυψες στον τρόμο , 
μα ζέστανες την πίστη σου στο φως , για να ριζώσει ,
ν΄απλώσει κλώνους και καρπούς πιο κει κι απ΄ την Ελλάδα ...
Και να ! Στης γης τα πέρατα τα λόγια σου σαν χάδια 
και σαν καμπάνες της αυγής που διώχνουν τα σκοτάδια ...
Κι η σκέψη σου λιογέννητη και φλογερή λαμπάδα !

Στοιχειά κι ο βιός κι ο θάνατος κι η Κίρκη με τα μάγια ...
Παντού Σειρήνες , κόλακες , δειλοί , γονατισμένοι .
Πολλοί που συμβιβάζονται και λίγοι αντρειωμένοι...
Μα εσύ τολμάς ν΄αντισταθείς και “ στο κακό “ και στ΄ άγια “!
Και λεύτερος , περήφανος , με πίστη και με θάρρος 
ακολουθείς τον Γογοθά του Ανθρώπου , που στον πόνο 
με λύπη βλέπει γύρω του τους σταυρωτές του μόνο ...

Μες στα σκοτάδια των ηθών που δεν υπάρχει φάρος , 
φωτιές , σεισμοί τα λόγια σου  ! Κι η πένα σου νυστέρι !
Γκρεμίζεις φράχτες και ταμπού και καις το κάθε αγκάθι 
κι ανοίγεις κάθε απόστημα και στης ψυχής τα βάθη 
αφήνεις να λαμποκοπά η Αλήθεια σαν αστέρι ...
Κι εκεί που ο δόλος , το άδικο , το μίσος κι η απάτη , 
ξανασταυρώνουνε παντού στη γη την καλωσύνη , 
ο νους σου ξεδιπλώνεται στην απεραντοσύνη.
Διδάσκαλος στο πιο ψηλό του Λόγου σκαλοπάτι , 
Αντάρης , Μύστης , Λειτουργός κι Απόστολος συνάμα...
Για σένα τάχα τέλειωσεν η Οδύσσεια ; Ποιός να ξέρει ;
΄Εδώ που πρωτανάσανες της Λευτεριάς τ΄αγέρι ,
πετάς σαν Γίγας γύρω μας ... Κι απίστευτο , σαν θάμα 
στου Μαρτινέγκο τις σκοπιές χορεύεις πεντοζάλη ...
Κι δεν φοβάσαι τίποτα ! Δεν τρέφεσαι μ΄ελπίδες !
Μα λεύτερος κι αδούλωτος θερίζεις ηλιαχτίδες 
και πλέκεις φωτοστέφανα στης Κρήτης το κεφάλι !
1977  – αφιέρωμα του ιατρού -ποιητή Κώστα Αρ. Ψαρράκη

Μαρτινέγκο – είναι το ύψωμα στο Ηράκλειο Κρήτης , δίπλα στην Χανιώπορτα όπου βρίσκεται ο τάφος του , λιτός κι απέρριτος , μονάχα μ΄έναν μεγάλο σταυρό -σαν την μεγάλη Ψυχή του μεγάλου στοχαστή , της Κρήτης , της Ελλάδος της οικουμένης ...MARIAROSA









Συγκλονιστικό βίντεο δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το βίντεο δείχνει χορευτές ντυμένους με παραδοσιακές φορεσιές να χορεύουν κρητικά στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη τιμώντας παράλληλα τη μνήμη του.

Ημέρα μνήμης Νίκου Καζαντζάκη ... και ο δρόμος μας βγάζει στα ενετικά τείχη του Ηρακλείου και τον προμαχώνα του Μαρτινέγκο όπου και ο τάφος του. Μεγάλη θα ναι σίγουρα η χαρά του να γροικά τα Κρητικά στιβάνια να χτυπούν στον απάνω κόσμο στο ρυθμό του Πεντοζάλη ...
Ημέρα μνήμης Νίκου Καζαντζάκη ... και ο δρόμος μας βγάζει στα ενετικά τείχη του Ηρακλείου και τον προμαχώνα του Μαρτινέγκο όπου και ο τάφος του. Μεγάλη θα ναι σίγουρα η χαρά του να γροικά τα Κρητικά στιβάνια να χτυπούν στον απάνω κόσμο στο ρυθμό του Πεντοζάλη ...
πηγή :


56 χρόνια από το θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη (video)


Σαν σήμερα, 26 Οκτωβρίου 1957, φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών ο σπουδαίος Κρητικός συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης.
Η σύζυγος του, Ελένη Καζαντζάκη, ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Θεόκλητος αρνείται, κατηγορώντας τον Καζαντζάκη ως ιερόσυλο, με βάση αποσπάσματα από τον Kαπετάν Mιχάλη και το σύνολο του περιεχομένου του Τελευταίου Πειρασμού.
Αποτέλεσμα ήταν η σορός του Καζαντζάκη να παραμείνει στο νεκρικό θάλαμο του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών. Άκαρπες απέβησαν οι προσπάθειες που κατέβαλαν ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο κυβερνητικός επίτροπος Θ. Σπεράντζας, φίλοι και οι δυο του Καζαντζάκη, να μείνει η σορός του σε ναό της Αθήνας μέχρι την αναχώρησή της για την Κρήτη.
Δυστυχώς ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος δεν τόλμησε το αυτονόητο, φοβούμενος ίσως όχι αδίκως, και τις αντιδράσεις κάποιων ακραίων χριστιανικών ομάδων.
Έτσι, η σορός του συγγραφέα μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο. Στις 5 Νοεμβρίου έπειτα από μεγάλη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης  Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη. Πλήθος Κρητικών βρέθηκαν στον Άγιο Μηνά για να αποχαιρετίσουν τον συγγραφέα που έδωσε στο νησί μας παγκόσμια φήμη και αναγνώριση. Η ταφή έγινε στο λόφο Μαρτινέγκο, πάνω στα ενετικά τείχη.
Αντίθετα με τη φημολογία που επικρατεί και διαδίδεται, ο Νίκος Καζαντζάκης ουδέποτε αφορίστηκε. Αυτό πιστοποιείται από ειδικό έγγραφο με τη σφραγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την υπογραφή του Πατριάρχη που φυλάσσεται στο «Μουσείο Νίκος Καζαντζάκης» στη Μυρτιά Ηρακλείου.
>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ: 56 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Το γράμμα του Καζαντζάκη στην επιτροπή του βραβείου Ειρήνης .

Αγαπητοί φίλοι , 
Δέχομαι την υψηλή αυτή αμοιβή , το παγκόσμιο βραβείο της Ειρήνης , όπως ένας γέρος εργάτης το μεροκάματό του άμα πια βραδυάσει . Είμαι βαθειά συγκινημένος και ντρέπομαι και δεν ξέρω τι να
κάμω . 
      Είμαι άξιος να δεχθώ τέτοιο μεροκάματο ;
      Tις πρώτες στιγμές δίστασα και τέλος μονάχα εξ ονόματος της Κρήτης , της πατρίδας  μου , 
θεώρησα πως μπορώ να δεχτώ μια τέτοια τιμή . 
       Αυτή μονάχα , η Κρήτη , το τρααγικό νησί , που τόσο ακριβά κατάχτησε την ειρήνη , είναι άξια για μια τέτοια αμοιβή .
      Αιώνες πολλούς η Κρήτη αγωνιζόταν για την Ειρήνη , μα δεν μπορούσε να την πάρη παρά διαβαίνοντας ποτάμια αίματα και δάκρυα .  Να γιατί , από την παιδική μου ηλικία , έζησα με πολλή ένταση το τραγικό νόημα της ζωής και την πικρή γεύση του αγώνα .

Με συνεπήρε η πνοή της Κρήτης και προσπάθησα , ως άνθρωπος κι ως συγγραφέας , να πολεμώ για την ελευθερία , την ειρήνη και την σξιοπρέπεια του ανθρώπου . 

Κι απίστευτο , σαν θάμα στου Μαρτινέγκο τις σκοπιές χορεύεις πεντοζάλη ... Κι δεν φοβάσαι τίποτα ! Δεν τρέφεσαι μ΄ελπίδες ! Μα λεύτερος κι αδούλωτος θερίζεις ηλιαχτίδες και πλέκεις φωτοστέφανα στης Κρήτης το κεφάλι !



                                      ΜΝΗΜΗ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Από την Κρήτη της Κνωσσού μα και του Δία τη χώρα
ξεκίνησες μ΄αστραφτερές ιδέες αρματωμένος ,
και μπήκες μέσα στ΄άδυτα του κόσμου φορτωμένος 
μια πείρα που τη ζύμωσαν κι η απανεμιά κι η μπόρα...
Και σαν σοφός αντίκρισες τη σάρκα και το πνέμα...
Σαν Οδυσσέας ερεύνησες τις σκέψεις των ανθρώπων 
κι εκεί που δράκους έφτιασαν και χώρες των Κυκλώπων , 
με λογική ξεσκέπασες την άγνοια και το ψέμα 
κι αφήκες έμετρες σπορές με καρποφόρα γνώση ...
Κι αν κάποιοι πάντα σου ΄κλειναν το Θείο του λόγου δρόμο ,
ποτέ δεν πισωγύρισες , δεν έσκυψες στον τρόμο , 
μα ζέστανες την πίστη σου στο φως , για να ριζώσει ,
ν΄απλώσει κλώνους και καρπούς πιο κει κι απ΄ την Ελλάδα ...
Και να ! Στης γης τα πέρατα τα λόγια σου σαν χάδια 
και σαν καμπάνες της αυγής που διώχνουν τα σκοτάδια ...
Κι η σκέψη σου λιογέννητη και φλογερή λαμπάδα !

Στοιχειά κι ο βιός κι ο θάνατος κι η Κίρκη με τα μάγια ...
Παντού Σειρήνες , κόλακες , δειλοί , γονατισμένοι .
Πολλοί που συμβιβάζονται και λίγοι αντρειωμένοι...
Μα εσύ τολμάς ν΄αντισταθείς και “ στο κακό “ και στ΄ άγια “!
Και λεύτερος , περήφανος , με πίστη και με θάρρος 
ακολουθείς τον Γογοθά του Ανθρώπου , που στον πόνο 
με λύπη βλέπει γύρω του τους σταυρωτές του μόνο ...

Μες στα σκοτάδια των ηθών που δεν υπάρχει φάρος , 
φωτιές , σεισμοί τα λόγια σου  ! Κι η πένα σου νυστέρι !
Γκρεμίζεις φράχτες και ταμπού και καις το κάθε αγκάθι 
κι ανοίγεις κάθε απόστημα και στης ψυχής τα βάθη 
αφήνεις να λαμποκοπά η Αλήθεια σαν αστέρι ...
Κι εκεί που ο δόλος , το άδικο , το μίσος κι η απάτη , 
ξανασταυρώνουνε παντού στη γη την καλωσύνη , 
ο νους σου ξεδιπλώνεται στην απεραντοσύνη.
Διδάσκαλος στο πιο ψηλό του Λόγου σκαλοπάτι , 
Αντάρης , Μύστης , Λειτουργός κι Απόστολος συνάμα...
Για σένα τάχα τέλειωσεν η Οδύσσεια ; Ποιός να ξέρει ;
΄Εδώ που πρωτανάσανες της Λευτεριάς τ΄αγέρι ,
πετάς σαν Γίγας γύρω μας ... Κι απίστευτο , σαν θάμα 
στου Μαρτινέγκο τις σκοπιές χορεύεις πεντοζάλη ...
Κι δεν φοβάσαι τίποτα ! Δεν τρέφεσαι μ΄ελπίδες !
Μα λεύτερος κι αδούλωτος θερίζεις ηλιαχτίδες 
και πλέκεις φωτοστέφανα στης Κρήτης το κεφάλι !
1977  – αφιέρωμα του ιατρού -ποιητή Κώστα Αρ. Ψαρράκη

Μαρτινέγκο – είναι το ύψωμα στο Ηράκλειο Κρήτης , δίπλα στην Χανιώπορτα όπου βρίσκεται ο τάφος του , λιτός κι απέρριτος , μονάχα μ΄έναν μεγάλο σταυρό -σαν την μεγάλη Ψυχή του μεγάλου στοχαστή , της Κρήτης , της Ελλάδος της οικουμένης ...









Συγκλονιστικό βίντεο δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το βίντεο δείχνει χορευτές ντυμένους με παραδοσιακές φορεσιές να χορεύουν κρητικά στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη τιμώντας παράλληλα τη μνήμη του.

Ημέρα μνήμης Νίκου Καζαντζάκη ... και ο δρόμος μας βγάζει στα ενετικά τείχη του Ηρακλείου και τον προμαχώνα του Μαρτινέγκο όπου και ο τάφος του. Μεγάλη θα ναι σίγουρα η χαρά του να γροικά τα Κρητικά στιβάνια να χτυπούν στον απάνω κόσμο στο ρυθμό του Πεντοζάλη ...
Ημέρα μνήμης Νίκου Καζαντζάκη ... και ο δρόμος μας βγάζει στα ενετικά τείχη του Ηρακλείου και τον προμαχώνα του Μαρτινέγκο όπου και ο τάφος του. Μεγάλη θα ναι σίγουρα η χαρά του να γροικά τα Κρητικά στιβάνια να χτυπούν στον απάνω κόσμο στο ρυθμό του Πεντοζάλη ...
πηγή :

http://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1361261

56 χρόνια από το θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη (video)


Σαν σήμερα, 26 Οκτωβρίου 1957, φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών ο σπουδαίος Κρητικός συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης.
Η σύζυγος του, Ελένη Καζαντζάκη, ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Θεόκλητος αρνείται, κατηγορώντας τον Καζαντζάκη ως ιερόσυλο, με βάση αποσπάσματα από τον Kαπετάν Mιχάλη και το σύνολο του περιεχομένου του Τελευταίου Πειρασμού.
Αποτέλεσμα ήταν η σορός του Καζαντζάκη να παραμείνει στο νεκρικό θάλαμο του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών. Άκαρπες απέβησαν οι προσπάθειες που κατέβαλαν ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο κυβερνητικός επίτροπος Θ. Σπεράντζας, φίλοι και οι δυο του Καζαντζάκη, να μείνει η σορός του σε ναό της Αθήνας μέχρι την αναχώρησή της για την Κρήτη.
Δυστυχώς ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος δεν τόλμησε το αυτονόητο, φοβούμενος ίσως όχι αδίκως, και τις αντιδράσεις κάποιων ακραίων χριστιανικών ομάδων.
Έτσι, η σορός του συγγραφέα μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο. Στις 5 Νοεμβρίου έπειτα από μεγάλη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης  Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη. Πλήθος Κρητικών βρέθηκαν στον Άγιο Μηνά για να αποχαιρετίσουν τον συγγραφέα που έδωσε στο νησί μας παγκόσμια φήμη και αναγνώριση. Η ταφή έγινε στο λόφο Μαρτινέγκο, πάνω στα ενετικά τείχη.
Αντίθετα με τη φημολογία που επικρατεί και διαδίδεται, ο Νίκος Καζαντζάκης ουδέποτε αφορίστηκε. Αυτό πιστοποιείται από ειδικό έγγραφο με τη σφραγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την υπογραφή του Πατριάρχη που φυλάσσεται στο «Μουσείο Νίκος Καζαντζάκης» στη Μυρτιά Ηρακλείου.
>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ: 56 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Το γράμμα του Καζαντζάκη στην επιτροπή του βραβείου Ειρήνης .

Αγαπητοί φίλοι , 
Δέχομαι την υψηλή αυτή αμοιβή , το παγκόσμιο βραβείο της Ειρήνης , όπως ένας γέρος εργάτης το μεροκάματό του άμα πια βραδυάσει . Είμαι βαθειά συγκινημένος και ντρέπομαι και δεν ξέρω τι να
κάμω . 
      Είμαι άξιος να δεχθώ τέτοιο μεροκάματο ;
      Tις πρώτες στιγμές δίστασα και τέλος μονάχα εξ ονόματος της Κρήτης , της πατρίδας  μου , 
θεώρησα πως μπορώ να δεχτώ μια τέτοια τιμή . 
       Αυτή μονάχα , η Κρήτη , το τρααγικό νησί , που τόσο ακριβά κατάχτησε την ειρήνη , είναι άξια για μια τέτοια αμοιβή .
      Αιώνες πολλούς η Κρήτη αγωνιζόταν για την Ειρήνη , μα δεν μπορούσε να την πάρη παρά διαβαίνοντας ποτάμια αίματα και δάκρυα .  Να γιατί , από την παιδική μου ηλικία , έζησα με πολλή ένταση το τραγικό νόημα της ζωής και την πικρή γεύση του αγώνα .

Με συνεπήρε η πνοή της Κρήτης και προσπάθησα , ως άνθρωπος κι ως συγγραφέας , να πολεμώ για την ελευθερία , την ειρήνη και την σξιοπρέπεια του ανθρώπου .