Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Η σιωπή για το '21...

Γράφει ο Απόστολος Διαμαντής
Ένα μάλλον πρωτοφανές στοιχείο χαρακτηρίζει την πανεπιστημιακή μας εκπαίδευση σήμερα: η πλήρης σχεδόν σιωπή για το 1821 και η κατάργηση από όλα σχεδόν τα τμήματα Ιστορίας της διδασκαλίας αυτού του μαθήματος, που μέχρι πριν κάποια χρόνια ήταν φυσικά υποχρεωτικό. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός, πως μετά την αποχώρηση του καθηγητή Βασίλη Σφυρόερα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν εξελέγη  κανένας καθηγητής, εξειδικευμένος στην επανάσταση του 1821. Η θέση έμεινε- και μένει- κενή.
Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι γεγονός: σαν να ντρεπόμαστε για τον αγώνα της ανεξαρτησίας μας από τον τουρκικό ζυγό. Και έτσι το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας αγνοεί το 21 και έχει μεταφέρει το μάθημα αυτό στον χώρο των επιλεγόμενων μαθημάτων, μαζί με άλλα πολλά.
Το μάθημα «Ελληνική Επανάσταση» παραμένει υποχρεωτικό μόνον σε δύο πανεπιστήμια, περιφερειακά: στο Ιόνιο και στο Πελοποννήσου. Το μάθημα υπάρχει επίσης ως προαιρετικό στο Αθηνών και στο ΑΠΘ, δηλαδή έχει υποβαθμιστεί εντελώς, ουσιαστικά έχει χαθεί, ενώ στο Πάντειο υπάρχουν κάποια μαθήματα που αναφέρονται σε κοινωνικές όψεις της εθνεγερσίας. Το μάθημα έχει καταργηθεί εντελώς σε όλα τα άλλα Πανεπιστήμια: Ιωαννίνων, Κρήτης, Θεσσαλίας, Θράκης και Αιγαίου, όπου δεν προσφέρεται καν.
Το ζήτημα είναι πρωτοφανές και σκανδαλώδες για την ακαδημαϊκή τάξη, διότι δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε μάθημα ιστορίας, αλλά για την κορυφαία ιστορική στιγμή του Νεώτερου Ελληνισμού. Τι έχει μπει στη θέση αυτού του μαθήματος; Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διδάσκεται υποχρεωτικά η Οθωμανική Ιστορία και στο Πάντειο η Αλβανική! Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος στο Χάρβαρντ και στην Σορβόνη και να μην διδάσκεται τη γαλλική ή την αμερικανική επανάσταση, αλλά μόνον την ιστορία της Γερμανίας και της Ρωσίας! Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, επί παραδείγματι, μπορεί κανείς να βρει μαθήματα για την διατροφή επί Τουρκοκρατίας, αλλά δεν θα βρει πουθενά την Ελληνική Επανάσταση. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε όλα τα ιδρύματα, όπου το 21 απουσιάζει εντυπωσιακά. Είναι σαν να ντρεπόμαστε οι νεοέλληνες για την επανάσταση των προγόνων μας εναντίον του Σουλτάνου.
Γιατί λοιπόν η σιωπή του 21; Οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό ίσως να ανοίγουν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για την αυτοσυνείδηση του νέου ελληνισμού και κυρίως για την μεταπολιτευτική μας εκπαιδευτική κατάσταση. Πλησιάζοντας όμως στα 200 χρόνια από την Επανάσταση που συγκλόνισε τον κόσμο, θα πρέπει να επαναφέρουμε το 21 στη θέση που του αρμόζει.
Η ελληνική ιστοριογραφία το είχε διατυπώσει, από τον 19ο αιώνα ήδη, με εξαιρετική διαύγεια: η ελληνική επανάσταση δεν ήταν έργο κάποιων λογίων, αγροτών ή εμπόρων, δεν ήταν  προϊόν ξένης επέμβασης, ήταν έργο ελλήνων, των αρματολών, των επισκόπων, των εμπόρων, των λογίων, των προεστών, αυτών που μπήκαν «εις το μυστικόν της πατρίδος», που έλεγε και ο Μακρυγιάννης.
Ωστόσο η ελληνική επανάσταση παρουσιάστηκε τις τελευταίες 4 δεκαετίες- κάτω από την επίδραση του δημαρικού σχήματος περί νεοελληνικού διαφωτισμού- ως αποκλειστικό προϊόν της ίδρυσης σχολείων στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, της εμπορικής ανάπτυξης του 18ου αιώνα και της επίδρασης των ευρωπαϊκών Φώτων. Ουσιαστικά η ελληνική επανάσταση αποδόθηκε εξ ολοκλήρου σε μια ετερόφωτη πραγματικότητα, τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και αυτό είναι μια ερμηνεία μονομερής και εσφαλμένη. 
Αν κάποιος ανατρέξει στα έργα της τρέχουσας ελληνικής ιστοριογραφίας θα σχηματίσει την εντύπωση ότι στην Καλαμάτα δεν μπήκαν ένοπλοι, δεν μπήκε ο Πετρόμπεης με τον Κολοκοτρώνη, αλλά ο Συγγρός ή ο Σίνας από τη Βιέννη. Και θα υποθέσει βασίμως, ότι δεν συνεδρίασαν οι οπλαρχηγοί, οι πρόκριτοι και οι επίσκοποι στη σύσκεψη της Βοστίτσας, όπου αποφασίστηκε η εξέγερση, αλλά  οι λόγιοι του λεγόμενου Νεοελληνικού Διαφωτισμού!
Είναι μάλλον άχαρο βεβαίως να επανέρχεται κανείς σε πασίγνωστα γεγονότα. Αλλά δεν είναι επιτρεπτό να συνεχίζεται η σιωπή για το 21.  Υπό την έννοια αυτή το ενδιαφέρον του ίδιου του πρωθυπουργού για την επέτειο της ελληνικής επανάστασης και η ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι θετικό σημάδι και οι ενστάσεις που διατυπώθηκαν από κάποιους εντελώς άκομψα είναι ανεξήγητες.
Για τις αντιδράσεις αυτές ισχύει πάντα η κινέζικη παροιμία: «τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι προχωρεί».
* Ο Απόστολος Διαμαντής είναι συγγραφέας

"Ἡ Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα πρᾶγμα." Φώτης Κόντογλου - Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία



















Ἡ Ῥωμιοσύνη εἶναι ζυμωμένη μὲ τὴν ὀρθοδοξία, 
γι᾿ αὐτὸ Χριστιανὸς κ᾿ Ἕλληνας ἤτανε τὸ ἴδιο. 
Ἀπὸ τότε ποὺ γινήκανε χριστιανοὶ οἱ Ἕλληνες, 
πήρανε στὰ χέρια τους τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ 
καὶ τὴν κάνανε σημαία δική τους: Πίστις καὶ Πατρίς! 
Ποτάμια ἑλληνικὸ αἷμα χυθήκανε γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, 
ἀπὸ τα χρόνια του Νέρωνα καὶ τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἕως τὰ 1838, 
ποὺ μαρτύρησε ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ ἐξ Ἰωαννίνων. 
Ποιὰ ἄλλη φυλὴ ὑπόφερε τόσα μαρτύρια γιὰ τὸ Χριστό; 
Αὐτὸ τὸ ἀκατάλυτο ἔθνος ποὺ ἔπρεπε νὰ πληθύνει
καὶ νὰ καπλαντίσει τὸν κόσμο, ἀπόμεινε ὀλιγάνθρωπο 
γιατὶ ἀποδεκατίσθηκε ἐπὶ χίλια ὀχτακόσια χρόνια
 ἀπὸ φυλὲς χριστιανομάχες.
Ἁγιασμένη Ἑλλάδα! 
Εἶσαι ἁγιασμένη, γιατὶ εἶσαι βασανισμένη. 
Κι ἡ κάθε γιορτή σου μνημονεύει κ᾿ ἕνα μαρτύριό σου.
Τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ τὰ ῾κανες δικά σου πάθη, 
τὰ μαρτύρια τῶν ἁγίων εἶναι τὰ δικά σου μαρτύρια.
Γιὰ νὰ μὴν πάρω τοὺς πολὺ παλιούς, παίρνω δυὸ τρεῖς 
ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀγωνισθήκανε γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας,
ποὺ ὅποτε μιλᾶνε γιὰ τὴ λευτεριά, μιλᾶνε καὶ γιὰ τὴ θρησκεία. 
Ὁ Ρήγας Φεραῖος λέγει: «νὰ κάνουμε τὸν ὅρκο πάνω στὸ Σταυρό». 
Ἕνας ἄλλος ποιητὴς γράφει: «Γιὰ τῆς πατρίδας τὴν ἐλευθερία 
 γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία  γι᾿ αὐτὰ τὰ δυὸ πολεμῶ,  
μ᾿ αὐτὰ νὰ ζήσω ἐπιθυμῶ. 
κι ἂν δὲν τὰ ἀποχτήσω  τί μ᾿ ὠφελεῖ νὰ ζήσω;»...
... Οἱ ἀγράμματοι ποιητὲς τῶν βουνῶν, μέσα στὰ τραγούδια ποὺ κάνανε, 
καὶ ποὺ δὲ θὰ τὰ φτάξει ποτὲ κανένας γραμματιζούμενος, 
μιλᾶνε κάθε τόσο γιά. τὴ Θρησκεία μας, γιὰ τὸ Χριστό,
 γιὰ τὴν Παναγιά, γιὰ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, γιὰ τοὺς ἁγίους. 
Πολλὲς παροιμίες καὶ ρητὰ καὶ λόγια ποὺ λέγει ὁ λαός μας, 
εἶναι παρμένα ἀπὸ τὰ γράμματα τῆς Ἐκκλησίας. 
Ἡ Ῥωμιοσύνη εἶναι ζυμωμένη μὲ τὴν ὀρθοδοξία, 
γι᾿ αὐτὸ Χριστιανὸς κ᾿ Ἕλληνας ἤτανε τὸ ἴδιο. 
Ἀπὸ τότε ποὺ γινήκανε χριστιανοὶ οἱ Ἕλληνες, 
πήρανε στὰ χέρια τους τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ 
καὶ τὴν κάνανε σημαία δική τους: Πίστις καὶ Πατρίς! 
Ποτάμια ἑλληνικὸ αἷμα χυθήκανε γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, 
ἀπὸ τα χρόνια του Νέρωνα καὶ τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἕως τὰ 1838, 
ποὺ μαρτύρησε ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ ἐξ Ἰωαννίνων. 
Ποιὰ ἄλλη φυλὴ ὑπόφερε τόσα μαρτύρια γιὰ τὸ Χριστό; 
Αὐτὸ τὸ ἀκατάλυτο ἔθνος ποὺ ἔπρεπε νὰ πληθύνει
καὶ νὰ καπλαντίσει τὸν κόσμο, ἀπόμεινε ὀλιγάνθρωπο 
γιατὶ ἀποδεκατίσθηκε ἐπὶ χίλια ὀχτακόσια χρόνια ἀπὸ φυλὲς χριστιανομάχες.
Ἁγιασμένη Ἑλλάδα! Εἶσαι ἁγιασμένη, γιατὶ εἶσαι βασανισμένη. 
Κι ἡ κάθε γιορτή σου μνημονεύει κ᾿ ἕνα μαρτύριό σου.
Τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ τὰ ῾κανες δικά σου πάθη, 
τὰ μαρτύρια τῶν ἁγίων εἶναι τὰ δικά σου μαρτύρια.
απόσπασμα απὸ τὸ βιβλίο «Παναγία καὶ Ὑπεραγία» των ἐκδόσεων Ἀρμός




































ΟΡΚΟΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
(Ένας Όρκος Ξεχασμένος)
     «Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού Θεού, 
ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις την 
Εταιρείαν κατά πάντα. 
Να φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία 
και τους λόγους της, μήτε να σταθώ 
κατ΄ουδένα λόγον ή αφορμή του να καταλάβωσι 
άλλοι ποτέ, ότι γνωρίζω τι περί τούτων, 
μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν ή φίλον μου.
     Ορκίζομαι ότι εις το εξής δεν θέλω έμβει 
εις καμμίαν εταιρείαν, οποία και αν είναι, 
μήτε εις κανέναν δεσμόν υποχρεωτικόν. 
Και μάλιστα, οποιονδήποτε δεσμόν αν είχα, 
και τον πλέον αδιάφορον ως προς την Εταιρείαν, 
θέλω τον νομίζει ως ουδέν.
     Ορκίζομαι ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου
 αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της πατρίδος μου, 
των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους, 
θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην
και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, 
όταν η περίστασις το συγχωρήσει.
     Ορκίζομαι να μη μεταχειριστώ ποτέ βίαν
δια να αναγνωρισθώ με κανένα συνάδελφον, 
προσέχων εξ εναντίας με την μεγαλυτέραν
επιμέλειαν να μην λανθασθώ κατά τούτο, 
γενόμενος αίτιος ακολούθου τινός συμβάντος, 
με κανένα συνάδελφον.
     Ορκίζομαι να συντρέχω, όπου εύρω τινά συνάδελφον, 
με όλην την δύναμιν και την κατάστασίν μου. 
Να προσφέρω εις αυτόν σέβας και υπακοήν, 
αν είναι μεγαλύτερος εις τον βαθμόν και
αν έτυχε πρότερον εχθρός μου, 
τόσον περισσότερον να τον αγαπώ και να τον συντρέχω, 
καθ΄όσον η έχθρα μου ήθελεν είναι μεγαλυτέρα.
     Ορκίζομαι ότι καθώς εγώ παρεδέχθην εις Εταιρείαν, 
να δέχομαι παρομοίως άλλον αδελφόν, 
μεταχειριζόμενος πάντα τρόπον και όλην 
την κανονιζομένην άργητα, 
εωσού τον γνωρίσω Έλληνα αληθή,
θερμόν υπερασπιστήν της πατρίδος, 
άνθρωπον ενάρετον και άξιον 
όχι μόνον να φυλάττη το μυστικόν, 
αλλά να κατηχήση και άλλον ορθού φρονήματος.
     Ορκίζομαι να μην ωφελώμαι κατ΄ουδένα τρόπον 
από τα χρήματα της Εταιρείας, 
θεωρών αυτά ως ιερό πράγμα και ενέχυρον 
ανήκον εις όλον το Έθνος μου. 
Να προφυλάττωμαι παρομοίως και εις τα λαμβανόμενα 
εσφραγισμένα γράμματα.
     Ορκίζομαι να μην ερωτώ κανένα των Φιλικών με περιέργειαν,
δια να μάθω οποίος τον εδέχθη εις την Εταιρείαν. 
Κατά τούτο δε μήτε εγώ να φανερώσω, 
ή να δώσω αφορμήν εις τούτον να καταλάβη, ποίος με παρεδέχθη. 
Να αποκρίνομαι μάλιστα άγνοιαν, 
αν γνωρίζω το σημείον εις το εφοδιαστικόν τινός.
     Ορκίζομαι να προσέχω πάντοτε εις την διαγωγήν μου, 
να είμαι ενάρετος. 
Να ευλαβώμαι την θρησκείαν μου, 
χωρίς να καταφρονώ τας ξένας. 
Να δίδω πάντοτε το καλόν παράδειγμα. 
Να συμβουλεύω και να συντρέχω τον ασθενή, 
τον δυστυχή και τον αδύνατον. 
Να σέβομαι την διοίκησιν, τα έθιμα, 
τα κριτήρια και τους διοικητάς του τόπου, εις τον οποίον διατριβώ.
     Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σε,
 ω ιερά πλην τρισάθλια Πατρίς ! 
 Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους Σου. 
Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία 
τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν 
τα ταλαίπωρα τέκνα Σου, εις τα ίδια μου δάκρυα,
χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, 
και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των ομογενών μου
ότι αφιερώνομαι όλως εις Σε. 
Εις το εξής συ θέλεις είσαι η αιτία 
και ο σκοπός των διαλογισμών μου.
Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου,
και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου. 
Η θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήσει επάνω 
εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της, 
το όνομά μου να είναι εις αποστροφήν, 
και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον 
της κατάρας και του αναθέματος των Ομογενών μου, 
αν  ίσως λησμονήσω εις μίαν στιγμήν 
τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου.
Τέλος ο θάνατός μου ας είναι η άφευκτος 
τιμωρία του αμαρτήματός μου, 
δια να μη λησμονώ την αγνότητα της Εταιρείας 
με την συμμετοχήν μου».

Αλέξανδρος Υψηλάντης
































Ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του National Geographic
παρουσιάζει όλη την Ιστορία της Επανάστασης του 1821
Της αναγέννησης ενός Έθνους ,του ηρωϊσμού 
και της αυτοθυσίας,και τελικά της οριστικής νίκης!
Σε έξι βίντεο όλη η ιστορία του 1821!

1821 ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 
ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΖΥΓΟ.
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΟΥ NATIONAL GEOGRAPHIC 


"Όλη δόξα,όλη χάρη, άγια μέρα ξημερώνει και τη μνήμη σου το Έθνος χαιρετά γονατιστό.Και τα στήθη σου όλο φλόγα με τον ήλιο σου πυρώνεις,που χρυσός με περηφάνια περπατεί στον ουρανό."Συνέλληνες 194 χρόνια μετά ΧΡΟΝΙΑ μας ΠΟΛΛΑ !!!

25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821,ΗΜΕΡΑ ΙΕΡΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣΜΕΝΗ!!!
Πώς και πότε γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25η Μαρτίου
α) Γιορτάστηκε το 1838 με πρωτοβουλία του Δημάρχου, ενώ η Κυβέρνηση δεν εκπροσωπήθηκε επίσημα.
β) Ο Όθων ήταν αντίθετος να συνδυαστεί η επανάσταση με την εκκλησιαστική γιορτή του Ευαγγελισμού. 
γ) Το παλάτι δεν επιθυμούσε έξοδα γιορτές την εποχή που οι Αγωνιστές δεν είχαν να φάνε. 
δ) Το “υπερθέαμα”: εκατοντάδες νέοι με δαδιά ή λαδοφάναρα σχημάτισαν το “εν τούτω Νίκα” στο Λυκαβηττό, ενώ οι θεατές παρακολουθούσαν αποσβολωμένοι. 
ε) Λέγεται ότι για την πρώτη γιορτή της 25ης Μαρτίου δαπανήθηκε μέρος των χρημάτων, που προοριζόταν για την ανέγερση του Πανεπιστημίου.
Η   25η Μαρτίου, ως ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας, γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα του 1838 και από τότε καθιερώθηκε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλο το πανελλήνιο. Η καθιέρωση της εορτής οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα του  Δημάρχου της Αθήνας Δημ. Καλλιφρονά ( 1805 – 1879).
Ο Δήμαρχος ήρθε σε ρήξη με τη βαυαρική διοίκηση και συγκεκριμένα με το Υπουργείο των Εσωτερικών το οποίο δεν επιθυμούσε  έξοδα για γιορτές, όταν οι αγωνιστές δεν είχαν να φάνε. Κατά μία άλλη εκδοχή το Παλάτι, μάλλον, δεν επιθυμούσε να συνδέσει την εθνική εορτή με την Ορθοδοξία, για να μη δώσει την ευκαιρία στην Εκκλησία να καπηλευτεί την επανάσταση των Ελλήνων. Τελικά, ο Δήμαρχος θα οργανώσει μόνος του τον εορτασμό και εκ του αποτελέσματος κατάφερε να δώσει  πανηγυρική ατμόσφαιρα, που ευχαρίστησε τους 17.000 Αθηναίους, οι οποίοι κατοικούσαν, τότε, στην πρωτεύουσα. Συγκεκριμένα, σημαιοστόλισε την πόλη και καθάρισε τις (λιγοστές) πλατείες. Ο εορτασμός άρχισε την παραμονή το βράδυ με 21 κανονιοβολισμούς. Και την άλλη μέρα, Παρασκευή πρωί, ανήμερα του Ευαγγελισμού, η Αθήνα ξύπνησε με 21 νέους κανονιοβολισμούς. Αριθμός συμβολικός , που συνδυάζεται με το ’21 της επαναστασης. Άρχισαν, έπειτα, να χτυπούν πανηγυρικά οι καμπάνες των εκκλησιών.
Το πρωί, της 25ης Μαρτίου 1838, εψάλη δοξολογία στον, τότε,  Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης (στην οδό Αιόλου), στην οποία,  και μόνο εκεί, παραβρέθηκε και ο Όθων ντυμένος με την παραδοσιακή φουστανέλα. Το απόγευμα οργανώθηκε από το Δήμο χορός στην πλατεία των παλαιών Ανακτόρων στον οποίο συμμετείχαν όλοι οι νέοι της πόλης ανεξάρτητα από την κοινωνική τους τάξη και τους παρακολούθησαν πολλοί από τους Αγωνιστές του 1821. Τη  νύχτα ο Δήμαρχος, πάντα, φωταγώγησε με λαδοφάναρα τους κεντρικούς δρόμους και την Ακρόπολη.
Τέλος, οι Αθηναίοι έμειναν αποσβολωμένοι από το υπερθέαμα, όταν αντίκρισαν στο Λυκαβηττό φαναράκια που τα κρατούσαν νεολαίοι της εποχής και σχημάτιζαν ένα τεράστιο  φωτεινό σταυρό με τις λέξεις «Εν τούτω Νίκα» Έτσι, το 1838 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25 Μαρτίου, ως μέρα μνήμης των Ελλήνων Αγωνιστών του 1821. Και τούτη η γιορτή έγινε με γκρίνια, με διαφωνίες και με πλουσιοπάροχη μεγαλοπρέπεια (ενώ χρήματα δεν υπήρχαν), κατά την πατροπαράδοτη συνήθεια μας. Οι κακές γλώσσες λένε ότι για τη γιορτή ετούτη δαπανήθηκε μέρος των χρημάτων, που προοριζόταν για την ανέγερση του Πανεπιστημίου. ΠΗΓΗ:
Ο Ξεσηκωμός του Γένους!
Όλη η Ιστορία της Επανάστασης του 
1821σ΄ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ
Image
Ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του National Geographic παρουσιάζει όλη την Ιστορία της Επανάστασης του 1821. Της αναγέννησης ενός Έθνους.Του ηρωϊσμού και της αυτοθυσίας. Και τελικά της οριστικής νίκης.
Σε έξι βίντεο όλη η ιστορία του 1821!