Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Πως σκέφτομαι να ψηφίσω και γιατί;

του Θόδωρου Αθηναίου Πεπραγμένα και ευθύνες του χθες και του σήμερα Ο τρόπος οργάνωσης του κράτους κατά την μεταπολίτευση, έπρεπε να εκσυγχρονιστεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει επιβιώσει με τέτοιες, ή ακόμα και λιγότερες αγκυλώσεις στο κράτος. Όλες μεταρρυθμίστηκαν στα σύγχρονα πλαίσια της διεθνούς οικονομίας. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το γνώριζαν καλά αυτό, ειδικά την εποχή που μπήκαμε στην ΟΝΕ. Εντούτοις, για ψηφοθηρικούς λόγους διατήρησης ενός πελατειακού κράτους που τους κρατούσε στην εξουσία, όχι μόνο αποδείχθηκαν άτολμοι, αλλά εσχάτως σε σημείο κακουργήματος. Αυτό το οικοδόμημα από δανεικά το 2010 κατέρρευσε. Ήδη σε αδιέξοδο η κυβέρνηση εισηγήθηκε, σε συνεννόηση με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ένα 3ετές πρόγραμμα δανειοδότησης της χώρας, ώστε να κερδίσουμε χρόνο για να εκσυγχρονιστεί το κράτος με μεταρρυθμίσεις, που θα χρηματοδοτούσαν τις ανάγκες δανεισμού. Τρία χρόνια μετά, η ίδια η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που το εισηγήθηκε, δεν προχώρησε σε καμία μεταρρύθμιση, προφανώς γιατί έθιγε ευαίσθητα συμφέροντα ψηφοφόρων τους που αποτελούν μέρος του λεγόμενου πελατειακού “βαθέως κράτος”. Αποτέλεσμα, το πρώτο πρόγραμμα δανεισμού να αποτύχει και αντί τον δανεισμό να τον χρηματοδοτούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, τον χρηματοδοτεί ο Έλληνας πολίτης υποφέροντας από ακραία φορολογία και σκληρά χαράτσια, με αποτέλεσμα ύφεση, λουκέτα και αδιέξοδα. Ο πολύτιμος χρόνος που χάθηκε και η φτώχεια που τροφοδότησε την ύφεση έφεραν τη χώρα μας, από το αδιέξοδο που βρίσκονταν, σε κατάσταση οικονομικής καταστροφής. Για να αντεπεξέλθουμε πλέον, θεωρήθηκε επιβεβλημένο ένα βαθύ κούρεμα του χρέους και η δανειοδότηση της χώρας για μεγαλύτερο χρόνο, αφού το κούρεμα θα μας αφήσει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Οι ανάγκες του αύριο Κατά τη γνωμη μου, απαιτείται εκσυγχρονισμός και μεταρρυθμίσεις το συντομότερο δυνατόν. Αυτά θα τροφοδοτήσουν την επιχειρηματικότητα, θα φέρουν έσοδα στο κράτος και θέσεις εργασίας, για να διευκολυνθεί επιτέλους η καθημαγμένη τσέπη του Έλληνα και να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη. Σε πρώτη φάση το κράτος πρέπει άμεσα να ξοδεύει λιγότερα από όσα δαπανά, για να σταματήσει να μεγαλώνει το χρέος. Από εκεί και πέρα, για τις δανειακές μας ανάγκες που λήγουν και ζητούν αποπληρωμή, έχει δεσμευθεί ότι θα μας καλύπτει η ΕΕ μέχρι να δεχθούν να μας δανείσουν οι αγορές σε φυσιολογικά επιτόκια. Οι πολιτικές επιλογές των εκλογών Στο κομματικό στερέωμα προσωπικά μπορώ να διακρίνω τρεις επιλογές. Η πρώτη είναι οι λεγόμενοι “αντιμνημονιακοί”. Συναντάμε ένα φάσμα απόψεων που κυμαίνονται έως και να βγούμε από την ΟΝΕ και την ΕΕ, να αθετήσουμε κάθε πληρωμή του χρέους και να επιστρέψουμε στη δραχμή. Πρόκειται για απόψεις που στις διάφορες αποχρώσεις τους εκφράζουν οργή αλλά όχι ρεαλισμό. Έχω εξηγήσει με αναρίθμητα άρθρα μου το πόσο μακριά βρίσκονται από την αντικειμενική διαχείριση των πραγμάτων. Η δεύτερη είναι οι “συντηρητικοί” (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ). Θέλουν να μείνουμε στην ΟΝΕ και την ΕΕ, αλλά ανεξάρτητα από τις εξαγγελίες τους, προφανώς είναι οι λιγότερο φερέγγυοι να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές στην εθνική οικονομία, δεδομένου ότι εναντιώνονται στα κομματικά τους συμφέροντα. Σχεδόν αυτονόητα θα επιδιώξουν το εύλογο συμφέρον τους, την συντήρηση του “βαθέως κράτους”, καθεστώς που δηλητηριάζει την οικονομία και μας οδήγησε στο πρώτο μνημόνιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ κατά την προηγούμενη θητεία του. Η τρίτη είναι οι “ανατρεπτικοί”. Πρόκειται για μικρές πολιτικές δυνάμεις, του φιλελεύθερου κυρίως δόγματος, που επιθυμούν να παραμείνουμε στην ΟΝΕ και την ΕΕ και επιθυμούν την ανατροπή του παρελθόντος μέσα από τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας που θα φέρει ανάπτυξη. Ωστόσο, παρά το αυτονόητο των ισχυρισμών τους, δεν εμφανίζουν δημοτικότητα επειδή αντιμετωπίζονται με καχυποψία κυρίως γιατί εκλαμβάνονται ως οπαδοί της οικονομίας και εχθροί της κοινωνικής ευημερίας. Η προσωπική μου επιλογή Όλες οι ενδείξεις φέρνουν τους συντηρητικούς ως την δημοτικότερη επιλογή των Ελλήνων, όχι όμως για να συγκυβερνήσουν ερήμην. Θα χρειαστούν μία επιπλέον πολιτική δύναμη για να το κάνουν. Αναζητώντας τις ενδεχόμενες συμμαχίες τους, αντιλαμβάνομαι ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να συμπράξουν με τους αντιμνημονιακούς. Ακόμα κι αν το έκαναν, θα υπήρχαν πολλές εκπτώσεις στο κυβερνητικό προσανατολισμό. Η μόνη ρεαλιστική συμμαχία, είναι αυτή των συντηρητικών (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) με τους ανατρεπτικούς (όσους μπουν στη βουλή από ΔΗΣΥ-Δράση-Φ/Σ-Δ/Ξ). Γιατί πρακτικά έχουν σημεία επαφής στα οποία μπορούν να συμφωνήσουν ρεαλιστικές λύσεις για την έξοδο από την κρίση. Η μεγάλη διαφορά τους έγκειται στο σημείο που υποφέρουν οι συντηρητικοί, δηλαδή να κάνουν πράξη την ανατροπή του παρελθόντος. Μια τέτοια συμμαχία θα ήταν ευτυχής, δεδομένου ότι εγγυάται τις αλλαγές που απαιτούνται για να έχει η πατρίδα μας μέλλον, ειδικά όσο γίνονται ισχυρότεροι οι ανατρεπτικοί. Η προσωπική μου επιλογή βρίσκεται στους ανατρεπτικούς. Γιατί πιστεύω ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει σελίδα και πιστεύω ότι ο Έλληνας δεν μπορεί άλλο να αντέξει το βάρος συντήρησης του “βαθέως κράτους” που μας οδηγεί σταδιακά στην ολοκληρωτική καταστροφή. Απαιτούνται μεταρρυθμίσεις. Δεδομένου όμως ότι η ψήφος σε ένα κόμμα που πιθανόν θα λάβει κάτω από 3%, εξουδετερώνει την ίδια την πολιτική μου επιλογή, υπερασπίζομαι την Δημοκρατική Συμμαχία, ως το πιο δημοφιλές από τα τέσσερα του στρατοπέδου των ανατρεπτικών, με τις καλύτερες πιθανότητες να αντιπροσωπεύεται στη βουλή. Υπάρχει όμως κι ένας επιπλέον σημαντικός λόγος: Η Δημοκρατική Συμμαχία είναι το μόνο από τα τέσσερα κόμματα που έχει παρουσία στα Ευρωπαϊκά δρώμενα, έχει πείσει για τις θέσεις της τους Φιλελευθέρους της ΕΕ και έχει συντάξει μαζί τους συγκεκριμένο προγράμματα εξόδου από την κρίση, το Ατζέντα 2020. Είναι δηλαδή ένα κόμμα που ξεπέρασε την θεωρία και παρά το μέγεθός της, παράγει πολιτική στη πράξη. Μη ξεχνάτε ότι ζούμε κρίσιμες στιγμές που θα κρίνουν το μέλλον το δικό σας και των παιδιών σας. Επειδή ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ και σοβαρότητα, σας καλώ να ψηφίστε με λιγότερο συναίσθημα και περισσότερο μέτρο. Αφού κάνετε το καθήκον σας, στις 7 Μαΐου σας καλώ όλους να σεβαστούμε το αποτέλεσμα των εκλογών, ανεξάρτητα αν το υπερασπιστήκαμε ή όχι. Με δεδομένο διακύβευμα οι Έλληνες θα στείλουν τη Βουλή των Ελλήνων τους αντιπροσώπους τους. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Δεν έχουμε δικαίωμα επιβολής της προσωπικής μας γνώμης ή της ομάδας στην οποία ανήκουμε. Αυτό ήταν το τελευταίο μου άρθρο, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!