Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Έτσι ξεγελιούνται κι οι καρδιές μας, σαν τις μυγδαλιές, που πολλές φορές ανθίζουν προτού να ’ρθει η πίκρα του χειμώνα…Kαλό μήνα Φλεβάρη - κουτσοφλέβαρο να ΄χουμε!




Θα σας πω μιαν ιστορία απλή 
και λυπητερή – γιατί απλή
και λυπητερή είναι η ζωή.
Τι γρήγορα που φεύγομε και αφήνομε τον ήλιο και τη
θάλασσα, τα λουλούδια και το φεγγάρι!
Τα παλαιά τραγούδια είναι γεμάτα δάκρυα
 – και τα χείλη των νέων που γελούνε 
φανερώνουν το τόξο της
οδύνης
γιατί και η χαρά δεν είναι παρά 
ένας καημός
που περιμένει την ώρα του να ’ρθεί 
– είναι ο άμμος πάνω
Έτσι ξεγελιούνται κι οι καρδιές μας, 
σαν τις μυγδαλιές,
που πολλές φορές ανθίζουν 
προτού να ’ρθει η πίκρα του
χειμώνα…

Εσείς που θα διαβάσετε αυτήν την ιστορία 
θα σκεφθείτε ίσως πως με περισσότερην 
υποταγή κι ευγνωμοσύνη πρέπει να ζήσομε 
τη θλίψη της ζωής που μας έδωσε
η Μοίρα.
Αχ, όσους και να πυργώσει η ανθρώπινή μας
περηφάνια άλικους βράχους μέσα στη ρεματιά του βίου,
πάντα το θλιμμένο το ποτάμι θα κυλήσει κάτω απ’ τις
κλωνόγερτες ημέρες μας τα πονεμένα του νερά, βουβά κι
αργά, προς τη μεγάλη θάλασσα τη σκοτεινή που είναι η
ευτυχία η αληθινή – γιατ’ είναι η αιώνια αλήθεια
απόσπασμα από το βιβλίο :
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΜAΝΟΣ
ΑΓΓΕΛΑ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ
« Σαν τις μυγδαλιές »
Ιδέες και σύμβολα στην Κερένια κούκλα
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ
Ιδρυτική δωρεά Παγκρητικής Ενώσεως Αμερικής
ΗΡΑΚΛΕΙΟ 2013
Μπορείτε να κατεβάσετε το βιβλίο δωρεάν από ΕΔΩ :
http://www.cup.gr/Files/files/KERENIA-KOUKLA-SAMPLE.pdf


Η «Κερένια Κούκλα» του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Πατρίς το 1908 και εκδόθηκε σε βιβλίο το 1911, 

τη χρονιά θανάτου του συγγραφέα. 
Πρόκειται για ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα και όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο του έργου πρόκειται για μια 
«ιστορία απλή και λυπητερή, 
γιατί απλή και λυπητερή είναι η ζωή».

Η υπόθεση του έργου διαδραματίζεται σε μια λαϊκή συνοικία της πρωτεύουσας και μας περιγράφει τη σκληρή ζωή εκείνης της εποχής, τις πίκρες και τα πάθη των απλών ανθρώπων. 
Σταθερά μοτίβα στο έργο είναι η σκληρή μοίρα, η αρρώστια και το ανέφικτο της ανθρώπινης ευτυχίας.
Η υπόθεση είναι απλή και βγαλμένη μέσα από τη ζωή: 
Μια γυναίκα του λαού, η Βιργινία, ερωτεύεται και παντρεύεται έναν άνδρα νεώτερό της, τον Νίκο και μένουν σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας. 
Η γυναίκα αρρωσταίνει και ο σύζυγός της αναγκάζεται να προσλάβει μια νέα κοπέλα, τη Λιόλια, για να τη φροντίζει. 
Ο Νίκος ερωτεύεται τη Λιόλια και η Βιργινία πεθαίνει, αφού ανακαλύπτει αυτόν τον έρωτα. 
Ο Νίκος παντρεύεται τη Λιόλια, όμως η τραγική σκιά της πεθαμένης Βιργινίας στοιχειώνει τη νέα οικογένεια. 
Το παιδί που γεννιέται από αυτό το γάμο είναι ατροφικό, σαν μια κερένια κούκλα και μοιάζει με το πρόσωπο της πεθαμένης. 
Η σκιά της φθοράς και του θανάτου δεν πρόκειται να αφήσει την νέα οικογένεια να κατακτήσει την ευτυχία.
Η «Κερένια Κούκλα» θεωρήθηκε ως ένα από τα πρώτα δείγματα του συμβολισμού στη νέα ελληνική λογοτεχνία. 
Ο Χρηστομάνος καταφέρνει με την «Κερένια Κούκλα» να μας παρουσιάσει ένα τολμηρό κείμενο, να ηθογραφήσει με ενάργεια τους χαρακτήρες του και να μας περιγράψει με ρεαλισμό τη σκληρή ζωή εκείνης της εποχής. 
Ο ρεαλισμός της αφήγησης συνδυάζεται με τον λυρισμό των περιγραφών και η απλή γλώσσα του κειμένου ελκύει περισσότερο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Από τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012 και κάθε μέρα εκτός Σαββάτου και Κυριακής στις οκτώ το βράδυ, 
από το Τρίτο Πρόγραμμα 90,9 και 95,6 
και από την ιστοσελίδα της ΕΡΤ 
η ηθοποιός Ιφιγένεια Αστεριάδη διαβάζει 
το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου 
«Η Κερένια Κούκλα» σε 18 ημίωρα επεισόδια, 
τα οποία ηχογραφήθηκαν για την Ελληνική Ραδιοφωνία.
Επιμέλεια αφήγησης: Νίκος Δημητρόπουλος
Συναρμογή-ηχητικές στίξεις: Γιώργος Χελιδονίδης
Μουσική επιμέλεια: Στέλιος Κεφαλόπουλος
Μπορείτε ν' ακούσετε τις ραδιοφωνικές 



ΔΙΣΚΟΣ " ΑΓΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ "
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ 1972.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ
ΠΕΤΡΗ ΣΑΛΠΕΑ.
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΦΛΕΒΑΡΗ ΝΑΧΟΥΜΕ !!! 
Φλεβάρης κουτσοφλέβαρος, και του τσαπιού ο μήνας .

Ο Φεβρουάριος παράγεται από το λατινικό
ρήμα februare, που σημαίνει καθαίρω, 
αγνίζω, αποβάλλω τα καθάρματα.
Ο Φεβρουάριος προστέθηκε στο Ρωμαϊκό 
έτος σαν ο τελευταίος μήνας από τον Πομπίλιο Νουμά
Είναι μήνας διαβατήριος και αποκαθαρκτικός. 
Το 153 π,χ. μεταφέρθηκε στη θέση που έχει σήμερα 
(δεύτερος μήνας του έτους), και σε αυτή τη θέση διατηρήθηκε και στο Γρηγοριανό ημερολόγιο. 
Στη διάρκειά του οι Ρωμαίοι διοργάνωναν τελετές καθαρμών και εξαγνισμών.
Η λατινική λέξη februa σημαίνει καθάρσιος-καθαρκτικός και το ουδέτερο πληθυντικού februa, σήμαινε όχι μόνο καθαρτήριος, 
αλλά και συγκεκριμένα ειδική γιορτή που γίνονταν τον μήνα Φεβρουάριο.
Ο μήνας λοιπόν που περιλάμβανε τους καθαρμούς ονομάστηκε Februarious mensis και μετά από παράλειψη του mensis (μήνας) έμεινε η λέξη Φεβρουάριος.
Η Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος αναφέρει ότι ο Φέβρουος ήταν ο θεός των νεκρών και η Φεβρούα ήταν η θεά που επόπτευε τους καθαρμούς και τους εξαγνισμούς.
Ο μήνας Φεβρουάριος ήταν αφιερωμένος λοιπόν από τους Ρωμαίους στον εξαγνισμό και επιπρόσθετα, επειδή ήταν πολύ βροχερός τον είχαν αφιερώσει στον Ποσειδώνα.
Ο Φεβρουάριος αντιστοιχούσε προς τον αττικό μήνα Ανθεστηριώνα.
Με την καθιέρωση του Ιουλιανού ημερολόγιου (46 π.χ.) περιορίστηκαν οι μέρες του μήνα αυτού από 30 που ήταν ως τότε σε 29, και την εποχή του αυτοκράτορα Αυγούστου του αφαιρέθηκε μια ακόμη ημέρα, που προστέθηκε στον μήνα Αύγουστο προς τιμήν του Αυτοκράτορα.
Για να συντονιστεί το ημερολόγιο των 365 ημερών προς το ηλιακό έτος, καθιερώθηκε η αύξηση των ημερών του Φεβρουαρίου κατά μια, κάθε τέσσερα χρόνια.
Ο λαός μας τον αποκάλεσε Κουτσοφλέβαρο
επειδή έχει 28 ημέρες και κάθε τέσσερα χρόνια 29
Κάθε τέσσερα χρόνια που έχουμε δίσεκτο έτος, 
ο λαός μας πιστεύει ότι είναι κακότυχο. 
Το δίσεκτο έτος δεν πρέπει να φυτεύουν αμπέλια οι γεωργοί ούτε να γίνονται γάμοι ούτε να χτίζονται σπίτια.
Λέγεται επίσης Φλιάρης, Ληψομήνας, Κουτσός
Κουτσούκης ή Μικρός (Κύπρος).
Στον πόντο τον Φεβρουάριο τον ονόμαζαν συνήθως Κούντουρος, γιατί έχει κοντή ουρά, αφού είναι λειψός σε σχέση με τους άλλους. Επίσης σε κάποια μέρη λεγόταν Κούτσουρος,
διότι κατά κάποιο τρόπο είναι κουτσουρεμένος.
Οι δύο λέξεις Φεβρουάριος, Φλεβάρης 
δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους 
άσχετα αν συμπτωματικά ταιριάζουν τόσο 
ώστε η μια να προέρχεται από την άλλη.
Το ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ είναι ρωμαϊκό από τους Ρωμαίους θεούς Φεβρούα των καθαρμών και Φέβρουο των νεκρών.
Το ΦΛΕΒΑΡΗΣ βγαίνει από τη λαϊκή ελληνική 
παράδοση και έχει σχέση με τις φλέβες της γης. 
Ο λαός μας κατά τον Δ.Σ. Λουκάτο, 
παρετυμολόγησε τον μήνα και τον ονόμασε Φλεβάρη,
επειδή «ανοίγει τις φλέβες του» 
και γεμίζει τη γη νερά.
Κατ' άλλους λέγεται Φλεβάρης
γιατί παγώνει τις φλέβες της γης. 
Στη Θράκη υπάρχει το ρήμα φλεβαρίζω= πλημμυρίζω, 
επειδή τα χωράφια 
«φλεβαρίζουν από τις βροχές
Λέγεται και τρυγητής γιατί στον αγροτικό βίο, 
ο Φλεβάρης είναι ο μήνας των αμπελιών. 
Τότε γίνεται το κλάδεμα, το καθάρισμα και το τσάπισμα των αμπελιών. 
Τότε βάζουν και καταβολάδες, δηλαδή φυτεύουν αμπέλια 
(εκτός και αν είναι δίσεχτος ο χρόνος). 
Για αυτό του το περιεχόμενο ο Φλεβάρης λέγεται όπου είναι ανεπτυγμένη η αμπελουργία και Κλαδευτής.
Για τον άστατο καιρό, ο Φλεβάρης λέγεται επίσης και Μεθυσμένος, γιατί δεν ξέρει τι κάνει.
Καλό μήνα ΦΛΕΒΑΡΗ να ΄χουμε!
Με το ποίημα των σχολικών μας χρόνων που πας καραβάκι
του Λογοτέχνη,
δημοσιογράφου καὶ ἀκαδημαϊκού ἀπὸ τὸ Καρπενήσι
Ζαχαρία Παπαντωνίου πού είχε πεθάνει 
σαν σήμερα του Φλεβάρη το 1940 
στην Αθήνα αλλά και Φλεβάρη 
επίσης μήνα είχε γεννηθεί στις 
2 Φλεβάρη το 1877 στο Καρπενήσι
βιογραφία εδώ :
"Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;
Σε μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;
Ανέμοι σφυρίζουν και πέφτει νερό,
πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;"

_"Για χώρα πηγαίνω πολύ μακρινή
θα φέξουνε φάροι πολλοί να περάσω
βοριάδες, νοτιάδες θα βρω μα θα φτάσω
με πρίμο αγεράκι, μ' ακέριο πανί."

_"Κι αν οι κάβοι σου στήσουν τη νύχτα καρτέρι;
Απάνω σου αν πέσει το κύμα θεριό
και πάρει τους ναύτες και τον τιμονιέρη;
Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;"

Ποίηση: Ζαχαρίας Παπαντωνίου
Μουσική: Αφροδίτη Μάνου
Πρώτη εκτέλεση: Αφροδίτη Μάνου
Kαλό μήνα Φεβρουάριο,
Φλεβάρη - κουτσοφλέβαρο να ΄χουμε!