Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Σαν Σήμερα 24 Απρίλη το 1821 , " Για ιδές καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει τώρα π' ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι "





Αθανάσιος Διάκος (1788 – 1821)

Ο Θάνατος του Διάκου
Πολλή μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα,
καν ο Καλύβας έρχεται, καν ο Λεβεντογιάννης.
-Ουδ' ο Καλύβας έρχεται, ουδ' ο Λεβεντογιάννης,
Ομέρ-Βρυώνης πλάκωσε με δεκοχτώ χιλιάδες.

Ο Διάκος σαν τ'αγρίκησε, πολύ του κακοφάνη,
ψιλή φωνή ν' εσήκωσε, τον πρώτο του φωνάζει:
- Το στράτευμά μου σύναξε, μάσε τα παληκάρια,
δωσ' τους μπαρούτη περισσή και βόλια με τις φούχτες
γλήγορα και να πιάσωμε κάτω στην Αλαμάνα,
όπου ταμπούρια δυνατά έχει και μετερίζια.

Επήραν τ' αλαφρά σπαθιά και τα βαριά τουφέκια,
στην Αλαμάναν' έφτασαν κι' έπιασαν τα ταμπούρια.
-Καρδιά, παιδιά μου, φώναξε, παιδιά μη φοβηθήτε,
ανδρεία ωσάν Έλληνες, ωσάν Γραικοί σταθήτε!

Εκείνοι εφοβήθηκαν κι' εσκόρπισαν στους λόγγους.
Έμειν' ο Διάκος στη φωτιά με δεκοχτώ λεβέντες,
τρεις ώρες επολέμαε με δεκοχτώ χιλιάδες.

Σκίστηκε το τουφέκι του κι' εγίνηκε κομμάτια,
και το σπαθί του έσυρε και στη φωτιά ν' εμπήκε,
έκοψε Τούρκους άπειρους κι' εφτά μπουλουκμπασάδες.
Πλην το σπαθί του έσπασε ν'απάν' από τη χούφτα
κι' έπεσ' ο Διάκος ζωντανός εις των εχθρών τα χέρια.
Χίλιοι τον πήραν απ' εμπρός και δυο χιλιάδες πίσω.

Κι' Ομέρ Βριώνης μυστικά στο δρόμο τον ερώτα:
- Γένεσαι Τούρκος, Διάκο μου, την πίστη σου ν' αλλάξης, να προσκυνάς εις το τζαμί, την εκκλησιά ν' αφήσης;
Κι' εκείνος τ' απεκρίθηκε και με θυμό του λέει:
-Πάτε κι' εσείς και' η πίστη σας, μουρτάτες να χαθήτε,
εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ' απεθάνω.
Αν θέλετε χίλια φλωριά και χίλιους μαχμουτιέδες,
μόνο πέντ' έξι ημερών ζωή να μου χαρίστε,
όσο να φτάσ' ο Οδυσσεύς και ο Θανάσης Βάγιας.

Σαν τ' άκουσ' ο Χαλίλμπεης με δάκρυα φωνάζει:
-Χίλια πουγγιά σας δίνω 'γω κι' ακόμα πεντακόσια,
το Διάκο να χαλάσετε, το φοβερό τον κλέφτη,
ότι θα σβήση την Τουρκιά και όλο το Δοβλέτι.

Το Διάκο τον επήρανε και στο σουβλί τον βάλαν,
Ολόρθο τον εστήσανε, κι' αυτός χαμογελούσε.
Την πίστη τους τους έβριζε, τους έλεγε μουρτάτες.
- Εμέν' αν εσουβλίσετε , ένας Γραικός εχάθη
ας είν' καλά ο Οδυσσεύς κι' ο καπιτάν Νικήτας,
αυτοί θα κάψουν την Τουρκιά κι' όλο σας το Δοβλέτι.


Από τους πρωτεργάτες του εθνικού ξεσηκωμού στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας.
O Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε το 1788 στην Άνω Μουσουνίτσα της Φωκίδας (σημερινός Αθανάσιος Διάκος) και κατ’ άλλους στη γειτονική Αρτοτίνα, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός.
Ο πατέρας του, Νικόλαος Γραμματικός, γνωστός στην περιοχή με το παρατσούκλι «ψυχογιός», μη μπορώντας να αντέξει τα βάρη της πολυμελούς οικογένειάς του, τον έστειλε δόκιμο μοναχό στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε ηλικία 12 ετών. Πέντε χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την καλογερική, όταν σκότωσε ένα Τούρκο αγά, επειδή, σύμφωνα με κάποια παράδοση, αυτός του έθιξε τον ανδρισμό του, θαμπωμένος από την ομορφιά του.
Ο νεαρός Αθανάσιος εντάχθηκε ως πρωτοπαλίκαρο στο σώμα του οπλαρχηγού Γούλα Σκαλτσά, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, καθώς ο παππούς και ο θείος του είχαν διατελέσει κλέφτες. Τότε έλαβε και το προσωνύμιο Διάκος, με το οποίο έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία.
Το 1814 πήγε στα Ιωάννινα και εντάχθηκε στη σωματοφυλακή του Αλή Πασά, της οποίας επικεφαλής ήταν ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Όταν ο Ανδρούτσος διορίστηκε αρχηγός στο αρματολίκι της Λιβαδειάς, ο Διάκος τον ακολούθησε. Μετά την αποχώρηση του Ανδρούτσου, ο Διάκος ανακηρύχθηκε καπετάνιος του καζά (θρησκευτικού λειτουργού) της πόλης τον Οκτώβριο του 1820, ενώ την ίδια περίοδο μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.
Στις 27 Μαρτίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος πρωτοστατεί στην κήρυξη της Επανάστασης στην Ανατολική Στερεά (Μονή Οσίου Λουκά), μετά από συνεννόηση με τους Αχαιούς, που είχαν επαναστατήσει μία εβδομάδα νωρίτερα. Έχοντας λάβει την άδεια του βοεβόδα της Λιβαδειάς Χασάν Αγά, κατορθώνει να στρατολογήσει 5.000 χωρικούς, με  πρόσχημα την απόκρουση του Ανδρούτσου.
Στις 30 Μαρτίου, η Λιβαδειά πέφτει στα χέρια των επαναστατών και στη συνέχεια ο Διάκος οργανώνει την κατάληψη της Αταλάντης (31 Μαρτίου) και της Θήβας (1 Απριλίου), ενώ λίγο αργότερα κυριεύει το ισχυρό φρούριο της Μπουδουνίτσας (Μενδενίτσας). Ακολούθως, επιχειρεί να καταλάβει το Ζητούνι (Λαμία), το διοικητικό κέντρο της περιοχής και το Πατρατζίκι (Υπάτη), χωρίς, όμως, επιτυχία, καθότι ο τοπικός οπλαρχηγός Μήτσος Κοντογιάννης αρνείται να βοηθήσει, επειδή θεωρεί άκαιρο τον ξεσηκωμό.
Η Οθωμανική διοίκηση θορυβείται από τον ξεσηκωμό των ραγιάδων και διατάσσει τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ να καταστείλουν την Επανάσταση, τόσο στη Ρούμελη, όσο και στην Πελοπόννησο. Στις 17 Απριλίου οι δυο πασάδες με 8.000 άνδρες στρατοπεδεύουν στο Λιανοκλάδι, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λαμία.
Ο κίνδυνος είναι μεγάλος για τους επαναστατημένους Έλληνες. Οι οπλαρχηγοί της περιοχής συσκέπτονται στο χωριό Καμποτάδες (20 Απριλίου) και  αποφασίζουν και υπερασπιστούν όλες τις διαβάσεις του Σπερχειού (Αλαμάνας), ώστε να αποκόψουν την πρόσβαση των Τούρκων προς τα Σάλωνα (Άμφισσα) και τη Λιβαδειά.
Το πρωί της 23ης Απριλίου οι Τούρκοι επιτίθενται ταυτόχρονα σε όλο το εύρος του ελληνικού μετώπου. Ο Διάκος υπερασπίζεται με τους λιγοστούς άνδρες του το ξύλινο γεφύρι της Αλαμάνας. Μάχεται ηρωικά, τραυματίζεται και τελικά συλλαμβάνεται αιχμάλωτος.
Ο επίλογος της μάχης της Αλαμάνας γράφεται την επόμενη ημέρα (24 Απριλίου). Ο τραυματισμένος Αθανάσιος Διάκος μεταφέρεται σιδηροδέσμιος στη Λαμία. Οι Οθωμανοί του προτείνουν να προσκυνήσει και να συνεργαστεί μαζί τους. Ο Διάκος υπερήφανα αρνείται: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ’ να πεθάνω» φέρεται να τους απάντησε.
Ο ελληνικής καταγωγής Ομέρ Βρυώνης δεν θέλησε να τον σκοτώσει, αφού τον γνώριζε πολύ καλά από την αυλή του Αλή Πασά και εκτιμούσε τις ικανότητές του. Επέμενε, όμως, ο Χαλήλμπεης, σημαίνων Τούρκος της Λαμίας, ο οποίος έπεισε τον Κιοσέ Μεχμέτ, ιεραρχικά ανώτερο του Ομέρ Βρυώνη, ότι ο Διάκος θα έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά, επειδή είχε σκοτώσει πολλούς Τούρκους.
Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν θάνατος διά ανασκολοπισμού και εκτελέστηκε την ίδια μέρα. Προτού ξεψυχήσει ο Διάκος λέγεται ότι αναφώνησε το αυτοσχέδιο τετράστιχο:

Για ιδές καιρό που διάλεξε
ο χάρος να με πάρει
τώρα π' ανθίζουν τα κλαδιά
και βγάζει η γης χορτάρι



Διαβάστε περισσότερα: 

Ακριβή μου, φτώχεια !

ftoxeia
ftoxeia

ftoxeia

ftoxeia

Ακριβή μου, φτώχεια!

ftoxeia

Ακριβή μου, φτώχεια!

ftoxeia



Ακριβή μου, φτώχεια!


Οι μυστικές συμφωνίες και τα άτυπα καρτέλ, η ολιγοπωλιακή διάρθρωση της ελληνικής αγοράς, αλλά και οι φόροι, οι πολεοδομικοί περιορισμοί στις προδιαγραφές κτηρίων που εμποδίζουν την πλήρη εκμετάλλευση των αποθηκευτικών χώρων και λοιπά, η γραφειοκρατία επιτρέπουν στις πολυεθνικές και όχι μόνο την διατήρηση υψηλών περιθωρίων κέρδους παρά την ύφεση. Με αυτό τον τρόπο, περάσαμε από την ακρίβεια της ευμάρειας της περιόδου 2004-2009, στην ακρίβεια της φτώχειας από το 2010 και μετά…
Το υπουργείο Ανάπτυξης διαπιστώνει ότι 8 από τα 10 βασικά προϊόντα που αγοράζει το ελληνικό νοικοκυριό, είναι κατά μέσο όρο 30% ακριβότερα από τις τιμές που πωλούνται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με το «Έθνος» το υπουργείο ετοιμάζει παρεμβάσεις στην αγορά με στόχο το προσεχές δίμηνο οι τιμές σε 100 τουλάχιστον προϊόντα που καθημερινά μπαίνουν στα ελληνικά σπίτια, από τρόφιμα και είδη ατομικής περιποίησης έως απορρυπαντικά, χαρτικά κ.λπ. να μειωθούν κατά 30%. Τα καπέλα και ενίοτε τα σομπρέρο εντοπίζονται στα εξής είδη: Καφές, ρύζια, μαγιονέζες, πατατάκια, δημητριακά πρωινού, είδη τύπου μερέντα, γάλατα, τυριά, γιαούρτι, αναψυκτικά, αλεύρι, κίτρινα τυριά, αλλά και αποσμητικά, κρέμες χεριών, αφροντούς, οδοντόκρεμες, σερβιέτες, ξυριστικές μηχανές κ.λ.π
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι πολυεθνικοί όμιλοι θεωρούν την Ελλάδα αγορά δεύτερης κατηγορίας, με συνέπεια στα ράφια των ελληνικών καταστημάτων καταλήγουν χαμηλότερης ποιότητας αγαθά. Σχετικό ρεπορτάζ της «Καθημερινής» επεσήμανε ότι εταιρείες με δίκτυα καταστημάτων λιανικής, προμηθεύονται επώνυμα προϊόντα γνωστών πολυεθνικών ομίλων από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ιταλία, καθότι η προμήθεια από αυτές τις χώρες γίνεται σε χαμηλότερη τιμή σε σχέση με την αγορά στην Ελλάδα. Τα προϊόντα αυτά, β΄ διαλογής, παρουσιάζονται στην ελληνική αγορά, ως φθηνότερα συγκριτικά με τα ανταγωνιστικά αγαθά.
Έρευνα του Ινστιτούτου Εμπορίου και Υπηρεσίων (ΙΝΕΜΥ) της ΕΣΕΕ διαπιστώνει 4 αιτίες για την ακρίβεια που μαστίζει την ελληνική αγορά:
1. Οι ρήτρες απαγόρευσης παράλληλων εισαγωγών που επιβάλλουν στους λιανέμπορους οι πολυεθνικές αλλά και η αύξηση των μεταφορικών.
2. Οι ενδοομιλικές συναλλαγές πολυεθνικών, μέσα από τις οποίες φουσκώνουν τις τιμές αλλά και το κόστος προκειμένου να αποφεύγουν τη φορολογία στην Ελλάδα.
3. Οι υψηλοί συντελεστές του 23% ΦΠΑ.
4. Οι ανατιμήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.
Το κεντρικό πρόβλημα είναι η παρεμπόδιση από την γραφειοκρατία και τις πολυεθνικές που ελέγχουν τα δίκτυα διανομής στο να μπουν νέες επιχειρήσεις στην αγορά. Με δυο λόγια παρεμποδίζεται ο ανταγωνισμός και η κυβέρνηση μετά από τρία μνημόνια εξακολουθεί να ομφαλοσκοπεί και να μελετάει…
Read more: 
Μειώσεις τιμών… στα λόγια
meioseis sta logia

Στη διΑρκεια της γενικΗς συνΕλευσης της ΚεντρικΗς Ένωσης ΕπιμελητηΡΙων ΕλλΑδας, συμφωνΗθηκε να γΙνει με πρωτοβουλΙα του επιχειρηματικοΥ κΟσμου προσπΑθεια περαιτΕρω μεΙωσης των τιμΩν στην αγορΑ.

Εκ πρώτης όψεως καλά ακούγεται κι είναι να επικροτεί κανείς την εν λόγω απόφαση, ασχέτως αν δεν έχει ακόμη ξεδιπλωθεί ως προς τις λεπτομέρειές της.
Παίζοντας το αγαπημένο παιχνίδι των λέξεων, θα σταθούμε στο «περαιτέρω». Γιατί ; Διότι «περαιτέρω» δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει, αφού οι τιμές στην αγορά διατηρούνται στο ύψος τους. ΔΕΝ έχουν μειωθεί, για να μειωθούν κι άλλο. Εκτός κι αν μια υποχώρηση της τάξης του 1-2% που οι κυβερνώντες διαφημίζουν μπορεί να θεωρηθεί πραγματική μείωση.
Και μιλούμε φυσικά για τα τρόφιμα πρωτίστως κι άλλα αναγκαία είδη της καθημερινότητας. Διότι αυτά ενδιαφέρουν τον κόσμο. Εντάξει στα είδη ένδυσης/υπόδησης, ας πούμε, έχουμε σαφείς πτωτικές τάσεις της τάξης του 20-25% (κι άλλο πρέπει, καθώς ο τύπος «χονδρική επί τρία ή επί τέσσερα για να διαμορφωθεί η λιανική τιμή δε μπορεί να έχει εφαρμογή στη σημερινή πραγματικότητα), αλλά δεν είναι τα αναγκαία, πως να το κάνουμε τώρα.
Μόνο και μόνο ότι έφτασε κι εκείνος ο κ. Τόμσεν να ομιλεί περί τιμών, σκεφτείτε πόσο απαράδεκτη είναι η κατάσταση…
Υποθέτουμε ότι αν οι επιχειρηματίες αντιληφθούν τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος και οδηγηθούν σε αλλαγή αντίληψης, τότε θα δούμε ουσιώδη αποτέλεσμα.
Μέχρι στιγμής πάντως μια ισχυρή μερίδα κρύβεται απλώς πίσω από το δάχτυλό της (ή του αυξημένου ΦΠΑ αν θέλετε) περιμένοντας τα κέρδη από την τιμή κι όχι από τον τζίρο. Κούνια που τους κούναγε…
ΥΓ1: Μιας κι έρχεται Πάσχα, συζητούσα με μεγάλο κρεοπώλη για την κίνηση. «Άστα να πάνε. Άλλοτε τέτοιες ημέρες είχα κλεισμένες παραγγελίες τουλάχιστον για 500 αρνιά, και σήμερα μόνο για 50! Το πιστεύεις;». Τον ρώτησα γιατί δεν συμμαζεύει λίγο την τιμή, μπας και περιορίσει τη χασούρα έστω στο μισό. «Ε, δε γίνεται φιλαράκο, δε βγαίνω», η κλασική απάντηση. Ναι, καμάρι μου έτσι που το πας, δεν πρόκειται με τίποτα να τη βγάλεις καθαρή…
ΥΓ2: Μην τρομάζετε. Φυσικά και θα φάει αρνάκι το Πάσχα ο κόσμος. Απλώς αλλάζει προμηθευτή! Στην περιφέρεια της χώρας ολοένα και περισσότεροι στρέφονται στους…κτηνοτρόφους, οι οποίοι επί της ουσίας πωλούν σε τιμή χονδρικής… Λύσεις πάντα βρίσκει κανείς…Readmore: